ตอนที่ 71 กดดัน (4)
หลังจากประเมินบรรยากาศเบื้องต้น ผมก็เริ่มเข้าใจว่าลีจีฮเยวางแผนที่จะกํากับสถานการณ์นี้อย่างไร
“หืม เธอฉลาด
เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ผมคนเดียวที่รู้จักวิธีประเมินสถานการณ์ แบล็คสวอนโชคดีที่มีคนที่สามารถจัดการเรื่องภายใน
เป็นเรื่องน่าอายเล็กน้อยที่จะบอกว่าคู่แข่งของผมน่าจะเป็นลีจีฮเย แต่ผมรู้ว่าไม่รู้สึกอายกับมัน ผู้หญิงคนนี้อาจดีพอๆกับผมในแง่ของการใช้กลวิธีทางการเมืองที่ไม่เปิดเผย
อย่างไรก็ตาม เธอเก่งและฉลาดกว่าจองยูราหลายร้อยเท่า นั่นหมายความว่าตอนนี้ผมมีเหตุผลที่ถูกต้องแล้ว
น่าเสียดาย ฉันรู้ว่าคุณกําลังวางแผนจะทําอะไร”
ลีจีฮเยเป็นผู้หญิงที่เข้าใจชัดเจนว่าข้อตกลงคืออะไร เธอต้องวางแผนที่จะให้คนอื่นรู้ถึงความสัมพันธ์แบบ”สนิท” ของเราด้วยวิธีการดังกล่าว
ผมตัดสินใจที่จะเล่นตาม “นั่นเธอจริงๆเหรอ”
“ค่ะ ฉันดีใจที่เราได้พบกันอีกครั้งนะคะ”
“ไม่เจอกันนานเลย เธอเป็นยังไงบ้างล่ะ?”
“สบายดีค่ะ บอกตามตรงฉันคิดว่ามันคงใช้เวลานานก่อนที่เราจะได้พบกันอีกครั้ง แต่ฉันประหลาดใจมากที่มันไม่เป็นเช่นนั้น”
“ครับ ผมเห็นด้วย” ในขณะที่ผมพยักหน้าตอบรับคําพูดของเธอ ผมก็ยืนยันว่าสิ่งที่ตัวเองคิดถูก สมาชิกกิลด์แบล็กสวอนทุกคนในปัจจุบันดูพึงพอใจเมื่อได้ยินการแลกเปลี่ยนนี้และตาแก่ที่หลงผิดจากด้านข้างผมก็เช่นกัน
“ฮ่าๆๆผมคิดว่าพวกคุณทั้งคู่เข้ากันได้ดีทีเดียว”
“หัวเราะอะไร? ไอ้แก่บ้าน
ผมไม่ชอบความจริงที่ว่าตาแก่เหล่านั้นอยู่ที่นี่มันเป็นข่าวร้าย ในขณะเดียวกันผมก็รู้สึกลําบากใจเล็กน้อยกับแสดงออกนี้
แม้แบล็คสวอนจะเป็นกิลด์ขนาดใหญ่ที่เป็นตัวแทนของลินเดล แต่บลูกิลด์ก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ ถ้าพวกเขามา เยี่ยม พวกเราเป็นคนที่ตกลงกับกิลด์เรดเมอร์เซนนารี ในระยะสั้นเรายังถือความได้เปรียบ
ฉากนี้เหมือนกับการแย่งจองยูราด้วยขนมมากมาย
ในกระบวนการแก้ไขสถานการณ์ที่ซับซ้อนทางการทูตนี้ ผมรู้ว่าบลูกิลด์จะได้รับผลตอบแทนมากกว่ากิลด์อื่นๆ ความสัมพันธ์ที่ดีขึ้น? สิ่งของต่างๆ? อิทธิพลที่มากขึ้น?ผมไม่เข้าใจว่าทําไมเพื่อนสมาชิกของผมจึงทําตัวเช่นนี้
“ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เรามาช้าไปหน่อย นอกจากนี้เรายังมีเรื่องที่ต้องจัดการ”
“ไม่เลยครับ แค่การปรากฏตัวที่นี่ของคุณก็เพียงพอแล้ว” ลีซอลโฮหัวเราะอย่างมีความสุข
“พอ? แกหมายถึงอะไรเพียงพอแล้ว? ไอ้แก่บ้า
ผมไม่ชอบวิธีที่เราทําในการแลกเปลี่ยนนี้ มีรอยยิ้มอันสุภาพอยู่รอบตัวและขอโทษกันอย่างง่ายดาย ในสถานการณ์เช่นนี้ ผมรู้สึกเหมือนเป็นคนหยาบคาย เพียงเพราะผมเป็นคนเดียวที่ปฏิเสธจะเข้าร่วมปาร์ตี้
จากนั้นการแนะนําตัวก็เริ่มขึ้น
“โอ้ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกล่วงหน้าฉันชเวอึนฮีจากกิลด์แบล็คสวอน”
“ผมลีกียอง ยินดีที่ได้พบครับ”
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าลีซอลโฮไม่ต้องการช่วย เขาทําตัวราวกับกําลังเพิกเฉยต่อคําพูดของผม เขาหันไปหาชเวอึนฮีและพูดเหมือนกับผมไม่อยู่ที่นี่
“โอ้ ทําไมเราไม่ดื่มชาแทนบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้ล่ะ”
“ได้ค่ะ คุณซอลโฮ”
จากนั้นพวกเขาก็เริ่มพูดกัน โดยปล่อยผมเป็นเหมือนอากาศ ชายชราคนนี้กําลังทําลายแผนการทั้งหมดของผม!
“น่ารําคาญชะมัด
มันเป็นเรื่องยุ่งยากจริง ๆ เมื่อขยะในกิลด์คุณหน้าหนากว่ากิลด์ที่คุณตั้งเป้าหมายไว้ ผมรู้ว่าลีซอลโฮน่ารําคาญ แต่ไม่คิดว่าจะถึงขนาดนี้
เมื่อรู้ตัวว่าต้องรีบดําเนินการ ผมก็เริ่มคิดว่าจะพูดอะไร
อย่างไรก็ตามลีจีฮเยเป็นคนพูดก่อน
“ชาก็คงดีนะคะ ฉันคิดว่าคุณทั้งคู่ควรทานมัน แต่เรายังมีสิ่งอื่นที่จะหารือที่นี่”
ทั้งลีซอลโฮและชเวอื่นี่จ้องมองลีจีฮเยด้วยความประหลาดใจ อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นชเวอึนฮีพยักหน้ารับคําพูดของเธอ ผมรู้ว่าลีจีฮเยมีอํานาจมากกว่าที่ผมคิดไว้
“หืม น่าสนใจ…
ผมไม่รู้แน่ชัดว่าระบบของกิลด์แบล็คสวอนดําเนินการอย่างไร แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาให้ความเคารพต่อผู้ที่มีอํานาจในกลุ่มของตัวเอง ผมสามารถชื่นชมสิ่งนั้นได้
“เราจะทํามันใช่มั้ยคะ? คุณซอลโฮ?”
“ครับ ผมคิดว่า…”
“เรามีเรื่องที่ต้องพูดกันต่างหาก มันจะดีกว่าถ้าฝากเรื่องนี้ไว้กับฉัน แต่ก่อนอื่นอยากจะแสดงของขวัญที่ฉันนํามา”
“ที่นี้ ขอบคุณมากสําหรับสิ่งนี้ คุณอึนฮี”
“เขาไม่ใช่แค่บ้า เขายังใจง่ายด้วย
แผนของพวกเธอค่อนข้างชัดเจน พวกเธอต้องการที่เอาชนะใจบลูกิลด์ด้วยการติดสินบนคนที่เสียหายด้วยของขวัญ ชเวอึนอียิ้มและพยักหน้าให้ดีจิฮเยตามคํายืนยันของซอลโฮ
“ดูแลยูราด้วยล่ะจีฮเย”
“ค่ะ พี่”
ไม่ว่าผมจะมองมุมไหน ทั้งสองก็ดูเหมือนพี่น้องที่มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้น ไม่นานพวกคนแก่ก็ออกจากห้องไป ทิ้งผม ลีจีฮเย และจองยูราไว้ตามลําพัง
แม้ว่าลีจีฮเยเองจะยิ้ม แต่จองยูราก็กลับดูไม่มีความสุขที่มาที่นี่ ดูเหมือนว่าเธอกําลังดิ้นรนจากการพยายามควบคุมตัวเอง แต่ผมเข้าใจว่าทําไม
เธอยังต่อสู้กับความรู้สึกผิดในตัว ผมรู้ เธอไม่เพียงแต่สร้างความอับอายให้กับกิลด์ แต่เธอยังทําลายความสัมพันธ์ที่ดีกับเรดเมอร์เซนนารีด้วยมือของตัวเอง ตอนนี้นักผจญภัยหลายคนเลือกที่จะคว่ําบาตรแบล็คสวอนหรือออกจากกิลด์
เป็นเรื่องธรรมดาที่ตําแหน่งของเธอในกิลด์จะถูกลดทอน หรือบางทีเธออาจจะรู้สึกขอบคุณด้วยซ้ํา ที่เธอไม่ได้ถูกไล่ออกไป ณ จุดนี้
แม้จะมีความคิดเหล่านี้อยู่ในหัว แต่ผมก็แทบจะกลั้นรอยยิ้มไว้ไม่ไหว
ไม่แปลกที่ดีจีฮเยหยิบมันขึ้นมา เพื่อเริ่มการสนทนา
“คุณไม่รําคาญเหรอคะ?”
“ อะไรเหรอครับ?”
“ตาแก่ก่อนหน้านี้ไม่ต้องใช้ความฉลาดมากนักก็รู้ว่าคนเหล่านั้นไร้ประโยชน์หรือไม่ และชายคนนั้นก็ดูไร้ความสามารถอย่างสิ้นเชิง
“ทุกกิลด์มีสถานการณ์ของตัวเองที่ต้องมุ่งเน้น ผมไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบคุณด้วยซ้ํา”
“มันอาจเกิดขึ้นจากบลูที่ฉันก็ไม่ได้คาดหวัง แต่ฉันคิดว่ากิลด์ของเราต้องการใครสักคนเพื่อรับมือสถานการณ์ตอนนี้ และผู้บริหารยังตัดสินใจว่าฉันเป็นคนที่รับมือกับสถานการณ์นี้ได้ดีที่สุด”
“ผมเห็นด้วยกับพวกเขานะ”
“ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณค่ะ ท้ายที่สุดคุณเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันทํางานหนักขึ้นเพื่อรักษาจุดยืน”
“ขอบคุณสําหรับคําชมครับ”
“ฉันไม่ได้พูดแบบนี้เพราะมีอะไร อันที่จริงฉันเคยเห็นข้อดีของการอยู่ใกล้ๆ เมื่อรู้จักพี่ คุณสามารถออกแบบสถานการณ์เช่นนี้ได้เป็นอย่างดี”
ผมอ่านสีหน้าของเธอไม่ออก แต่ผมรู้ว่าเธอแค่พยายามให้ผมยอมรับกับสิ่งที่ผมทํา ผมยังคงแสดงออกอย่างไม่ไยดีก่อนจะยักไหล่
” คือ ผมไม่รู้ว่าคุณกําลังพูดถึงอะไร”
จองยูราที่นั่งข้างลีจีฮเยดูที่ดูขมขึ้น ในระหว่างการแลกเปลี่ยนทั้งหมดนี้ เธอย่อตัวลงนั่งและพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อให้ไม่ดูโดดเด่น
ผมเองก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน ผมคาดว่าลีจีฮเยจะรวมเธอไว้ในบทสนทนาทันที แต่สิ่งตรงกันข้ามกําลังเกิดขึ้นจริงๆแล้วมันให้ความรู้สึกเหมือนจองยูรากําลังถูกกีดกันจากบทสนทนา
ไม่มันรู้สึกเหมือนว่าลีจีฮเยกําลังใช้โอกาสนี้ เพื่อดูปฏิกิริยาของจองยูรา
“ฮะ.
ผมต้องยอมรับว่าผู้หญิงคนนั้นมีไหวพริบที่ดี แม้ว่าเธอจะเปิดเผยตําแหน่งที่ได้เปรียบในการมีความสัมพันธ์กับผม แต่สีจีฮเยก็ดูเหมือนจะสนใจแต่ข้อได้เปรียบที่ให้บริการเธอได้ดี ไม่ใช่แค่เพื่อประโยชน์ต่อกิลด์
“อย่างไรก็ตามทุกอย่างจบลงไปแล้วค่ะ ไม่มีอะไรที่เราทําได้ นอกจากพยายามแก้ไขสถานการณ์ให้ดีที่สุด…. แต่ก่อนหน้านี้คุณเป็นอย่างไรบ้างคะ? นานมากแล้ว…”
ผมไม่แปลกใจอีกต่อไป เมื่อลีจีฮเยเตรียมตัวอย่างละเอียดถี่ถ้วนขณะที่เธอพูด
ผมจึงแสดงใบหน้าโป๊กเกอร์เฟซกลับไป
“โอ้ คุณโหดร้ายมากเลยนะคะ ฉันคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าเราจะระลึกถึง…”
“อย่าพูดแบบนั้นเลยจีฮเย เธอแค่พยายามชักนําสถานการณ์ในตอนนี้”
“โอ้ พี่คะ ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่ ฉันรู้ว่าสิ่งต่างๆจะแตกต่างออกไป”
“มันไม่ใช่แบบนั้น”
“ฉันเข้าใจสิ่งที่คุณหมายถึง… ยังไงก็ตาม! ก่อนที่เราจะเล่าเรื่องจริง ฉันคิดว่าการขอโทษควรจะเป็นไปตามลําดับจองยูรา? ตาของคุณแล้วค่ะ” เมื่อพูดแบบนี้ ลีจีฮเยก็แตะไหล่ของยูรา
พูดตามตรง ผมไม่ได้คาดหวังว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นเลย ถ้าผมรู้มัน ผมจะพาลีจีฮเยมาอยู่ข้างๆโดยเร็วที่สุด
เมื่อลีจีฮเยเรียแตะ จองยูราก็หันมาหาผม
แน่นอน ผมรู้ว่าเธอไม่มีเจตนาที่จะขอโทษผม ในความเป็นจริงผู้หญิงคนนั้นอาจกําลังคิดว่ามันไม่ยุติธรรมที่ต้องขอโทษ ในเมื่อเธอไม่ได้ทําอะไรผิดตั้งแต่แรก แต่ในทางกลับกัน เธอก็รู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือก
การได้เห็นเธอดิ้นรนกับตัวเองเกือบทําให้ผมหัวเราะ
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ แต่มันก็ไม่เลวเช่นกัน
“ ขอโทษค่ะ”
“โอ้ คุณยุรา..ฉันคิดว่าเธอต้องขอโทษด้วยความจริงใจมากกว่านี้นะคะ ไม่งั้นพี่ของฉันคงไม่ยอมรับสิ่งนี้”
“ฉ.ฉันขอโทษค่ะ”
“…”
หลังจากนั้นความเงียบที่เจ็บปวดก็เกิดขึ้น
ทันใดนั้นลีจีฮเยก็พุ่งไปข้างหน้าและจับผมของจองยูราไว้ บังคับให้เธอมองมาที่ผมโดยตรง
“ฮะ.
ในตอนนี้ผมคิดไม่ออกจริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นอีกแล้ว
หลังจากเห็นใบหน้าที่สั่นเทาของยูรา ผมก็เริ่มสงสัยมากขึ้นเกี่ยวกับอิทธิพลของดีจีฮเยภายในกิลด์ของพวกเขา
“ยูรา คุณไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอคะ”
จองยูรากะพริบตาหลายครั้ง โดยไม่แน่ใจว่าเธอจะตอบสนองอย่างไร
“คราวนี้ได้โปรดทําให้ถูกต้องด้วยค่ะ”
การดูปรากฏการณ์นี้ ทําให้ผมแทบจะหัวเราะออกมาดังๆ เมื่อเห็นสิ่งที่ดีจีฮเยปฏิบัติต่อจองยูรา ผมก็เข้าใจว่าทั้งกิลด์ปฏิบัติต่อผู้หญิงคนนี้อย่างไร
ในขณะเดียวกัน ผมก็จดบันทึกในสมอง เพื่อประเมินลีจีฮเยให้รอบคอบมากขึ้น ดูเหมือนว่าทุกการเคลื่อนไหวของเธอถูกคํานวณด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างที่ผมไม่รู้
บางทีเธออาจทําเพื่ออวดอํานาจของตัวเองต่ออีกฝ่าย แต่ผมก็รู้ด้วยว่ามันเกี่ยวข้องกับการแสดงความพึงพอใจให้ฝ่ายตรงข้ามยอมรับ – อย่างผม
มันรู้สึกดีมากที่คนอย่างผมได้เห็นใครบางคน ที่รู้ว่าพวกเขามีศักยภาพเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย แต่สามารถทําสิ่งเหล่านี้โดยใช้สมองเพียงอย่างเดียว
จากการเปรียบเทียบ มันคงไม่ใช่เรื่องยุ่งยากสําหรับจองยูราที่จะฆ่าลีจีฮเยทิ้งไปซะ ในความเป็นจริงมันง่ายพอๆกับการบี้มดอย่างไรก็ตามความกลัวบนใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นทําให้ผมรู้สึกว่าตําแหน่งของดีจีฮเยในแบล็คสวอนค่อนข้างสูงกว่าตําแหน่งของผมในบลูกิลด์
“โปรดขอโทษอย่างจริงใจที่สุดเท่าที่จะทําได้ด้วยค่ะ”
เพียงพริบตาเดียว จองยูราก็ถูกบังคับให้มองมาทางผมอีกครั้ง เมื่อดูเธอ ผมไม่รู้สึกสงสารเลย แต่ฉากนี้กลับให้ความรู้สึกดีแทน ผมไม่ได้เป็นโรคจิต แต่ผมแค่รู้สึกดีที่ได้เห็นผู้ท้าทายผมคนหนึ่ง ต้องทนทุกข์ทรมานขนาดนี้
น้ําตาเริ่มหยดลงมาจากดวงตาของจองยูรา อย่างไรก็ตามเธอพยายามอย่างเต็มที่ในจัดตัวเอง
เมื่อเวลาผ่านไปสักครู่และเธอก็ยังไม่ได้ขอโทษ ลีจีฮเยลากผู้หญิงคนนั้นไปที่เท้าของเธอ
“ลีจีฮเยบอกให้คุณขอโทษเดี๋ยวนี้ค่ะ ยูรา”
ไม่สําคัญว่าจองยูราจะเลือกอะไรในตอนนี้ เธอจะได้รับความอัปยศอดสูไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม
“ตอนนี้คุณเข้าใจฉันไหมคะ? ขอโทษอย่างจริงใจที่สุดเท่าที่จะทําได้”
ในเวลาต่อมาลีจีฮเยก็ส่งจองยูราลงไปนอนกันพื้น ตอนนั้นเองที่ผู้หญิงคนนั้นพังทลาย
“ขอโทษ อึก…ฉันขอโทษจริงๆ ฮือ ฉันคิดผิดเกี่ยวกับคําพูดและการกระทําของตัวเอง … ฉันขอโทษจริงๆค่ะ”
ผมรู้สึกมีความสุขอย่างแปลกประหลาดกับฉากนี้ นี่คือผู้หญิงที่สามารถฆ่าผมได้อย่างง่ายดายหากต้องการ แต่เธอกําลังนอนอยู่บนพื้นเพื่อขอโทษผม
ทันทีที่เธอขอโทษ ลีจีฮเยก็หันมาทางผม
“ฉันมีทุกอย่างที่คุณต้องการแล้ว และคุณจะทํายังไงกับผู้หญิงคนนี้ดีคะ?”
“ไม่ครับ ผมไม่สนใจเรื่องนั้น”
“หืม..หรือมีอะไรบางอย่างที่คุณต้องการคะ?”
“อืม…ผมคิดว่ารองเท้าของตัวเองดูสกปรกนิดหน่อย….”
ลีจีฮเยเริ่มยิ้มตามคําพูดของผม
“อา มันเป็นการเสียเปล่าที่จะไม่มีเธออยู่ในทีมผม …
เมื่อนึกถึงอดีต ผมก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงมัน
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
