ตอนที่ 88 ฉันประทับใจ
ความสามารถในด้านการจัดระเบียบองค์กรของเจ้าอ้วนอู๋นั้นน่าประทับใจมาก
ลู่โจวยังหาคนที่จะให้คำปรึกษาที่เกี่ยวข้องกับข้อกำหนดด้านกฏหมาย เพื่อร่างสัญญาและอื่นๆ แต่เจ้าอ้วนอู๋ก็ได้จัดทีมสตาร์ทอัพให้เขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ทีมประกอบด้วยคนสิบสองคน มีตั้งแต่สาขาธุรกิจไปจนถึงสาขาซอร์ฟแวร์และยังมีกระทั่งสาขากฏหมาย นอกจากนี้ทุกคนล้วนเป็นอัจฉริยะ! แม้ว่าจะมีนักศึกษาปีหนึ่งผู้กระตือรือร้นที่อยากมาวิ่งเต้นให้ด้วยก็เถอะ…
อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่ประเด็น
ประเด็นคือพวกเขาต่างเป็นแรงงานฟรี!
ลู่โจวไปถามเรื่องค่าจ้างของคนพวกนี้ แต่เจ้าอ้วนอู๋ก็แค่ยิ้มแล้วอธิบายให้เขาฟัง “แจกใบปลิว ติดตั้งเราเตอร์ จัดพัสดุ…นายคิดว่านักศึกษาพาร์ทไทม์พวกนี้ทำเพื่อเงินเหรอ? เงินพันหยวนต่อเดือนพวกเขาใช้ไม่พองั้นเหรอ?”
เจ้าอ้วนอู๋ส่ายหน้าแล้วตอบกับตัวเอง “แน่นอนว่ามันเพียงพอ”
อันที่จริงลู่โจวอยากขัดเจ้าอ้วนอู๋มากว่า ‘ไม่ มันไม่พอ’ อย่างไรก็ตามเขาก็เก็บมันเอาไว้ เพราะเขาไม่อยากฉีกหน้าอู๋ต้าไห่ ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้เจ้าอ้วนอู๋พูดต่อ
“ไปลองถามดูเลยว่าพวกเขาอยากทำงานพาร์ทไทม์ไปทำไม คำตอบ 80% จะสรุปได้เป็นสามกลุ่ม เบื่อ อยากได้ประสบการณ์ชีวิต อยากฝึกฝนตนเอง”
เจ้าอ้วนอู๋กล่าวต่อ “ที่นี่คือมหาลัยจินหลิง มีอัจฉริยะอยู่มากมาย พวกเขาอาจไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับนาย แต่มันก็ยังมีอัจฉริยะทั่วไปอยู่มากมาย ทุกคนแค่อยากทำงานเพื่อเงินงั้นเหรอ? เปล่าเลย! อันที่จริงมันเป็นเวทีสำหรับพวกเขา! โอกาสที่จะแสดงผลงาน!”
“ฉันบอกพวกเขาไปว่าฉันเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจและเรากำลังทำโปรเจ็คที่ยิ่งใหญ่ ถ้าโปรเจ็คนี้ประสบความสำเร็จ มันก็อาจกลายเป็นยูนิคอร์นตัวถัดไปของวงการเทคโนโลยี จากนี้ไปเราเป็นทีม เราเป็นครอบครัว เราเป็นผู้ก่อตั้ง…ฉันแต่เตรียมเวทีให้พวกเขา!”
(ผู้แปล : ยูนิคอร์นก็คือ สตาร์ทอัพที่ประสบความสำเร็จ)
“ถ้าโปรเจ็คเราล้มเหลว เราก็จะล้มเหลวไปด้วยกัน แต่ถ้าเราประสบความสำเร็จ…”
เจ้าอ้วนอู๋หยุดไปชั่วครู่ก่อนจะยิ้มแล้วกล่าวต่อ “…งั้นมันก็ไม่สายเกินไปที่จะมอบผลประโยชน์ให้พวกเขาบ้าง”
เจ้าอ้วนอู๋อธิบายประโยชน์เหล่านั้นให้ลู่โจวฟังอย่างละเอียด
“ถ้ามันถูกเราก็แค่จ่ายเงินไป ไม่งั้นเราเลี้ยงมื้อค่ำ ไปเที่ยว สร้างสมาคมหรือมอบโอกาสสร้างเส้นสายให้พวกเขา นั่นดีกว่าการมอบเงินให้เสียอีก”
หลังจากได้ยินแบบนั้น ลู่โจวก็ประหลาดใจ
ฉันประทับใจมาก
ก่อนที่เจ้าอ้วนอู๋จะเซ็นสัญญา ลู่โจวก็คิดว่าเจ้าอ้วนอู๋เป็นแค่นักศึกษาที่แก่กว่าที่คอยดูแลเขา เขาไม่รู้เลยว่าเจ้าอ้วนอู๋จะมีประสบการณ์มากแบบนี้
ตอนแรก ตอนที่เจ้าอ้วนอู๋พูดถึงเหตุผลที่ทำพาร์ทไทม์ ลู่โจวคิดว่ามันไร้สาระ…
อย่างไรก็ตามตอนนี้พอเขามาคิดดูแล้วมันยอดเยี่ยม!
รูมเมทเขาช่วยเขาติดตั้งเราเตอร์และพวกเขาก็ไม่ได้ทำเพื่อเงิน พวกเขาทำเพื่อเป็นประสบการณ์ชีวิต! สุดท้าย มีแต่ลู่โจวคนเดียวเท่านั้นที่ทำเพื่อเงิน
ลู่โจวกล่าว “การเรียนคณิตทำให้นายเสียพรสวรรค์โดยสูญเปล่า”
เจ้าอ้วนอู๋แหงนมองท้องฟ้าอย่างโศกเศร้า เพราะเขาเห็นด้วยกับมัน “ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
ลู่โจวกล่าว “ฉันหมายความว่านายควรไปขายของ”
เจ้าอ้วนอู๋ “…”
…..
และแล้ว[สมาคมแคมปัสเทรนด์]ก็ถูกก่อตั้งขึ้น
ตามที่เจ้าอ้วนอู๋บอก การมี’สมาคม’ทำให้พวกเขาดูเป็นทางการมากขึ้น พวกเขาสามารถหลอกนักศึกษาใหม่มาทำงานให้พวกเขา และในขณะเดียวกันพวกเขาก็สามารถยืม’ทรัพยากรสาธารณะ’ของมหาลัยได้อีกด้วย
เนื่องจากเจ้าอ้วนอู๋ถูกขึ้นบัญชีดำไม่ให้สร้างสมาคม ดังนั้นลู่โจวจึงไปสร้างแทน
ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ หลินอวี่เซียงเป็นคนที่ทำให้
ในที่สุดลู่โจวก็ได้สัมผัสถึงข้อดีของการมีคอนเน็คชั่น คนอื่นต้องใช้เวลาเป็นเดือนเพื่อผ่านขั้นตอนการสร้างและสังเกตอีกเป็นเดือน ในขณะที่เขาแตกต่างออกไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากสมาคมเขามีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง มันมีโอกาส 90% ที่สภานักศึกษาจะยุบสมาคมเขา
อย่างไรก็ตามหลินอวี่เซียงช่วยเขาและสมาคมก็ผ่านมาได้ทันที…
ดังนั้นสมาคมจึงถูกก่อตั้งขึ้น
ประธานสมาคมคือลู่โจวและรองประธานก็คืออู๋ต้าไห่
ส่วนทีมงานทั้งสิบสองคนที่อู๋ต้าไห่หามา ทุกคนต่างก็เป็นผู้จัดการ
ท้ายที่สุดแล้วคำแหน่งของสมาคมก็แต่งตั้งขึ้นมาเอง พวกเขาไม่ได้ต้องจ่ายเงิน
ลู่โจวอดถามเจ้าอ้วนอู๋ไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงมีประสบการณ์ทำอะไรแบบนี้ เจ้าอ้วนอู๋ก็ตอบกลับมาอย่างลวกๆ “ฉันเคยทำคล้ายๆแบบนี้มาก่อน อย่างสมาคมบุกเบิกกิจการของมหาลัยจินหลิง สมาคมพนักงานพาร์ทไทม์เป็นต้น”
เขากล่าวต่อ “การทำอะไรแบบนี้มีประโยชน์มากมาย นายจะสามารถรับสมัครคนได้อย่างง่ายดายเมื่อนายทำสมาคมใหม่ จากนั้นนายก็จะสามารถทำให้คนพวกนี้ทำงานฟรีได้มากมายด้วยการบอกว่าเป็นการช่วยเหลือสมาคม บวกกับเรามีตราประทับอย่างเป็นทางการของบริษัท ดังนั้นเราจึงใช้แรงงานของพวกเขาได้ด้วยข้ออ้างฝึกงาน ในระยะสั้นมันมีข้อดีมากมาย”
ลู่โจวถาม “นายเคยทำมาก่อน? เกิดอะไรขึ้นกับสมาคมนาย?”
เจ้าอ้วนอู๋ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “…มันถูกอาจารย์ฝ่ายกิจการสังคมปิด…”
ลู่โจว “…”
มหาลัยจะไม่อนุญาตให้นักศึกษามีส่วนร่วมกับกิจกรรมนอกมหาลัยที่เกี่ยวข้องกับธุรกรรมการเงิน เนื่องจากถ้ามีเรื่องเกี่ยวกับเงินเกิดข้อผิดพลาด ถ้ามันมีปัญหา ทางมหาลัยต้องรับผิดชอบ
อย่างไรก็ตามเจ้าอ้วนอู๋บอกลู่โจวว่าสมาคมแคมปัสเทรนด์นั้นไม่เป็นไรแน่นอน มันไม่เหมือนกับสมาคมพาร์ทไทม์ของเขา กิจกรรมทั้งหมดของสมาคมอยู่ในมหาลัย แถมมันยังไม่จำเป็นต้องติดต่อกับคนนอกสมาคม มันจึงไม่เป็นปัญหาเลย
นอกจากนี้นี่ยังเป็นโปรเจ็คในโครงการสนับสนุนผู้ประกอบการของนักศึกษามหาลัย มีผู้นำของมหาลัยที่สนับสนุนโปรเจ็คนี้ ตราบใดที่ไม่มีปัญหาใหญ่ อาจารย์จากฝ่ายกิจการสังคมจะไม่’ไร้เหตุผล’แบบนั้นแน่นอน
ด้วยเวลาบุหรี่หมดหนึ่งมวล เจ้าอ้วนอู๋ก็อธิบายสถานการณ์ทั้งหมดให้ลู่โจวฟัง
เรื่องนี้ทำให้ลู่โจวมั่นใจเช่นกันว่าเจ้าหมอนี่มีพรสวรรค์
แม้ว่ามันจะเป็นพรสวรรค์อีกแบบนึงก็ตาม…
ฉันไม่รู้จริงๆว่าเจ้าหมอนี่เข้ามหาลัยจินหลิงได้ยังไง
วันที่สองหลังจากก่อตั้งสมาคม คำสั่งที่สองของเจ้าอ้วนอู๋ที่บอกทาสทั้งสิบสองคน…เอ้ย ผู้จัดการทั้งสิบสองคนก็คือให้ไปพบกันที่ร้านเมนูปลา
ลู่โจวไม่เคยคิดถึงวิธีใช้เงินของบริษัทเลย ตอนนี้มันเป็นเจ้าอ้วนอู๋ที่วางแผนการใช้จ่ายของบริษัท
การใช้จ่ายครั้งแรกคือการกินดื่มด้วยงบพันหยวน
เงินมาจากบัญชีของบริษัท แต่ตอนที่เจ้าอ้วนอู๋จ่าย เขาแสร้งทำเหมือนกับควักออกมาจากกระเป๋าตนเอง นี่เป็นหนึ่งในลูกไม้ของเจ้าอ้วนอู๋ ถ้าต้องการให้คนอื่นช่วย คนๆนั้นก็ต้องทำให้คนอื่นรู้สึกเหมือนติดหนี้เขา
ในช่วงแรกของการทำธุรกิจ ผู้นำต้องเลี้ยงข้าวพนักงานทุกคน
เงินพันหยวน นั่นเป็นรายจ่ายทั้งเดือนของนักศึกษา!
แม้ว่าพวกเขาจะมีปัญหากันในอนาคต แต่คนเหล่านี้ก็จะไม่มีวันลืมข้าวมื้อนี้
ความเหนียวแน่นในทีมคืออะไร?
นี่แหละคือความเหนียวแน่นในทีม!
เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ เจ้าอ้วนอู๋ก็ลุกขึ้นยืนแล้วยกถ้วยขึ้น
“ทุกคนตรงนี้ล้วนมาจากสถานที่ที่แตกต่างกัน แต่มหาลัยจินหลิงทำให้เราได้พบกัน มันเป็นโชคชะตาที่พาเรามาอยู่ด้วยกัน การทำธุรกิจร่วมกันก็เป็นโชคชะตาเช่นกัน! ไม่สำคัญว่าเราจะประสบความสำเร็จไหม อย่างน้อยเราก็ได้พยายามทำตามความฝัน!”
“ชน ดื่มเพื่อธุรกิจของเรา!”
“ดื่ม!”
ตอนแรกคนพวกนี้ไม่รู้จักกัน พวกเขาแค่เคยทำงานพาร์ทไทม์กับเจ้าอ้วนอู๋เท่านั้น อย่างไรก็ตามหลังเจอฤทธิ์แอลกอฮอร์ ทุกคนต่างใกล้ชิดกันมาก
ลู่โจวนั่งข้างเจ้าอ้วนอู๋และเริ่มคิด
ไม่มีทางเลยที่ฉันจะเรียนรู้ความสามารถของเขา…
ตามแผนที่วางไว้ ประธานลู่โจวลุกขึ้นยืนแล้วแนะนำตนเอง
เมื่อลู่โจวนั่งลง ทุกคนก็ลุกตามแล้วแนะนำตัวเองอย่างกระตือรือร้น
หลังจากนั้นตำแหน่งของแต่ละคนก็ถูกกำหนด ณ โต๊ะอาหาร
สำหรับบริษัทเล็กๆแบบนี้ นอกจากผู้จัดการบริษัท มีตำแหน่งสำคัญอีกสองตำแหน่ง หนึ่งคือผู้จัดการผลิตภัณฑ์(product manager)ที่รับผิดชอบในด้านการดำเนินการของแอพ ส่วนอีกหนึ่งคือผู้จัดการฝ่ายเทคนิคที่รับผิดชอบในการอัพเดทและปรับปรุงแอพ
ผู้จัดการผลิตภัณฑ์คือหยวนลี่เหว่ย เขาเป็นนักศึกษาปีสามคณะบริหารธุรกิจ แม้ว่าเขาจะเป็นนักศึกษาปริญญาตรี แต่เขามีประสบการณ์ช่วยศาสตราจารย์ออกแบบเว็บไซต์ เขามีชื่อเสียงในคณะบริหารธุรกิจ ต้องขอบคุณเจ้าอ้วนอู๋ พวกเขาถึงได้เขามาร่วมด้วย
ผู้จัดการฝ่ายเทคนิคชื่อหรงไห่ เขาอยู่ในคณะวิศวกรรมซอร์ฟแวร์ เขาเชียวชาญภาษา Python ภาษา C++ และภาษา Java ทักษะการพัฒนาซอร์ฟแวร์ของเขาแย่กว่าเพื่อนร่วมทีมการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของลู่โจวไปเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่เลวเลย เขายังถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะ
จากนั้นนักศึกษาออกแบบก็จะทำหน้าอินเตอร์เฟสผู้ใช้ นักศึกษากฏหมายก็จะให้คำปรึกษาด้านกฏหมาย นักศึกษาการตลาดก็จะช่วยผู้จัดการผลิตภัณฑ์วางแผนและวิเคราะห์ตลาดตลอดจนถึงเสนอแนวคิดที่น่าสนใจเพื่อทรมาณคนเขียนโค้ด…
ส่วนพวกคนที่ไม่มีประโยชน์ ส่วนใหญ่จะวิ่งเต้นให้คนอื่นและไปรับสมัครคนใหม่เข้าสมาคม บางคนที่รู้สึกไร้ประโยชน์ก็จะออกจากสมาคม
ใครจะสนคนพวกนั้นกัน?
มหาลัยจินหลิงไม่ได้ขาดคนมีพรสวรรค์
พวกเขาขาดเวที…
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
