[WN] การกวาดล้างมนุษยชาติของเจ้าหญิงแวมไพร์กับอดีตผู้กล้า 98 องค์ที่ 4 ล้างแค้น – เจ้าหญิงแวมไพร์, อดีตผู้กล้า และเทพชั่วร้าย (1)

ให้ฉันเป็นผู้ติดตามของท่านอิซึสึ อย่างงั้นเหรอคะ?

“ใช่ค่ะ ต้องขอโทษด้วยที่จู่ๆ ก็ยกเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ”

ค่ะ ฉันตกลงค่ะ

“งั้น ก่อนอื่น… เอ๋!? ตัดสินใจทันทีเลยเหรอคะ!?”

ก็… ฉันหมายถึง ฉันไว้ใจท่านอิซึสึมาตลอด 17 ปีเลยนั่นแหละค่ะ และถึงท่านจะให้ฉันเป็นผู้ติดตามของท่าน ก็ไม่ได้ให้ฉันไปเป็นทาสรับใช้ซักหน่อยนี่คะ?

“เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้วค่ะ อาจมีเหตุการณ์ที่เราจะแทรกแซงเธอได้ง่ายขึ้น, มอบพลังให้โดยตรงได้ หรืออาจขอให้ช่วยอะไรเล็กๆ น้อยๆ แต่เราไม่มีเจตนาจะใช้ให้เธอทำอะไรเกินไปแน่ค่ะ”

แบบนั้น ก็แปลว่าฉันจะแข็งแกร่งขึ้นโดยที่ไม่ได้มีอะไรต่างจากเมื่อก่อนเท่าไหร่เลยนี่คะ?

ก็ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะไม่รับไว้เลยค่ะ

“อืม… การเป็นผู้ติดตามของเทพนั้นควรจะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างสำคัญเลยนะ… โยมิเองก็ด้วย ทำไมถึงได้เด็ดเดี่ยวและใจกว้างกันแบบนี้นะคะ?”

อาจจะเพราะเธอไม่มีความลังเลหรือความรู้สึกผิดในการกวาดล้างมนุษยชาติ และไม่เลือกวิธีการก็ได้นะคะ?

“อาจใช่ แต่นั่นก็คือสิ่งที่เธอพูดถึงตัวเธอเองเอาไว้เหมือนกันนะคะ”

อะไรกันคะ

“ถ้างั้น ก็อย่ามัวประวิงเวลาอยู่เลยค่ะ มาเริ่มเลยดีกว่า มันค่อนข้างยุ่งยากในการทำให้แต่ละคนเป็นผู้ติดตาม… เพราะอย่างนั้น”

เมื่อท่านอิซึสึกวักมืออย่างไม่ใส่ใจนัก ก็มีหยดน้ำหยดนึงหยดลงมาจากเพดาน (ฉันก็ไม่รู้ว่ามันควรเรียกว่าน้ำมั้ยนะ เพราะมันเป็นสีดำน่ะ)

หยดน้ำหยดนั่นก็สร้างลูกคลื่นกระจายออกไปบนพื้น  (ฉันก็ไม่รู้ว่ามันควรเรียกแบบนั้นมั้ยนะ เพราะมันดำไปหมดเลยตรงจุดที่ฉันยืนอยู่นี่) และตรงจุดที่เกิดคลื่นกระเพื่อมนั่น ก็มีร่างๆ หนึ่งปรากฏขึ้น

ร่างนั้นคือ โยมินั่นเอง

“ค่ะ ค่อนข้างยากทีเดียวในการแทรกแซงจิตของเธอที่เป็นมนุษย์ 4 ปีแล้วสินะคะนับจากที่เราได้ติดต่อกับเธอ… เราเคยสัญญาไว้ว่าน่าจะใช้เวลา 2 หรือ 3 ปี แต่กลับใช้เวลานานกว่าที่เราคาดเอาไว้เสียได้”

ท่านพูดออกมาง่ายๆ แบบนั้น แต่คงเป็นงานที่หนักมากเลยสินะคะ

จะว่าไป นี่คือวิธีที่เรามาโผล่อยู่ที่นี่สินะคะเนี่ย

“อือ……?”

อะ ตื่นแล้ว

“ค่ะ เธอเข้าใจถูกต้องแล้ว ไม่ได้พบกันนานนะคะ โยมิ”

จากนั้น จู่ๆ ท่านอิซึสึก็พูดออกมาแบบนั้น

ท่านพูดเรื่องอะไรกันนะ… จริงสิ ท่านต้องกำลังอ่านความคิดของโยมิอยู่แน่เลย

“ใช่ค่ะ ในกรณีนี้ ใช่ค่ะ ใช่ เราทำได้ช้ากว่าที่คาด…”

เออคือ ท่านอิซึสึคะ ฉันไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่เลยค่ะ

“อ๊ะ ขอโทษนะคะ… อะ เรื่องนี้… คุณลีน ตรงนี้น่ะ… อ๊า โธ่ งงไปหมดแล้วค่า!!”

โมโหซะแล้ว!?

“ค่ะ… ตอนนี้ เราขอปิดการใช้โทรจิตชั่วคราวนะคะ อาจจะรบกวนหน่อย แต่ขอให้พวกเธอพูดออกเสียงด้วยนะคะ”

อ๋า จริงสินะ

เพราะทั้งฉัน ทั้งโยมิก็คิดอยู่ในหัวพร้อมกัน เสียงที่ได้ก็เลยตีกันสินะคะ

“เข้าใจแล้วค่ะ… ได้พูดออกเสียงแบบนี้ รู้สึกสดชื่นกว่าจริงๆ นะคะ”
“เราเห็นด้วยนะคะ ตั้ง 17 ปีที่ผ่านมานี่ คุณลีนแทบไม่ได้พูดเลยเวลาอยู่ที่นี่เลยนี่นะ”
“นี่เพิ่งครั้งที่ 2 ของเราเอง เลยไม่ค่อยรู้สึกต่างกันเท่าไหร่…ค่ะ… ลีน?”

เพิ่งรู้ตัวหรอกเหรอเนี่ย

“ยะโฮ โยมิ เค้กเมื่อคืนนี้อร่อยมากเลยล่ะ”
“อะ งั้นเหรอ? เราถามคำแนะนำนิดหน่อยจากคุณผู้จัดการร้านเค้กน่ะ…”
“เออ คือ พูดคุยกันแบบนี้ก็ดีนะคะ แต่ช่วยฟังเราเสียก่อนได้หรือเปล่าค่ะ”
“อะ ข- ขอโทษค่ะ!”
“ไม่ดีงั้นเหรอคะ… แค่พูดคุยกันระหว่างเพื่อนร่วมชายคาเองนะคะ”
“…โยมินี่ เป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ”

โอ้ย

“ถ้างั้น เหตุผลที่เราเรียกพวกเธอทั้งคู่ขึ้นมาที่นี่นั้น ก็ไม่ใช่อะไรเลยค่ะ พวกเธอใกล้จะไปถึงขีดสุดของการเติบโตทางกายภาพแล้ว… เราจึงคิดว่าอาจเป็นเวลาที่เหมาะสมที่จะให้พวกเธอเป็นผู้ติดตามของเราแล้วค่ะ”
“อ๊ะ! เรื่องนั้นเมื่อ 4 ปีก่อนนี่คะ! ขอบคุณที่ท่านทักให้เราจำได้ด้วยนะคะ!”
“…โยมิ เป็นเด็กดีจริงๆ เลยนะคะ ทั้งจอมมาร ทั้งคุณลีน ไม่ค่อยความเคารพเราแบบนี้เลย…”
“พูดต่อหน้าเจ้าตัวแบบนี้เลยเหรอคะ?”

ถ้าท่านอยากให้ฉันเคารพมากขนาดนั้นล่ะก็ ท่านควรจะแสดงออร่าสง่างามมากกว่านี้นะคะ

ท่านทำได้อยู่แล้วล่ะค่ะ ก็เป็นเทพนี่นา

“งั้น เอาล่ะค่ะ ก่อนอื่นเลย เอกสิทธิ์ของการเป็นผู้ติดตามของเรานั้น จะการเป็นอมตะโดยคงรูปลักษณ์แบบในปัจจุบันเอาไว้, การแทรกแซงจิตจากเราที่ง่ายขึ้น…”

อื้อ อื้อ

“การคืนชีพอย่างไม่มีเงื่อนไขในทุกๆ 100 ชั่วโมง, เพิ่มสเตตัสทั้งหมด 50%, เพิ่มพรสวรรค์ทั้งหมดโดยรวม, สถานะผิดปกติไร้ผล, ต้านทานการโจมตีธาตุศักดิ์สิทธิ์… ก็ ประมาณนี้ค่ะ”

อื้อ อื้อ…… เอ๊ะ?

“ผ- ผลเสริมกำลังมากขนาดนี้เลยเหรอคะ!?”
“ค่ะ แค่คิดว่าตัวเราเองมอบการคุ้มครองให้ได้แค่ระดับเดียวกับการคุ้มครองที่มิซารี่ให้แล้ว เราก็เครียดเลยค่ะ เพื่อไม่เป็นการทำลายสมดุลของโลก ก็จะปรับออกมาได้ประมาณนี้นั่นแหละค่ะ”
“เทพชั่วร้ายสุดยอดเลยค่ะ…”
“ใช่มั้ยล่ะคะ? ก็แค่ว่ามิซารี่น่ะเป็นที่โปรดปรานของท่านมหาเทพ เพราะนางเป็นที่รัก เราจึงอยู่ในระดับ ‘แค่’ เทพเท่านั้น! ม- แม้จะดูเป็นการโอ้อวดตน แต่ในแง่พลังเทพโดยรวมของเราน่ะ สูงกว่านางมากซะด้วยซ้ำ เราสามารถมอบการคุ้มครองให้พวกเธอได้ระดับนี้เลยนะ”

นี่มหาเทพก็ไม่ได้ความด้วยเหรอคะเนี่ย?

ไม่สิ จะว่าไป แม้แต่ในปกรณัมกรีก ราชาแห่งทวยเทพ ซุสเองก็ตัณหาจัด มีเมียเล็กเมียน้อยเป็นทั้งเทพีทั้งมนุษย์เต็มไปหมดเลย แถมเหมือนจะทำตามใจ อยากทำอะไรก็ทำด้วยนี่นะ

ที่สำคัญ ภรรยาหลวงของซุสอย่างเฮร่ายังเป็นพี่สาวแท้ๆ ของซุสด้วย

“พอมาคิดๆ ดูแล้วเนี่ย ท่านมหาเทพ, คุณเฮร่า กับคุณอาเธน่า… โอ๊ะ พูดมากกว่านี้ไม่ได้แล้วค่ะ”
“ฉันเพิ่งได้ยินอะไรที่สุดยอดเข้าให้แล้วค่ะ!? เกิดอะไรขึ้นกับเทพีจากปกรณัมกรีกอย่างนั้นเหรอคะ?”
“เป็นเรื่องต้องห้ามค่า~♪”
“ท่านรู้จักชื่อพวกนั้นได้ยังไงน่ะคะ! แถมท่าทางท่านยังเหมือนคนร้ายที่มั่นอกมั่นใจด้วยนะคะ! แถมจริงๆ ท่านจะต้องผู้นำของกลุ่มคนร้ายนั่นแน่นอนเลยค่ะ!”
“……? พูดเรื่องอะไรกันอยู่น่ะ?”

เป็นเรื่องที่น่าเศร้าน่ะ

“เอาล่ะค่ะ เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้”

แค่นี้เหรอคะ!?

แล้วเรื่องปกรณัมกรีกล่ะคะ!?

พูดเรื่องมนุษย์ต่างดาว, คนจากอนาคต หรือผู้มีพลังจิตซักหน่อยสิคะ…

“โฮ้ย”

เกิดอะไรขึ้น… หือ?

ไม่รู้ทำไม ร่างกายของฉันก็เริ่มเปล่งแสงจางๆ ออกมา

“จะเป็นแบบนี้ไปอีก… นั่นสินะคะ ผ่านไป 1 วันหรือประมาณนั้นค่ะ การคุ้มครองจากเทพจึงจะฝังลงในตัวของพวกเธอ แล้วพวกเธอก็จะเป็นผู้ติดตามของเราโดยสมบูรณ์”

เดี๋ยวสิคะ คือ ช่วยเล่าต่อ… ไม่แล้วเหรอคะ

“คือ… จากนี้ก็ ขอฝากเหนือฝากตัวด้วยนะคะ”
“ข- ขอความกรุณาด้วยค่ะ!”
“ทางเราก็เช่นกันค่ะ จากนี้ไปการแทรกแซงจะทำได้ง่ายขึ้นด้วย เพราะอย่างนั้นก็มาทานขนมด้วยกันอีกนะคะ ทั้ง 2 คน”

นี่คือสิ่งที่เทพจะทำอย่างนั้นเหรอคะเนี่ย?

งั้นตอนนี้ ฉันขอสวดภาวนาให้ท่านอามาเทราสึก่อนแล้วกันนะคะ

“งั้น… ตอนนี้หน้าที่ของเราก็หมดแล้ว แต่ยังพอมีเวลาอยู่อีกครู่หนึ่งก่อนจะสิ้นสุดเวลาการแทรกแซงจิต …พวกเธออยากจะทานขนมและรอเวลาหมดมั้ยคะ?”
“ด้วยความยินดีเลยค่ะ”
“เออคือ งั้นก็ อิตาดาคิมัส!”

ว้าว! มองบลังค์นี่คะ!

แถม ฐานเค้กยังเป็นแป้งคุกกี้ด้วย ของโปรดของฉันเลยค่ะ!

“อื้มมม อร่อยจัง…”
“อร่อยมากเลยค่ะ!”
“รสชาติดีเลยจริงๆ อามาเทราสึจังที่เอาขนมพวกนี้มาฝากฉันเนี่ยเป็นเด็กดีมากเลยนะคะ เราหวังว่าเธอจะยังรอดจากพิษภัยของท่านมหาเทพนะ”
“มหาเทพนี่ อันตรายขนาดไหนกันคะเนี่ย!? จะมีตัณหาหนักขนาดไหนก็ควรจะมีขอบเขตซักหน่อยนะคะ! ว่าแต่ ท่านอิซึสึไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ?”
“นับเป็นโชคดีที่มิซารี่ ที่มหาเทพโปรดปรานนั้น ไม่ค่อยชอบใจเรานัก นั่นเป็นเหตุผลข้อเดียวเลยค่ะที่เราต้องขอบคุณนาง”
“ห- เห…”
“จะว่าไป อามาเทราสีจังเนี่ย ดูเหมือนเด็กสาวโลลิอายุ 12 ปีเลยนะคะ ก็เป็นไปตามที่คาด แม้ท่านมหาเทพจะยังไม่เข้าไปยุ่มย่ามในตอนนี้… ถึงอย่างนั้น ดูเหมือนท่านมหาเทพจะพยายามเข้าหาอามาเทราสึจัง พลางพูดอะไรแบบ ‘ปฏิบัติการฮิคารุ เก็นจิ’ นะ ว่าแต่ ฮิคารุ เก็นจิที่ว่านี้มันคืออะไรงั้นเหรอคะ?”
“ท่านรู้เรื่องวัฒนธรรมอนิเมะญี่ปุ่นเพียบเลย แต่ทำไมท่านไม่รู้จักของคลาสซิกแบบนี้ล่ะคะ!”
“นี่ พูดเรื่องอะไรกันอยู่ตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้วน่ะคะ?”

ขอโทษนะโยมิ แต่นี่เรื่องสำคัญน่ะ

“(ไม่เป็นไรค่ะคุณลีน เดี๋ยวเราดัดแปลงความทรงจำของโยมิในภายหลังให้ เพราะฉะนั้น เธอพูดได้ตามที่ต้องการได้เลยค่ะ)”

เป็นห่วงเรื่องนั้นหรอกเหรอคะ

ถ้างั้น ฉันไม่เกรงใจแล้วนะคะ

“ฮิคารุ เก็นจิ เป็นตัวละครเอกในตำนานเก็นจิ แล้วก็……………”
“ถ้ามิซารี่ถูกขับไล่ออกไป แล้วความชั่วร้ายของนางถูกขุดออกมาแสดงให้เห็นได้แล้วล่ะก็ ระดับขั้นของมหาเทพจะถูกลดลงด้วยก็ได้นะคะ ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ ยิงปืนนัดเดียวก็ได้นก 2 ตัวเลย”

ฉันก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นค่ะ

TN: เผื่องงกันนะครับว่า “มีอมตะแล้ว จะมีคืนชีพทุกๆ 100 ชั่วโมงทำไม” อมตะนี่คือการแค่เอาเรื่องอายุขัยออกไปเฉยๆ ทำให้ไม่แก่ตายนะครับ แต่ยังตายจากสาเหตุอื่นได้อยู่