54 – เข้าร่วมการต่อสู้
“ฮ่า!”
เธอโจมตีเหล่าอันเดดด้วยดาบของเธออีกครั้ง ชอว์น่าก้าวถอยหลังและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แผลที่ไหล่ของเธอทำให้เธอเริ่มมึนงง แม้แต่แขนของเธอก็เริ่มไม่มีความรู้สึก อย่างไรก็ตาม อันเดดรอบตัวพวกเขายังเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เธอรู้สึกหมดกำลังใจ
ฉันจะมาตายที่นี่งั้นรึ?
เธอกัดริมฝีปากทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด แต่กลับไม่สามารถทำให้แรงกดดันและความสิ้นหวังในใจเธอลดลงไปได้ เธอคิดว่าเธอเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจนี้ดีแล้ว แต่เมื่อเธอพากลุ่มของเธอเข้ามาที่นี่ เธอพบว่าเธอยังไร้เดียงสาเกินไป
สำหรับภารกิจระดับ 4 ดาว สุสานพาเวลเป็นอะไรที่เหมือนง่าย แต่ยาก ราวกับหยดน้ำลงไปในมหาสมุทร มันเป็นเรื่องของเวลาก่อนที่พวกเขาจะตายลง เธอนำคนของเธอจะโจมตีเหล่าอันเดดฝูงแล้วฝูงเล่า พวกเขาสูญเสียมากเกินไป จนถึงตอนนี้ กลุ่มของเธอเสียคนไป 5-6 คนและที่เหลือส่วนใหญ่ได้รับบาดเจ็บ ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน?
เธอไม่มีความคิดจะถอย แต่สุดท้าย เธอต้องเลือกที่จะแบกรับความสูญเสียไว้บนบ่าของเธอ ตอนนี้ เธอถอยไม่ได้แล้ว มีเพียงทางเดียวคือต้านเอาไว้และฆ่าเนโครแมนเซอร์ซะ
อย่างไรก็ตาม ชอว์น่ารู้ดีว่ามันเป็นภารกิจที่เป็นไปไม่ได้ ถ้าพวกเขายังไม่สามารถต่อสู้กับอันเดดเหล่านี้ได้ พวกเขาจะไปจัดการกับเนโครแมนเซอร์ได้อย่างไร?
ชอว์น่าไม่ใช่คนเดียวที่คิดแบบนั้น แม้ว่าคนของเธอก็หมดหวังที่จะเอาชนะอันเดดเหล่านี้ สิ่งเดียวที่ทำให้พวกเขายังสู้ต่อคือความหวังในการรอดชีวิต
แต่เวลาของพวกเขามีจำกัดเหลือเกิน
“ไม่นะ!!”
กลิ่นเหม็นเข้ามาในจมูกของเธอ เธอไม่รู้สึกถึงแขนของเขา ทำให้ดาบของเธอหลุดจากมือออกไป เปลวเพลิงบนพื้นกระจายไปทั่ว ด้วยสภาวะที่เธอหมดแรง อันเดดตัวหนึ่งถือโอกาสนี้พุ่งเข้าหาเธอ
สมองของเธอว่างไปหมด
ในขณะนั้น หัวใจของชอว์น่าดิ่งลงเหว สำหรับทหารที่มีประสบการณ์โชกโชน เธอรู้แน่นอนว่าผลลัพธ์ของการหมดแรงท่ามกลางสนามรบเป็นอย่างไร ตอนนี้เธอต้องเผชิญหน้ากับผลลัพธ์ที่มาจากความประมาท – ความตาย
โชคดีที่ยมทูตมารับตัวเธอไว้พอดี
ในขณะที่ชอว์น่าหลับตา ประกายแสงสีขาวส่องสว่างขึ้นกลางอากาศ มันฟาดไปที่อันเดดตัวนั้นร่วงลงไปที่พื้นราวกับถูกค้อนยักษ์ทุบ
จากนั้นตามมาด้วยแสงสว่างเจิดจ้าและแผ่นดินสั่นสะเทือนและระเบิดออกมาอย่างรุนแรง
“ตูม!!”
ในชั่วพริบตาอันเดดถูกกำจัดโดยทหารรับจ้างสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน เหล่าทหารรับจ้างถึงกับตกตะลึง เมื่อพวกเขามองเห็นคนไม่กี่คนยืนอยู่ที่โมงค์ฝั่งตรงข้าม
“พี่ชอว์น่า พี่เป็นอะไรไหม?!”
เมื่อรู้ว่าอันตรายถูกกำจัดไปแล้ว ไลซ์รีบตรงไปหาหญิงสาวผมแดงที่ได้รับบาดเจ็บ มาร์ลีนร่ายเวทย์เสร็จ เธอสะบัดผมยาวๆไปทางด้านหลัง จกนั้นเธอยิ้มให้โรดส์อย่างมั่นใจราวกับกำลังจะบอกว่าให้เขาชมเธอ
เป็นยังไงล่ะ? ดูสิ? ฉันทำได้ยอดเยี่ยมใช่ไหมล่ะ?
เมื่อเห็นสัญลักษณ์ของมาร์ลีน เขาถึงกับพูดไม่ออก…อย่างที่คิดสิ่งที่ ‘นักเรียนผู้สูงศักดิ์’ สนใจมี 5 ความเครียด 4 ความงาม 3 ความรัก เมี่อเขาออกคำสั่ง เขาไม่ได้คิดว่าไลซ์จะรู้จักกับคนเหล่านี้ ตอนนี้ เขารู้สึกว่าโชคดีที่มาร์ลีนมีความคิดเป็น ‘นักเรียนผู้สูงศักดิ์’ ไม่ใช่ ‘ผู้เล่น’ หรืออย่างอื่น….
“นั่น เรดฮอว์ค….”
เมื่อมองเห็นนักดาบผมแดง วอร์คเกอร์พึมพำกับตัวเอง เขาและโรดส์มองหน้ากัน ทั้งคู่มีความคิดเหมือนกัน
“ไลซ์?”
หลังจากที่รอดพ้นมาจากความตาย ชอว์น่าไม่ได้มีเวลามาดีใจ เธอตกใจมากที่เห็นคนตรงหน้า
“ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”
“ฉันมาทำภารกิจให้สำเร็จค่ะ”
ไลซ์ตอบและก้มลงไปหาชอว์น่า จากนั้นเธอยื่นแขนออกไปและแสงสีขาวจางๆปรากฎออกมา บาดแผลบนร่างของนักดาบสาวได้รับการรักษาอย่างรวดเร็ว แม้แต่พิษจากเหล่าอันเดดก็หายไปด้วย
นั่นเป็นความสำคัญของนักบวชในกลุ่ม แม้ว่าเหล่าทหารรับจ้างจะมีบางคนที่เรียนรู้เวทย์รักษา แต่แน่นอนมันไม่อาจเทียบได้กับเวทย์รักษาของนักบวช กลุ่มทหารรับจ้างไม่เคยให้ความสนใจที่จะปกป้องนักบวชในกลุ่ม ยิ่งไปกว่านั้น จำนวนนักบวชที่สนใจจะเป็นนักผจญภัยเองก็ลดลงมาก เหตุผลก็คือนักบวชส่วนใหญ่เดินทางไปที่วิหาร มีเพียงนักบวชอย่างไลซ์เท่านั้นที่เลือกจะเป็นนักผจญภัยโดยไม่มีเหตุผล
หลังจากที่รักษาบาดแผลของชอว์น่าแล้ว ไลซ์ยืนขึ้นอีกครั้งและเดินไปหาคนอื่น ในการต่อสู้ครั้งนี้ ชอว์น่าและลูกน้องของเธอทั้งหมดได้รับบาดเจ็บ บางคนถึงกับไม่สามารถต่อสู้ได้ ถ้าบาดแผลของพวกเขาไม่ได้รับการรักษาทันเวลา พวกเขาอาจจะกลายเป็นพี่น้องกับสิ่งมีชีวิตที่พวกเขากำลังสู้อยู่ในตอนนี้
ชอว์น่าหยุดมองไปยังไลซ์และหันความสนใจไปหาโรดส์และคนอื่นๆ เธอยืนขึ้นและยิ้ม ก่อนจะยื่นมือออกมา
“ขอบคุณที่ช่วยนะคะ”
“ด้วยความยินดีครับ”
เมื่อจับมือของชอว์น่าแล้ว โรดส์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ดูเหมือนว่านี่เป็นครั้งที่ 2 แล้วนะที่ฉันได้ขอบคุณคุณ”
ชอว์น่าวางมือลงและมองโรดส์ด้วยสีหน้าประหลาดใจและสงสัย แม้ว่าเธอจะเคยพบเขาแค่ 2 ครั้ง เธอรู้เพียงว่าเขาช่วยชีวิตไลซ์ เขาก็ต่อสู้กับเซเร็คและผ่านการประเมิน จริงๆแล้วเขาแข็งแกร่งมาก แต่ดูเหมือนว่า…ชายคนนี้จะไม่ง่าย?
ชอว์น่ามองไปยังคน 2 คนด้านหลังเขา คนแรกที่เธอมองคือมาร์ลีนซึ่งสวมชุดคลุมเวทมนตร์ นั่นทำให้ชอว์น่าตกใจอย่างมาก จอมเวทย์หายากยิ่งกว่านักบวช แล้วมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร? และ…ที่ยืนถัดจากเธอ นั่นไม่ใช่ตาแก่วอร์คเกอร์ที่ชอบดื่มเหล้าอยู่ในสมาคมรึไง?
คนเหล่านี้มาเกี่ยวข้องกันได้อย่างไร?
ชอว์น่าอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองไลซ์ จากนั้นเธอหันไปมองโรดส์
“ขอโทษนะคะ พวกคุณมา….?”
“พวกเรามาที่นี่เพื่อทำภารกิจ”
โรดส์ตอบอย่างตรงไปตรงมา
“ทางฉันก็เหมือนกัน”
“พวกคุณมีกันแค่ 4 คนเหรือ?”
“ใช่แล้ว”
หากเป็นคนอื่นๆ ชอว์น่าอาจจะคิดว่าโรดส์กำลังล้อเล่น สุสานพาเวลเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตราย ทหารรับจ้างมากมายต้องมาจบชีวิตที่นี่ ถ้ามี 4 คนที่รอดล่ะใช่ แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้น โรดส์และคนอื่นๆไม่ได้กำลังตกที่นั่งลำบาก ดูจากเสื้อผ้าของพวกเขา เหมือนกับว่าพวกเขาไมได้ถูกโจมตีมาเลย
สิ่งที่ชายคนนี้พูดมาเป็นความจริงงั้นรึ?
ชอว์น่ากระพริบตาอย่างประหลาดใจ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ยังไม่เชื่อ พวกเขามีแค่ 4 คนแต่ยังเข้ามาในส่วนลึกของสุสานได้โดยไม่มีบาดแผลงั้นรึ? เป็นไปได้อย่างไร? เด็กหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งจริงๆหรือ?
เมื่อนักดาบสาวผมแดงกำลังวุ่นวายอยู่กับการค้นหาความแข็งแกร่งของโรดส์ ไลซ์ซึ่งรักษาคนที่ได้รับบาดเจ็บเสร็จ เธอกลับไปยืนด้านข้างโรดส์และพูดบางอย่างกับมาร์ลีน ทั้งสองคนในกลุ่มเหมือนกำลังกระซิบบางอย่าง แต่ชอว์น่าไม่ได้สนใจพวกเขาอีกต่อไป เพราะในเวลานี้โรดส์พูดทำลายความเงียบ
“คุณจะทำอะไรต่อไป?”
“ต่อไป?”
เมื่อได้ยินคำถามของโรดส์ ชอว์น่าหยุดคิด ในที่สุดเธอก็เข้าใจสถานการณ์ในปัจจุบัน
พวกเธอกำลังทำภารกิจ
และเด็กหนุ่มคนนี้เองก็กำลังทำภารกิจ
นั่นหมายความว่า
ชอว์น่ารู้ได้ทันทีว่ามีเรื่องยุ่งเกิดขึ้นแล้ว
โดยทั่วไป เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นเป็นบางครั้งระหว่างทำภารกิจ เนื่องจากมีภารกิจมากมายและก่อนหน้าที่พวกมันจะเสร็จสิ้น มีหลายคนรับภารกิจไป ดังนั้นการปะทะกันมักเกิดขึ้นในสถานการณ์เช่นนี้ หากพบเจอกับกลุ่มทหารรับจ้างที่มีความสัมพันธ์อันดีด้วย พวกเขาจะเลือกที่จะถอนตัวหรือร่วมมือกัน ถ้ามีความสัมพันธ์แย่ พวกเขาจะต่อสู้กันโดยตัดสินจากผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น
ตอนนี้ พวกเราควรเลือกอะไรดี?
ชอว์น่าล้มเลิกความคิดที่จะต่อสู้อับอีกฝ่าย เนื่องจากอีกฝ่ายช่วยชีวิตพวกเขาไว้ นั่นหมายความว่าพวกเขาไม่ได้มีเจตนาร้าย อย่างไรก็ตาม ถ้าเธอเลือกที่จะถอนตัว เธอจะให้คำตอบกับสมาชิกที่ตายไปอย่างไร? เธอพยายามอย่างมากจนมาถึงจุดนี้ ดังนั้นเธอจะหนีได้อย่างไร? แต่…ชอว์น่ารู้ดีว่าเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของกลุ่มของตน ปัจจุบันการเอาชนะเนโครแมนเซอร์เป็นเพียงเรื่องเพ้อฝันเท่านั้น
“ถ้าคุณไม่รังเกียจ ฉันหวังว่าเราจะร่วมมือกันได้นะ”
ในที่สุดชอว์น่าก็กัดฟันและตัดสินใจออกมา
“พวกเราไม่ต้องการคะแนนหรือรางวัล จริงๆแล้ว พวกเรามาที่นี่เพื่อหาดาบเท่านั้น ตามรายงาน มันอยู่ในมือของเนโครแมนเซอร์ พวกเราจะร่วมมือกับคุณ ถ้าพวกเราได้รับดาบ พวกเราจะไม่รับรางวัลที่เหลือ”
ดาบ?
โรดส์ประหลาดใจเล็กน้อย
เขาจำไม่ได้ว่ามีดาบอยู่ในสุสานนี้ด้วย
นี่ฉันลืมเรื่องนี้ไปเหรอ?
หรือว่ามีเหตุการณ์อื่นมาเกี่ยวข้อง?
โรดส์ขมวดคิ้วและครุ่นคิด แต่เขาไม่ได้สนใจอะไรต่อ เขาตัดสินใจถามเธอตรงๆ
“คุณชอว์น่า ผมจำไม่ได้ว่าสมาคมมอบภารกิจนี้ให้คุณเหรอ?”
“พวกเราได้รับภารกิจส่วนตัว”
ชอว์น่าส่ายศีรษะและตอบกลับ
….ถ้าเป็นอย่างนั้น…..
เมื่อได้ยินคำตอบของเธอ ความสงสัยของโรดส์คลี่คลาย เขาจึงไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไปและพยักหน้า
“ผมให้สัญญากับคุณได้ แต่ผมมีเงื่อนไข”
นักดาบสาวผมแดงมีสีหน้าดีขึ้น แต่ก็ถามออกมาอย่างกังวล
“เงื่อนไขของคุณคืออะไร?”
“ง่ายมาก”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
