The Bloodline System 354: คนประหลาดนามว่าเวร่า

เธอหันกลับมาจ้องหลังกุสตาฟ ขณะที่รอยยิ้มน่าขนลุกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอและเธอก็กระโดดไปข้างหน้า

คราวนี้เธอกําลังจะลงจอดบนหลังกุสตาฟ แต่จู่ๆ เขาก็หันกลับมาจับที่คอเธอ ขณะที่เธอยังอยู่กลางอากาศ

“เธอต้องการให้การเป็นหุ้นส่วนของฉันกับคุณปู่ของเธอสิ้นสุดลงเพราะเธอหรือไม่” กุสตาฟถาม ขณะที่เขากํามือแน่น พลางอุ้มเธอขึ้นราวกับไก่ที่ทําอะไรไม่ถูก

อย่างไรก็ตาม แทนที่จะแสดงความเจ็บปวดบนใบหน้า ดูเหมือนว่าเธอจะเพลิดเพลินกับการโอบกอดของกุสตาฟที่คอของเธอ

เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้” ในที่สุดกุสตาฟก็ต้องปล่อยเธอไปเพราะเห็นว่าการกระทําของเขาพิสูจน์แล้วว่าไร้ประโยชน์

“อยู่ให้ห่างจากฉัน” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาก่อนจะพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็ว และเข้าไปในห้องน้ําชาย

เวร่าไม่สามารถตามเขาไปได้อีกต่อไป เธอจึงยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ฉันทําเครื่องหมายที่นายแล้ว… นายจะเป็นของฉัน กุสตาฟ คริมสัน” เวร่ากล่าวด้วยรอยยิ้มขณะที่เธอเริ่มเดินออกจากทางเดิน
ย้อนกลับไปในที่นั่งของเธอ ใบหน้าของแองจี้สะท้อนการแสดงออกที่ซับซ้อนมากมาย

มันก็แค่การฆ่าคนคนหนึ่ง เธอทําได้

ฉันจะหยั่งรู้การฆ่าคนที่ยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร

ฉันเข้าสู่ MBO ด้วยความตั้งใจที่จะช่วยชีวิตผู้คน

“ฉันช่วยใครไม่ได้ถ้าฉันยังคงไร้เดียงสาและคอยแต่อยู่ข้างหลัง ความคิดต่างๆไหลเวียนอยู่ในหัวของเธอ ซึ่งเต็มไปด้วยความคิดที่ตรงกันข้าม

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที กุสตาฟก็กลับมาที่โต๊ะของเขา และเขาก็ตัดสินใจกลับบ้าน

กุสตาฟไม่ได้พูดอะไรกับเธอ ขณะเดินทางกลับบ้านเพราะ เขาสามารถบอกได้ว่าเธอยังคงรวบรวมความคิดของเธอ

กุสตาฟถอนหายใจภายใน ขณะที่เขาคิดว่า ฉันต้องปฏิเสธค่าขอเรื่องความรักถึง 2 ครั้งในวันนี้

เขาจ่าเวร่าที่บ้าคลังและแตะบริเวณคอขวาของเขา

ทรินนน!

สิ่งที่กุสตาฟไม่ได้สังเกตคือ เรื่องแสงคล้ายรูนสีน้ําเงินปรากฏขึ้นที่คอของเขา มันปรากฏขึ้นชั่วครู่ และหายไปครู่ต่อมา

(“นั่นอะไร?”) จู่ๆ ระบบก็ถามขึ้นว่า

อะไรคืออะไร กุสตาฟตอบกลับภายในด้วยท่าทางสับสนเล็กน้อย

เขาเพิ่งรู้สึกบางอย่าง…

(“ฉันไม่แน่ใจ แต่ฉันรู้สึกบางอย่างไม่เหมือนเมื่อก่อน”)

อืม…. กุสตาฟรู้ว่าระบบจะอ่อนไหวต่อกองกําลังที่ไม่รู้จักและภายนอกมากขึ้น

“ทําไมเธอไม่สแกนหรือทําอะไรซักอย่าง กุสตาฟแนะนํา

(“ฉันกําลังทําอยู่ตอนนี้ แต่ไม่พบอะไรเลย… ในระหว่างนี้ฉันต้องสืบสวนต่อไป”)

เอาล่ะ กุสตาฟพูดภายใน ขณะที่เขากับแองจี้มาถึงหน้าอพาร์ตเมนต์ของพวกเขา

ขณะนี้เวลาประมาณ1 ทุ่ม พวกเขาใช้เวลาอยู่ข้างนอกน้อยกว่ากุสตาฟที่คาดไว้

เขารู้สึกว่านี่เป็นเพราะการตัดสินใจของเขา อึม นี่จาเป็นนะ…กุสตาฟพูดกับตัวเอง

เขาอดไม่ได้ที่จะจ่าน้ําตาของแองจี้ที่ทําให้หัวใจเต้นระรัว แต่เขาปลอบใจตัวเอง โดยตัดสินใจว่าสิ่งนี้จาเป็น เมื่อทั้งสองมาถึงหน้าห้องของกุสตาฟในอพาร์ตเมนต์ เขาจึงหันกลับมามองที่แองจี้ “ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันจะหลีกเลี่ยงเธอจนกว่าเธอจะตอบสนองความต้องการของฉัน” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาแล้วหันกลับ

“กุสตาฟ… นายจะไปกับผู้หญิงคนอื่นถ้าฉันทําไม่ได้งั้นเหรอ? คนๆนั้นคือมาทิลด้าใช่ไหม” แองจี้ถามด้วยน้ําเสียงเศร้า

“ใช่” กุสตาฟตอบโดยไม่ลังเล แองจี้ยิ่งรู้สึกอกหักมากขึ้นไปอีก เมื่อได้ยินเรื่องนี้ และเอนกายพิงประตูอพาร์ตเมนต์เพื่อขอความช่วยเหลือ

“แต่…รู้ไหม ฉันไม่ค่อยชอบพวกนั้นสักเท่าไหร่” กุสตาฟกล่าวเสริมเมื่อประตูอ พาร์ตเมนต์ของเขาเลื่อนเปิดออก

“ยกเว้นเธอ” กุสตาฟพูดขณะเดินเข้าไป

ดวงตาของแองจี้เบิกกว้าง เมื่อได้ยินเช่นนั้นและหันหลังกลับ แต่กุสตาฟกลับเข้าไปแล้ว

“นายหมายความว่ายังไง” แองจี้สงสัย

ในวินาทีต่อมา ประตูอพาร์ตเมนต์ของเธอก็เปิดออก และเธอก็เดินเข้าไป “ที่รัก กลับมาแล้วหรือ…?” แม่ของแองจี้หยุด ขณะที่เธอ สังเกตเห็นใบหน้าเศร้าของลูกสาวของเธอ

“หนูจะไปนอนแล้ว ราตรีสวัสดิ์” แองจี้พูดขณะที่เธอเดินตรงเข้าไป

“เดี๋ยวก่อน แองจี้ มีอะไรผิดปกติ” แม่ของเธอพูดออกมา แต่คําตอบเดียวที่เธอได้รับคือเสียงของประตูห้องถูกปิด

“มีบางอย่างเกิดขึ้นกับพี่สาว… ผมพนันว่าพี่กุสตาฟปฏิเสธเธอ” ฟิลเปล่งเสียงออกมาอย่างตรงไปตรงมาจากบริเวณโซฟา

“เงียบหน่อย หนูน้อย อย่าเป็นคนไร้ความรู้สึก” แม่ของเขาตะโกนออกมาด้วยน้ําเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย

“แล้วทําไมเธอถึงดูเหมือนเด็กผู้หญิงในละคร หลังจากที่พวกเขาโดนแฟนหักหลังล่ะ” ฟิลกล่าวเสริม

แม่ของแองจี้เงียบ”…”

หลังจากเดินเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเขา กุสตาฟก็ถอนหายใจยาว

ฉันรู้สึกอย่างไรกับแองจี้ กุสตาฟถามตัวเอง

(“คนบ้า หยุดตกหลุมรักได้แล้ว นายมีเวลาไม่ถึง 5 ชั่วโมงในการทําภารกิจประจําวันให้เสร็จ”) ระบบเตือนกุสตาฟ

กุสตาฟรีบไปที่ห้องนอนของเขาและเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนออกจากบ้าน

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาก็กลับมาถึงบ้าน

“อืม” กุสตาฟพูดขณะยืนอยู่กลางห้องนั่งเล่นและตรวจสอบเวลา

เขายังมีเวลาอีกประมาณ 3 ชั่วโมงและอีกหลายนาที่จนถึงเที่ยงคืน

“ดูเหมือนว่าจะมีเวลาเพียงพอ กุสตาฟพูด ขณะที่เขานั่งยองๆ

เขาวางนิ้วชี้ขวาลงบนพื้นแล้วใช้มันเพื่อรองรับน้ําหนักตัวของเขา ก่อนที่จะโยนครึ่งล่างของร่างกายขึ้น

ฟรี้!

ในเวลาต่อมา กุสตาฟกลับหัวกลับหางโดยใช้นิ้วชี้ประคองร่างกายทั้งหมด

“ฉันต้องรักษาสิ่งนี้ไว้ 3 ชั่วโมงแล้ว กุสตาฟกล่าวภายในขณะที่เขาเอื้อมมือออกไปและคว้าหนังสือที่เขาวางไว้บนพื้นก่อนหน้านี้

เขายกหนังสือด้วยมือซ้ายและเปิดหน้าที่เขาอ่านก่อนหน้านี้เพื่อเลือกจากจุดที่เขาหยุด

กสตาฟยังคงอยู่ในตําแหน่งนั้นขณะที่เขาอ่านหนังสือของเขา

ประมาณ 30 นาทีก็จะเข้าวันใหม่ กุสตาฟก็รู้สึกแปลกๆ ในตัวเขา

“อะไร…” ดวงตาของเขาเบิกกว้างเล็กน้อย ในขณะที่เขาส่งความรู้สึกเข้าไปในร่างกายของเขา “ฉันก่าลังจะไปถึง Serial Rank?”