60 – งานเลี้ยงในยามค่ำคืน
เพล้ง!!
เสียงแจกันร่วงลงพื้นแตกเป็นชิ้นๆ
“ทำไมท่านพ่อต้องชวนไอ้หมอนั่นมาด้วย ท่านพ่อ!?”
เฮเลนยืนขึ้นในห้องนั่งเล่นและมองไปยังเคลเลอร์อีกคนด้วยใบหน้าเคร่งครึม
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาขว้างอะไรแบบนี้”
เมื่อมองไปที่ใบหน้าบวมเปล่งของลูกสาว เคลเลอร์ถอนหายใจ แต่สีหน้าของเขาเคร่งขรึมขึ้น
“ไม่ว่ายังไง คนๆนั้นก็ช่วยชีวิตลูก อย่างน้อยลูกก็ต้องพูดบางอย่างออกไป ลูกลืมที่พ่อสอนไปหมดแล้วรึ?”
เคลเลอร์ขึ้นเสียง นั่นทำให้เฮเลนขดตัวลง แต่เมื่อรู้ตัวว่าเธอแสดงท่าทางขี้ขลาดออกไป เธอยืนตรงขึ้นอีกครั้ง
“ข้าไม่สน ไม่ว่ายังไง ข้าเกลียดหมอนั่น! ข้าไม่เคยคิดจะขอบคุณหมอนั่น แม้ว่าพ่อจะฆ่าข้า!”
“เจ้า…! เจ้ามันนิสัยเสีย…!”
เขาชี้นิ้วไปยังลูกสาวไม่รักดีด้วยความโกรธ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมลูกสาวที่น่ารักของเขาถึงกลายเป็นเด็กดื้อรั้นไปได้
“กลับไปที่ห้องของลูก เดี๋ยวนี้! คืนนี้ สาวน้อย เจ้าต้องอยู่ที่นี่!”
“ข้าจะไม่ไปไหนทั้งนั้น! หึ!!”
เฮเลนย่ำเท้าและหันกลับไป เธอออกจากห้องไปด้วยความโกรธ เคลเลอร์มองร่างของลูกสาวหายไปหลังประตู เขานั่งลงบนเก้าอี้และถอนหายใจเฮือกใหญ่ ในตอนนี้ใบหน้าของเขาเหมือนแก่ขึ้นอีก 10 ปี
เขาเหนื่อยมาก
“นายท่าน…”
เบนเดินเข้ามาหาเคลเลอร์อย่างนุ่มนวลและโค้งอย่างเคารพ เขามองไปยังสีหน้าของเจ้าของของเขา ก่อนจะพูดออกมาอย่างลังเล “เกี่ยวกับคุณหนู…”
“จับตาดูเธอไว้ให้ดี คืนนี้ อย่าให้เธอออกไปจากห้อง”
เคลเลอร์โบกมือและถอนหายใจอีกครั้ง เขานวดคิ้วทั้งสองข้างด้วยมือของเขา ในขณะที่โบกมือให้เบนออกไปจากห้อง
เคลเลอร์โบกมือและถอนหายใจ เขาเอามือก่ายหน้าผากอย่างเหนื่อยล้า
“เดี๋ยว…เดี๋ยวก่อน ข้าเหนื่อย ข้าอยากนอนพัก รายงานข้าถ้าพวกเขามาถึง ข้าจะไปต้อนรับพวกเขาด้วยตัวเอง”
“ขอรับ”
หลังจากได้รับคำสั่งของเคลเลอร์ เบนออกไปทันที เคลเลอร์หลับตาเป็นเวลานานและไม่พูดอะไร ตอนนี้มีภาระหน้าที่มากเกินไปสำหรับเขา ไม่เพียงแต่ภาระของตระกูล แต่ยังมีสมาคมพ่อค้าที่เป็นปัญหาใหญ่ เมื่อพวกเขาพยายามลักพาตัวลูกสาวของเขาเพื่อข่มขู่เขา เขาจึงตัดสินใจตัดขาดจากสมาคมพ่อค้า เขาไม่เคยคิดว่าคนที่คิดแต่เรื่องเงินเพียงอย่างเดียวในสมองจะกลายเป็นพวกสกปรกชั่วช้า นับตั้งแต่ที่เขารู้จุดยืนของตัวเอง เขาตัดสินใจไม่เกี่ยวข้องกับสมาคมอีกต่อไป เพื่อความปลอดภัย เขาจึงห้ามไม่ให้เฮเลนออกไปข้างนอกหรือจนกว่าเรื่องนี้จะจบ แน่นอนเขาเดาว่าเฮเลนต้องไม่พอใจอย่างมาก แต่ในฐานะหัวหน้าครอบครัว เขาต้องรับผิดชอบชีวิตของทุกคน
เคลเลอร์รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติที่ 2-3 ที่ผ่านมา แต่เขาคิดไม่ออก แม้ว่ายังไม่มีอะไรเกิดขึ้นในเมืองโกลเด้น แต่เคลเลอร์รู้ดีว่าเด็กสาวคนนั้นเคลื่อนไหวแล้ว นั่นหมายความว่าตำแหน่งหัวหน้าตระกูลของเขาใกล้จะถึงจุดจบแล้ว
เคลเลอร์ส่ายหัวและทิ้งอารมณ์ด้านลบออกไป เนื่องจากเขาไม่เข้าใจ เขาจึงคิดอะไรไม่ออกอีกต่อไป เวลานี้งานเลี้ยงอาหารค่ำจะได้รับเกียรติจากประธานสมาคมทหารรับจ้างและดยุค เขาต้องถือโอกาสนี้พูดคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับปัญหานี้ในเชิงลึกเนื่องจากมีความสำคัญมาก นอกจากนี้เขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไปแล้ว
ในตอนแรก เคลเลอร์ไม่ตั้งใจจะเปิดเผยเรื่องนี้เพราะมันเป็นปัญหาภายในของสมาคมพ่อค้า แต่หลังจากเหตุการณ์ลักพาตัวลูกสาวของเขา เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ถ้าเป็นเพียงแค่การผิดใจกันทั่วไป พวกเขาไม่ควรใช้วิธีที่รุนแรงแบบนี้เพื่อบังคับเขา
ไม่ว่าอย่างไร เขาต้องเตรียมการไว้ก่อน
เมื่อคิดได้ดังนี้ เคลเลอร์อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเด็กหนุ่มที่ช่วยชีวิตลูกสาวของเขา แม้ว่าเมืองดีพสโตนจะเป็นเมืองเล็ก แต่การหาคนๆเดียวไม่ใช่เรื่องง่าย อย่างไรก็ตาม โรดส์นั้นค่อนข้างมีชื่อเสียง ดังนั้นการหาข้อมูลของเขาจึงไม่ได้ยุ่งยากอย่างที่เคลเลอร์คิด
เมื่อเขาก้าวเท้าเข้ามาในเมืองดีพสโตน เขาได้รับการประเมินโดยเซเร็คและเขาชนะ หลังจากนั้นเขากลายมาเป็นหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างที่มีสมาชิกเพียง 2 คน จากนั้น เขาใช้เงินซื้อบ้านผีสิงของตระกูลไซริล ยิ่งไปกว่านั้น มีข่าวลือมาว่าเขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม บอกตรงๆถ้าไม่ใช่ความจริงที่เขาฝีมือของเขาเก่งกาจ เขาคงยากที่จะเชื่อว่าคนๆหนึ่งจะทำเรื่องทั้งหมดได้
เด็กหนุ่มคนนี้นำกลุ่มทหารรับจ้างที่ ‘เล็กมาก’ ไปจัดการเนโครแมนเซอร์ที่สุสานพาเวล ซึ่งเป็นภารกิจระดับ 4 ดาว แม้ว่าจะมีคนจำนวนมากสงสัยในหลักฐานที่พวกเขาเอามา แต่เจ้าหน้าที่ของสมาคมทหารรับจ้างได้ออกมายืนยันกับผู้คนว่านั่นเป็นหัวและไม้เท้าของเนโครแมนเซอร์เป็นของจริง
โรดส์ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเขาเป็นที่สนใจของผู้คนมากมายในขณะนี้ ความจริงแล้วเขานำคนกี่คนไปจัดการกับภารกิจอันตรายได้ นั่นหมายความว่าเขาต้องเป็นคนที่มีความพิเศษมาก ทหารรับจ้างเองก็เป็นมนุษย์เช่นกัน เป็นธรรมดาที่พวกเขาต้องทำงานเพื่อความแข็งแกร่งและใช้ชีวิตให้สมดุล
แล้วเด็กหนุ่มคนนั้นเป็นใคร?
เขาเป็นคนแบบไหนกัน?
เคลเลอร์หลับตาและรำพึงกับตัวเอง
—
เมื่อยามราตรีมาถึง บรรยากาศที่เงียบงันเต็มไปด้วยแสงไฟ
โคมระย้ามากมายส่องแสงสว่างออกมา ในขณะที่รถม้าหรูหราขับวนไปมาอย่างไม่ขาดสาย ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดที่เหล่าขุนนางจะได้พูดคุยกับคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นงานเลี้ยงที่เป็นทางการหรือไม่เป็นทางการ พวกเขาก็สนุกสนานได้ด้วยตัวเอง
ดังนั้น งานเลี้ยงในค่ำคืนนี้จึงเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา
“บ้านหลังนี้รับคนจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?”
ประธานสมาคมเดินลงมาจากรถม้าและพึมพำอย่างไม่มีความสุข ขณะที่มองไปยังเหล่าขุนนางที่สวมเสื้อผ้าหรูหรา
“ทุกครั้งที่ข้ามาที่นี่ ข้านึกว่าข้ามาเดินตลาด เสียงดังโวกเวกทำให้ข้าปวดแก้วหู!”
“ไง เพื่อนข้า หายากนะที่คุณเคลเลอร์จะเชิญพวกเรามาด้วย อย่าหัวเสียไปตาแก่”
เมื่อเทียบกับประธานสมาคมทหารรับจ้างที่สวมชุดลำลองสบายๆแล้ว เซเร็คอยู่ในชุดที่หรูหรามากขึ้น งานเลี้ยงเฉลิมฉลองของเมืองดีพสโตนเป็นแหล่งรวมเหล่าขุนนางที่แต่งตัวอย่างหรูหรา ที่เอวของเขายังคงมีดาบเวทย์แขวนอยู่อย่างสบายๆ
“ชายคนนั้นกำลังมีปัญหาน่ะสิ”
โดยไม่สนใจสายตาไม่พอใจของใครหลายคน ประธานสมาคมเดินเข้าในในห้องโถง เขาหยิบไปป์ออกมาและเคาะกับประตู
“ถ้าไม่ใช่อย่างนั้น ทำให้เขาถึงดูเหนื่อยล้าล่ะ? ดูสิ แม้แต่คลูทซ์จิ้งจอกเฒ่ายังมา ดูเหมือนว่าเขากำลังจะมีปัญหาใหญ่จริงๆ”
“บางที ข้าได้ยินมาว่าเกิดเรื่องขึ้นที่สมาคมพ่อค้า แต่…ถ้านั่นเป็นปัญหา เขาคงไม่มองหาพวกเรา สมาคมทหารรับจ้างหรือไม่ก็คลูทซ์ให้ช่วยแก้ปัญหาหรอก เจ้าคิดว่าไง?”
“ข้าไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นหรอก ถ้ามีใครกล้ามีเรื่อง ข้าจะใช้ค้อนทุบมันให้ตายเอง เจ้าไม่คิดอย่างนั้นรึ?”
“นั่นก็ไม่ถูกเท่าไหร่นะ….”
เซเร็คยังพูดไม่จบประโยค ก่อนที่ประตูจะเปิดออกอีกครั้ง
เสียงดังอื้ออึงในห้องโถงเงียบไปทันที
สำหรับเหล่าขุนนาง มีเพียงไม่กี่อย่างที่สามารถดึงความสนใจของพวกเขาได้ แต่ตอนนี้พวกเขากำลังมองไปยังคนมาใหม่ทั้ง 3 ที่กำลังเดินมาบนทางเดิน
โรดส์ยืนอยู่ด้านหน้าอย่างเป็นธรรมชาติ เขาสวมชุดสีดำทั้งชุดโดยขับเน้นผิวสีซีดแลเร่างกายที่ผอม ผมยาวสีดำยาวถึงไหล่ ใบหน้าที่สะดุดตาเผยประกายเย็นชาออกมาทำให้เขาดูมีเสน่ห์อย่างแปลกประหลาด
ตามหลังเขามาเป็นสองสาวที่งดงามไม่แพ้กัน
ชุดของมาร์ลีนไม่แตกต่างจากเดิมมากนัก เธอยังอยู่ในชุดคลุมอันหรูหราที่สมบูรณ์แบบสำหรับเธอ ไม้คทาทับทิบที่อยู่ข้างกายเธอเปล่งประกายความหรูหราออกมา
ในขณะเดียวกันเมื่อเทียบกับทั้งสองคน ชุดของไลซ์สุภาพกว่ามาก เธออยู่ในชุดเดรสสีขาวเป็นประกายราวกับว่าเธอเป็นดอกลิลลี่สีขาวที่ได้รับความรักจากทุกคน
ทุกคนในห้องโถงเป็นคนที่โดดเด่น แต่ผู้มาใหม่ทั้ง 3 โดยเด่นด้วยกลิ่นอายอันเป็นเอกลักษณ์ ซึ่งดึงดูดความสนใจของคนจำนวนมาก ในไม่ช้าบางกลุ่มเริ่มกระซิบและนินทา
“อืมม…ดูเหมือนว่างานเลี้ยงนี้จะดีกว่าที่ฉันคิด”
มาร์ลีนไม่สนใจคนรอบตัวเธอและมองไปรอบๆ
“มา-มาร์ลีน อย่าหยาบคายสิ”
ไลซ์ยื่นมือออกไปและดึงแขนเสื้อของมาร์ลีน
“เธอไม่ต้องกังวลไปน่า ไลซ์ ผ่อนคลายไว้”
อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่ามาร์ลีนไม่ได้สนใจคำแนะนำของไลซ์เลย
“พวกเรามาที่นี่เพื่อสนุกสนาน ยิ่งไปกว่านั้น หญิงสาวคนนี้ยินดีมาเข้าร่วมงานเลี้ยงต่ำต้อยเช่นนี้ นั่นเพียงพอให้พวกเขาเชิดหน้าชูตาได้แล้ว”
หลังจากมาร์ลีนพูดจบ ชายวัยกลางคนแต่งตัวดีปรากฏตัวขึ้นด้านหน้าห้องโถง หลังจากสังเกตเห็นโรดส์และคนอื่นๆ ดวงตาของเขาเบิกกว้างเล็กน้อยและรีบเดินมาทางพวกเขาทันที
“สวัสดีครับ คุณโรดส์…ข้า เคลย์เตอร์ เคลเลอร์ ข้าได้ยินมาว่าเจ้าช่วยลูกสาวของข้าและหวังว่าจะได้พบกัน ตอนนี้ ความหวังของข้าเป็นจริงแล้ว ในนามของตระกูลเคลเลอร์ ข้ายินดีต้อนรับเจ้าสู่งานเลี้ยงนี้”
“ไม่ต้องสุภาพก็ได้ครับ คุณเคลย์เตอร์ ผมดีใจมากที่ได้รับคำเชิญของคุณ”
เมื่อเผชิญหน้ากับชายวัยกลางคน โรดส์ตอบกลับด้วยท่าทางสุภาพ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่ขุนนาง เขาจึงอดไม่ได้ที่จะคิดไปในเกม เขาเคยได้ยินคำพูดเหล่านี้มาหลายต่อหลายครั้ง เขาจึงดึงออกมาใช้
เมื่อได้ยินคำตอบของโรดส์ เคลย์เตอร์ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข จากนั้นเขาหันไปสนใจบุคคลที่อยู่ด้านหลังของโรดส์
“คุณโรดส์ครับ แล้วสองคนนี้คือ..?”
“สวัสดีค่ะ” มาร์ลีนก้าวออกมาครึ่งก้าวและจับกระโปรงเล็กน้อย “ชื่อของฉันคือมาร์ลีน เซเนีย ดีใจมากที่ได้พบคุณค่ะ คุณเคลย์เตอร์”
“เซเนีย?”
เมื่อได้ยินคำตอบของมาร์ลีน เคลย์เตอร์ตกตะลึงในทันที ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและมองไปทางโรดส์
ชายคนนี้เกี่ยวข้องกับคนจากตระกูลเซเนียเหรอ?
ตัวตนของเขาเป็นใครกัน?
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
