The Bloodline System 389: จบข้อตกลง

“ใช่” ยังโจตอบ “ตราบใดที่เธอยอมรับข้อเสนอของฉัน” เขากล่าวเสริม

“เอาล่ะ ฉันเห็นด้วย” เอนดริกตอบโดยไม่ลังเล ยังโจยิ้มเมื่อเขามาถึงหน้าเอนดริก

“ดี กลืนกินเข้าไป” ยังโจพูด ขณะนั่งยองๆ และยื่นเม็ดยาสีเหลืองไปทางเอนดริก

“นั่นอะไร?” เอนดริกถามด้วยสีหน้าระแวดระวัง

“มันเป็นสารกระตุ้นที่กระตุ้นตัวเองหลังจากผ่านไป 4 ปี เธอจะไม่สามารถปฏิเสธภารกิจของฉันได้ ในขณะที่มันเปิดใช้งาน นอกจากนี้มันจะหายไปจากระบบร่างกายของเธออย่างสมบูรณ์ หลังจากการเปิดใช้งานไป 2 ปี ซึ่งเป็นเวลาที่การทํางานร่วมกันของเราจะสิ้นสุดลงเช่นกัน”ยังโจอธิบาย

“คิดว่าฉันเกิดเมื่อวานเหรอ” เอนดริกเปล่งเสียงออกมา ก่อนที่จะตบยาออกจากมือของยังโจ “ฉันจะไม่งี่เง่าที่จะเชื่อคําพูดของคนแปลกหน้า สําหรับทั้งหมดที่ฉันรู้นั่นอาจเป็นยามรณะหรือบางอย่างที่จะทําให้ฉันกลายเป็นคนโง่เขลาเมื่อบริโภคมันเข้าไป” เอนดริกกล่าว

“คุณสามารถยกเลิกการทํางานร่วมกันสําหรับเรื่องทั้งหมดที่คุณเสนอไปได้เลย ฉันไม่กินยานั้น” เอนดรึกพูดออกมา

“ฮ่าฮ่าฮ่า เธอเห็นไหมว่านี่คือเหตุผลที่ฉันชอบเธอ EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ฉันต้องบอกว่าฉันประทับใจ เธอไม่ใช่คนโง่จริงๆ” ยังโจกล่าวด้วยท่าทางชมเชย เอนดริกเล็กคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างสงสัยก่อนสงบสติอารมณ์ “แต่แล้วฉันจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเธอจะยอมทําตามข้อตกลงหลังจากที่ฉันช่วยเธอ” ยังโจถาม

“ทําไมเราไม่เซ็นสัญญากันล่ะ วิธีนี้จะทําให้คุณมีหลักฐานยืนยันข้อตกลงของฉัน” เอนดริกเสนอ

“อม สัญญาเป็นความคิดที่ดี ฉันจะมีบางอย่างผูกมัด ดังนั้นถ้าพวกเราคนใดฝ่าฝืนคําพูดของเรา คนๆนั้นก็จะสูญเสียอะไรบางอย่าง” ยังโจกล่าวก่อนจะดึงอุปกรณ์ออกมา

ต่อมาทั้งคู่ได้ลงนามในสัญญาโดยมีข้อกําหนดและเงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียเงินจํานวนมหาศาล หากมีคนใดล้มเหลวในการเจรจาต่อรอง

จํานวนเงินที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จะเป็นสิ่งที่แม้แต่นายกเทศมนตรีของเมืองหรือผู้ประกอบการธุรกิจก็ยังกลัวที่จะสูญเสีย ยังโจเริ่มออกเดินทางหลังจากทําเสร็จแล้ว

เอนดริกยิ้มและจ้องไปที่ด้านหน้าหลังจากที่เขาจากไป

“คนโง่ ฉันจะทําลายสัญญานั้นด้วยมือของฉันเอง เมื่อฉันมีพลังมากพอ” เขาหัวเราะเบา ๆ ขณะพูด

ยังโจมาถึงนอกหอ MBO ซึ่งมีรถรอเขาอยู่ เขาเข้าไปและยิ้มขณะจ้องมองที่สัญญาภายในอุปกรณ์ที่เขาถืออยู่

“ลบข้อมูล ไม่จําเป็นซะ” เขาสั่ง และข้อมูลสัญญาถูกลบทันที

รอยยิ้มของยังโจเพิ่มมากขึ้นเมื่อเขานึกถึงครั้งสุดท้ายที่เขาอยู่ที่นี่

ยังโจหยิบผมของเอนดริกขึ้นมาจากพื้นก่อนที่เขาจะจากไปเป็นครั้งสุดท้าย เอนดริกไม่รู้ว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นเพราะหลังของเขาหันไปอีกทาง ยังโจได้หยิบมันขึ้นมาระหว่างการสนทนานั้น

ขณะที่เขาอยู่ในเครื่องบินที่พาเขากลับมาที่บ้านเมื่อวันก่อน เขาได้ขอให้พวกเขาเตรียมของบางอย่างนั่นคือนาไนต์ สิ่งเหล่านี้สามารถทําสิ่งที่เขาบอกกับเอนดริกได้อย่างแน่นอน

ทันทีที่พวกนาไนต์เหล่านี้เข้าสู่กระแสเลือดของเอนดริก เขาก็คงไม่สามารถปฏิเสธภารกิจใดๆของยังโจได้ นี่คือสิ่งที่อยู่ภายในยาที่เขาให้เอนดริกกันอย่างแท้จริง

อย่างไรก็ตาม EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทําให้เขาระมัดระวังโดยการหยิบเศษผมของเอนดริกมาด้วย

นาไนต์เหล่านี้ได้รับการออกแบบใหม่ทั้งหมดโดยใช้ DNA จากผมของเอนดริกเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา ทันทีที่เอนดริกสัมผัสกับเม็ดยาโดยการตบมันออกไป พวกนาไนต์เหล่านี้ก็ออกจากภาชนะเข้าไปในร่างกายของเขา

ยังโจไม่ได้รับผลกระทบ ในขณะที่สัมผัสมันก่อนหน้านี้ EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq เนื่องจาก DNA ของเขาที่ใช้เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสําหรับการสร้าง

“ตอนนี้น่าจะอยู่ในกระแสเลือดของเขาแล้ว กุสตาฟ คริมสัน ตอนนี้ฉันมีน้องชายของคุณอยู่ในความควบคุมของฉันแล้ว คุณจะต้องเป็นคนต่อไป” ยังโจยิ้มขณะรถออก

ย้อนกลับไปในพื้นที่ปิด เอนดริกกาลังจะลุกขึ้นเมื่อเขารู้สึกบางอย่าง

ควับ!

เขารีบคว้าแขนซ้ายของเขาแล้วกดแน่น “นั่นอะไร มันเคลื่อนไหวแล้วเหรอ?” เอนดริกพูดด้วย น้ําเสียงไม่เชื่อ

“ไอ้สารเลวนั่น… เขาทําได้ยังไง..?” เอนดริกพูดด้วยน้ําเสียงหงุดหงิด

เขาหันหน้าไปด้านข้างและสังเกตเห็นเม็ดสีเหลืองบนพื้นห่างออกไปหลายเมตร

“อย่าบอกนะว่า..? จู่ๆ เอนดริกก็คร่ําครวญด้วยความเจ็บปวด เมื่อแขนซ้ายของเขาเริ่มเจ็บปวด ซึ่งเขาใช้แรงกด”ฉัน EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq เอนดริกคร่ําครวญด้วยความเจ็บปวด ขณะที่เขากระชับมือขวารอบแขนซ้ายของเขามากยิ่งขึ้น

เขาต้องการใช้ความสามารถของสายเลือดของเขาในการถอนรากถอนโคนและทําลายสิ่งที่บุกรุกร่างกายของเขา อย่างไรก็ตามเขายังคงอ่อนกําลังลงเนื่องจากการอยู่ที่นี่

“ช่วยด้วย!” เอนดริกตะโกนออกมาซ้ําแล้วซ้ําเล่า แต่ไม่มีคําตอบ เขาค่อยๆสูญเสียการยึดเกาะที่แขนซ้ายของเขา

หลังจากอดกลั้นต่อไปอีก 2-3 นาที การเกาะกุมของเอนดริกก็หลุดออกเนื่องจากขาดพลังงาน และเขาก็ล้มลงกับพื้น ขณะที่พวกนาไนต์แทรกซึมเข้าไปในตัวเขา

“อัก!” เขาตะโกนออกมาด้วยสีหน้าเจ็บปวดและเจ็บปวด

กุสตาฟตื่นขึ้นกลางดึกและมองไปรอบๆ “เมื่อกี้คืออะไร?” เขาพึมพําด้วยท่าทางสับสน

เขาวางมือบนหน้าอกของเขา

ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!

“ทําไมอัตราการเต้นของหัวใจของฉันจึงเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน” EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ๆ กลับมาเป็นปกติ เขาลุกขึ้นเดินไปที่ห้องครัวก่อนจะจิบน้ําแล้วกลับไปนอน

“วันนี้จะยุ่งมาก ฉันควรนอนต่ออีกหน่อย” กุสตาฟตัดสินใจหลังจากตรวจสอบเวลาและสังเกตว่ายังเป็นเวลาที่ 2
หลังจากนั้นก็ได้ผ่านไปอีก 1 สัปดาห์แล้ว

ในวันนี้ นักเรียนทุกคนต่างรู้สึกถึงความตึงเครียดในอากาศอันเนื่องมาจากการฝึกในอวกาศ

วันนี้พวกเขาจะต้องพูดถึงการทํางานของปุ่ม 700+ ปุ่มภายในห้องควบคุมหลัก..