The Overlord of Blood and Iron ตอนที่ 61: ราชันย์ที่เร่ร่อนท่ามกลางสนามรบ
ตอนที่ 61: ราชันย์ที่เร่ร่อนท่ามกลางสนามรบ
คังชอลอินมองสนามรบเหมือนกับปลาที่มองเห็นสายน้ําและเหมือนที่สิงโตมองเห็นกวางกาเซลล์
เต็มพิกัด?
มันไม่จําเป็นต้องใช้ทักษะนั้นเพียงเพื่อต่อกรกับทหารพวกนี้แต่อย่างใด
เมื่อใดก็ตามที่เขาเหวี่ยงดาบ ทหารก็พร้อมล้มลงไป โดยไม่จําเป็นต้องออกแรงเกินไปนัก
“อย่า…อย่าเข้ามา!!”
หนึ่งในทหารเครต้าร้องขออ้อนวอนโดยสัญชาตญาณเมื่อเขาได้เห็นคังชอลอิน
“ไปให้”
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดจนจบคํา ดาบของคังชอลอินก็แทรกผ่านทะลุร่างกายของเขาเข้าไปเสียก่อน
“ต้องยิ่งกว่านี้
คังชอลอินเริ่มลึกเข้าไปในแนวศัตรูมากยิ่งขึ้น เขาได้ฆ่าฟันศัตรูทุกคนที่เห็นไปอย่างสาหัสและรุนแรง
ภาพที่อยู่ตรงหน้าเขาคือเลือดสีชาดที่ไหลยาวเป็นแนว ทุกๆที่ที่เขาได้ปรากฏตัวมันจะพร้อมกับหยดเลือดด้วยเสมอ
แม้จะได้สังหารทหารของศัตรูไปหลายสิบนายในเวลาแค่เพียงไม่นาน แต่คังชอลอินดูเหมือนจะยังไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?!”
เรจินัลด์ราชันย์แห่งดินแดนเทมเพเมนพูดขึ้นด้วยความโกรธ
มันเป็นที่เข้าใจได้เนื่องจากเขาได้ส่งไฟลับที่เก็บซ่อนอย่างโอเกอร์สองหัวออกไปรบแล้วแบบนั้น แต่ทันทีที่ราชันย์เอลิซาเบธเข้าร่วมสงคราม การต่อสู้ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง
ไม่เพียงเท่านั้นแต่โอเกอร์สองหัวยังถูกสังหารโดยแรงระเบิดจากปืนใหญ่ที่จู่ๆก็โผล่ขึ้นมาในสนามรบอย่างไม่อาจรู้ได้มาก่อน นอกจากนี้ผู้ช่วยส่วนตัวของเขายังหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยหลังการยิงในครั้งนั้นอีก
เขาได้สูญเสียทั้งทหารและนักบัญชีที่สําคัญที่สุดสําหรับเขาไปแล้ว กองทัพพิเศษที่เรจินัลด์เฝ้ารอก็ไม่มาปรากฏตัว
“ข้าคิดว่าเราทําลายพวกนั้นลงได้แล้วเสียอีก…”
เข้ารู้ได้ว่ามันคือกองทัพของดินแดนโดราโด้
ได้อย่างไร?
เขาพยายามคิดต่อไปเรื่อยๆ เพื่อหาเหตุผลแต่ก็ไม่สามารถอธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ได้
“องค์ราชันย์! รูปแบบกองทัพของพวกเราพินาศแล้วขอรับ!”
ใบหน้าของเรจินัลด์แข็งที่อไปในทันใด แต่เขาไม่สามารถปลดปล่อยความโกรธออกมาได้ในตอนนี้
เนื่องจากสภาพการต่อสู้ที่เริ่มไม่ค่อยสู้ดี พวกเขาจําเป็นต้องล่าถอย
“ถอยทัพ!”
เรจินัลด์ตะโกนสั่ง
“ออกจากสงคราม!”
แต่ขณะนั้นสงครามกําลังตกอยู่ในความสับสนและวุ่นวาย ไม่มีใครรู้ว่าควรจะต้องทําตัวเช่นไร เช่นนั้นคําสั่งถอยทัพจึงใช้การไม่ได้กับในสถานการณ์ที่ยุ่งเหยิงแบบนี้
“ฮะ” เรจินัลด์ถอนหายใจด้วยความสิ้นหวัง
กองทัพที่วุ่นวาย ความตายของโอเกอร์สองหัว และความน่ากลัวของกองทัพใหม่ที่เพิ่งเข้ามา สิ่งเหล่านี้ล้วนทําให้เรจินัลด์เดินทางไปหยุดยังขอบผาแห่งความสิ้นหวัง
ในขณะที่ราชันย์เรจินัลด์กําลังหมดหนทางในการจะสู้ต่อ เอลิซาเบธราชันย์แห่งเครต้ายังคงต่อสู้ได้อย่างองอาจและเหี้ยมหาญไม่มีหยุด
“ข้าจะฆ่าทุกคนให้สิ้น!”
ความเชื่อมั่นของเอลิซาเบธพุ่งขึ้นจนถึงจุดสูงสุด
“ราชันย์! องค์ราชันย์!”
อีวาที่ไม่สนใจว่าตัวนางจะตายหรือไม่ได้วิ่งถลาเข้าหาเอลิซาเบธ ท่ามกลางสมรภูมิที่ร้อนระอุ
ทหารจากเทมเพเมนได้พุ่งดาบเข้าหานาง และแม้ว่านางจะมีกําลังทางการต่อสู้ที่อ่อนแอ แต่นางก็สามารถหลบเลี่ยงพวกมันได้อย่างยอดเยี่ยม
“องค์ราชันย์เจ้าคะ!”
อีวาเรียกหาเอลิซาเบธที่กําลังอยู่ท่ามกลางการสังหารศัตรูของนาง
“ราชันย์ เราต้องรีบออกจากที่แห่งนี้นะเจ้าคะ ดินแดนโดราโด้ ”
“ข้ารู้แล้ว ใครบ้างที่จะไม่รู้เรื่องนั้น?”
อีวารู้สึกประหลาดใจ ทันใดนั้นใบหน้าของเอลิซาเบธก็บิดเบี้ยวไปราวกับปีศาจ
“ปล่อยให้พวกนั้นเข้ามา กองทัพโดราโด้? นี่ นางผู้หญิงโง่อย่างลีแชรินจะไปมีปัญญาทําอะไรได้?”
“แต่ราชันย์เจ้าคะ…”
“หุบปาก!”
แม้เอลิซาเบธจะมีประมาทเกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ความกล้าหาญของนางนั้นยอดเยี่ยมและน่าชื่นชมได้อย่างแท้จริง นางคล้ายกับคังชอลอินขึ้นไปทุกที ทุกๆที่ที่นางไปจะเต็มไปด้วยเส้นทางแห่งหยดเลือด
“ข้าข้าคือผู้คุมสนามรบแห่งนี้”
เอลิซาเบธเมามายไปกับความสามารถในการต่อสู้ของตัวเอง ขณะไล่ฆ่าศัตรู
แต่นางไม่ใช่ราชันย์เพียงคนเดียวที่อยู่ท่ามกลางสนามรบแห่งสงครามในครั้งนี้
“ป-ปีศาจ!!”
ทหารเทมพาเมนมอบไปรอบๆตัวที่เกลื่อนไปด้วยศพ ก่อนจะพูดขึ้นอย่างหวาดกลัว
“หลบไป”
คังชอลอินผลักทหารนายนั้นให้ออกไปพ้นทาง
เขาเป็นผู้พิชิตไม่ใช่ฆาตกรต่อเนื่อง
เขาไม่คิดฆ่าคนที่ไร้อาวุธอยู่ในมือ
จากนั้นเอลิซาเบธก็ได้เข้ามาอยู่ในวิสัยทัศน์ของคังชอลอิน
“ประมาท”
มันคือสิ่งที่เขาคิดในตอนแรก
“ไม่ นั่นมันยอดเยี่ยมต่างหาก”
ขณะมองความสามารถในการต่อสู้ของนาง คังชอลอินรู้สึกหลงใหลและติดใจไปกับมัน
นางยอดเยี่ยมมากจริงๆ
เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ความแข็งแกร่ง ความเร็วและความแม่นยํา นางไม่ใช่นักสู้ธรรมดา
หากไม่ใช่เพราะดินแดนโดราโด้ ด้วยความสามารถในการต่อสู้เพียงลําพังของนางเช่นนี้ก็สามารถเปลี่ยนผลลัพธ์กับการทําสงครามระหว่างเทมเพเมนได้
“แต่นางต้องหยุดได้แล้ว”
คังชอลอินคิดพลางรีบเดินไปยังที่ๆเอลิซาเบธยืนอยู่
“นีลัส” คังชอลอินเอ่ยเรียกนักเวทย์ของเขา
“ขอรับ! องค์ฝ่าบาท!”
“ข้าจะออกจากที่แห่งนี้แล้วดังนั้นจงสร้างความวุ่นวายที่ยิ่งขึ้นให้กับสนามรบซะ!”
“ขอรับองค์จักรพรรดิ!”
ในไม่ช้านีลิสก็เริ่มร่ายเวทคาถาแรงโน้มถ่วงย้อนกลับ เพื่อกําจัดศัตรูที่กําลังเคลื่อนไหว
และเป็นไปตามที่คาด นีลัสผู้เป็นอาร์คนักเวทย์ที่ยิ่งใหญ่ในอนาคตช่างมีฤทธิ์มหัศจรรย์ได้อย่างแท้จริง
ขณะเดียวกันก็ไม่มีใครที่จะสามารถขวางกั้นเส้นทางของคังชอลอินได้
ทุกคนที่พยายามหยุดยั้งเขาจะถูกสังหาร
ผู้คุมสนามรบจะได้เป็นอิสระไม่ว่าจะเดินท่องไปยังตําแหน่งใดบนสนามรบก็ตาม
“ตรงนั้น” คังชอลอินกล่าว
“ออกไป ข้าจะสู้เอง”
เขาออกคําสั่งให้ทหารของโดราโด้ที่เหนื่อยล้าหลบหนีออกไป จากทางเพื่อเข้าวงการต่อสู้แทน
จากนั้นราชันย์ผู้มีอํานาจทั้งสองก็ได้เผชิญหน้ากัน
“เจ้าเป็นตัวอะไร?”
เอลิซาเบธมองตรงไปยังคังชอลอินพร้อมแสดงความสนใจ ดวงตาของนางที่กําลังแดงฉานไปด้วยความคลั่งดูราวกับหยดเลือดไม่มีผิด
“ช่างบ้าบินเสียจริง เอาแต่มัวเมาไปกับเลือดที่ไหลทะลักกลางสงคราม
คังชอลอินสามารถรู้ได้ในทันที่ว่านางกําลังตกอยู่ในสภาวะแบบ
บางกรณีก็มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้เช่นกัน
เลือดคือตัวการสําคัญที่ทําให้คนสูญเสียความคิดของตัวเอง มันก็เหมือนกับกรณีที่รุนแรงที่สุดของ PTSD (โรคเครียดภายหลังภยันตราย)
“เจ้าน่าประทับใจ
“อะไร”
เอลิซาเบธตอบกลับคังชอลอินด้วยน้ําเสียงสบประมาท เมื่อตระหนักได้ว่าคังชอลอินเองก็ทรงพลังเช่นกัน
“ไม่รู้สิ” คังชอลอินไม่คิดตอบคําถาม
“เมื่อคิดว่าได้มีราชันย์เช่นเจ้าแบบนี้อยู่ด้วยแล้ว”
คังชอลอินที่กําลังมองดูนางสามารถบอกได้ในทันทีว่าความชํานาญพิเศษของนางจะต้องมีความเกี่ยวข้องกับการใช้ดาบ
“บอกข้ามาในตอนที่ยังพูดได้ อะไรที่เจ้าว่าน่าประทับใจ” เอลิซาเบธกล่าว
“ทักษะของข้างั้นรึ?” นางแสดงออกถึงความมั่นใจที่มี
“ทักษะ?” คังชอลอินยิ้มเยาะ
ทักษะของเอลิซาเบธนั้นน่าประทับใจอย่างมาก ท้ายที่สุดนางก็ได้บังคับให้คังชอลอินต้องกลับมาเพื่อช่วยทหารของเขา
แต่มันไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจอะไร เพราะนางเป็นเพียงราชันย์ที่พึ่งพาทักษะของตัวเอง ซึ่งไม่ได้ชวนให้น่าประทับใจได้อย่างแท้จริง เขาเพียงแค่บอกว่าเขากําลังรู้สึกประทับใจเพราะมันนานมากแล้ว ที่เขาได้พบกับใครบางคนที่มีความบ้าคลั่งมากขนาดนี้
“ไม่เกี่ยวกับทักษะเล็กๆน้อยๆนั่น”
คังชอลอินไม่ได้สนใจนางแต่อย่างใด
“เจ้ากล้าที่จะเป็นข้าอย่างนั้นรึ?!”
ดวงตาที่เยือกเย็นของเอลิซาเบธจับจ้องที่คังชอลอิน
“เจ้ารึ?”
“หึ” คังชอลอินยิ้มเยาะอีกครั้ง
“เข้ามาสิ”
เข้าจ้องมองไปที่เอลิซาเบธพลางกล่าวเปิดการโจมตี
ด้วยเหตุนี้จุดเริ่มต้นของการประชันกันระหว่างสองราชันย์ก็ได้เริ่มต้น
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
