S.P.P: บทที่ 334: มาถึงหมู่บ้านฟูชา!
อารมณ์ที่หญิงสาวปลดปล่อยออกมามันทําให้โรแกนถึงกับมึนงงไปในทันที
“ฉัน..ทโรแกนได้อ้าปากออกมาราวกับจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ในตอนนี้บ้านอันเงียบสงบนั้นกลับมีแว่วเสียงสะอื่นดังออกมา
เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้าเจ้านายตัวน้อยก็ยิ่งร้องหนักขึ้นโรแกนนั้นไม่รู้ว่าทําไมอีกฝ่ายถึงร้องให้เขาจึงไม่กล้าที่กล่าวตอบอะไรออกมา
ดูเหมือนว่าการไม่ตอบจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด!
เวลาได้ไหลผ่านไปอย่างช้าๆ สิบนาทีต่อมาในตอนนั้นเองเจ้านายตัวน้อยก็ได้เงยหน้าขึ้นมาและเช็ดน้ําตาบนใบหน้าของเธอ
“ขอบคุณนะโรแกน,ที่ให้ฉันได้ระบาย”
หลังจากพูดจบเจ้านายตัวน้อยก็ได้ลุกขึ้นมาพร้อมกับหมุนตัวเดินจากไปในทันทีโรแกนได้จ้องมองไปที่ร่างของเจ้านายตัวน้อยก่อนที่จะถอนหายใจออกมา
“ฉันควรจะพูดอะไรออกไปดี?”
ชอบงั้นหรอ? มันก็ใช่! แต่ไม่รู้ทําไมมันถึงได้กลายเป็นเรื่องยากที่จะพูดมันออกไป
ในตอนนั้นเองภาพของโรเจอร์ที่กําลังยกยิ้มอยู่ก็ได้ปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขา
“นายตลกนักหรือไง!”
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับจับไปที่กรอบรูปที่อยู่บนโต๊ะ
หลังจากเงียบอยู่สักพักโรแกนก็ได้ลุกขึ้นมาและเดินไปเก็บข้าวของที่เขาต้องการก่อนที่จะเดินไปที่ประตู
“ฉันไม่รู้จริงๆว่าฉันจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้งเมื่อไหร่?”
ในครั้งนี้เขาได้หยิบเอาของมาไม่น้อยไม่ว่าจะเป็นของเล่นในสมัยเด็กของเขาหรือแม้แต่รูปถ่ายของเขากับโรเจอร์สิ่งของต่างๆที่อยู่ในความทรงจําโรแกนก็ได้เอามันมาทั้งหมด
หลังจากปิดประตูลงโรแกนก็ได้หมุนตัวกลับมาและกําลังจะเดินจากไป
“ทําไมไม่ยอมรับเธอ?”
ทันใดนั้นเองเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งก็ได้ดังเข้ามาในหูของโรแกน เมื่อได้ยินดังนั้นโรแกนที่ได้หันหัวไปมองเธอด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น
“เธอแอบฟังอยู่ข้างนอกงั้นหรอ?”
“ใช่! ฉันได้ยินทุกอย่าง”
เนลีนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“เพราะว่ามันยังไม่ถึงเวลา”
โรแกนได้กล่าวตอบออกมาพร้อมกับก้าวเดินไปข้างหน้า
“ยังไม่ถึงเวลางั้นหรอ?”
นาลีนได้หันไปมองโรแกนแต่โรแกนนั้นได้จากไปแล้ว
ทุกคนนั้นได้กลับมาที่เรือในตอนเย็น โรแกนนนสังเกตเห็นว่าเจ้านายตัวน้อยนั่นกลับมาเป็นปกติแล้วเพราะในตอนที่เธอเจอหน้าเขานั้นเธอก็ยัง คงทักทายเขาด้วยรอยยิ้มดูเหมือนว่าเธอยังคง เป็นเจ้านายตัวน้อยคนเดิมแต่เมื่อเขามองไปที่แววตาของเธอเขาเองก็รู้ดีว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นอยู่
โรแกนรู้สึกได้ถึงความเศร้าเสียใจจากดวงตาคู่นั้นได้อย่างชัดเจนแต่มันก็นับว่าเป็นความโชคดีของเขาที่อีกฝ่ายไม่ได้เข้ามากดดันเข้าแต่อย่าง
บางสิ่งบางอย่างก็คงต้องใช้เวลาเยียวยา
ส่วนจิ้งซ์และไอซาวะนั้นโรแกนได้เข้าไปถามกับพ่อแม่ของพวกเขาแล้ว และเขาก็ได้รู้ว่าพวก เขาทั้งคู่ออกทะเลไปแล้วในตอนแรกที่ได้ยินเขาเองก็รู้สึกตกใจ แต่หลังจากนั้นสักพักเขาก็ได้หัว เราะออกมาเมื่อคิดว่าพวกเขาจะได้เจอกันอีกครั้งบนท้องทะเล
“ผมแดงงั้นหรอ?”
โรแกนได้แล่นเรือออกไปด้วยความสงสัยที่ยังคงอยู่ในใจ
เป้าหมายของโรแกนในครั้งนี้ชัดเจนมาก เขากําลังมุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านฟูชา
เขาไม่ได้คิดที่จะติดต่อไปหาการ์ปแต่อย่างใดเพราะท้ายที่สุดแล้วอีกฝ่ายก็เป็นถึงวีรบุรุษของกองทัพเรือการที่โรแกนติดต่อไปหาเขามันก็ไม่ต่างอะไรจากการที่นักโทษติดต่อกับพัศดีและมันก็คงจะเป็นเรื่องที่น่าอับอายน่าดู
“ฉันสงสัยอยู่อย่างหนึ่งกัปตัน”
“คุณรู้ได้ยังไงว่ารูจอยู่ที่ไหน!”
เจสันได้กล่าวถามออกมาด้วยใบหน้าที่งุนงงพร้อมกับชี้ไปที่จุดๆหนึ่งบนแผนที่
“อันที่จริงฉันรู้อนาคต” โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ลึกลับ
เมื่อได้ยินดังนั้นคล็อกโคไดล์เองก็ได้พยักหน้าออกมาอย่างเห็นด้วย
“คงเป็นความสามารถของผลปีศาจอันนั้น!”
เมื่อได้ยินดังนั้นทุกคนก็ได้จ้องมองมาที่โรแกนด้วยความประหลาดใจและความตกตะลึง
โรแกนเองก็ขี้เกียจเกินกว่าที่จะอธิบายอะไร ออกมา
ความสามารถของผลไม้ปีศาจของเขานั้นนับว่าเป็นอะไรที่ลึกลับเป็นอย่างมาก แม้ว่าเขาจะยังไม่
สามารถพัฒนามันได้อย่างสมบูรณ์ในตอนนี้แต่เมื่อใดที่เขาสามารถพัฒนามันจนสมบรูณ์ได้ละก็โลกใบนี้จะต้องสั่นสะเทือนอย่างแน่นอนและด้วยความสามารถของมันแม้แต่การทําลายโลกใบนี้ทิ้งก็ยังมีความเป็นไปได้
แต่โชคไม่ดีเท่าไหร่ที่พลังที่มันต้องการกลับเป็นสิ่งที่ฝึกฝนได้ยากลําบากที่สุด
สามเดือนต่อมา,รูทดราก้อนก็ได้แล่นมาถึงที่หมู่บ้านฟูชา
แม้ว่าหมู่บ้านแห่งนี้จะดูธรรมดาแต่มันก็เป็นเรื่องที่ปกติด้วยทําเลที่ตั้งของหมู่บ้านแห่งนี้มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่มันจะดูธรรมดาแบบนี้
เมื่อรูทดราก้อนได้เข้ามาจอดเทียบท่าทุกคนใน หมู่บ้านก็ได้มองมาที่รูทดราก้อนด้วยความสนใจในทันที
“พวกเขาเป็นโจรสลัดใช่ไหม?”
“มีโจรสลัดมาที่หมู่บ้านของเรางั้นหรอ!?”
“รีบไปบอกหัวหน้าหมู่บ้านเร็วเข้า!”
ฝูงชนต่างก็กําลังแตกตื่น สําหรับคนธรรมดาโจรสลัดนั้นไม่ได้ต่างไปจากโจรแม้แต่น้อย
หลังจากนั้นไม่นานหัวหน้าหมู่บ้านก็ได้เดินทางมาถึงยังท่าเรือ เขาดูจะไม่ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเขาเดินมาถึงตรงหน้าของโรแกนเขาก็ได้กล่าวออกมาว่า
“พวกโจรสลัดรีบออกไปจากที่นี่ซะ!”ในตอนนั้นเองเขาก็ได้หยิบอาวุธขึ้นมา เมื่อเห็นการกระทําของอีกฝ่ายโรแกนก็ถึงกับยิ้มออกมาอย่างทําอะไรไม่ถูก
“นี่ลุงพวกเราแค่จะขอผ่านทางเท่านั้นพวกเราไม่ทําอะไรหรอก”
เมื่อได้ยินดังนั้นหัวหน้าหมู่บ้านก็ได้จ้องมองมาที่โรแกนด้วยความระมัดระวัง
“แค่ผ่านทางจริงๆงั้นหรอ?” “ใช่เพราะฉะนั้นคุณไม่จําเป็นต้องกังวล
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
หลังจากจ้องมองอยู่สักพักในที่สุดเขาก็ได้ตัดสินใจว่ากลุ่มที่ดูจะเรียบง่ายของโรแกนนั้นเป็นกลุ่มคนที่ไม่สามารถคาดเดาได้อย่างน้อยที่สุดบางคนที่อยู่ในกลุ่มของเขาก็เป็นพวกที่แข็งแกร่งจนน่าหวาดกลัว
“โอเค! ฉันอนุญาตให้พวกนายผ่านเข้ามาได้แต่อย่าได้สร้างปัญหาล่ะ!”
“มิฉะนั้นนายโดนหมู่บ้านฟูชาของเราจัดการ
แน่!”
“ไม่ต้องกังวล!”
โรแกนได้กล่าวย้ําออกมาอีกครั้งพร้อมกับกลุ่มคนของลุงหัวหน้าหมู่บ้านที่เปิดทางให้กับเขา
ที่ด้านหลังของเขานั้นเหล่าลูกเรือต่างก็กําลังมองมาที่กัปตันของพวกเขาด้วยความขบขัน
“ฉันจะกลั้นไม่ไหวแล้ว”
“ฉันเองก็เหมือนกัน”
“ถ้างั้นปล่อยมันออกมาเลยก็แล้วกัน”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ !”
เมื่อพวกชาวบ้านจากไปจนหมด พวกโรแกนกได้เดินเข้ามาในหมู่บ้านพร้อมกับเดินเข้าไปพูดคุยกับพวกชาวบ้าน
ด้วยความรู้ที่มากกว่าของพวกเขาจากการแล่นเรือทําให้พวกเขาสามารถสร้างความสัมพันธ์กับพวกชาวบ้านได้อย่างรวดเร็ว
ในบาร์เล็กๆแห่งหนึ่ง โรแกนและกลุ่มของเขาก็ได้เข้ามารวมตัวกันในที่แห่งนี้
“แม้ว่าหมู่บ้านของพวกเราจะเล็กแต่ฉันรับรองเลยว่าเหล้าที่พวกเราคราฟหนะสุดยอด!”
เจ้าของบาร์ได้กล่าวโอ้อวดเครื่องดื่มของตนเองออกมาด้วยรอยยิ้ม
“โอ้! ถ้างั้นพวกเราก็ขอลองมันหน่อยแล้วกัน”
เมื่อได้ยินดังนั้นเจสันก็ได้ตะโกนสวนออกมาในทันที
โรแกนนั้นไม่ได้สนใจมันเลยแม้แต่น้อยสําหรับเขาเหล้าที่อร่อยที่สุดมันคือเหล้าจากบ้านเกิดของเขา
“จัดให้เดี๋ยวนี้ล่ะ!”
เมื่อเห็นว่ามีลูกค้าคู่สามีภรรยาเจ้าของร้านก็ถึงกับยกยิ้มขึ้นมาในทันที ในวันธรรมดาๆแบบนี้มันทําให้เป็นเรื่องยากมากที่พวกเขาจะขายพวกเครื่องดื่มได้
พวกเขานั้นรู้ดีว่าเมื่อไหร่ที่มีพวกโจรสลัดเข้ามาในหมู่บ้านของพวกเขา ธุรกิจของพวกเขาก็จะเฟื่องฟูเป็นอย่างมาก
หลังจากนั้นไม่นานเหล้าที่พวกเขาคราฟขึ้นมาเองก็ได้มาถึง
“เป็นเหล้าที่สุดยอดไปเลย!”
“ดูเหมือนว่าฉันจะเสพติดมันไปแล้ว!”
เหล่าลูกเรือต่างก็ตะโกนออกมาเสียงดัง
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
