เขาชี้มาที่ฉันด้วยมือข้างที่ว่าง ฉันควรจะพูดอะไรดี? เขาฟังเหมือนกำลังพูดว่า ‘ตอนนี้เป็นยังไงล่ะ! การกระทำที่เลวร้ายของแกได้เปิดเผยให้โลกรู้แล้ว!’
ฉันยิ้ม
“ใช่ครับ”
“ฮ่าฮ่า ดูสิ! แกไอ้สารเลว ฉันจะเปิดเผยให้โลกรู้ว่าพวกนายใช้นักฆ่าคนนี้ทำอะไร…”
“เท็จ”
ครูเซเดอร์พูด
“อะไรนะ?”
“ไม่ใช่ความจริง”
ครูเซเดอร์พูดอย่างไม่แยแสอีกครั้ง
“ไม่ใช่าว่าเขาตอบว่า ‘ใช่’ สำหรับคำถามของคุณ คำตอบนั้นเป็นเท็จ มันสรุปได้ว่า คิม กงจาไม่ได้ฆ่าคนกว่า 4000 คน”
“…”
“คุณมีคำถามอื่นอีกไหม?”
เงียบ
ในขณะที่เซียนดาบปิดปากของเขา ครูเซเดอร์ก็เอียงศีรษะของเธอ
“แต่ 4000 มันก็ เป็นไปได้ไหมที่คนๆเดียวจะฆ่าคนมากมายขนาดนั้น? ฉันคิดว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย”
“น นั่น…พวกเธอใช้เด็กคนนี้เพื่อเป็นโคตรนักฆ่า…”
ฉันยิ้มสดใส
“คุณพูดถูก ผมเป็นโคตรนักฆ่า”
“ไม่จริง”
“…”
เซียนดาบอ้าปากค้าง
“ค ครูเซเดอร์ ฉันมองเธอผิดไป! ฉันคิดว่าเธอจะไม่โกหก!”
“ คุณจะเชื่อฉันหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับคุณ”
ครูเซเดอร์ตอบอย่างใจเย็น
“นั่นคือเหตุผลที่ฉันถามตั้งแต่ตอนแรกว่าคุณจะเชื่อฉันไหม”
“…”
“ถ้าคุณกลับคำพูดตอนนี้ มันก็น่า…สมเพช ไม่ มันน่าสงเพชจริงๆ เซียนดาบ มันไม่เหมือนกับที่ฉันคิดเกี่ยวกับตัวคุณ”
“ด เดี๋ยว!”
“แต่ไม่มีทางที่แกจะไม่ฆ่าใคร!”
“อา ใช่ ถูกตัอง ผมเคยกำจัดใครบางคนไปแล้วครั้งหนึ่ง”
ครูเซเดอร์พยักหน้า
“มันเป็นความจริง”
“เห็นไหมล่ะ!”
“แต่แค่คนเดียว”
“อะไรนะ?”
ครูเซเดอร์พยักหน้าอีกครั้ง
“มันเป็นเรื่องจริง”
“…”
“แน่นอนเพียงเพราะผมฆ่าคนๆเดียวไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าผมเป็นฆาตกร แต่คุณเซียนดาบ แม้ว่าผมจะไม่มือสะอาด แต่ผมก็บอกคุณได้ ไอ้ระยำนั่นมันก็สมควรตายแล้ว เพราะเขาพยายามจะฆ่าผมก่อน”
“มันเป็นความจริง”
“เขาคงเป็นสุภาพบุรุษถ้าเขาพยายามจะฆ่าผม เขาสังหารหมู่ผู้คน สังหารหมู่! ผมเห็นเขาฆ่าคนต่อหน้า เขาไม่แม้แต่กระพริบตาในขณะที่เขาเผาคนตาย! ไอ้ระยำนั่น!”
“มันเป็นความจริง”
“แม้ว่าผมจะไม่รู้แน่ชัดว่าเขาอาจจะฆ่าคนไปหลายสิบคนหรือไม่ก็หลายร้อยคน ใช่ เขาเป็นคนที่ทำอย่างนั้นแน่นอน ผมฆ่าคนแบบนั้น คุณสามารถด่าผมว่าเป็นฆาตกรได้ถ้าคุณต้องการ แต่คุณรู้ไหม? แม้ว่าฉันจะย้อนกลับไปในอดีตได้ ผมก็จะจัดการเขา ไอ้สารเลวนั่น ผมไม่รู้ว่าจะมีใครชั่วเหมือนเขาได้อีกหรือเปล่า”
ครูเซเดอร์พยักหน้า
“มันเป็นความจริงทั้งหมด”
“…”
เซียนดาบเงียบไป
เขาค่อยๆมองไปรอบๆตัว เขาไม่เข้าใจสถานการณ์ แต่ตอนนี้เขาคงจะรู้เมื่อมองไปรอบๆ
เพราะหัวหน้ากิลด์ต่างมองมาที่เขาแบบ ‘…นี่คุณกำลังทำอะไรอยู่?’
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
นักถามนอกรีตระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“คิม กงจา โคตรนักฆ่าของห้ากิลด์ใหญ่! ตลกเป็นบ้า! คงจะดีไม่น้อยหากเป็นเช่นนั้น แต่เซียนดาบ! เราได้พบกับคิม กงจาเป็นครั้งแรกเมื่อวานนี้!”
“นั่นก็เป็นความจริงเช่นกัน”
“…”
เซียนดาบเงียบหนักกว่าเดิม
– ชิชิชิชิ คนที่ใช้ชีวิตยึดติดกับสกิลก็มักจะตายเพราะสกิล
แบ ฮุรยองยังคงเดาะลิ้นของเขาข้างๆฉัน
“อืม ก็นะ ผมตอบทุกอย่างไปแล้ว”
ฉันยิ้ม
สิ่งที่ท่านกงจาพูดนั้นถูกต้องทั้งหมด
“ดูเหมือนว่าจะมีความเข้าใจผิด มันเป็นเรื่องที่ดีที่เป็นเช่นนั้น แต่เซียนดาบ ถ้าผมเป็นคุณ…”
“ผมคิดว่าคำขอโทษนั้นเหมาะสมสำหรับตอนนี้ คุณจะพูดว่าอะไรดีล่ะ?”
ครูเซเดอร์พยักหน้า
“มันเป็นความจริง ไม่มีคำโกหกแม้แต่น้อย”
“…”
“ขอโทษคิม กงจาเร็วเข้า เซียนดาบ”
ชายชราหน้าซีด
“ฉะ ฉัน…”
เซียนดาบพูดหลังจากเวลาผ่านไปพอสมควร
เหล่าฮันเตอร์กำลังมองไปที่เซียนดาบ ริมฝีปากของเขาแห้งผาก
“ฉัน กับคิม กงจา…”
เซียนดาบสามารถพูดได้หลายอย่าง ณ ตรงนี้
เขาสามารถไม่เชื่อครูเซเดอร์ได้ เขาไม่มีเหตุผลได้เช่นกัน แม้ว่าครูเซเดอร์จะมีชื่อเสียงในเรื่องความยุติธรรมและความตรงไปตรงมา แต่เธอก็อยู่ในห้ากิลด์ใหญ่ ทำไมเขาต้องเชื่อใจเธอ
‘พวกแกทุกคนพยายามหลอกฉัน!’
นี่อาจเป็นสิ่งที่เซียนดาบพูด
หรือ…เขาสามารถเปิดเผยสกิลการ์ดของตัวเอง พลังที่แสดงให้เห็นจำนวนการฆ่าคนของศัตรู แต่มันก็ไม่ฉลาดที่จะแสดงความสามารถของคุณให้คนอื่นเห็น อย่างไรก็ตามมันก็ยังพอเป็นไปได้
‘ฉันไม่ได้สงสัยคิม กงจาเพราะฉันเป็นคนแก่ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะสกิลของฉัน! ฉันจะทำอย่างไรเมื่อนี่คือสิ่งที่สกิลของฉันบอก เห็นได้ชัดไม่ใช่หรือไงว่าใครคนเราควรเชื่อมั่นในสกิลของตัวเองก่อนที่จะเชื่อใจคนอื่น?’
เป็นเรื่องธรรมดาที่คนเราจะแก้ตัว
‘หรือมีพวกโรคจิตที่เอาแต่ฆ่าคนอื่นอย่างจักรพรรดิเพลิง’
ความไม่ไว้วางใจ ข้อแก้ตัว ปิดปากของพวกเขา
จักรพรรดิเปลวเพลิงพิสูจน์แล้วว่าเขาเป็นคนโรคจิตโดยการเลือกวิธีปิดปากคน … และเซียนดาบจะแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนแบบไหน
“อืม”
เซียนดาบเปิดปากของเขา
และเขาตัดสินใจ
“ …นายบอกว่าชื่อของนายคือคิม กงจา”
“ใช่ครับ”
“ถ้านายไม่ได้ฆ่าคนบริสุทธิ์อย่างที่ฉันคิด…ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น”
เซียนดาบส่ายหัวขณะที่เขากำลังพูด ในขณะที่เขาดึงดาบกลับมา เสียงถอนหายใจโล่งอกดังขึ้นในห้องรับรอง นักล่ารอบๆเซียนดาบดูกังวลน้อยลง ในหมู่พวกเขา เซียนดาบจัดเนคไทของเขา
“ฉันจะพูดอีกครั้ง”
เขาก้มหัวลง
“ฉันขอโทษจากใจจริง”
ชายชรากำลังขอโทษ
“ฉันผิดไป ฉันเข้าใจผิด…ดังนั้นฉันเกือบจะฆ่าคน ฉันคิดเสมอว่าฉันควรจะฆ่าใครก็ได้ที่ฉันคิดว่าสมควรถูกฆ่า ฉันฆ่าโดยความเชื่อของฉัน”
เขาก้มหัวลงกว่าเดิม
“แต่จากนี้ไป มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว”
เสียงทุ้มๆของเขาดังก้องในห้องรับรอง
“แค่ขอโทษด้วยคำพูดก็ไร้ประโยชน์ ถ้านายต้องการอะไรฉันจะพยายามทำมัน… คงจะดีถ้าฉันพูดแบบนั้นได้ แต่… ”
การไม่ยอมรับตัวเองปะปนอยู่ในน้ำเสียงของเขา
“โปรดอย่าร้องขอชีวิตของฉัน ฉันขอร้องนาย ฉันยังอยากมีชีวิตอยู่ ฉันอยากเห็นบนยอดของหอคอยนี้ …ฉันทำผิดพลาดครั้งใหญ่และเกือบจะฆ่านาย แต่โปรดให้อภัยชายชราคนนี้และปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ต่อเถอะ”
ห้องรับรองของพระราชวังเงียบลง
ชายชราสามารถเลือกทางเลือกอื่นได้ เขาสามารถไม่เชื่อครูเวเดอร์หรือแก้ตัวด้วยสกิลของเขาได้ แต่เขาไม่ทำ แต่เขายอมรับว่าเขาอาจคิดผิด
“…”
ครูเซเดอร์ชำเลืองมองฉัน ตาของเราได้บรรจบกัน เธอพยักหน้าอย่างเงียบๆ เราไม่ได้พูด แต่ฉันรู้ว่าครูเวเดอร์กำลังพูดอะไร
‘มันเป็นความจริง’
ทุกสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง
คำขอโทษของเขาและสัญญาว่าจะไม่ฆ่าคนโดยอาศัยสกิลของเขา ไม่เพียงแค่นั้น แม้แต่ความจริงที่ว่าเขาไม่ต้องการตาย
ว่าเขายังอยากมีชีวิตอยู่
เพื่อให้อภัยเขา
– ตาเฒ่านั่น
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
