S.P.P: บทที่ 300: สองหาง?!
เสียงที่อ่อนโยนได้ดังก้องอยู่ในหูของโรบินทํา ให้ความตึงเครียดที่เคยมีจางหายไปอย่างลึกลับ
ในตอนนั้นเองโรบินก็ได้กอดแมวในอ้อมแขนของเธอแน่นพร้อมกับวิ่งออกไป
“หยุดเธอไว้อย่าให้เธอหนีไปได้”
ชาวบ้านต่างก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
ถามว่าพวกเขาสงสารอีกฝ่ายที่เป็นเพียงแค่เด็กสาวตัวเล็กๆไหม? ทีแรกพวกเขาก็สงสาร แต่เมื่อนึกถึงจํานวนเงินที่จะได้รับพวกเขาก็ได้กลบฝังความคิดนั้นไปในทันที
มันคือเงิน 80 ล้านเลยนะ!
โรบินได้วิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับหลับตาลง
“มั่นใจในตัวเองโรบิน, เธอคือน้องสาวของฉัน!”
เสียงอันนุ่มนวลของเจ้านายตัวน้อยได้ดังขึ้นมาอีกครั้ง
จากนั้นทุกคนก็ได้เห็นร่างของแมวที่อยู่ในอ้อมแขนของโรบินที่เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
มันไม่เพียงแต่ขยายใหญ่ขึ้นเท่านั้น แต่มันยังกําลังกลายเป็นมนุษย์อีกด้วยแถมยังเป็นมนุษย์ที่งดงามมาก ไม่มีใครสามารถสรรหาคําพูดอะไรมา บรรยายความงามของเธอได้
และในตอนนั้นเองร่างของเธอก็ได้ปรากฏขึ้นมาเธอสวมผ้าคลุมไหล่และมีเรือนผมสีดํายาวม้วนเป็นลอน ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนราวกับเจ้าหญิงผู้สูงส่งของเธอนั้นสามารถทําให้ทุกคนรู้สึกหลงใหลได้อย่างง่ายดาย ขาเรียวบาง,เท้าของเธอนั้นงดงามราวกับหยก,ผิวขาวผ่องราวกับไข่มุก
เธองดงามมาก,มนุษย์คนหนึ่งงดงามมากขนาดนี้ได้ยังไงกัน?
“งดงาม!”
เพียงพริบตาเดียวแมวตัวนั้นก็ได้กลับกลายเป็นมนุษย์แถมยังเป็นมนุษย์ที่งดงามราวกับนางฟ้านางสวรรค์
สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่านั่นก็คือผู้ชายทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนั้นต่างก็ยอมศิโรราบต่อความงามของเธอ
“ควบคุมไม้!”
เจ้านายตัวน้อยได้ยื่นมือออกไปและเล็งไปที่ชายคนหนึ่งที่ขวางทางเธอ
ในตอนนั้นเองก็ได้มีรากไม้ขึ้นมารัดร่างของชายคนนั้นที่ตกอยู่ภายใต้ความงามของเธอ
“ไปกันเถอะ!”
เมื่อจัดการเสร็จเธอก็ได้กลับไปเป็นแมวแล้วกระโดดเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของโรบินดังเดิม
เมื่อได้สติโรบินก็ได้วิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และหายตัวเข้าไปในตรอกแห่งหนึ่ง
“ไล่ตามเธอไป! ไล่ตามเธอไปเร็วเข้า!”
เหล่าผู้คนที่ตกอยู่ภายใต้อํานาจพลังความงามของเจ้านายตัวน้อยนั้นก็ยังคงไม่สามารถหลุดออกมาได้จนกระทั่งตอนนี้
“เธองดงามเกินไป ฉันขยับตัวไม่ได้”
“ความรัก ความรักที่ฉันรู้สึกในตอนนี้มันคืออะไรกัน?”
“ผู้หญิงคนนั้นช่างงดงามเหลือเกิน”
ผู้คนนั้นต่างก็กําลังรู้สึกทึ่งกับความงามของเจ้านายตัวน้อยและไม่สามารถดึงสติของตนกลับมาได้
ในตอนนี้โรบินได้พาเจ้านายตัวน้อยวิ่งผ่านมากว่า 13 ตรอกแล้วก่อนที่เธอจะหยุดวิ่งเพื่อพักหายใจ
“พี่สาวทุกครั้งที่หนูเห็นพี่สาวกลับมาเป็นมนุษย์ มันมักจะทําให้หนูซึ่งอยู่ตลอด,พี่สาวคุณเป็นคนที่งดงามมากจริงๆ!”
โรบินได้กล่าวชมแมวที่อยู่ในอ้อมกอดด้วยความจริงใจ
หากมองดีๆละก็จะพบว่าแมวตัวนั้นมีสองหาง
“อย่ามัวแต่พูดอะไรไร้สาระ, พักผ่อนให้เพียงพอ พวกเราต้องออกจากเกาะนี้กันแล้ว”
เจ้านายตัวน้อยได้กล่าวออกมา
เป็นเพราะเธอโตขึ้นความงดงามของเธอจึงเพิ่มขึ้นตามมาด้วยมันงดงามจนเธอต้องมาอยู่ในรูปลักษณ์ของแมวแทน และดูเหมือนว่าร่างแมวของเธอจะเกิดการเปลี่ยนแปลงจู่ๆมันก็มีหางอีกอันโผล่ขึ้นมาแต่ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีเพราะว่ามันได้มอบพลังที่สามารถทําให้เธอป้องกันตัวเองได้
ตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกเธอสองคนลําบากกันมากต้องหนีตายอยู่ตลอดเวลา
และด้วยสภาพแวดล้อมเช่นนี้มันจึงทําให้พวกเธอเติบโตขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
สามนาทีต่อมาการหายใจของโรบินก็เริ่มดีขึ้น
“พี่สาวพวกเราจะไปจากที่นี่กันแล้วใช่มั้ย!”
“อืม”
หลังจากพูดจบโรแกนก็ได้มองไปที่ตรอกแห่งหนึ่งและก้าวเข้าไปในตรอกแห่งนั้น
แต่ในตอนนั้นเองในขณะที่เธอก้าวขาออกไปข้างหน้าเธอก็เริ่มรู้สึกเวียนหัวอยู่ห้าหกวินาทีและ สุดท้ายเธอก็ได้หมดสติไป
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในที่สุดก็สําเร็จสักที!”
“หลังจากสะกดรอยตามเธอมาสองเกาะในที่สุด ฉันก็จับเธอได้”
“ฉันจะมอบเธอให้กับราชา และฉันก็ได้รับการเลื่อนขั้นให้กลายเป็นนายกรัฐมนตรีและพอฉันเป็นนายกรัฐมนตรีฉันก็จะแต่งงานกับเจ้าหญิง และในตอนนั้นเองฉันก็จะมีโอกาสในการก้าวไปสู่จุดสูงสุด!”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”
เมื่อเสียงหัวเราะจบลงก็ได้มีร่างของชายน่าเกลียดคนหนึ่งเดินออกมาพร้อมกับชายร่างใหญ่อีกห้าหกคน
ที่ด้านหลังของเขานั้นมีเด็กผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งที่ดูไร้เดียงสาหัวเราะไปพร้อมกันกับ เขาด้วย
“พวกเราต้องเอาตัวเธอไปโดยที่ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาด!”
โมโดะและเด็กชายคนนั้นก็ได้ก้าวออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมกับนําร่างของโรบินเข้าไปในถุงผ้าสีดําและเอาตัวของพวกเธอออกไปจากที่แห่งนี้
“เป็นเด็กที่จับยากจริงๆ! แต่สุดท้ายก็ยังแพ้ผู้ใหญ่อย่างฉันอยู่ดี! ฮ่าๆๆๆ!”
พวกเขาได้หัวเราะออกมาด้วยความภาคภูมิใจ และเด็กชายก็ได้กล่าวประจบออกมา
“โมโดะเป็นผู้ใหญ่ที่ฉลาดที่สุดในโลก” “พวกชาวบ้านโง่นั้นไม่มีใครทําแบบโมโดะได้ เลยสักคน,โมโดะใช้เพียงแค่ยาสลบและถุงดําก็สามารถจับเธอได้แล้ว”
“หลังจากที่โมโดะกลับไปที่อาณาจักรและมอบเด็กคนนี้ให้กับราชาโมโดะก็จะกลายเป็นผู้ที่มีอํานาจมากที่สุดในอาณาจักร”
เมื่อได้ยินคําพูดของเด็กชายโมโดะก็ดูจะมีความสุขมาก
หลังจากนั้นโมโดะก็ได้กล่าวออกมาว่า
“อย่าลืมปิดบังเรื่องของอาณาจักรของเราเอาไว้ด้วย”
“เข้าใจแล้วครับ”
ทุกคนนั้นต่างก็เดินออกไปจากเกาะแห่งนี้ด้วยความระมัดระวัง
หนึ่งนาทีต่อมาจู่ๆโมโดะก็ได้ยกมือขึ้นมาเพื่อหยุดพวกเขาทุกคน
” เดี๋ยวก่อน”
เขาได้เดินไปที่ถุงดําและเปิดมันออกพร้อมกับมองหาอะไรบางอย่างด้วยความระมัดระวัง
” บีเบิ้ลการ์ด!”
หลังจากได้เห็นบีเบิ้ลการ์ดบนตัวของเจ้านายตัวน้อยโมโดะก็ถึงกับเหงื่อตก
” เกือบพลาดแล้ว”
เขาได้หยิบบีเบิ้ลการ์ดออกมาพร้อมกับโยนมันลงบนพื้น
ในพริบตาเดียวร่างของพวกเขาก็ได้หายไปจากที่แห่งนั้น ดูเหมือนว่าพวกเขากําลังจะไปหาราชาที่พวกเขาพูดถึง
” ฉันไม่รู้หรอกว่าเด็กผู้หญิงคนนี้จะมีพรรคพวกหรือเปล่า? แต่ไม่ว่ายังไงถ้าพวกเขามาเจออาณาจักรของพวกเราเข้ามันก็ยังเป็นเรื่องที่แย่อยู่ดี!“
เพียงพริบตาเดียวพวกเขาก็ได้แล่นเรือออกไปจากเกาะแห่งนี้
เพียงห้านาทีหลังจากที่พวกเขาจากไปร่างของโรแกนก็ได้ปรากฏขึ้นมาในตรอกที่พวกเขาเคยอยู่
โรแกนได้หันไปมองรอบๆ แต่สุดท้ายเขาก็ยังไม่เจอใครอยู่ดีในตอนนี้โรแกนเต็มไปด้วยความสงสัย
แต่ทันใดนั้นเองดวงตาของเขาก็ได้หดแคบลง
” บีเบิ้ลการ์ด!”
เมื่อมองเห็นบีเบิ้ลการ์ดที่อยู่บนพื้นดวงตาของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไปในทันที ” เกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายตัวน้อยกัน!?”
ทั้งๆที่เขามาถึงยังตําแหน่งที่บีเบิ้ลการ์ด มาแต่เขากลับไม่เจอตัวเจ้านายตัวน้อย แต่กลับพบเพียงแค่บีเบิ้ลการ์ดที่ถูกทิ้งอยู่บนพื้นเขาสามารถสรุปเรื่องราวทั้งหมดได้ในทันที
“เวรเอ้ย!”
เขาได้กําหมัดแน่นก่อนที่ร่างของเขาจะกระพริบหายไป
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้รู้ว่าเมื่อไม่นานมานี้ บนเกาะแห่งนี้ได้มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อ นิโค โรบิน และแมวที่สามารถกลายเป็นมนุษย์ได้ปรากฏตัวที่เกาะแห่งนี้!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
