The Soul Purchasing Pirateบทที่ 340: พาดผ่าน?

S.P.P: บทที่ 340: พาดผ่าน?

ฮาคิราชันย์นั้นคือสิ่งที่มีเพียงแค่ผู้ที่มีคุณสมบัติของราชาเท่านั้นถึงจะมีได้และโรแกนก็มีมันอยู่เหล่าทหารเรือนั้นต่างก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างมิอาจต้านทานได้

แม้ว่ากองกําลัง 10,000 คนจะเป็นอะไรที่น่าทิ้ง แต่สําหรับโรแกนแล้วมันไม่มีความหมายอะไรเลย

นี่ล่ะคือความน่าหวาดกลัวของฮาคิราชันย์!

สิ่งที่เรียกว่าจํานวนนั้นไร้ค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าของผู้ครอบครองฮาคิราชันย์
“ฮาคิราชันย์ของกัปตันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว!”

เทรนซุได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มและก้าวไปข้างหน้า

ในตอนนั้นเองเจสันและคล็อกโคไดล์ก็ได้เดินตามไปติดๆ เช่นเดียวกันกับเจ้านายตัวน้อยที่เดินตามไปทั้งสองไป แม้ว่าจะเคยเห็นมันมาแล้ว แต่เนลีนก็ยังรู้สึกช็อคอยู่ดี

ฉากที่โรแกนปลดปล่อยฮาคิราชันย์ออกมานั้นทําให้ผู้คนอ้าปากค้าง

“นี่มันอะไรกัน?”

ดาซได้กวาดตามองไปที่ร่างของเหล่าทหารเรือที่หมดสติอยู่บนพื้นด้วยความตกตะลึง

ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าในตอนนี้หัวใจของเขากําลังสันเทา

เพียงแค่พริบตาเดียวทหารเรือพวกนั้นก็ล้มลงไปบนพื้นแล้ว
เมื่อมองไปที่ร่างของโรแกนจิตใจของเขาก็ถึงกับสั่นสะท้าน
ในตอนนี้เขาเข้าใจในสิ่งที่ลูกเรือคนอื่นๆพูดเอาไว้แล้ว

“ฉันจะต้องแข็งแกร่งให้มากกว่านี้!”

ทันใดนั้นเองดาซก็ได้กําหมัดของเขาแน่น

“สักวันหนึ่งฉันจะต้องก้าวไปอยู่ในดินแดนของผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง!”

ในตอนนี้ทุกคนต่างก็เดินตามโรแกนเข้าไปในส่วนลึกของเกาะ

ผู้คนบนท้องถนนต่างก็กําลังตะลึงงัน

“นี่ฉันฝันไปใช่ไหม?”

“ไอ้พวกกองทัพเรือแพ้แน่!”

“เป็นโจรสลัดที่สุดยอดไปเลย! พวกเขาจะต้องเอาชนะพวกกองทัพเรือได้อย่างแน่นอน!”

“บางที่ครั้งนี้อานุกิอาจจะแพ้จริงๆก็ได้! บางทีพวกเราอาจจะได้รับอิสรภาพอีกครั้ง!”

ในตอนนี้พวกเขาสัมผัสได้ถึงความหวัง และมองเห็นอนาคตที่สดใส

“วูมมม!”

เมื่อกลุ่มของโรแกนก้าวเดินมาข้างหน้าเหล่าทหารเรือจํานวนมากก็ได้ล้มลงไปในทันทีอย่างมิอาจต่อต้านได้

พวกโรแกนเริ่มเข้าใกล้ฐานทัพของเกาะมากยิ่งขึ้น

“ที่นี่งั้นหรอ? หนึ่งในฐานทัพของทะเลอีสต์ บลู?”

เหล่าลูกเรือจ้องมองไปที่กําแพงที่มีความสูง 30 เมตรด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ดูเหมือนว่าประตูจะปิดอยู่แล้วพวกเราจะเปิดมันยังไงดี?”

“มันก็คงจะเป็นเรื่องยาก ถ้าทหารเรือพวกนั้นยังอยู่”

ในตอนนั้นเองเจสันก็ได้ก้าวไปข้างหน้า

“แต่ในตอนนี้มันง่ายดายราวกับปลอกกล้วยเข้าปาก!”

หลังจากนั้นไม่นานเจสันก็ได้มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตู พร้อมกับปล่อยหมัดออกมา

“บูมม!”

ปากของชาร์โปลอสถึงกับสั่นสะท้านเมื่อเห็นประตูที่หนากว่าห้าเมตรถูกระเบิดออก

อาจกล่าวได้ว่าในหมู่คนที่อยู่ข้างหน้าเขานั้น คนที่เขาหวาดกลัวที่สุดก็คือเจสัน เพราะเมื่อสี่ปีก่อนนั้นเจสันได้มอบความอับอายเอาไว้ให้กับเขา!

ดวงตาของนั้นถึงกับสั่นไหว หมัดของเจสันนั้นไม่เพียงแต่ทําลายประตู แต่ยังทําให้กําแพงถึงกับสั่นคลอน ราวกับว่ามันสามารถถล่มลงมาได้ตลอดเวลา นี้มันจะน่าตกใจเกินไปแล้ว!

“ความแข็งแกร่งของพวกเขามันจะผิดปกติเกินไปแล้ว!”

ในตอนนี้เขากําลังรู้สึกหวาดกลัว

ในตอนแรกเขาคิดว่าจ้าวทะเลนั่นคือสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวที่สุด แต่ถ้าต้องเผชิญหน้ากับพลังอำนาจที่บ้าคลั่งนี้จ้าวทะเลจะนับว่าเป็นอะไรได้? คนกลุ่มนี้ต่างหากที่คือสัตว์ประหลาดที่แท้จริง!

ลึกเข้าไปในฐานทัพอานุกนั้นได้เทไวน์แดงลงไปในแก้วของเขาอีกครั้ง
“บูมมม!”

“ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะไปจัดการกับความวุ่นวายภายนอกแล้ว”

“กล้าที่จะทําให้ฉันโกรธมันก็มีเพียงแค่ความตายเท่านั้นล่ะที่รอพวกแกอยู่!”

อานุกได้กล่าวออกมาด้วยความดูถูก

“ใครก็ตามที่กล้าท้าทายฉันมันจะต้องถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินอันมืดมิดและค่อยๆตายอย่างช้าๆ!”

แต่ในขณะที่เขากําลังเพลิดเพลินอยู่นั้นเอง พลเรือโทก็ได้วิ่งเข้ามาหาเขาด้วยความหวาดกลัว

“ท่านจอมพลแย่แล้ว!”

อานุกได้มองไปที่พลเรือโทด้วยความเย็นชา

“พลเรือโทนายอยากตายงั้นสินะ? ความหวาดกลัวของแกมันกําลังทําให้ฉันโกรธ!”

แต่ในตอนนั้นเองพลเรือโทก็ได้กล่าวสวนขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว

“โจรสลัดมีโจรสลัดกําลังมาที่นี่!”

เมื่อได้ยินดังนั้นอานุกิก็กําลังจะกล่าวถามออกมา แต่ในตอนนั้นเองใบหน้าของเขาก็ต้องเปลี่ยนไป

เพราะว่าในตอนนี้นั้นดวงตาของพลเรือโทนั้นได้เปลี่ยนไปเป็นสีขาวพร้อมกับสติที่ดับลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ในตอนนั้นเองผู้คนที่อยู่ในที่แห่งนี้นั้นต่างก็ล้มลงไปราวกับจิตวิญญาณกําลังพังทลาย

“ตอนแรกฉันก็คิดว่าคนที่กล้าเรียกตัวเองว่าพลเรือโทจะแข็งแกร่งกว่านี้แต่นี่มันอะไรกัน?”

เมื่อได้ยินคําพูดของอีกฝ่ายใบหน้าของอานุกิก็ได้เปลี่ยนไปเป็นน่าเกลียด

“แกเป็นใคร?! แกอยากตายมากงั้นสินะ? ถึงได้กล้าทําให้ฉันคนนี้โกรธ!”

เขาได้ตะโกนออกมาเสียงดังและในเวลาเดียวกันนั้นเองร่างของเขาก็ได้ปลดปล่อยแรงกดดันออกมา

แรงกดดันของเขานั้นแตกต่างจากฮาคิราชันย์ของโรแกน แต่มันก็ยังสามารถทําให้ใบหน้าของเจสันและคนอื่นๆเปลี่ยนสี

“หมอนี้แข็งแกร่ง!”

“ร่างกายและกล้ามเนื้อของเขานั้นธรรมดามาก แต่ทําไมฉันถึงรู้สึกว่าฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”

“เขามีความแข็งแกร่งในระดับเดียวกันกับพลเรือเอกเลยงั้นหรอ?”

ในตอนนี้ใบหน้าของพวกเขานั้นได้เปลี่ยนไปเป็นตกตะลึง

“มนต์ดํา?”

มีเพียงเนลื่นคนเดียวเท่านั้นที่กําลังรู้สึกสงสัย

“ออกไปจากที่นี่ซะ! ไม่งั้นฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด!”

ใบหน้าของอานุกนั้นไม่มีความกลัวอยู่เลยแม้แต่น้อยมันมีเพียงแค่ความเย็นชา เขาไม่ได้คิดที่จะล้อเล่นแต่อย่างใด ถ้าเกิดว่าพวกโรแกนไม่ยอมทําตามที่เขากล่าวละก็ เขาจะฆ่าพวกเขาจริงๆ

“ไร้สาระ! ด้วยร่างกายที่อ่อนแอของแกมันไม่มีทางทําอะไรฉันได้หรอก!”
โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยความดูถูกพร้อมกับชักดาบเจ็ดดาวออกมา

“ในเมื่อแกเป็นแค่ความยุติธรรมจอมปลอม งั้นในวันนี้ฉันก็จะขอหัวของแกไปเลยก็แล้วกัน!”

“แกกล้างั้นหรอ!”

อานุกได้กล่าวออกมาด้วยความเดือดดาล
แต่ในวินาทีต่อมารูม่านตาของเขาก็ต้องหด
แคบลง

การแสดงออกที่ได้สิ้นซึ่งความกลัวของเขานั้น ในตอนนี้มันได้เปลี่ยนไปเป็นหวาดกลัวและตื่นตระหนก

“บูมมม!”

เส้นแสงสีดําได้พาดผ่านลําคอของเขาไปพร้อมกับเลือดที่สาดกระเซ็นขึ้นมาบนท้องฟ้า