The Bloodline System 92: สัตว์อันตราย

ตอนที่ 92: สัตว์อันตราย

 

[เปิดใช้งานการผ่อนชำระพลังงาน]

 

‘ไม่ มันมาอีกแล้ว’ กุสตาฟจ้องที่การแจ้งเตือนด้วยสายตาระวัง

 

ไกด์กำลังจะอธิบายต่อเมื่อห้องเครื่องทั้งห้องสว่างขึ้นอย่างกะทันหัน

 

ทางเดิน มีไฟสว่างขึ้นทำให้ทุกคนตกใจ

 

โครงสร้างคล้ายถังมีอาร์คไฟฟ้าไหลผ่านตัวของมันเป็นเวลา 2-3 วินาทีก่อนที่แสงสีม่วงจะปกคลุมพื้นผิวทั้งหมด

 

‘เกิดอะไรขึ้น? พวกเขาไม่ได้บอกว่ามันไม่มีพลังเหลือแล้วไม่ใช่เหรอ?

 

นี่คือคำถามในใจของทุกคน

 

ทันใดนั้นก็มีเสียงกลไกดังขึ้นในแก้วหูของพวกเขา

 

“มีสัตว์อันตรายบนยาน!”

 

“ระดับอันตรายของสายพันธุ์นี้อยู่เหนือระดับเรา!”

 

“การทำลายล้างเผ่าพันธุ์อันตรายจะเริ่มขึ้นแล้ว!”

 

ทันใดนั้น คำพูดเหล่านั้นก็เข้าหูของทุกคน อาวุธคล้ายปืนใหญ่ขนาดใหญ่ดึงออกมาจากเหนือเพดานและมีลำแสงสีแดงรวมตัวกันรอบหัวฉีด

 

“ทุกคนไปที่ทางออก!” ไกด์ตะโกนออกมาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

 

ทันทีที่ทุกคนหันกลับมาวิ่ง ปืนใหญ่ก็ยิงลำแสงสีแดงออกไป

 

บูม!

 

กุสตาฟที่ยังคงพยายามหยุดการเปิดใช้งานการผ่อนชำระพลังงานเห็นพลังงานสีแดงปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

 

มันเร็วกว่าที่เขาจะตอบสนองอย่างบ้าคลั่ง แต่เขายกแขนขึ้นข้างหน้าหน้าอกในรูปแบบ ‘X’ โดยไม่รู้ตัวเพื่อป้องกันลำแสง

 

ปัง

 

มันกระแทกเข้ากับเขาด้วยแรงมหาศาลทำให้ร่างกายของเขาถูกยิงถอยหลังไป 500 ฟุต

 

“ฮึ!” กุสตาฟร้องอุทานด้วยความเจ็บปวด ในขณะที่ร่างของเขากำลังลอยถอยหลังไปกลางอากาศ ในขณะที่ลำแสงสีแดงปกคลุมร่างกายของเขาทั้งหมด

 

บูม!

 

หลังของกุสตาฟกระแทกเข้ากับผนังห้องเครื่องยนต์ทำให้เกิดรอยบุบ 2 เมตรคล้ายกับรูปร่างของมนุษย์ปรากฏขึ้นภายใน

 

หมอกที่ไหลเวียนจากจุดที่กระทบทำให้การมองเห็นของทุกคนไม่ชัดเจน

 

ทันทีหลังจากที่ลำแสงนั้นถูกยิงออกไป ห้องเครื่องก็มืดลงอีกครั้งและปืนใหญ่ก็สูญเสียกำลัง

 

ทุกคนอ้าปากค้าง!

 

ทุกคนต่างจ้องมองไปยังทิศทางที่กุสตาฟถูกโจมตีด้วยท่าทางประหลาดใจ สับสน และตื่นตระหนก

 

แซ่ด! แซ่ด! แซ่ด!

 

– “เขาตายแล้วเหรอ?”

 

-“เขาตายแน่!”

 

-“นั่นไม่ใช่อาวุธธรรมดา”

 

– “ยานอวกาศอายุเกินพันปีไม่ใช่เหรอ มันยังมีพลังอยู่ได้ยังไง”

 

ได้ยินเสียงของนักเรียนในฝูงชน

 

ตอนนี้ที่ห้องเครื่องกำลังสูญเสียพลังงาน พวกเขาไม่ได้ออกไปอีกต่อไป พวกเขาอยากรู้มากขึ้นว่าเกิดอะไรขึ้นกับกุสตาฟ

 

พวกเขาจ้องไปที่ไกด์ ซึ่งขณะนี้หน้าตาของเขาเหมือนอยากร้องไห้และยังเรียกร้องให้บุคลากรอื่นๆ มาถึงห้องเครื่องโดยเร็วที่สุด

 

นักเรียนของเอชชีลอนเชื่อแล้วว่ากุสตาฟตายไปแล้ว มีเพียงมาทิลด้าเท่านั้นที่มีท่าทางวางอุบาย  ขณะที่ยูฮิโกะอ้าปากค้างด้วยความตกใจเล็กน้อย

 

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป แม้แต่ไกด์ก็ไม่สามารถหยุดสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นได้

 

มัคคุเทศก์ยังเป็นเลือดผสม แต่ไม่มีทางที่เขาจะสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระได้ เมื่อมีนักเรียนมากกว่า 100 คนวิ่งออกจากห้องเครื่องด้วยความตื่นตระหนก

 

หมอกยังคงปกคลุมทุกที่ ทัศนวิสัยจึงมีจำกัด

 

มัคคุเทศก์เอื้อมมือไปทางของกุสตาฟ

 

เขาต้องการจะลองขยายรอยกระแทกนั้นด้วยกำลังกายของเขา เพื่อที่ด้านในจะเผยออกมาและพวกเขาจะได้เห็นว่ากุสตาฟยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

 

“หืม?” ก่อนที่มือของมัคคุเทศก์จะได้สัมผัสรอยกระแทกนั้น เขารู้สึกว่าผนังด้านข้างที่เป็นรอยก็สั่นเล็กน้อย

 

ทำให้เขาประหลาดใจ เขาดันตัวเองออกจากหลุม ตามด้วยไหล่ ลำตัว และส่วนอื่นๆ ของร่างกายมนุษย์

 

“คุณ… คุณสบายดีไหม” ไกด์ประหลาดใจที่เห็นกุสตาฟออกมาจากหลุมโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ

 

ส่วนบนของเครื่องแบบของเขาไหม้จนไหม้เกรียมจนเผยให้เห็นหน้าอกและหน้าท้องที่กระชับพอดีตัว

 

“ผมไม่เป็นไร” กุสตาฟพูดพร้อมพยักหน้า

 

เขาถอนหายใจ “ไม่มีประโยชน์ที่จะแสร้งทำเป็นว่าสบายดี เพราะถ้าผมไม่ใช้การฟื้นฟูอัตโนมัติ ผมคงไม่รอดแล้ว”

 

ทุนคนอ้าปากค้าง!

 

นักเรียนตกตะลึงหลังจากเห็นกุสตาฟออกมาจากหลุมโดยไม่มีรอยขีดข่วนแม้แต่นิดเดียว ยกเว้นชุดเครื่องแบบที่ไหม้บางส่วนของเขา

 

นักเรียนของเอชชีลอนยิ่งตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้

 

พวกเขาสงสัยว่าเป็นไปได้อย่างไรในความคิดของพวกเขา แต่คำตอบเดียวที่พวกเขาได้คือ ‘เป็นไปไม่ได้’

 

พวกเขารู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่มันเกิดขึ้นก่อนที่ดวงตาของพวกเขาจะทำให้พวกเขาสับสน ในทางกลับกัน มาทิลด้าไม่แปลกใจ เธอมีท่าทางหวาดกลัว แต่ท่าทางของเธอไม่มีความประหลาดใจแม้แต่น้อยเหมือนกับที่เธอคาดหวังไว้

 

“ดูร่างนั้นสิ เขาคงเป็นเลือดผสมที่มีพลังมากๆเลย” ใครบางคนจากฝูงชนของนักเรียนเปล่งเสียงออกมา

 

แน่นอนว่าคนนี้ไม่ใช่นักเรียนของเอชชีลอนและบังเอิญเป็นผู้หญิง

 

คำพูดเหล่านี้ทำให้ผู้หญิงคนอื่นๆ จ้องไปที่กุสตาฟด้วยสายตาสนใจ เด็กผู้หญิงบางคนจ้องไปที่ร่างกายและใบหน้าของกุสตาฟ ‘เขาช่างร้อนแรง’ นี่คือความคิดในจิตใจของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ได้เห็นว่าเขาดูไม่ใส่ใจแม้หลังจากโดนโจมตี

 

“คุณไม่เป็นอะไรหรือไง” ไกด์ถาม

 

นี่เป็นคำถามเดียวกันในใจของทุกคน

 

“มันไม่ได้ทรงพลังอย่างที่ควรจะเป็น ผมเดาว่านะ… เพราะมันผ่านมาเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว เป็นเรื่องปกติที่อาวุธของมันจะอ่อนแอ” กุสตาฟอธิบาย

 

ไกด์รู้สึกว่าคำอธิบายนี้น่าเชื่อถือมาก แต่สิ่งที่ไม่สมเหตุสมผลสำหรับเขาคือข้อเท็จจริงที่ว่าเขาสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลในการโจมตีครั้งนั้นก่อนหน้านี้

 

ตามที่เขาสัมผัสได้ พลังที่มันแผ่ออกมาน่าจะมากกว่าที่เด็กในวัยกุสตาฟจะรับมือได้

 

เขาจ้องไปที่กุสตาฟด้วยความสงสัย

 

“แน่ใจนะว่าไม่เป็นไร?” เขาถามอีกครั้ง

 

“ผมไม่เป็นไร… มันไม่ได้เป็นแค่รอยขีดข่วนเพราะมันอ่อนแอ มันมีเพียงแรงเคลื่อนที่เท่านั้น ไม่ใช่การทำลายล้าง” กุสตาฟกล่าวอีกครั้ง

 

นักเรียนจากเอชชีลอนในตอนนี้เริ่มเข้าใจ

 

พวกเขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ขยะแบบกุสตาฟจะรอดจากการโจมตีเช่นนี้ได้ เพราะเขาอ่อนแอ

 

บนพื้นผิว นี่เป็นคำอธิบายที่ทำให้พวกเขารู้สึกโล่งใจ แต่ลึกๆ แล้วพวกเขารู้สึกว่ามันไม่ได้เพิ่มขึ้น เพราะถึงแม้จะโดนโจมตีแบบนั้น ไม่ว่าจะอ่อนแอแค่ไหนก็เอาคนอ่อนแออย่างกุสตาฟเข้าโรงพยาบาล

 

มีเพียงนักเรียนจากโรงเรียนอื่นเท่านั้นที่เชื่อโดยสิ้นเชิงเพราะพวกเขาไม่รู้ว่ากุสตาฟถูกเรียกว่าเป็นขยะ

 

บุคลากรคนอื่นๆ มาถึงและอธิบายทุกอย่างให้พวกเขาฟัง

 

พวกเขายังตกใจและเริ่มตรวจสอบสถานที่ ในขณะที่นักเรียนถูกนำออกจากยานอวกาศ

 

กุสตาฟหยิบเสื้อผ้าจากอุปกรณ์จัดเก็บของเขาและเปลี่ยนชุดของเขาในส่วนที่เงียบสงบของยานอวกาศ

 

นี่คือการสิ้นสุดการทัวร์ยานอวกาศของพวกเขา

 

————————————————————–

Favorite