S.P.P: บทที่ 291: ข่ายเทพพิชิตฟ้า!
“ในที่สุดก็จะได้ออกไปสัมผัสแดดสักที!”
เสียงนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
วินาทีต่อมาแรงผลักอันมหาศาลก็ได้พุ่งออกมาจากมือขวาของโรแกน กรงขังที่มั่นคงนั้นได้ถูกผลักกระเด็นออกไปในทันที
“ตึก ตึก ตึก!”
เสียงฝีเท้าของโรแกนได้ดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบสงบ
โรแกนได้ยกมือทั้งสองข้างของเขาขึ้นมา
หลังจากนั้นก็ได้มีพลังลึกลับบางอย่างโผล่ขึ้นมาพร้อมกับกุญแจมือที่หายไป
ฉากนี้ทําให้เหล่านักโทษในเลเวล 6 ทั้งตกใจและตื่นเต้น
“ไอ้หนูช่วยฉันด้วย!”
“ในการแลกเปลี่ยนครั้งก่อนฉันยกวิชาที่แข็งแกร่งให้กับนาย,ถ้าในครั้งนี้นายช่วยฉันละก็ฉันจะทําตามนายทุกอย่าง!”
“โรแกนฉันเองก็เคยทําการแลกเปลี่ยนกับนาย,ได้โปรดช่วยฉันด้วย”
พวกเขานั้นต่างก็ต้องการให้โรแกนช่วยพวกเขาออกไป
“ไอ้หนูปล่อยพวกเราทุกคนออกไปข้างนอก,ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเรานายจะต้อง หนีออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน!”
แต่ในตอนนั้นเองก็ได้มีคนเห็นดวงตาโรแกน
“ตาของเด็กนั้น?!”
“เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาของเขากัน!?”
เมื่อมองไปที่ดวงตาของโรแกนพวกเขาต่างก็รู้สึกราวกับกําลังจ้องมองไปที่เทพเจ้า
“ช่วยพวกนายงั้นหรอ?”
โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมาพร้อมกับยื่นมือขวาของเขาออกมา
“บูม!”
แรงผลักดันที่น่าสะพรึงกลัวได้พวยพุ่งออกมาจากมือขวาของโรแกนพร้อมกับชายคนหนึ่งที่ถู กกระแทกเข้าไปที่ผนังจนร่างของเขาถูกบดขยและตายลงในที่สุด
“อึด…”
เสียงหายใจได้ดังขึ้นมา, ในตอนนี้เหล่านักโทษในเลเวล 6 รู้แล้วว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขานั้นคือปีศาจ
“มาคนมากความ, ฉันไม่เคยคิดที่จะปล่อยพวกนายออกมาหรอกนะ”
โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยความเย็นชาพร้อมกับกวาดตาเพื่อมองหาอะไรบางอย่าง
เหล่านักโทษที่ถูกโรแกนจ้องมองนั้นต่างก็ก้าวถอยหลังกลับไปโดยไม่รู้ตัว
“พวกนายหกคนก็แล้วกัน!”
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับก้าวเข้าไปหาพวกเขา
นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง novelza.com
นี่คือกรงขังที่ไม่สามารถผ่านเข้าไปได้ถ้าไม่มีกุญแจแต่ในตอนนี้มันไม่เป็นผลกับโรแกนอีกต่อไปแล้วโรแกนได้เดินเข้าไปหาพวกเขาก่อนที่ พวกเขาทั้งหกคนจะตายลง
ที่น่าทึ่งยิ่งกว่าก็คือพวกเขาทั้งหกที่ตายไปแล้วได้ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของโรแกนก่อนที่ร่างของพวกเขาจะหายไป
“เร็วเข้า! มีคนแหกคุก! !”
“ขอกําลังสนับสนุนเร็วเข้า!”
“ตอนนี้รู้แล้วว่าเป้าหมายเป็นใคร,เป้าหมายคือโกลดี,โรแกน!”
“แถมเขายังมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเดียวกับพลเรือเอก!”
เมื่อได้ยินรายงานเกี่ยวกับผู้แหกคุกในครั้งนี้เหล่าผู้คุมก็ช็อคไปในทันที
“รู้ตัวกันเร็วดีจริงๆ!”
โรแกนนั้นไม่ได้สนใจท่าทางของเหล่านักโทษคนอื่นแม้แต่น้อยเขาทําเพียงแค่ก้าวเดินออกไปข้างหน้า
“ไอ้หนูพาฉันออกไปแล้วฉันจะช่วยนายสู้กับพวกเขาเอง!”
ในขณะที่เหล่านักโทษกําลังหวาดกลัวต่อพลังที่โหดร้ายของโรแกนก็ได้มีเสียงที่คุ้นเคยดังนมาแต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองก็ได้มีเสียงอื่นแทรกขึ้นมา
“หยุดอยู่ตรงนั้นไม่งั้นพวกเรายิงแกแน่!”
โรแกนนั้นไม่ได้สนใจพวกผู้คุมแม้แต่น้อยเขาได้มองไปที่หมายเลข 8 พร้อมกับยกมือขวาและเล็งไปที่พวกผู้คุม
“ฉีก! ฉีก! ฉีก! ฉีก!”
ในตอนนั้นเองแท่งเหล็กสีดําก็ได้พุ่งออกมาจากมือขวาของเขาและในพริบตาเดียวมันก็ได้แทงเข้าไปที่ร่างของพวกผู้คุมและพวกเขาก็ได้ตายลงโดยที่ไม่อาจขัดขืนได้
ดูเหมือนว่าโรแกนนั้นกําลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในตอนนี้
หลังจากนั้นไม่นานโรแกนก็ได้ยกมือขวาของเขาและเล็งไปที่ห้องของหมายเลข 8 ก่อนที่ แรงผลักอันมหาศาลจะเปิดประตูห้องขังของหมายเลข 8 ออก
“เยี่ยม! ไอ้หนูตามสัญญาฉันจะช่วยนายสู้!”
ทันใดนั้นหมายเลข 8 ก็ได้ลุกขึ้นมาด้วยดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น ในตอนที่เขาลุกข์นมานั้นก็ได้มีเสียงกระดูกดังลั่นขึ้นมาแต่เขาก็ไม่ ได้สนใจมันแม้แต่น้อย
“ไปที่ห้องหัวหน้าผู้คุมอาวุธทุกอย่างนั้นถูกเก็บเอาไว้ที่นั่น!”
หมายเลข 8 ได้กล่าวออกมา
เมื่อได้ยินอย่างนั้นโรแกนก็พยักหน้าและก้าวออกไปข้างหน้า
ตลอดทางที่ผ่านมานั้นพวกเขาต้องเจอกับพวกผู้คุมเป็นจํานวนมากแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของโรแกนพวกเขาก็ทําได้แค่เพียงยืนรอความตาย
“พลังของไอ้เด็กนี้แปลกจริงๆเหมือนพวกนินจาไม่มีผิด”
หมายเลข 8 นั้นได้มองมาที่โรแกนด้วยความพินิจ
เขานั้นมีชีวิตอยู่มานานและเคยพบเจออะไรมา มากมายเขาจึงรู้ว่าวิธีการบางอย่างของโรแกน มันเหมือนกับพวกนินจา
และในไม่ช้าพวกเขาทั้งสองก็ได้มาถึงห้องของหัวหน้าผู้คุม
เมื่อเห็นดาบเจ็ดดาวโรแกนก็ได้ยกมือขวาของเขาขึ้นมาและดาบเจ็ดดาวก็ได้พุ่งข้ามาอยู่ในมือ เขา
ในขณะเดียวกันหมายเลข 8 เองก็ได้ไปหยิบดาบเล่มหนึ่งขึ้นมามันเป็นดาบที่บางและมีใบดาบสีดํา
“เป็นดาบที่ดี!”
เมื่อเห็นดาบของอีกฝ่ายโรแกนก็ได้กล่าวชมออกมา
“มันเป็นมรดกของสํานักหน่ะ”
หมายเลข 8 ได้ถอนหายใจออกมา
“ได้เวลาไปกันแล้ว!”
เมื่อกล่าวจบโรแกนก็เดินออกไปจากห้องนี้ในทันที
หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็ได้เดินเข้าไปในลิฟต์
“ครีน..” ลิฟต์ได้ขึ้นไปข้างบนอย่างช้า ๆ
ที่เลเวล 5 ชั้นนรกเยือกแข็งเหล่าผู้คุมนั้นต่างก็มายืนออกันอยู่ตรงหน้าลิฟต์พร้อมกับถืออาวุธ เต็มมือแต่ถึงอย่างนั้นดูเหมือนว่าพวกเขาจะเครียดมาก
แต่พวกเขาจะรู้สึกเครียดก็ไม่แปลกเพราะสิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญนั้นคือคนที่มีความแข็งแกร่งระ ดับเดียวกับพลเรือเอก
“ติ้ง!”
“มาแล้ว!”
เมื่อได้ยินเสียงของลิฟต์พวกเขาก็ได้เหนี่ยวไกออกไปในทันที
“บูมมม!”
ในตอนนั้นเองประตูลิฟต์ก็ได้เปิดออกมา
“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะซุ่มโจมตีอยู่ที่หน้าประตู,เตรียมตัวให้พร้อมไอ้หนู!”
เมื่อพูดจบหมายเลข 8 ก็ได้วางมือขวาลงไปที่ดาบของเขาในทันที
โรแกนได้พยักหน้าอย่างเฉยชา
และในที่สุดลิฟต์ก็ได้เปิดออกมา
ในเวลาเดียวกันนั้นเองโรแกนก็ได้ยกมือขวาของเขาขึ้นมา
“จงรับรู้ถึงความเจ็บปวด!”
“โจมตี!”
เสียงสั่งการได้ดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงปืนที่ดังก้องไปทั่วทั้งชั้นนรกเยือกแข็ง
“ชินระ เท็นเซย์!” (ข่ายเทพพิชิตฟ้า)
“บูมมม!” แรงผลักที่น่าสะพรึงได้พุ่งออกมาจากมือขวาของโรแกนพร้อมกับผลักกระสุนปืนพวก นั้นกลับไปที่พวกผู้คุม
กระสุนปืนที่พุ่งเข้ามาหาโรแกนนั้นได้ถูกผลักกลับไปหาพวกผู้คุมก่อนที่มันจะระเบิดออกมา
“ช่วยฉันด้วย!”
“นี่มันบ้าอะไรกัน?”
เหล่าผู้คุมนั้นต่างก็ถูกผลักกระเด็นออกไปไกลจนเกิดรอยลากยาวขึ้นมา
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
