เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1188 การทดสอบของปีศาจ
แปลโดย iPAT
หลายวันต่อมา
ภาคเหนือ ถ้ำปีศาจคลั่ง
“หลิวกวนซื่อ เรารอเจ้าอยู่ !” ปู้อู๋หมิงออกมาต้อนรับฟางหยวนกับชูตู๋
ทั้งสามพูดคุยกันและเดินลึกเข้าไปในถ้ำ
ฟางหยวนพบว่าเส้นทางในครั้งนี้แตกต่างจากก่อนหน้าเล็กน้อย
“เส้นทางในถ้ำปีศาจเปลี่ยนแปลงบ่อยเพียงใด ?” ฟางหยวนถาม
“พวกมันเปลี่ยนแปลงบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นเส้นทางที่เราใช้ก็ต้องเปลี่ยนเช่นกัน เมื่อเสียงปีศาจดังขึ้น สัตว์อสูรจะกลายเป็นบ้าคลั่งและทำให้ภูมิประเทศเปลี่ยนไป ” ปู้อู๋หมิงอธิบาย
หลังจากชั่วครู่พวกเขาก็พบเพิ่งซาน
เพิ่งซานตื่นขึ้นจากการหลับใหล “น้องชู เจ้ามาแล้ว ”
ดูเหมือนเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับชูตู๋
จากนั้นเขาจึงหันหน้าไปทางฟางหยวน “น้องหลิว ข้ารู้ความสามารถของเจ้าแล้ว เรามาพูดคุยเกี่ยวกับข้อตกลปีศาจคลั่งกันเถอะ ”
ฟางหยวนถาม “เราจะสร้างข้อตกลงอย่างไร ?”
“เราต้องไปให้ถึงชั้นในสุด แต่ข้าไม่สามารถเคลื่อนไหวได้โดยง่าย ข้าไม่สามารถไปพร้อมกับเจ้า ” เพิ่งซานกล่าวอย่างคลุมเครือ
“ตามข้ามา ” ปู้อู๋หมิงนำทางต่อไป
ผู้อมตะทั้งสามยังเดินลึกเข้าไปในถ้ำ
“ในถ้ำแห่งนี้ทางอ้อมเร็วกว่าทางตรง ” ปู้อู๋หมิงยิ้ม
ชูตู๋พยักหน้า “เมื่อเราไปถึงที่นั่น อย่าตกใจเกินไป ”
ฟางหยวนรู้สึกอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น
หลังจากนั้นพวกเขาก็พบกับพื้นที่ที่ปกคลุมไปด้วยแสงสว่าง
แสงทุกเฉกสีส่องประกายออกมาจากดิน ก้อนหิน และต้นหญ้า
ฟางหยวนสูดหายใจลึก “นี่คือพลังงานแห่งเต๋าทั้งหมด มีเพียงทรัพยากรอมตะกึ่งระดับเก้าเท่านั้นที่สามารถปลดปล่อยแสงชนิดนี้ พวกมันเป็นทรัพยากรอมตะกึ่งระดับเก้าทั้งหมดงั้นหรือ ?”
ปู้อู๋หมิงหัวเราะ “น้องหลิวกล่าวถูกต้องแต่พลังงานแห่งเต๋าของทรัพยากรเหล่านี้วุ่นวายมาก พวกมันไม่สามารถใช้งาน ”
ชูตู๋ยิ้ม “ก่อนหน้านี้เมื่อข้าเห็นพวกมันเป็นครั้งแรก ข้าก็ตกใจเช่นกัน ”
ปู้อู๋หมิงหยุดหัวเราะ “พลังงานแห่งเต๋าของที่นี่หนาแน่นมาก บางส่วนของมันยังเหมือนกับท่าไม้ตายเขตแดนอมตะ นี่ทำให้การเดินทางผ่านมันกลายเป็นเรื่องที่ยากลำบาก น้องหลิว เจ้าสามารถทดลองด้วยตนเอง ”
ฟางหยวนส่ายศีรษะ “ผู้อาวุโสปู้อู๋หมิง ตั้งแต่ท่านเป็นผู้กล่าว ข้าจะไม่เชื่อท่านได้อย่างไร ? ไม่จำเป็นต้องทดลอง ”
ปู้อู๋หมิงมองชูตู๋และยิ้ม “น้องหลิวฉลาดกว่าบางคน ตอนนั้นเขาปฏิเสธที่จะเชื่อข้า เขาต้องการทดลองด้วยตนเอง ข้าไม่สามารถหยุดเขา นั่นทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ”
ชูตู๋ถูจมูก “ปู้อู๋หมิงกำลังกล่าวถึงข้า ข้าต้องใช้เวลาหลายปีเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ อย่าดูแคลนพลังงานแห่งเต๋าของที่นี่ สถานที่แห่งนี้อันตรายมาก ข้าจะบอกเคล็ดลับแก่เจ้า พยายามอยู่ใกล้กับพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางสายหลักของเจ้าให้มากที่สุด นั่นจะช่วยให้เจ้าเดินไปข้างหน้าได้ง่ายขึ้น ”
ปู้อู๋หมิงพยักหน้า “นั่นเป็นเรื่องจริง ข้าเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งกฎ ข้าต้องพยายามเดินไปในตำแหน่งที่มีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกฎอยู่มากที่สุด”
“และข้าบ่มเพาะบนเส้นทางความแข็งแกร่ง ข้าจำเป็นต้องเดินไปในตำแหน่งที่มีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางความแข็งแกร่ง ดังนั้นหลังจากนี้พวกเราจะไม่สามารถช่วยเหลือเจ้า เจ้าต้องเดนนไปบนเส้นทางของตนเอง ” ชูตู๋กล่าวเตือน
ฟางหยวนพยักหน้า
ปู้อู๋หมิงเริ่มก้าวเท้าออกไปเป็นคนแรก “ข้าจะไปก่อน น้องหลิว คอยดูให้ดี ”
ฟางหยวนตั้งใจดูการเคลื่อนไหวของปู้อู๋หมิงอย่างเต็มที่
ปู้อู๋หมิงก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง สิบก้าวแรกเขาสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างง่ายดาย แต่หลังจากนั้นมันเริ่มยากลำบากมากขึ้น เมื่อ ผ่านไปยี่สิบก้าวการเคลื่อนไหวของเขาเริ่มไม่มั่นคง หลังจากผ่านไปสามสิบก้าว ใบหน้าของปู้อู๋หมิงก็เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เขาหยุดเคลื่อนไหวในก้าวที่สี่สิบสอง
ปู้อู๋หมิงถอนหายใจและหันหลังกลับมาทางฟางหยวน “น้องหลิว เจ้าตั้งใจดูหรือไม่ ?”
ชูตู๋หัวเราะ “ปู้อู๋หมิง ! หยุดแสดงละคร เจ้าไม่สามารถเดินหน้าต่อแต่เจ้ากลับแสดงออกราวกับเป็นห่วงน้องหลิวมากมาย ความจริงก็คือเจ้าหยุดอยู่ตรงนี้ !”
ปู้อู๋หมิงรู้สึกอับอายเมื่อถูกเปิดโปง เขาตะคอก “ชูตู๋ เช่นนั้นเจ้าก็แสดงให้ข้าดูว่าเจ้าจะไปได้ไกลกว่าข้าหรือไม่ ?”
ชูตู๋ตะคอกกลับ “ข้าต้องกลัวงั้นหรือ ? คอยดูให้ดี !”
ก่อนที่เขาจะกล่าวจบประโยค เขาก็ก้าวไปข้างหน้าเรียบร้อยแล้ว
การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วกว่าปู้อู๋หมิงทำให้ฝ่ายหลังแสดงออกด้วยใบหน้าที่มืดมน
แต่ในไม่ช้าชูตู๋ก็ก้าวพลาด พลังงานแห่งเต๋าใต้ฝ่าเท้าของเขาส่องประกายขึ้นและทำให้ชูตู๋กระอักเลือดออกมาทันที
เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสในครั้งเดียว แต่เขายังไม่หยุด ชูตู๋อดทนต่อความเจ็บปวดและเดินหน้าต่อไปทีละก้าวอย่างยากลำบาก
ในที่สุดเขาก็หยุดอยู่ที่ก้าวที่สี่สิบ
“ข้าไม่สามารถเปรียบเทียบกับเจ้าได้จริงๆ ” ชูตู๋เช็ดเลือดที่มุมปากและถอนหายใจ
ปู้อู๋หมิงตกใจมาก เขามองชูตู๋ด้วยดวงตาเบิกกว้าง “จักรพรรดิอมตะ เจ้าพัฒนาขึ้นมากจากครั้งก่อน ! ข้ารู้สึกละอายใจนัก ข้าอยู่ในถ้ำปีศาจคลั่งมานาน แต่ข้ายังมาได้เพียงสี่สิบสองก้าวเท่านั้น ”
ชูตู๋หัวเราะ “เอาล่ะ หยุดประจบข้า ข้ารู้ว่าเจ้ายังไม่ได้ใช้ความสามารถทั้งหมด เจ้าเพียงพยายามกอบกู้ใบหน้าของข้าเท่านั้น ”
ปู้อู๋หมิงไม่ได้ปฏิเสธ เขาหัวเราะเบาๆ “แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่พัฒนาการของเจ้าก็เกินกว่าจินตนาการของข้า เจ้าเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง เพิ่งซานมองคนไม่ผิดจริงๆ ”
ชูตู๋หัวเราะและโบกมือ “เอาล่ะ หยุดคำเยินยอของเจ้า ต่อไปเรามาดูน้องหลิวกันเถอะ ”
ผู้อมตะทั้งสองหันหน้ามาทางฟางหยวน
ฟางหยวนพยักหน้า “อย่าหัวเราะเยาะข้าเมื่อข้าทำให้ตนเองอับอาย ”
“น้องหลิว ผ่อนคลายเถอะ นี่เป็นครั้งแรกของเจ้า ให้ความสำคัญกับทุกย่างก้าวและอย่าหมกมุ่นกับจำนวนก้าว ” ปู้อู๋หมิงกล่าว
ชูตู๋หัวเราะ “ฮ่าฮ่า อย่ากังวล น้องหลิว ข้าจะจดจำสภาพที่น่าสมเพชของเจ้าเอาไว้ ครั้งแรกที่ข้ามาที่นี่ข้าเดินมาได้ยี่สิบสองก้าว หากเจ้าไม่สามารถเอาชนะข้า ข้าจะหัวเราะเยาะเจ้าตลอดไป ฮ่าฮ่าฮ่า ”
ฟางหยวนหัวเราะผสมโรง
แต่ในความเป็นจริงเขาเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ ‘ทั้งสองตั้งใจพิสูจน์ความสามารถของข้า ’
‘แม้ชูตู๋จะแนะนำข้าแต่พวกเขาก็ยังไม่มั่นใจในความสามารถของข้า ดังนั้นปู้อู๋หมิงจึงนำข้ามาที่นี่ ’
‘นี่คือการตรวจสอบรากฐานของข้า ’
‘หากข้าทำผลงานได้แย่เกินไป พวกเขาอาจไม่ทำข้อตกลงกับข้า !’
เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเทพปีศาจไร้ขอบเขตและความลับของชีวิตนิรันดร์ ดังนั้นฟางหยวนจึงตัดสินใจที่จะแสดงผลงานที่ดีให้พวกเขาได้เห็น
ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายขึ้น เขาสูดหายใจลึกและยืนอย่างมั่นคงก่อนจะก้าวเท้าออกไป
เขาเลือกตำแหน่งที่มีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงมากที่สุด
แต่ในช่วงเวลาต่อมาการแสดงออกของฟางหยวนกลับเปลี่ยนแปลงไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า ” ชูตู๋สังเกตเห็นการแสดงออกของเขาและหัวเราะออกมา “น้องหลิว มองอย่างเดียวไม่มีประโยชน์ เจ้าต้องรู้สึกถึงแรงกดดันถูกต้องหรือไม่ ?”
ฟางหยวนเกิดความรู้สึกแปลกประหลาดอยู่ภายในแต่เขาไม่ได้แสดงออก
เขาไม่ตอบชูตู๋
หนึ่งก้าว สองก้าว สามก้าว ฟางหยวนเดินไปข้างหน้ามากกว่าสิบก้าวอย่างมั่นคง
ความรู้สึกแปลกประหลาดทวีความรุนแรงมากขึ้น ‘เกิดสิ่งใดขึ้น ? เหตุใดข้าไม่รู้สึกถึงสิ่งกีดขวาง ข้าก้าวมามากกว่าสิบก้าวและรู้สึกราวกับกำลังเดินอยู่บนพื้นปกติ ’
นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก
ฟางหยวนเดาได้ในไม่ช้าว่าสถานการณ์นี้เกิดจากร่างทารกอมตะของเขา
‘ชูตู๋และปู้อู๋หมิงต้องเผชิญกับแรงกดดันจากความขัดแย้งระหว่างพลังงานแห่งเต๋าที่แตกต่าง’
‘ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกถึงแรงกดดันและยากที่จะก้าวเท้าออกไป ’
‘แต่ข้าแตกต่างจากพวกเขา พลังงานแห่งเต๋าเหล่านี้ไม่ส่งผลกระทบต่อข้า !’
‘แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการคาดเดาของข้าเท่านั้น ความจริงอาจไม่เป็นเช่นนั้น ’
ฟางหยวนคิดและเดินต่อไปอีกสองสามก้าว
การแสดงออกของปู้อู๋หมิงและชูตู๋เปลี่ยนไปเล็กน้อย
‘หลิวกวนซื่อผู้นี้แข็งแกร่งมาก !’ ปู้อู๋หมิงตกใจมาก
‘เขาเดินมาเกือบยี่สิบก้าวแล้วแต่ยังสงบนิ่ง ครั้งแรกที่ข้ามาที่นี่ ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความยากลำบาก ข้าต้องทุ่มเทความพยายามทั้งหมด มันเป็นภาพที่น่าสมเพช !’ ชูตู๋นึกถึงประสบการณ์ของตนเองและรู้สึกประทับใจในตัวฟางหยวนมากขึ้น
ความคิดหนึ่งปรากฏขึ้นในใจของเขาอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยง ‘อยาบอกว่าหลิวกวนซื่อผู้นี้เป็นอัจฉริยะบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงที่กระทั่งเก่งกาจกว่าข้าเมื่อเปรียบเทียบกับความสำเร็จบนเส้นทางความแข็งแกร่งของข้า ความสำเร็จบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงของเขาอยู่ในระดับใดกันแน่?’
หลังจากชั่วครู่ฟางหยวนแสร้งหอบหายใจราวกับว่าเขาเหนื่อยมาก
แต่การแสดงออกของเขาเปรียบเทียบกับครั้งแรกของชูตู๋และปู้อู๋หมิง มันยังต่างกันมาก
ในที่สุดฟางหยวนก็หยุดที่ก้าวที่ยี่สิบและยิ้ม “ข้าเกือบจะถึงตำแหน่งเดียวกับพี่ชู ”
ชูตู๋มองฟางหยวนอย่างมีความหมาย “น้องหลิว เจ้ายังไม่ได้ใช้ความสามารถทั้งหมด ”
ฟางหยวนเผยรอยยิ้มขมขื่น “ข้าแทบจะไม่สามารถก้าวต่อไป หากข้าก้าวต่อไป ข้าอาจกระอักเลือดออกมา ”
รอยยิ้มของชูตู๋ดูขมขื่นยิ่งกว่า “ข้าจะไม่โกหกเจ้า ครั้งแรกที่ข้ามาที่นี่ ข้าเริ่มกระอักเลือดตั้งแต่ก้าวที่สิบ !”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
