[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru 26

ชื่อเรื่อง:boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru

ตอนที่ 26

 

 

รอมาชั่วโมงครึ่ง

ในที่สุดก็ดูเหมือนว่าอารมณ์ของคุณอิซุมิจะเย็นลงได้แล้ว

ในขณะที่ใช้นิ้วเรียวบางเช็ดน้ำตา

 

“ขอโทษด้วยค่ะ เหมือนจะมีขยะเข้าตาน่ะ”

 

“แล้วก็เหมือนจะรอนานด้วยแหละนะ”

 

“ก็เพราะมีคุณโคโมริเข้ามาอยู่ในสายตาไงคะ”

 

“บ้าเอ้ย ขยะมันเป็นผมหรอกเราะ!”

 

ผมทำเป็นร่าเริงมากที่สุดเท่าที่จะมากได้

เพราะยังก็มีอยู่เด็กผู้หญิงตาแดงก่ำอยู่ตรงหน้า

ถึงจะรู้ว่าต้องทำอะไรอยู่ก็เถอะ อย่างน้อยๆก็ต้องทำให้ใจเย็นๆไม่หมดหวัง นั่นก็คือการเอาใจใส่

 

“จะว่าไปแล้วยังไม่ทันได้ถามชื่อเลยสินะคะ”

 

“บอกชื่อไปแล้วเถอะ!? แล้วเมื่อกี้ก็เพิ่งจะเรียกไปไม่ใช่เราะ?”

 

“อ้าว แปลกจังเลยนะคะ ฉันควรจะมีความสามารถจำสิ่งที่เห็นแล้วก็ได้ยินแบบไม่มีวันลืมเลยนี่นา….”

 

“มีแต่ข้อบกพร่องทั้งนั้นเลยไม่ใช่รึไง!”

 

“เอ๊ะ คุณโคโมริเหรอคะ? มันก็จริงน่ะแหละค่ะแต่ก็ไม่ได้เห็นด้วยกับการดูถูกตัวเองหรอกนะคะ?”

 

“ไม่ใช่ละ? เปล่าใช่ผมสักหน่อย!?”

 

“ยังจะล้อเล่นอีกนะคะ”

 

คุณอิซุมิโบกพัดมือประมาณว่า พูดอะไรโง่ๆออกมา

มีแต่ข้อบกพร่องนี้มันยังไงกันฟะ!

ที่แย้งไม่ได้ก็เพราะจะเศร้าเอาอีก

 

“อย่าพูดประชดตัวเองด้วยการล้อเล่นสิ”

 

“…อึก น่าสนใจจริงๆเลยนะคะคุณโคโมริ”

 

“ถึงผมจะไม่สนุกเลยสักนิดก็เถอะนะ!”

 

“แต่ฉันสนุกออกนะ?”

 

“นั่นก็แค่ซาดิสม์เองนิ!?”

 

“ถ้าไม่ว่าอะไรให้ตบหน้าให้เอามั้ยคะ? รึจะเอากาแฟร้อนราดหน้าดี?”

 

“ไม่เอาทั้งคู่นั่นแหละเฟ้ย!! แล้วทำไมต้องเป็นที่หน้าฟะ!?”

 

“ก็แบบว่านั่นไง หน้าของคุณโคโมริน่ะน่าเสียดาย—ห๊ะ! อันตรายค่ะ”

 

“ไม่สิเอาต์เฟ้ย จะพูดให้เด็ดขาดเลยนะ มันสายเกินไปแล้วเฟ้ยที่จะทำท่าเอามือมาปิดปากน่ะ”

 

“มันคงจะยากสำหรับพ่อแม่สินะคะ ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ”

 

“ที่มันยากน่ะผมต่างหากละ!? แล้วนี่ผมทำหน้าเสียดายงั้นเหรอ?”

 

“จะว่าไปขอถามเรื่องฉากสังหารที่เห็นก่อนหน้านี้ได้รึเปล่าคะ”

 

“การตามกระแสนี่มัน!? เอ๋!? ล้อกันเล่นรึเปล่า! แล้วยังแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย!”

 

แล้วยังพุ่งเข้าหัวข้อฉากสังหารด้วย

แล้วถ้าไม่ทำให้จบผมก็กลับไม่ได้ด้วย

 

“….เอ่อ มีเรื่องจะถามผมงั้นสินะครับ?”

 

“ค่ะ คงจะระแคะระคายอยู่นิดๆใช่มั้ยละคะ ฉันน่ะกับเขาก่อนหน้านี้—-กับคุณเคนโกน่ะเป็น ตัว จริง ค่ะ”

 

ตัวจริง ความรู้สึกที่คุณอิซุมิเลือกคำมานั้นส่งมาถึงอย่างรุนแรง

 

“เป็นแบบนั้นจริงๆด้วยสินะ”

 

ไม่ว่าดูยังไง ตัว จริง ของคุณนัตสึคาวะก็เหมือนจะเป็นโอฮาชิ เคนโกคุง

 

“ค่ะ เพราะแบบนั้นเลยมีเรื่องอยากจะถามคุณโคโมริที่ อยู่ โรงเรียน เดียว กัน กับ คุณนัตสึคาวะ น่ะค่ะ”

 

“อือ ถ้าเกิดผมได้ล่ะก็—เดี๋ยวนะ หืม?”

 

ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจกับคำพูดของคุณอิซุมิเท่าไหร่เลย

โดยเฉพาะการที่ยึดติดเป็นพิเศษนั่น

 

“อ้าว? นี่ผมหลุดพูดชื่อคุณนัตสึคาวะออกไปด้วยเหรอ?” 

 

ใช่แล้ว นี่แหละ

ไม่คิดเลยว่าชื่อของคุณนัตสึคาวะจะหลุดออกมาจากปากของคุณอิซุมิ

เพราะว่าผมมีแบบสอบถามอาชีพอยู่ในมือถ้าโดนถามแบบ[ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครน่ะ!?]ก็คงจะผ่านอยู่หรอก

 

“ถึงจะเป็นเด็กโรงเรียนอื่นแต่คุณนัตสึคาวะก็เป็นคนดังนะคะ แล้วโดยเฉพาะฉันที่เป็นคนตามเทรนก็เลยรู้น่ะค่ะ เพราะงั้นก็เลยช็อกแบบสุดๆเลยค่ะ–“

 

อย่างนี้นี่เอง ก็คงช็อกแบบสุดๆเลยล่ะนะ

เพราะว่าแฟนไปคบกับคนดังที่สร้างชื่อให้ตัวตัวเองในโรงเรียนอื่น

แม้ว่าจะเป็นการคบซ้อนแต่ที่น่าตกใจก็คือที่อีกฝ่ายนั้นเป็นคุณนัตสึคาวะ…..ถ้าเกิดเป็นผมที่ยืนอยู่ตรงกันข้างคงเป็นลมแหง

 

“—ถ้าจำไม่ผิดคุณนัตสึคาวะมีแฟนเมื่อสองสามเดือนก่อนใช่รึเปล่าคะ ได้ข่าวลือมาว่าเธอที่ถูกเรียกว่า<เจ้าหญิงน้ำแข็งสังหาร>มีแฟนแล้ว เพียงแต่ว่าไม่ได้สนใจว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นใคร ก็เพราะตอนนั้นฉันถูกคุณเคนโกสารภาพรักน่ะค่ะ”

 

อย่างนี้นี่เอง ที่ไม่ได้สนกับความรักของใครอื่นก็เพราะความรักของตนได้รับการเติมเต็มสินะ

แล้วคุณอิซุมิก็ถอนหายใจ

 

“ตอนที่ถูกสารภาพรักก็คงจะคบซ้อนเลยละมั้งคะ? คุณโคโมริที่อยู่โรงเรียนเดียวกันกับคุณนัตสึคาวะก็คงรู้ไม่ใช่เหรอคะ? ว่าคุณเคนโกกับคุณนัตสึคาวะเริ่มคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่”

 

โอ๊ะ ชักจะซับซ้อนขึ้นแล้วสิเนี้ย

มีข่าวลือที่โรงเรียนอื่นว่าคุณนัตสึคาวะมีแฟนแล้ว คุณอิซุมิเองก็ได้ยินมาเหมือนกัน แต่ว่าไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นใครและคาไว้ทั้งๆแบบนั้น—

รู้สึกเหมือนกำลังเปลี่ยนกับโอฮาชิเคนโกคุงเลยที่เล่นเป็นแฟนปลอมๆเมื่อสามเดือนก่อน

แล้วจะตอบตรงจุดนี้ยังไงดีละ ผมกำลังเค้นหาทางออกที่ดีที่สุดโดยที่เค้นหัวสมองอันน้อยนิด

ในจุดๆนี้สิ่งที่ยากที่สุดก็คงจะเป็นการโกหก

เคนโกคุงเองก็คบซ้อนอยู่แล้วแน่นอนให้เข้าข้างก็คงไม่ได้ พอคิดถึงเรื่องที่ผมกับคุณนัตสึคาวะคบกันเป็นแฟนปลอมๆเมื่อสามเดือนก่อนก็พอจะเดาได้ว่าเขาพึ่งจะเริ่มคบซ้อน

 

ก็คงไม่นานหลังจากที่ท่าทางของคุณนัตสึคาวะที่มีต่อผมเริ่มแข็งกระด้าง

เพราะเมื่อสามเดือนก่อนมีแฟนตัวจริงแล้วก็เลยไม่จำเป็นที่จะต้องมีแฟนปลอมๆงั้นสินะ

แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็ต้องเปิดเผยความสัมพันธ์อของผมกับคุณนัตสึคาวะให้กับผู้หญิงที่พึ่งจะได้เจอกันวันนี้ได้รู้

 

นั่นมันมีการขัดขืนอยู่อย่างที่คิดเลย จะว่าไงดีการอธิบายมันน่รำคาญสุดๆไปเลยอะ

ก็ลองคิดๆดูสิ ที่จุดนี้ผมน่ะ

 

“อ๊ะ ไม่หรอกคิดว่าที่เคนโกคุงเริ่มนอกใจคงจะเป็นช่วงนี้นั่นแหละนะ ก็เพราะเมื่อสามเดือนก่อนผมกับคุณนัตสึคาวะเป็นคนรักปลอมๆกันน่ะ”

 

พูดไปก็คงมีแต่พูด[ห๊ะ?]อยู่คำเดียวแน่ ไม่เข้าใจแหง

 

แต่เพราะแบบนั้นผมเลยตัดสินใจพูดความจริงออกไป

โดยที่ไม่รู้ว่ามันจะไปกระทบกับความจริงที่ไม่อยากจะรู้

 

“เอ่อ…คิดว่าที่คุณนัตสึคาวะกับเคนโกคุงเริ่มคบกันก็คงจะไม่นานนี้แหละมั้งนะ?”

 

“เอ๊ะ ทำไมถึงคิดแบบนั้นเหรอคะ?”

 

“ถึงอาจจะดูไม่น่าเชื่อก็เถอะนะ…..แต่เมื่อสามเดือนก่อนผมกับคุณนัตสึคาวะเป็นคนรักกันแหละ มั้งนะ”

 

“ห๊ะ?”

 

อ้าว ทั้งที่พยายามจะคิดวิธีพูดแท้ๆแต่กลับได้ปฏิกริยาแบบไม่เข้าใจความหมายซะงั้น

======จบตอน======

ช่วงนี้ติดเรียนนะครับขอโทษด้วยที่ออกช้า ตอนนี้ใส่รูปของน้องเทนชิให้เผื่อจินตนาการกันไม่ออก
___________________

ติดตามผลงานอื่นๆและสนับสนุนผู้แปลได้ที่

ดอกไม้ไฟ | Facebook

Favorite