The Bloodline System 42 ตำรวจมาถึง

ตอนที่ 42: ตำรวจมาถึง

 

บึ้ม!

 

น้ำหนักของหมาป่าเลือดผสมทำให้ต้นไม้ล้มลง

 

กุสตาฟจงใจโจมตีหัวของมันก่อน เพราะเขารู้ว่าความยืดหยุ่นของผิวหนังของมัน จะทำให้เกิดแผลได้ยากที่จะเอาชนะสิ่งมีชีวิตพันธุ์ผสมได้อย่างรวดเร็ว

 

กุสตาฟพุ่งไปที่หมาป่าเลือดผสมอีกครั้ง

 

ดวงตาของหมาป่ายังคงสั่นคลอนจากการโจมตี แต่มันก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ก่อนที่การโจมตีครั้งต่อไปของกุสตาฟจะมาถึง

 

“อ๊าก! “มันร้องโหยหวนอีกครั้ง ขณะที่มันพุ่งเข้าหากุสตาฟ

 

ฉับ! ฉับ!

 

หมาป่าเลือดผสมขว้างออกไปหลายครั้งติดต่อกันไปที่กุสตาฟ

 

กุสตาฟสามารถหลบพวกมันได้อย่างสบาย ๆ แต่หมาป่าเลือดผสมดูเหมือนจะปกป้องหัวของมันมากที่สุดจากกุสตาฟ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับโอกาสที่จะโจมตีมันอีก

 

กุสตาฟต้องจัดการกับการโจมตีร่างกายจากมันในขณะนี้

 

บึ้ม! บึ้ม!

 

กุสตาฟตบอุ้งเท้าขวาของ หมาป่าไปทางซ้ายทำให้ มันกางแขนออกจากกัน

 

หน้าอกด้านขวาถูกเปิดออกในเสี้ยววินาที

 

กุสตาฟไม่เสียเวลาในการส่งฝ่ามือไปที่หน้าอกหลังจากสร้างช่องเปิด

 

[เปิดใช้งาน ฝ่ามือทะลุทะลวง]

 

บั้ก!

 

ฝ่ามือของกุสตาฟกระแทกเข้าที่หน้าอกของหมาป่าเลือดผสม ทำให้มันเข้าไปในถ้ำในขณะที่มันถูกส่งไปข้างหลัง 3 เมตร

 

บั้ก!

 

มันกระแทกเข้ากับต้นไม้อีกต้นทำให้ลำต้นระเบิดเป็นเศษเล็กน้อย

 

กุสตาฟมีเพียง 3 นิ้ว เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงร่างกายก่อนหน้านี้ แต่มันก็เพียงพอที่จะเอาชนะหมาป่านั่นได้

 

กุสตาฟกระโจนออกไปอีกครั้ง ร่างกายของเขาเดินทางกลางอากาศไปยังตำแหน่งของวัว ในขณะที่เท้าขวาของเขาเหยียบออกไป

 

บั้ม!

 

กลุ่มฝุ่นละอองขนาดเล็กก่อตัวขึ้น เมื่อหัวของหมาป่าถูกกระทืบลงไปที่พื้นหลายนิ้วพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากใบหน้าทุกทิศทาง

 

กุสตาฟยกเท้าที่โชกเลือดออกจากหัวของหมาป่าที่ถูกทุบหน้าออกมา

 

กุสตาฟจ้องมองมันสักพัก ‘นั่นน่าจะจบแล้ว‘ เขาคิดภายในใจ

 

น่าแปลกใจที่ ทันใดนั้นหมาป่าก็กระโดดขึ้นและวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้าม

 

ความเร็วของมันรวดเร็วมากจนทำให้กุสตาฟตกใจ

 

‘มันควรจะตายแล้วไม่ใช่เหรอ?’ กุสตาฟสงสัย ขณะที่เขาไล่มันจากด้านหลัง

 

ใบหน้าของหมาป่าที่เปื้อนเลือด ในตอนแรกเริ่มกลับมาเป็นปกติ เมื่อเลือดเปรอะไปทั่วและหดกลับเข้าสู่อาการบาดเจ็บ มันกำลังรักษาตัวในอัตราที่มองเห็นได้

 

มันเป็นบริเวณหน้าอกด้านซ้ายที่พังลง เนื่องจากการฟาดฝ่ามือของกุสตาฟได้กลับคืนสู่สภาพเดิม

 

กุสตาฟกำลังตามมันทัน แต่เขาสังเกตเห็นว่าหมาป่ากำลังรักษาร่างกายใหม่

 

‘มันสามารถรักษาชิ้นส่วนที่เสียหายใหม่ได้เหรอ?’ เขารู้สึกประหลาดใจ เนื่องจากไม่มีข้อมูลใด ๆในเลือดผสม

 

‘ฉันปล่อยมันไปไม่ได้ … จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันมีผลกับภารกิจของฉัน‘ กุสตาฟเพิ่มความเร็วในการวิ่งของเขา ขณะที่เปิดใช้งานโหมดความเร็ว

 

[ความเร็ว ถูกเปิดใช้งานแล้ว]

 

สวู๊ฟฟฟ!

 

ความเร็วที่เพิ่มขึ้นของกุสตาฟทำให้เขามาถึงด้านหน้าของมันในเวลาไม่กี่วินาที แต่ในขณะที่เขาต้องการโจมตีอีกครั้ง หมาป่ากระหายเลือดก็ร้องโหยหวนอีกครั้ง

 

“อั๊ก!”

 

ดวงตาของมันเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีแดงเข้มและเริ่มเปล่งประกายสดใสมาก ความมืดยิ่งเพิ่มความดุร้าย

 

ขนของมันเปลี่ยนจากสีน้ำตาลเป็นสีแดง

 

สิ่งมีชีวิตนั่นดูน่ากลัว แต่กุสตาฟไม่สามารถสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามใด ๆ จากการเปลี่ยนแปลงของมัน

 

เขาไม่ต้องการเสียโหมดความเร็วไปเปล่าประโยชน์ ซึ่งเหลือเวลาอีกเพียง 8 วินาที ดังนั้นเขาจึงรีบก้าวไปข้างหน้าและเหวี่ยงกำปั้นไปที่หน้าอกของมัน

 

บั้ก!

 

การปะทะกันครั้งแรกทำให้กุสตาฟเข้าใจว่าอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง การเปลี่ยนแปลงของ หมาป่าเลือดผสมนำมาสู่ร่างกายของมัน

 

มันเหมือนกับว่าเขากำลังตีเหล็ก แต่กุสตาฟไม่หยุดเพราะตอนนี้เขายังเร็วและแข็งแกร่งกว่า หมาป่าเลือดผสมและด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น ทำให้หมัดของเขามีน้ำหนักมากกว่าเดิม

 

บึ้ก! บึ้ก! บั้ก! บั้ก! บึ้ม!

 

กุสตาฟไม่ยอม แม้แต่วินาทีเดียว ในขณะที่หมัดของเขาโยนไปที่หมาป่าและรอบๆตัวของมันเหมือนตุ๊กตาเศษผ้า

 

หน้าอก, ใบหน้า, หน้าท้อง, บริเวณซี่โครงด้านซ้าย, บริเวณซี่โครงด้านขวา, ฯลฯ

 

กำปั้นของกุสตาฟมีอยู่ทั่วร่างของมัน

 

[1 วินาที]

 

ในขณะที่ความเร็วเหลือเพียง 1 วินาที กุสตาฟก็เทกำลังเข้าที่แขนซ้ายของเขาและเหวี่ยงมันออกไปเต็มแรง

 

ปัง

 

กำปั้นของเขากระแทกเข้าที่ใบหน้าของหมาป่า ทำให้เขี้ยวของมันแตกออกเป็นสองท่อน ขณะที่มันถูกส่งไปข้างหลัง

 

เสียงกะโหลกแตกดังออกมา ขณะที่เลือดพุ่งออกมาจากรูเล็ก ๆ บนหัวของมัน

 

ตึ้ง!

 

ร่างของมันทรุดลงกับพื้นอีกครั้ง แต่คราวนี้กุสตาฟไม่อยากโดนมันหลอกอีกแล้ว

 

เขาพุ่งเข้าหาร่างของมันบนพื้น

 

บั้ก บึ้ก บั้ก บึ้ก บั้ก

 

เสียงของการปะทะกันดังก้องในความมืดของกลางคืน

 

–

 

ย้อนกลับไปในละแวกนั้นตำรวจก็ได้มาถึงแล้วและแองจี้กำลังนำพวกเขาไปยังทิศทางของป่าโปร่งด้านหลังย่านที่อยู่อาศัย

 

มีรถพยาบาลมาถึงและผู้คนที่อาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์นั้นได้ถูกนำส่งโรงพยาบาลแล้ว

 

คู่แต่งงานที่อยู่ในอพาร์ทเมนต์นั้น

 

ทั้งสองมีแขนขาและส่วนต่างๆของร่างกายที่ถูกหมาป่าดูดเลือดและกัด แต่พวกเขายังมีชีวิตอยู่

 

นี่เป็นเพราะพวกเขาเป็นเลือดผสม แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาอยู่ในอาการที่อ่อนแอ

 

พวกเขารอดชีวิตมาได้เพราะเลือดผสมมีนิสัยหวงแหนพอที่จะมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้นเว้นแต่ศีรษะของพวกเขาจะถูกฉีกออก

 

โดยปกติแล้วพวกเขาจะได้รับยารักษาเพื่อช่วยให้แขนขางอกขึ้นมาใหม่ แต่เนื่องจากการมาถึงช้าของแผนกสุขภาพ ทำให้พวกเขาสูญเสียเลือดและพลังงานไปมากเกินไป ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีขั้นตอนด้านสุขภาพบางอย่างก่อนจึงจะสามารถให้ยาเม็ดได้

 

โชคดีที่ไม่มีใครเสียชีวิต การรวมตัวกันของทุกคนที่อยู่นอกอพาร์ทเมนต์เป็นสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของหมาป่าและทำให้มันออกมา

 

ตำรวจแต่งกายด้วยชุดเกราะสีดำบางส่วนถืออาวุธที่ดูเป็นเทคโนโลยีติดตัวไปด้วย

 

ชุดสูทมีเส้นสีน้ำเงินทั่วร่างกายที่เปล่งประกายในความมืดของคืนขณะที่พวกเขา ข้ามไปยังพื้นที่ป่าโปร่ง

 

พวกเขามีหมวกกันน็อคแบบไซไฟคลุมหัว

 

“คนๆนั้นต้องตายไปแล้วแน่ๆ หัวหน้า ทำไมเราต้องมายุ่งกับเรื่องนี้และเขาก็เป็นลูกผสม ถึงออกไปเราก็ไม่มีทางที่จะพบมัน! “ตำรวจชายคนหนึ่งเปล่งเสียงออกมา

 

“ เขายังไม่ตาย! เขาเป็นเลือดผสม ดังนั้นฉันมั่นใจว่าเขาจะไม่ตายง่ายๆ “แองจี้เปล่งเสียงออกมาด้วยความไม่พอใจ ขณะจ้องมองตำรวจชายที่มีกรอบบาง ๆกั้น

 

“ไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะเป็นเลือดผสม … นั่นคือสายพันธุ์ผสมระดับ 2! เลือดผสมระดับซูลู 3 ขั้นที่สามารถเอาชนะมันได้! เขาเป็นขั้น 4 หรือไม่จากคำอธิบายของคุณเขาเป็นแค่เด็ก อายุประมาณคุณ เขาตายแน่นอน … “ก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดเสร็จตำรวจที่อยู่ตรงหน้าก็ขัดจังหวะ

 

“ฉันรู้สึกได้ว่ามีคนอยู่ข้างหน้าประมาณ 10 นาฬิกา และประมาณ 78 เมตรจากเรา” มันเป็นเสียงผู้หญิง

 

พวกเขาที่เหลือดูสับสนเพราะพวกเขาไม่ได้ยินเธอพูด

 

เมื่อถึงจุดนี้พวกเขาได้เข้ามาในป่าแล้ว พลางข้ามผ่านป่าโปร่งไป

 

‘ต้องเป็นกุสตาฟ‘ แองจี้สวดอ้อนวอนเป็นการภายในใจ เพราะเธอเริ่มกลัว หลังจากได้ยินคำกล่าวของตำรวจ เธอบอกได้แล้วว่ากุสตาฟติดอันดับซูลู ซึ่งทำให้เธอตกใจมาก แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นขั้นที่ 3

 

“วัตถุนั่นใกล้เข้ามาแล้ว! ฉันพูดซ้ำ มันใกล้เข้ามาแล้ว!” ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าคือคนที่มีเครื่องสแกนอ่านสภาพแวดล้อมรอบ ๆ ตัวพวกเขา

 

หลังจากวิ่งไปอีกไม่กี่นาที พวกเขาจะเห็นภาพเงาที่กำลังมาถึงทิศทางของพวกเขาข้างหน้า

 

อีกไม่กี่วินาทีในที่สุดพวกเขาก็สามารถเห็นร่างของบุคคลดังกล่าวได้อย่างชัดเจน ว่าเป็นเด็กวัยรุ่นผมบลอนด์สกปรกและเสื้อสเวตเตอร์สีน้ำเงินขาดเลือดเปื้อนเลือด

 

“ กุสตาฟ!” แองจี้ตะโกนออกมา ขณะที่เธอวิ่งด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

 

ตำรวจต้องการที่จะหยุดเธอในตอนแรก เนื่องจากพวกเขาควรจะตรวจสอบเขาก่อน แต่เธอเร็วเกินไปสำหรับพวกเขา

 

เธอมาถึงก่อนกุสตาฟและกอดเขาไว้ในอ้อมกอดแน่น

 

ดวงตาของกุสตาฟเบิกกว้าง เมื่อได้รับการโอบกอดจากเพศตรงข้ามเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา

 

แขนของเธอโอบรอบหลังของเขา และหน้าอกของเธอกดแน่นกับเขาโดยให้ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากคอของเธอเพียงไม่กี่เซนติเมตร

 

ความอบอุ่นและกลิ่นกายของเธอไม่เหมือนที่เขาเคยรู้สึกมาก่อน

 

มันกำลังส่งกระแสไฟฟ้าดังกล่าวไปยังสมองของเขา จนเขาลืมที่จะกอดกลับและในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นจิตใจของเขาก็ถูกตัดการเชื่อมต่อจากโลก

 

“เฮ้ คุณสบายดีไหม” แองจี้ขยับตัวกลับมาและจับไหล่ของเขา ขณะที่เธอถามด้วยความกังวล

 

ในที่สุดกุสตาฟก็หลุดออกจากภวังค์และพยักหน้าเล็กน้อย

 

“เฮ้ เด็กน้อย คุณยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร” ชายคนเดิมที่พูดก่อนหน้านี้ได้ซักถาม แต่เช่นเดียวกับที่เขารับหมัดจากตำรวจคนหนึ่งที่อยู่ตรงหน้า

 

“สุภาพหน่อย” ได้ยินเสียงผู้หญิงอีกคนหนึ่งเดินไปข้างหน้าพร้อมกับถอดหมวกกันน็อคที่ศีรษะ

 

ใบหน้าของผู้หญิงที่สวยงามถูกเปิดเผย

 

“หัวหน้าคุณตีฉันทำไม” ชายคนนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ขณะที่เขาจับหน้าอกของเขา

 

“หุบปาก” เธอพูดขณะเดินไปหากุสตาฟและมีสีหน้ากำลังโกรธ

 

“คุณสบายดีหรือเปล่า?” เธอตั้งคำถาม

 

กุสตาฟจ้องมองไปที่หญิงสาวสวยที่มีผมสีแดงและเส้นสีขาว

 

“ฉันสบายดี” เขาตอบ

 

“คุณไม่เจ็บตรงไหนหรือเราต้องเรียกแพทย์ไหม?” เธอตั้งคำถามอีกครั้ง

 

“ฉันบอกว่าฉันสบายดี” กุสตาฟตอบด้วยท่าทางโกรธเคืองเล็กน้อย

 

“ดีแล้ว หมาป่าเลือดผสมหนีไปไหน บอกทิศทางให้เราจะได้ตามไป!” เธอเรียกร้อง

 

พวกเขารู้สึกว่าหมาป่าต้องหนีไป หลังจากที่รู้ว่าพวกมันเข้ามาใกล้ เนื่องจากสุนัขพันธุ์ผสมมีประสาทสัมผัสที่ดี

 

“ หนีเหรอ” กุสตาฟตั้งคำถาม

 

“ ใช่มันหนีไปทางไหน?” เธอถามซ้ำ

 

“ มันไม่หนี ฉันฆ่ามันแล้ว!” กุสตาฟตอบด้วยสีหน้าห่างเหิน

 

ความเงียบเกิดขึ้น!

 

ทุกคนจ้องมองเขาด้วยการแสดงออกที่ไม่เชื่อราวกับว่าเขาแค่พ่นเรื่องไร้สาระออกมา

 

“เฮ้ เด็กน้อยคุณมีอาการสมองทำงานผิดปกติหรืออะไรเนี่ย แกกำลังทำให้เราเสียเวลา มันมุ่งหน้าไปในทิศทางใด” ชายคนเดิมตะโกนออกมาจากเบื้องหลังอีกครั้ง

 

“ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันฆ่ามัน!” กุสตาฟพูดพร้อมกับหยิบปุ่มจัดเก็บในกระเป๋าออกมา

 

คลิ้ก!

 

เขาแตะที่มันสองครั้งและแตะส่วนหนึ่งของการฉายภาพโฮโลแกรมที่ปรากฏอยู่ด้านบน

 

ชิ้ง!

 

ศพที่สะบักสะบอมของหมาป่าปรากฏขึ้นพร้อมกับแสงสีฟ้าวาบ

 

“อะไรน่ะ?”

 

ทุกคนจ้องไปที่ร่างของหมาป่าด้วยสายตาที่งุนงง

 

————————————————————–

Favorite