S.P.P: บทที่294: เหนือยิ่งกว่าพลูตัน!
“เคราท์เรด,แพทริคเรดฟิลด์!”
ศพแรกที่โผล่ออกมานั้นทำให้หมายเลข8ตกใจมาก
แต่หลังจากที่ได้เห็นร่างอื่นๆที่โผล่ออกมาเขาก็ต้องตกตะลึงยิ่งกว่าเดิม
“จอมทำลายล้าง,เบิร์นดี้เวิลด์!”
“หมาบ้า,ไรท์สันฮิวจ์,ชายผู้ที่สามารถใช้ผลปีศาจสายโซออนได้ถึงขั้นตื่น”
“ผู้เชี่ยวชาญฮาคิเกราะและฮาคิสังเกต,โดโรหมัดปีศาจ!”
“เดอะกันเนอร์,แอ๊บปี้ริช!”
“และสุดท้ายดาบยักษ์,ออกัสสัน”
หมายเลข8นั้นได้กล่าวชื่อของพวกเขาทั้งหกออกมาด้วยความตกตะลึง
เขาเห็นเองกับตาว่าโรแกนได้ฆ่าพวกเขาทั้งคนไปแล้วในตอนที่อยู่ในอิมเพลดาวน์เขาไม่เคยคดมาก่อนเลยว่าจะได้มาเห็นพวกเขาอีกครั้ง
“ฉันต้องการร่างอวตารที่แข็งแกร่งและทั้งหกคนนี้ก็เหมาะที่เอามาใช้เป็นร่างอวตารพอดี!”
เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึงของหมายเลข8โรแกนก็ได้ยกยิ้มขึ้นมา
การสร้างร่างอวตารหกวิถีนั้นต้องคิดไตร่ตรองให้ดีๆก่อนเพราะว่าเขานั้นจะต้องเลือกวิถีที่เหมาะสมกับความสามารถดั้งเดิมของพวกเขาให้มากที่สุด
“เรดฟิลด์,เขาคือผู้ใช้ผลปีศาลสายโซออน,สัตว์ในตำนาน,โมเดลแวมไพร์
“นายดูดเลือดได้งั้นสินะ,ถ้างั้นเอาวิถีมนุษย์ไปก็แล้วกัน”
“เวิลด์,ผู้ใช้พลังผลโมอาโมอา,วิถีเดรัจฉาน”“หมาบ้าฮิวจ์,ผู้เชี่ยวชาญพลังผลปีศาจสายโซออน,วิถีเปรต!”“เดอะกันเนอร์,แอ๊บปี้ริช,วิถีอสูร”3694
“ดาบยักษ์ออกัสสัน,วิถีนรก!”
เมื่อได้สินใจเสร็จโรแกนก็ได้จัดการใช้พลังของเนตรสังสาระกับทั้งห้าในทันที
ด้วยพลังของเนตรสังสาระทำให้พลังผลปีศาจของพวกเขายังไม่สลายหายไปและแน่นอนว่าการชุบชีวิตในครั้งนี้ไม่ใช้การชุบชีวิตที่แท้จริงแม้ว่าร่างกายของเขาจะกลับมาเป็นปกติแต่ไม่ใช่กับวิญญาณข็งพวกเขา
“สุดท้ายโดโรหมัดปีศาจ,วิถีสวรรค์!”
โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมาอย่างมีความสุขเมื่อไหร่ที่ร่างอวตารหกวิถีสำเร็จมันจะต้องแข็งแกร่งมากอย่างแน่นอนแถมความแข็งแกร่งของทั้งหกเองก็ไม่ธรรมดาแม้ว่าหลังจากที่กลายเป็นร่างอวตารแล้วความแข็งแกร่งของเขาจะลดลงไปบางส่วนแต่มันก็ยังแข็งแกร่งมากอยู่ดี
ในตอนที่อยู่ในอิมเพลดาวน์นั้นทั้งหกเคยกล่าวข่มขู่โรแกนและบอกว่าจะจัดการกับเขาเพราะงั้นเขาจึงไม่รู้สึกอะไรที่จะเอาทั้งหกมาทำอะไรแบบนี้!
“ก่อนอื่นก็วิถีสวรรค์”
ในตอนนั้นเองร่างอีกห้าร่างก็ได้หายไปเหลือเพียงร่างของโดโร
มือของโรแกนได้มีแท่งเหล็กสีดำปรากฏขึ้นมาไม่ว่าจะหนาบางสั้นหรือยาวเขาแทงแท่งเหล็กสีดำพวกนั้นเข้าไปที่ร่างของโดโรก่อนที่จะใช้พลังของเนตรสังสาระในการรวมทั้งสองเข้าด้วยกัน
ฉากที่ปรากฏอยู่ในตอนนี้นั้นดูโหดร้ายเป็นอย่างมากเหล่าทหารเรือต่างก็มองมาที่โรแกนด้วยความหวาดกลัวพร้อมกับร่างกายที่สั่นเทาราวกับมองมาที่ปีศาจร้าย
“ในอดีตพวกเขาทั้งหกนั้นต่างก็เป็นคนที่โหดร้ายและน่าหวาดกลัวแต่ฉันเองก็ไม่คิดมาก่อนเลยว่าพวกเขาจะต้องมาตายด้วยมือของนายแบบนี้”
หมายเลข8ได้กล่าวออกมาพร้อมกับถอนหายใจ
ในสัปดาห์ต่อมาเรือรบของโรแกนก็ได้แล่นมาถึงที่วอเตอร์เซเว่นในเวลานี้ได้มีชายหัวล้านคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆโรแกนที่หน้าของเขานั้นมีแท่งเหล็กเล็กๆเสียบอยู่บนใบหน้าที่เย็นชาของเขา
“นี่หน่ะหรอร่างอวตาร,มันยังมีชีวิตอยู่อีกงั้นหรอ?”
หมายเลข8ได้ไปมองที่โดโรด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
เมื่อได้ยินคำพูดของหมายเลข8โดโรก็ได้ชายตามองมาที่หมาเลข8ด้วยความเย็นชาแววตาของโดโรนั้นทำให้หมายเลข8รู้สึกขนลุก
“เจ้านี่แข็งแกร่งมาก!”
หมายเลข8ได้กล่าวออกมาด้วยความตกใจ
หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาทั้งสามก็ได้กระโดลงมาจากเรือรบพร้อมกับมุ่งหน้าไปที่อู่ต่อเรือของคุณทอมในทันที
ในตอนที่ทอมเจอหน้าของโรแกนเขาก็ได้หัวเราะออกมาในทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฉันรู้อยู่แล้วว่าพวกกองทัพเรือหน่ะรั้งนายเอาไว้ไม่ได้หรอก!”
เขาได้ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา
“คุณทอม,ผมมารับเรือ
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“ฉันสร้างเรือของนายเสร็จแล้วมันรอนายมาสี่ปีแล้ว!
ทอมได้กล่าวออกมาเสียงดัง
เขารู้ดีว่าตัวตนของโรแกนในตอนนี้มันอ่อนไหวมากขนาดไหนดังนั้นเขาจึงพาทั้งสองเข้าไปที่ท่าเรือของอู่ต่อเรือในทันที
เมื่อมาถึงที่ท่าเรือภายในอู่ต่อเรือของทอมโรแกนและหมายเลข8ก็ได้พบกับเรือลำหนึ่งที่ถูกคลุมเอาไว้ด้วยผ้าสีขาว”มันรอนายอยู่เงียบๆอย่างงี้มาสี่ปีแล้ว!”
ทอมได้กล่าวออกมาพร้อมกับมองไปที่เรือที่อยู่ตรงหน้า
โรแกนได้เงยหน้าขึ้นไปมองที่เรือลำนั้นด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนและยากที่จะเข้าใจ
สี่ปีที่แล้วเขานั้นเป็นเพียงแค่วัยรุ่นอายุสิบเจ็ดเท่านั้นแต่ในตอนนี้หลังจากที่ผ่านมาสี่ปีร่างกายของเขาก็ไม่ใช่วัยรุ่นอีกต่อไปแล้วในตอนนี้เขาสูงถึง190เซนติเมตรและมีร่างกายที่แข็งแกร่งแถมเขาในตอนนี้เองก็เป็นผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงแล้ว
ในตอนนี้โรแกนรู้สึกว่ามันถึงเวลาแล้ว
ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้เขาคิดว่าเขามีคุณสมบัติมากพอที่จะควบคุมเรือลำนี้เพื่อที่จะไปเสี่ยงอันตรายและเที่ยวชมความงดงามของท้องทะเลไปกับพรรคพวกของเขาได้แล้ว
เขายอมรับว่าสี่ปีที่แล้วเขานั้นยังอ่อนแอเกินไป!
จากการประเมินด้วยสายตาของเขาเรือลำนี้น่าจะเป็นเรือขนาดกลางที่สามารถรองรับคนได้ถึง200คนเพราะว่าในตอนนี้เรื่อถูกคลุมเอาไว้อยู่เขาจึงยังไม่ได้เห็นความงดงามของมันทั้งหมดแต่เพียงแค่ตัวเรือที่เหลือบๆออกมาเขาก็รู้แล้วว่ามันจะต้องสวยมากอย่างแน่นอน
หลังนั้นไม่นานพวกช่างต่อเรือของอู่ต่อเรือของคุณทอมก็ได้ดึงผ้าที่คลุมเรือเอาไว้ออกก่อนที่จะเผยให้เห็นถึงเรือขนาดกลางที่งดงามลำหนึ่ง
”นี่คือเรือของฉันงั้นหรอ?”
โรแกนได้มองไปที่เรือและพิมพ์ออกมา
”ใช่นี่คือเรือของนาย
ทอมได้กล่าวออกมาด้วยความภูมิใจ
เขากล้าพูดเลยว่าเรือลำนี้คือผลงานที่ดีที่สุดของเขา
“บนเรือมีปืนใหญ่ขนาดเล็กอยู่เก้าสิบเก้ากระบอกอยู่รอบๆลำเรือ,และก็มีปืนใหญ่ที่เป็นอาวุธหลักอยู่ตรงกลางลำเรือตราบใดที่นายสามารถรวบรวมพลังงานได้เพียงพอในก็จะสามารถยิงมันออกมาได้และพลังทำลายล้างของมันนั้นก็สามารถทำลายเกาะขนาดเล็กได้เลยทีเดียว“
”แล้วก็ฉันได้ทำการเปลี่ยนดาดฟ้าเรือของนายให้เป็นพื้นดินแล้วนายสามารถเอาพวกต้นไม้,ดอกไม้มาปลูกได้เลยตามใจชอบ
”และสุดท้ายแม้ว่ามันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดแต่มันก็เป็นสิ่งที่ฉันภูมิใจที่สุดและนั่นก็คือระบบพลังงานของเรือลำนี้!”
“โอ้?”
โรแกนรู้สึกสนใจสิ่งที่ทอมพูดมาก”ในตอนแรกฉันต้องการที่จะใช้พลังงานไอน้ำกับเรือลำนี้เหมือนกัยที่ใช้กับรถไฟเดินทะเล”
”แต่หลังจากที่ได้ทำการศึกษาจากพิมพ์เขียวพลูตันและรถไฟเดินทะเลฉันก็ได้ค้นพบพลังงานรูปแบบใหม่ด้วยความบังเอิญเข้า”
”พลังงานรูปแบบใหม่งั้นหรอ?”
โรแกนได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย
”ใช่มันคือพลังงานไฟฟ้า!ฉันค้นพบพลังงานนี้เข้าโดยบังเอิญแถมมันก็ยังเป็นพลังงานที่ทรงพลังมากอีกด้วย“
”ดังนั้นฉันจึงได้ทำการเพิ่มระบบพลังงานไฟฟ้าให้กับมัน”
ทอมได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น
”นายรู้อะไรไหม?โรแกนถ้าเรือลำนี้มีพลังงานมากพอละก็พลังทำลายล้างของมันนั้นไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าพลูตันเลยแม้แต่น้อย!”
”สิ่งนี้นับว่าเป็นความสำเร็จสูงสุดในชีวิตของฉัน!”
เมื่อได้ฟังคำพูดของทอมโรแกนก็รู้สึกช็อคไปในทันทีในตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะพูดอะไรออกไปดี
เขาไม่คิดเลยว่าพลังงานที่ทอมค้นพบจะเป็นพลังงานไฟฟ้าเขาที่มาจากโลกในศตวรรษที่21นั้นเข้าใจดีถึงความน่ากลัวของพลังงานไฟฟ้า
มันคือพลังงานที่ล้มล้างยุคสมัยของพลังงานไอน้ำจนไม่เหลือซาก!