World domination system 93 การเจรจา

WDS Chapter 93 การเจรจา

ในขณะนั้น กองทัพการปกครองที่ประจำการอยู่ทั่วทั้งเมืองหลวง ได้รับคำสั่งให้ปิดแผงทันทีที่แดนีลตัดสัญญาณ หลังจากนั้น แดนีลก็บอกให้พวกเขาประกาศกับคนที่อยู่รอบๆว่า พิธีราชาภิเษกอย่างเป็นทางการของเขา จะจัดขึ้นอย่างเป็นทางการในอีกไม่กี่วัน

พิธีราชาพิเษกอย่างเป็นทางการมีความสำคัญอย่างมาก เพราะมันจะทำให้ราชอาณาจักรเต็มเปี่ยมไปด้วยบรรยายกาศของการเฉลิมฉลอง ดังนั้น หลังจากได้ยินจากเคลเลอร์ว่ามันเป็นประเพณีที่พบได้ในราชอาณาจักรส่วนใหญ่แล้ว เขาก็ตัดสินใจที่จะจัดมัน

ได้ยินสิ่งนี้ ประชาชนก็เริ่มทะยอยกันกลับบ้าน แม้แต่คนที่มาจากชนบทก็เริ่มจะกลับออกไปจากเมืองหลวง

ด้วยความขมขื่นของพวกเขาทุเลาลงแล้ว ประชาชนจึงเริ่มจะพูดคุยเกี่ยวกับราชาองค์ใหม่ของพวกเขา เรื่องราวเกี่ยวกับแดนีลที่หน้าห้องสมุดเมือง และในระหว่างการประเมินปีหนึ่ง เริ่มถูกเผยแพร่ออกไปมากขึ้น ซึ่งมันได้ยกระดับตำแหน่งของเขาในหัวใจของประชาชนให้สูงยิ่งขึ้น

มีเพียงคนที่อยู่ด้านหน้าพระราชวังเท่านั้น ที่ยังคงรั้งรออยู่ในตำแหน่งเดิมของพวกเขา และพวกเขาก็จดจ้องไปยังชายสามคนที่ปรากฎตัวขึ้นบนอากาศเหนือพวกเขา

หลายคนชี้และจดจ้องไปยังคนที่รูปร่างเหมือนงู ซึ่งบางครั้งก็เหลือบมองมาทางประชาชน ทำให้พวกเขาหวาดกลัวและรู้สึกสั่นสะท้าน

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ชายคนหนึ่งก็ปรากฎตัวขึ้นด้านบนกรงเล็บมังกรเหนือพระราชวัง คนผู้นี้ก็คือ แดนีล แม้ว่าเขาจะยังอยู่ในรูปแบบที่ปกป้องพระราชวัง แต่ในตอนนี้ เขาสามารถจะได้ยินเสียงและเห็นผู้คนตรงหน้าได้แล้ว

เห็นว่าราชาองค์ใหม่ของพวกเขาออกมา เสียงเชียร์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ในขณะนั้น ชายชุดคลุมสีเขียวก็โบกมือของเขา

ความเงียบปกคลุมแดนีล ราวกับมีใครบางคนปิดกั้นเสียงรอบๆตัวเขา

[โฮสต์อยู่ภายใต้ผลของคาถา การแยกเสียง วิเคราะห์ความคืบหน้า คาถาโต้กลับ ความไม่เข้ากันของเสียง พร้อมสำหรับใช้งาน โฮสต์ต้องการที่จะพัฒนาและเปิดใช้งานหรือไม่?]

การแยกเสียง? ได้ยินชื่อนี้ แดนีลก็จำได้ว่า มันเป็นคาถาที่เคยถูกกล่าวถึงอย่างคลุมเครือในชั้นเรียน เขาจึงปล่อยให้มันดำเนินต่อไป และบอกให้ระบบวิเคราะห์ข้อมูลเพิ่มเติมเพิ่มเติม

[แม้คาถาการแยกเสียงจะใช้พลังงานเพียงเล็กน้อย แต่มันต้องการการเชื่อมต่อกับอนุภาคมูลฐานเสียงในระดับสูง ดังนั้น มันจึงถูกจัดประเภทเป็นคาถาจอมเวทย์ผู้น่ายกย่องระดับนักรบ]

มันเป็นดั่งที่เขาคาดไว้ แดนีลตัดสินใจให้ระบบพัฒนาคาถาโต้กลับ แต่ยังไม่เปิดใช้งานมัน

พิจารณาทั้งสามที่ยืนอยู่เบื้องหน้าทีละคนทีละคน แดนีลคาดการณ์ว่า พวกเขาจะต้องเป็นจอมเวทย์ผู้น่ายกย่องระดับนักรบ ซึ่งเป็นตัวแทนของแต่ละกองกำลัง

“ราชาเด็กน้อย มอบรองปรมาจารย์นิกายของนิกายใบไม้ร่วงโรยมาให้ข้าซะ หรือเจ้าจะอยู่ข้าฝ่ารูปแบบนี้เข้าไปแล้วลากตัวเจ้าออกมา”

[โฮสต์อยู่ภายใต้ผลกระทบของคาถา การส่งผ่านเสียง วิเคราะห์ความคืบหน้า คาถาโต้กลับ ความไม่เข้ากันของเสียง พร้อมสำหรับใช้งาน โฮสต์ต้องการจะพัฒนาและเปิดใช้งานหรือไม่?]

แม้มันจะดูเหมือนว่า ไม่มีใครในทั้งสามที่อยู่ตรงหน้ากล่าวกับเขา แต่เสียงก็ยังคงดังก้องอยู่ในหัวของเขา

นี่เป็นการจัดการกับเสียงรอบๆตัวเขาเหมือนดั่งคาถาการแยกเสียงก่อนหน้านี้

แดนีลรู้สึกประหลาดใจที่ได้รู้ว่า บุคคลที่มีความสามารถในการควบคุมเสียงเช่นนี้ เป็นส่วนหนึ่งของนิกายใบไม้ร่วงโรย หรือไม่ มันก็อาจจะเป็นคนอื่นในที่นี้

เขาออกคำสั่งระบบเช่นเดียวกันกับก่อนหน้านี้ แดนีลยังคงรอให้คนอื่นๆกล่าวออกมา

“แดนีล ราดากัสต์บอกข้าเกี่ยวกับเจ้าแล้ว ข้าขอแสดงความยินดีด้วยที่เจ้าได้ขึ้นเป็นราชา และข้าจะให้พรแก่ราชอาณาจักรแห่งนี้ ด้วยหวังว่า มันจะดีขึ้นภายใต้การนำของผู้นำรุ่นเยาว์อย่างเจ้า เชิร์ชจะเข้าแทรกแซงเมื่อได้ยินเสียงของโอดครวญจากในราชอาณาจักรใดเท่านั้น”

รอยยิ้มอันอ่อนโยน ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของนักบวชในชุดคลุมสีม่วง ราวกับเชิร์ชต้องการสิ่งที่ดีกว่าสำหรับประชาชน แดนีลรู้สึกปวดท้องขณะที่ได้ยินคำกล่าวของบุคคลทั้งสองนี้ ในฐานะบุคคลที่อยู่สูงกว่า ชายคนนี้จะต้องมีความชัดเจนเกี่ยวกับแผนการของเชิร์ชอย่างแน่นอน พวกเขาต้องการทาสไว้ใช้งาน แต่ชายคนนี้ก็ยังเป่าประกาศว่าพวกเขามีศีลธรรมสูง

คนที่เหมือนงูยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่กล่าวใดๆ กระนั้น สายตาของเขาก็เพ่งมองมาที่กรงเล็บมองกรและการแสดงออกถึงความหลงไหล เต็มอยู่บนใบหน้าของเขา ราวกับกรงเล็บมังกรเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา

“ข้าจะกล่าวกับพวกท่านทั้งสามเพียงครั้งเดียว ข้าได้จับตัวผู้ใต้บังคับบัญชาของพวกท่านเอาไว้ด้วยรูปแบบ และพวกท่านคงจะรู้ว่า ข้าสามารถจะจับตัวพวกท่านได้ด้วยเช่นกัน”

ผมของเขาโบกสะบัดตามสายลม แดนีลยืนอยู่อย่างมั่นใจบนกรงเล็บมังกร ขณะที่กล่าวอย่างกระฉับกระเฉง

แผนการทั้งหมดของเขาประสบความสำเร็จ และเขาได้รับการยอมรับจากประชาชน มันจึงทำให้เขาสามารถยืนหยัดและอาจหาญพูดคุยกับบุคคลตรงหน้าของเขาได้

เขารู้ว่า เขาได้ข้ามอุปสรรคที่สำคัญที่สุดมาแล้ว และสิ่งเหล่านี้เป็นเพียงปัญหาเล็กๆ ที่ต้องใช้เพียงสติปัญญาเล็กน้อยในการแก้ไข ในความเป็นจริง มันมีวิธีง่ายๆที่จะทำให้พวกเขายอมกลับไป ซึ่งก็คือ ส่งมอบผู้นำทั้งสามคืนให้กับพวกเขา อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าเขามีความได้เปรียบจากสถานการณ์ในตอนนี้ เขาจึงได้กล่าวเช่นนั้นออกมา

“เจ้าคิดว่าพวกเราไม่สามารถ….”

ได้ยินเสียงที่ดังกึกก้องของพวกเขา แดนีลก็โบกมือของเขา

คาถาความไม่เข้ากันของเสียงถูกร่ายโดยระบบ ทำให้ชายในชุดคลุมสั่นไหวและใช้มือกุมศีรษะของตัวเอง การเชื่อมต่อกับอนุภาคมูลฐานเสียงถูกตัดขาดจากตัวเขา ซึ่งมันส่งผลกระทบกลับมายังหน่อจอมเวทย์ของเขา

สิ่งนี้มีเพียงจอมเวทย์ระดับนักรบที่เรียนรู้เกี่ยวกับเสียงมาเป็นเวลานานเท่านั้นที่สามารถจะใช้ได้ ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง ขณะที่ตระหนักว่า อีกฝ่ายอาจจะมีอีกฝ่ายที่ซ่อนตัวจากสายตาของทุกคนตลอดกระบวนการทั้งหมดนี้

นี่เป็นความตั้งใจของแดนีล แม้เขาจะไม่ชอบ แต่เขาก็ไม่สามารถจะดึงความสนใจทั้งหมดมาที่ตัวเขาที่เป็นเพียงจอมเวทย์ผู้โดดเด่นระดับมนุษย์ได้ ดังนั้น เขาจึงต้องทำให้กองกำลังเหล่านี้รู้ว่า พวกเขาไม่สามารถจะทำในสิ่งที่พวกเขาต้องการและคิดว่าเขาอยู่เพียงลำพังได้

ความสามารถในการทำความเข้าใจรูปแบบในระยะเวลาเพียงไม่กี่วินาที ก็อาจจะเป็นผลมาจากการแทรกแซงของอาจารย์คนนั้น แดนีลทำทั้งหมดเพื่อให้ศัตรูเติมเต็มช่องว่างที่พวกเขายังไม่เข้าใจด้วยตัวเอง

แม้จะมีบางช่องว่างที่คนฉลาดสามารถทำความเข้าใจได้ แต่สิ่งที่เขาต้องการก็คือ ความสงสัยภายในหัวใจของศัตรู ซึ่งมันจะทำให้พวกเขาลังเล

และนี่เป็นสิ่งนี้เกิดขึ้นในตอนนี้ จากการเคลื่อนไหวของแดนีลและการสั่นไหวของชายในชุดคลุม คนอื่นๆคาดเดาขึ้นมาในทันทีว่า มีผู้ที่ทรงพลังอยู่เบื้องหลัง นี่เป็นเพราะพวกเขา รู้เกี่ยวกับความสามารถของชายในชุดคลุมดี

หลังจากให้เวลาพวกเขารวบรวมความคิดชั่วครู่ แดนีลก็กล่าวขึ้นอีกครั้งว่า

“นี่คือเงื่อนไขของข้า กองกำลังทั้งสามของพวกท่านจะต้องถอนตัวออกไปจากราชอาณาจักรโดยสมบูรณ์ สมบัติบนร่างผู้ใต้บังคับบัญชาของพวกท่านจะถูกนำมาใช้เป็นค่าชดเชยสำหรับการกระทำต่อประชาชนชาวแลนธานอร์ของพวกท่าน และพวกท่านแต่ละคนจะต้องสาบานเวทมนต์ด้วยว่า กองกำลังของพวกท่านจะไม่เข้ามาในราชอาณาจักรแลนธานอร์ในอีก 10 ปีข้างหน้า ไม่มีการเจรจาใดๆ เห็นด้วยหรือมองดูผู้ใต้บังคับบัญชาของพวกท่านถูกบดขยี้ต่อหน้า”

ได้ยินเงื่อนไขของแดนีล มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง

“พวกท่านไม่จำเป็นจะต้องพยายามข่มขู่ข้า ข้ารู้เหตุที่พวกท่านเลือกที่จะโจมตีในเวลาที่รูปแบบยังไม่ได้รับการทำความเข้าใจดี ทรัพยากรที่พวกท่านสามารถจะใช้ได้ มันคงไม่มากพอที่จะเอาชนะรูปแบบที่ได้รับการทำความเข้าใจแล้วได้ และเครื่องประดับเวทมนต์ที่พวกท่านมีอยู่ในตอนนี้ ก็จะทำงานประสบผลก็ต่อเมื่อ ยังไม่มีการควบคุมกรงเล็บมังกร พวกท่านและข้าต่างก็รู้ดีว่า จอมเวทย์ระดับผู้ชนะตัวจริง สามารถทำลายสถานการณ์ในตอนนี้ได้ แต่พวกท่านไม่สามารถจะทำได้”

ความรู้สึกของการถูกอ่านเหมือนหนังสือ ทำให้ชายทั้งสามไม่พอใจ และพวกเขากัดฟันแน่นขณะที่ฟังคำกล่าวของแดนีล

รู้สึกหมดหดทาง พวกเขาทำได้เพียงสื่อสารกับผู้อยู่สูงกว่าที่ส่งพวกเขามารับสมาชิกที่ถูกจับกลับไป

ภายในใจ แดนีลรู้สึกปิติยินดีที่เขาเลือกฟังคำกล่าวของผู้บัญชาการทั้งสอง ด้วยประสบการณ์เกี่ยวกับข้อมูลของศัตรูยาวนานหลายปี พวกเขาสามารถประเมินความสามารถของศัตรู และมอบตัวเลือกให้แดนีลผลักดันศัตรู แต่ไม่ถึงกับทำให้พวกเขาตัดสินใจใช้กำลัง โดยไม่สนใจความสูญเสียใดๆ

เมื่อเขาเห็นว่า ทั้งสามพยักหน้าแล้ว ความตึงเครียดที่ผูดมัดแดนีลไว้ก็เริ่มจะคลายลง ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายเป็นครั้งแรกตั้งแต่เริ่มกระบวนการทั้งหมดนี้