The Soul Purchasing Pirateบทที่ 299: นิโคโรบิน!

S.P.P: บทที่299: นิโคโรบิน!

คำพูดของวิถีเดรัจฉานทำให้หมายเลข8นิ่งเงียบไปในทันที

“ร่างอวตารพวกนี้มีจิตสำนึกเป็นของตัวเองงั้นหรอ?”

หมายเลข8ไม่สามารถเก็บความสงสัยนี้เอาไว้ในใจได้อีกต่อไป

“ใช่,พวกเขาล้วนแล้วแต่มีจิตสำนึกเป็นของตัวเอง”

โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม

ความแตกต่างระหว่างวิถีสวรรค์และวิถีเดรัจฉานนั้นทำให้หมายเลข8ถึงกับต้องถอนหายใจออกมา

“นี่มันตลกร้ายชัดๆ!”

เพียงพริบตาเดียวก็ผ่านมาห้าวันแล้ว

ในตอนที่รูทดราก้อนได้แล่นออกมาจากทะเลคามเบลท์ลมทะเลที่เป็นเอกลักษณ์ก็ได้พัดเข้าและทำให้เรือนผมสีดำเงาของโรแกนพลิ้วไหวไปมา

“ที่นี่คือเวสต์บีลงั้นสินะ!”

โรแกนได้มองไปที่ท้องทะเลอันกว้างใหญ่และกล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา

ด้วยความแข็งแกร่งของร่างอวตารทั้งสอง,หมายเลข8และตัวเขานั้นมันทำให้ไม่มีสิ่งใดที่สามารถหยุดพวกเขาได้

“ไอ้หนูโรแกนได้เวลาที่ฉันต้องไปแล้ว!”ในตอนนั้นเองจู่ๆหมายเลข8ก็ได้ลุกขึ้นมาและกล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา

“ตาแก่นายจะไปที่ไหนงั้นหรอ?”โรแกนได้กล่าวถามออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ลาก่อน!”

หมายเลข8นั้นไม่ได้ตอบคำถามของโรแกนเขาได้ย่อตัวและกระโดดลงจากรูทดราก้อนไปในทันที

หลังจากนั้นโรแกนก็ได้เห็นหมายเลข8ไปยืนอยู่บนดาบดำของเขาและพุ่งทะยานออกไปข้างหน้า

“พวกเราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วฉันหวังว่าในตอนที่ฉันได้ยินเรื่องของนายอีกครั้งนายจะยังไม่ถูกฆ่าตายนะ”

ร่างของหมายเลข8เริ่มจางหายไปจากสายตาของเขา

โรแกนได้มองไปยังทิศทางที่หมายเลข8จากไปและถอนหายใจออกมา

โลกใบนี้นั้นกว้างใหญ่จนเป็นไปไม่ได้ที่จะเดินทางไปทั่วทั้งโลกได้แม้ว่าโลกใบนี้จะเหมือนกับที่เขาเห็นในอนิเมะแต่มันก็ยังแตกต่างจากที่เขาเห็นในอนิเมะอยู่ดีนั้นก็เพราะว่า..

ที่นี่คือโลกจริงๆไม่ใช่เพียงแค่ภาพวาดหรือภาพเคลื่อนไหวที่เขาเคยรู้จัก!

“เป็นโลกที่สุดยอดจริงๆ!”

หลังจากนั้นไม่นานวิถีสวรรค์ก็ได้แล่นเรือไปตามบีเบิลการ์ดต่อ

เวสต์บลูนั้นนับว่าเป็นน่านน้ำที่แปลกใหม่สำหรับโรแกนแต่ที่นี่เองก็มีสมบัติลับที่ถูกซ่อนเอาไว้อยู่มากมาย

และในตอนที่เขายังอยู่ที่อิมเพลดาวน์นั้นเขาเองก็ได้รับผลประโยชน์มามามากมายและท่ามกลางผลประโยชน์มากมายที่เขาได้รับมานั้นมันมีอยู่สองสิ่งที่อยู่ในทะเลเวสต์บลูแห่งนี้

“แผนที่สมบัติของโคโนเลียและตำแหน่งราชาของอาณาจักรบารุต”

ในตอนแรกที่ได้รับแผนที่สมบัติของโคโนเลียมาเขาก็ไม่ได้รู้สึกสนใจมันแม้แต่น้อยแต่ต่างกันในตอนที่เขาได้รับเสนอตำแหน่งราชาของอาณาจักรบารุตนั้นเขากลับรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย

เท่าที่เขารู้มาการสืบทอดบัลลังก์นั้นจะต้องเกิดจากราชวงศ์เดียวเพียงเท่านั้นเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการค้าแบบนี้จะเกิดขึ้นเพราะสิ่งที่เขานำมาแลกเปลี่ยนนั้นมันเป็นเพียงแค่กุญแจที่เอาไว้ไขกุญแจมือเท่านั้น

“แหวนบารุต”

โรแกนได้นำแหวนทองคำที่ถูกผูกติดอยู่กับสร้อยบนคอของเขาขึ้นมาดูด้วยความระมัดระวัง

แหวนนี้เป็นนักโทษคนหนึ่งที่นำมันมาแลกเปลี่ยนกับเขาจากคำพูดของอีกฝ่ายเขาบอกกับโรแกนว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่เอาไว้สืบทอดบัลลังก์ถ้าไม่มีสิ่งนี้ก็เป็นได้เพียงแค่รักษาการตำแหน่งกษัตริย์เท่านั้น

นักโทษคนนี้นั้นอยู่ในอิมเพลดาวน์มา50ปีแล้วและในตอนนี้เขาก็กำลังจะตายแล้วซึ่งมันก็หมายความว่าตำแหน่งกษัตริย์แห่งอาณาจักรบารุตนั้นว่างเปล่ามาเป็นเวลากว่า50ปีแล้วไม่รู้ว่าในตอนนี้สถานการณ์ของที่แห่งนั้นจะเป็นยังไงบ้าง

“บางทีที่นั้นอาจจะหายไปแล้วก็ได้!”

โรแกนได้ส่ายหัวพร้อมกับเก็บสร้อยคอกลับเข้าไป

แต่ไม่ว่ามันจะยังอยู่หรือไม่มีอยู่แล้วเขาก็จะไปที่นั้นอยู่ดีแต่หลังจากนั้นโรแกนก็ต้องรู้สึกประหลาดใจเมื่อทิศทางของบีเบิ้ลการ์ดนั้นดันไปตรงกับเส้นทางที่ตาแก่ในอิมเพลดาวน์บอก

“ทางเดียวกันงั้นหรอ?”

แหวนบารุตนั้นนับว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ไม่เลวเลยที่เดียวบนพื้นผิวของแหวนนั้นถูกแกะสลักเป็นรูปนกอินทรีเอาไว้และตราบใดที่กดนิ้วลงไปบนตัวแหวนมันก็จะถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนและแสดงเครื่องหมายของราชาออกมาให้เห็นพร้อมกับแผนที่ที่บอกถึงที่ตั้งของอาณาจักรแห่งนั้น

“ดูเหมือนว่าราชาในอดีตของอาณาจักรแห่งนี้จะน่าสนใจไม่น้อยเลย”

โรแกนนั้นได้กล่าวออกมาด้วยความสนใจ

เมื่อไม่มีตาแก่หมายเลข8โรแกนก็ไม่รู้ว่าจะไปพูดกับใครดี

ความเงียบแบบนี้ทำให้โรแกนนึกถึงในตอนที่เขาออกทะเลมาใหม่ๆเขาจำได้ดีในตอนนั้นเขาได้แค่หนีเท่านั้น

“ทะเลอันเงียบสงบ!”

โรแกนได้หลับตาลงอย่างช้าๆก่อนที่จะหลับไป

ความรู้สึกแบบนี้เขาไม่ได้รู้สึกมาสี่ปีแล้วเขานอนหลับไปนานมากนานถึงหนึ่งสัปดาห์เต็มและมาตื่นอีกทีในตอนที่รูทดราก้อนหยุดแล่น

เมื่อตื่นขึ้นมาโรแกนก็ได้มองไปที่ธงโจรสลัดที่พลิ้วไหวอยู่บนเสากระโดงเรือก่อนที่จะหันไปมองเกาะที่เป็นเป้าหมายของเขา

ทิศทางของบีเบิ้ลการ์ดนั้นมีความแม่นยำเป็นอย่างมากและในเวลานี้ทิศทางที่มันระบุนั้นก็คือข้างในเกาะแห่งนี้เป็นระยะทางที่ใกล้มาก!

ในเวลาเดียวกันภายในเกาะแห่งนี้

“ตรงนั้น!”

บนท้องถนนในตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยความวุ่นวาย

“นั่นจะต้องเป็นนิโคโรบินอย่างแน่นอน!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฉันจะรวยแล้ว!”

“ทายาทปีศาจ,ถ้าพวกเราเอาตัวเธอส่งให้กับกองทัพเรือละก็พวกเราก็จะได้รับเงิน 80 ล้านเบรีมาไว้ในครอบครอง

ทุกคนรู้ดีว่าเด็กสาวคนนี้มีค่าหัวสูงถึง80ล้านเบรีและไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะต่อต้านพวกเขาได้ซึ่งนับว่าเป็นคนที่มีค่าหัวที่สามารถจับได้ง่ายที่สุด

ในตอนที่พวกเขารับรู้ถึงตัวตนของเธอพวกเขาก็ได้ทำการตามหาตัวเธอในทันทีและในที่สุดพวกเขาก็หาตัวเธอเจอ

เมื่อคนอื่นได้ยินเสียงตะโกนของชายคนนั้นพวกเขาก็ได้หันไปหาเขาในทันที

ตรงนั่นมีร่างของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีเรือนผมสีดำและสวมเสื้อคลุมสีดำยืนอยู่เมื่อรู้ตัวว่าถูกเจอตัวร่างของเธอก็สั่นในทันทีในตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะทำยังไงดีและในตอนนั้นเองแมวที่อยู่ข้างๆเธอก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความร้อนรน

“โรบิน,วิ่ง!”

เมื่อได้ยินเสียงของแมวตัวนั้นโรบินก็ได้อุ้มแมวตัวนั้นขึ้นมาและวิ่งออกไปในทันที

“จับตัวเธอไว้!”

“หยุดเธอเร็วเข้า”

“นั่นคือเงิน80ล้านเลยนะ!”

โรบินนั้นได้เปลี่ยนเส้นทางไปมาสี่หรือห้าเส้นทางตามตรอกต่างๆและในตอนนั้นเองเธอก็ได้วิ่งมาเจอกับทางตันเมื่อรู้ว่าไม่สามารถหนีไปไหนได้เธอก็ทำได้แค่เพียงกัดริมฝีปากด้วยร่างกายที่สั่นเทา

เธอรู้ชะตากรรมของตัวเองในตอนนี้แล้วเธอหนีไปไหนไม่ได้อีกแล้วภาพของเกาะโอฮาร่าที่ถูกปืนใหญ่กระหน่ำยิงได้ฉายชัดขึ้นมาในหัวของเธอ

“โรบินอย่ากลัวไปเลย!”

เสียงให้กำลังใจของแมวตัวนั้นได้ดังขึ้นมา

“ตรงนั้นมีคนน้อยกว่าตรงอื่นเธอวิ่งไปตรงนั้นเลย”

แมวตัวนั้นได้ยกอุ้งเท้าชี้ไปยังทิศทางหนึ่งเมื่อได้ยินดังนั้นโรบินก็ได้กัดฟันพร้อมกับหลับตาและเตรียมตัวที่จะวิ่งไปทางนั้น

“ใช่,ไม่ต้องกลัวแค่วิ่งไปข้างหน้า!”