Red Envelope อั่งเปาทะลุโลก 193

CF:บทที่ 193 เครื่องดื่มที่บ้าคลั่ง

ตอนที่อู๋ฮ่าวเหรินได้เห็นราคาของเครื่องดื่มนั้นก็เป็นเวลาค่ำแล้ว, เขาส่ายหัวแล้วยิ้ม, เขาไม่คิดว่าเว่ยหมิงนั้นจะตั้งราคาไว้สูงซะขนาดนี้

ฉันคิดว่าถ้าพ่อแม่ของฉันรู้ว่าเครื่องดื่มที่เขาดื่มอยู่ทุกวันนี้มีราคาสูงถึงขนาดนี้ พวกเขาคงได้ลังเลที่จะดื่มเป็นแน่

ถึงแม้ว่าพ่อแม่ของฉันจะรู้ว่าฉันนั้นมีเงินก็จริง แต่พอใช้จ่ายเงินเยอะๆทีไร พวกเขาก็จะทำสีหน้ากังวลทุกทีไป, อย่างเช่นตอนที่ฉันออกไปซื้อของกับพวกท่านเมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันนั้นซื้อข้าวของมาหลายอย่าง, แต่เมื่อถึงตอนที่ฉันจะจ่ายเงิน พวกเขาก็บอกว่าฉันซื้อของแพงมากเกินไป

สงสัยคราวหน้า, เมื่อฉันคิดจะออกมาซื้อของคงจะต้องชวนลิ่วหมิงเยว่กับหวังหลานไปด้วยแล้ว ถึงแม้แม่ของฉันจะคิดว่ามันแพงมากเกินไป แต่ก็คงไม่กล้าที่จะพูดต่อหน้าสองสาวเป็นแน่

เข้าระบบซองแดงไป ช่วงหลายวันมานี้ฉันได้ฉกของมาได้หลายอย่าง ตอนนี้ของเลยรกไปหมด ซึ่งของบางอย่างอู๋ฮ่าวเหรินก็ไม่รู้ว่ามันใช้ทำอะไรได้

“มีอะไรน่าสนใจมั่งไหม?”

เจ้าแห่งรถบินได้ส่งข้อความมา: “พ่อค้าของเก่ามาแล้วรึ มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นแล้วล่ะ ฉันได้ยินมาว่าอารยธรรมอื่นที่ได้เข้าระบบซองแดงได้ทำการเชื่อมต่อเข้ากับระบบซองแดงเป็นอารยธรรมแรกแล้ว เทียนหยูกรุ๊ปกำลังตรวจสอบบัคครั้งสุดท้ายกันอยู่ แล้วอีกไม่นานก็จะได้เริ่มของอารยธรรมอื่นต่อ”

“น่าเสียดาย, ที่ช่วงนี้ฉันจะต้องไปดูดวงดาวแห่งใหม่ที่เพิ่งค้นพบ เลยอดได้ปะทะกับคนจากอารยธรรมอื่นเลย”

พ่อค้าพลังงานพูดขึ้น, “จะว่าไป เห็นนายออกบุกเบิกดาวทุกวันเลยนะ ไม่ใช่ว่าเป็นนักบุกเบิกของสหพันธ์หรอกเรอะ?”

“ไม่ใช่หรอก เป็นแค่นักบุกเบิกธรรมดาๆนี่แหละ, เอาไว้คราวหน้าฉันกลับมา ฉันจะเอาของที่หาได้เฉพาะในดวงดาวนั้นมาฝากก็แล้วกัน”

“ถ้าเกิดในอนาคตพบดวงดาวที่มีหินพลังงานล่ะก็ บอกให้รู้บ้างนะแล้วเดี๋ยวฉันจะส่งซองแดงตอบแทนไปให้”

ขณะที่หลายคนกำลังคุยกันถึงเรื่องของอารยธรรมที่กำลังเชื่อมต่อเข้ามานั้นเอง สุดหล่อโคตรเจ๋งก็ได้ส่งรูปบางอย่างมา ซึ่งดูเหมือนน่าจะเป็นซองแดง เมื่อพวกเขาได้เห็นจำนวนเหรียญพลังงานที่ต้องใช้ในการฉกซองแดงแล้ว, ทำเอาทุกคนอึ้งไปเลย

“สุดหล่อโคตรเจ๋ง, นายส่งรูปนี้มา อย่าบอกนะว่า นายไปถึงเลเวล 9 แล้ว!” มนุษย์ชุดเกราะพูดถามอย่างตกใจ

“เพิ่งจะเลเวล 6 เองเฟ้ย, หลังจากเลเวล 6 ขึ้นมาแล้ว มันก็ยากที่จะอัพเลเวลแล้ว แล้วก็ตามที่เห็นในรูป นี่คือซองแดงที่ใส่อุปกรณ์ทำผมของพวกอารยธรรมชั้นสูงที่เพิ่งเชื่อมต่อเข้ามาใหม่”

จู่ๆนักวิจัยก็โผล่ออกมา “นี่มันน้ำยาฟื้นฟูชีวิตที่สามารถใช้ฟื้นฟูพลังงานชีวิตได้นี่ จากที่เล่าแล้ว เจ้าพวกอารยธรรมชั้นสูงพวกนี้มันสุดยอดขนาดไหน ที่ส่งของแบบนี้มาเป็นซองแดงได้นี่ แล้วต้องใช้ถึง 2,100 เพชรพลังงาน ถึงจะฉกซองแดงนี้ได้ ตอนนี้มีใครที่มีเพชรพลังงานขนาดนั้นมั่งรึยัง?”

“ได้ยินมาว่ายังไม่มีใครที่มีเพชรพลังงานมากถึงขนาดนั้นในปัจจุบัน แถมยังมีแค่ไม่กี่คนที่ไปถึงเลเวล 9
เพชรพลังงานส่วนใหญ่ได้จากการแลกกับเทียนหยูกรุ๊ปได้ก็จริง แต่ได้ยินมาว่ามีใครบางคนได้ส่งสุดยอดเรือรบใส่เข้าไปในซองแดงและส่งมันไปยังกลุ่มเลเวล 9 เพื่อหาเพชรพลังงานเพิ่มแล้ว”

อู๋ฮ่าวเหรินจ้องมองบทสนทนาเรื่องของน้ำยาฟื้นฟูชีวิตต่ออีกสักพัก ก่อนที่จะส่ายหัว, สำหรับเขาแล้วมันเป็นที่มีแรงดึงดูดที่ร้ายกาจมาก, แต่น่าเสียดายที่เลเวล 9 นั้น มันเป็นอะไรที่ไกลเกินเอื้อมสำหรับเขา แล้วยิ่ง 2,100 เพชรพลังงานด้วยแล้ว เขาไม่รู้เลยว่าส่งทั้งโลกเข้าไปในระบบซองแดงแล้วยังจะพอรึเปล่า?

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ อู๋ฮ่าวเหรินก็ออกมาจากระบบซองแดง ฟังพวกเขาคุยกันแล้วมันรู้สึกอึดอัดเปล่าๆ

ให้จี้ส่งข้อมูลมา, แล้วเขาก็เริ่มอ่านข้อมูลแนะนำเรื่องของหุ่นยนต์ในฐานข้อมูล เขาต้องการที่จะศึกษาเรื่องของหุ่นยนต์และออกท่องท้องฟ้าดวงดารา

——————————————————————

เมื่อวานนี้, หลังจากที่ข่าวเรื่องของเครื่องดื่มในเว็บไซต์ของบริษัทฟิวเจอร์กรุ๊ปได้ถูกเผยแพร่ออกไป, ในเช้าวันนี้ ก็มีรถบางคันได้มาจากรออยู่ที่หน้าร้านค้าเฉพาะอย่างของฟิวเจอร์กรุ๊ปในหลายๆเมือง

ในเวลา 8 โมงครึ่ง, ประตูหน้าร้านก็ได้เปิดขึ้นมา แต่ยังไม่ทันทีพนักงานจะได้ทันตั้งตัว ก็มีบางคนเดินเข้ามาหา

“ผมขอซื้อน้ำกล้วยไม้ม่วงที่ราคาขวดละ 500 หยวนหน่อยครับ”

พนักงานขายของก็รู้สึกตกใจอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะพูดขึ้นมา, “รอซักครู่นะคะ, คุณลูกค้า เดี๋ยวฉันจะไปเอามาให้นะคะ”

หลังจากที่จิบไปหน่อยนึง คนๆนั้นก็กระดก “อึก อึก” ทีเดียวหมดขวด แล้วสักพักก็เหมือนว่าเขาคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

เขาควักบัตรเครดิตออกมาแล้วพูดขึ้น: “สิบขวด ไม่สิ, เอามาร้อยขวดเลย, ขออย่างดีที่สุดด้วย แล้วก็ให้ใครขนเอาไปไว้ที่รถผมให้ทีนะ”

เมื่อรปภ.ทั้งสองคนช่วยขนเครื่องดื่มทั้งร้อยขวดเสร็จขึ้นรถที่จอดข้างนอกเสร็จแล้ว พนักงานขายก็มองมาที่ใบเสร็จ สมองของเธอก็รู้ตึ้อขึ้นมาทันใด, ซึ่งเธอได้ขายออกไปแล้วถึง 1 ใน 10

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้พนักงานขายรู้สึกตั้งตัวไม่ทัน, ในตอนเที่ยง เหลือเพียงแค่ 24 ขวดจาก 1,000 ขวดที่เตรียมไว้ เพราะคิดว่าน่าจะขายออกยาก

คนที่เข้ามาซื้อนั้น หลังจากที่ซื้่อไปแล้วขวดนึง ก็จะซื้อเพิ่มอีกขั้นต่ำก็คนละ 10 ขวด

มันขายออกดีมาก ชนิดที่ว่าในตัวเมืองใหญ่ๆ คนที่มาทีหลังนั้นไม่สามารถที่จะหาซื้อได้เลย

เมื่อสถานการณ์ขายได้รู้ถึงหูของเว่ยหมิงเข้า, เขาก็คิดว่าเขาได้ตัดสินใจผิดพลาดไปแล้ว และจำเป็นต้องยืนยันถึงสามครั้งถึงจะเชื่อว่าเป็นความจริง เครื่องดื่มหนึ่งล้านขวดนั้น ทั้งหมดเป็นแบบที่วางขายในราคา 500 หยวน ตอนนี้เหลืออยู่เพียงแค่ 300,000 กว่าขวดเท่านั้น

และส่วนใหญ่ที่เหลือก็จะเป็นตัวเมืองเล็กๆที่มีกำลังซื้อต่ำ, ส่วนในตัวเมืองใหญ่ๆนั้นขายหมดสต็อคไปเรียบร้อยแล้ว

ในตอนนี้เอง, ในเว็บบอร์ดของฟิวเจอร์กรุ๊ป หลายคนต่างก็ออกมาโวยวาย บอกว่าให้เอาออกมาขายเพิ่มอีก

บางคนที่มาสาย ยังไม่ได้เห็นแม้แต่หน้าตาของขวดเลย, มันขายหมดแล้วด้วยซ้ำ

เนื่องมาจากมีพวกเศรษฐีบางคน ได้ออกมาเหมาเครื่องดื่มหมดไปรวดเดียว โดยที่ไม่ให้คนอื่นได้มีโอกาสได้ลิ้มลองด้วยซ้ำ

จากเหตุการณ์นี้, เว่ยหมิงจึงได้เรียกคนที่เกี่ยวข้องเข้าประชุมด้วนเพื่อหารือว่าจะจัดการกันอย่างไร ในตอนนี้พวกเขาเหลือแบบที่เจือจางแล้วอีกเพียง 1.5 ล้านขวดเท่านั้น

มันไม่จำเป็นต้องเจือจางเลยด้วยซ้ำ พวกมันสามารถขายออกได้ทั้งหมด

แต่ทว่า พวกเขาจะทำอย่างไรต่อไปดี? เขาเพิ่งจะติดต่อไปที่อำเภอหยุนหลงเพื่อกว้านซื้อที่เอง จะมาลงมือปลูกตอนนี้ก็ไม่ทันการแล้ว

“ผู้จัดการเว่ย, พวกเราก็ให้พวกเขารอจนกว่าจะผลิตเครื่องดื่มล็อตใหม่เสร็จดีกว่าไหมครับ”

“ถ้าเช่นนั้นก็ติดประกาศไป แล้วก็ไม่ต้องเจือจางเครื่องดื่มที่เหลือแล้ว ส่งพวกมันทั้งหมดไปที่ร้านค้าเฉพาะให้หมดเลย, แล้วก็สำหรับพวกร้านในตัวเมืองที่มีกำลังซื้อต่ำก็ให้โยกย้ายบางส่วนไปยังร้านค้าในตัวเมืองที่มีกำลังซื้อสูงไปก่อน”

ทันทีที่ข่าวได้ถูกประกาศออกไปบนเว็บไซต์ของบริษัท ทุกคนต่างก็รู้สึกตกตะลึง ไม่คิดว่าของแบบนี้จะขายหมดไวได้ขนาดนี้

“มันไวไปหน่อยมั๊ย เป็นแค่เครื่องดื่มเองนะ ดูเหมือนฉันจะต้องลองไปใหม่ตอนเช้าวันพรุ่งนี้ซะแล้ว ถ้าไม่งั้น กว่าจะมีมาให้ซื้ออีก ก็ต้องรอตั้ง 3 เดือนโน่นแน่ะ”

“มีใครได้ซื้อไปบ้างรึยัง? บอกฉันทีสิว่าเครื่องดื่มเป็นจริงตามที่เขียนไว้ในข้อมูลไหม? ฉันไปที่้ร้านค้าเฉพาะในตอน 9 โมงเช้าของวันนี้ และพอไปถึงก็พบว่ามันขายหมดแล้ว”

“เรื่องของรสชาติ, บอกได้เลยว่าคุณต้องลองชิมมันให้ได้เลย ส่วนเรื่องของคุณค่าทางอาหาร พรุ่งนี้ข้อมูลถึงจะปรากฏออกมา ผมได้เอาเครื่องดื่มไปให้ให้คนรู้จักเอาไปทดสอบที่ห้องแล็บแล้ว”

“เกือบไปแล้ว, ฉันเพิ่งไปซื้อมาสิบขวดเมื่อเช้า เดี๋ยวไว้จะไปลองดูพรุ่งนี้ให้ว่ายังพอมีเหลือมั๊ย ฉันอยู่ในตัวเมืองเล็กๆ น่าจะไม่มีใครมาแย่งหรอกมั๊ง”

“ถ้ามีใครอยู่ในตัวเมืองเล็กๆ ไปที่ร้านค้าเฉพาะแล้วซื้อมาให้ผมลองบ้างสิ เดี๋ยวผมให้เพิ่มอีก 100 หยวนต่อขวดเลยเอ้า”

แน่นอนว่า ในเว็บบอร์ดของฟิวเจอร์กรุ๊ปนั้น มีพูดกันถึงเรื่องของพวกเศรษฐีที่ชอบซื้อเหมา และบอกว่าคนที่ทำแบบนี้ให้ช่วยนึกถึงคนที่ยังไม่ได้ซื้อด้วย

และมีคนพวกนี้บางคนได้โทรศัพท์ไปบอกคนในร้านค้าเฉพาะว่า แค่ขวดเดียวก็ได้ ช่วยจองไว้ให้ขวดนึง แล้วเดี๋ยวจะส่งคนมาเขาทีหลัง เพื่อที่จะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครซื้อตัดหน้าไป

มีหลายคนที่ไม่เข้าใจความคิดของพวกเศรษฐีพวกนี้, แต่พวกเขารู้ว่าเครื่องดื่มนี้ จะต้องทำเงินให้ฟิวเจอร์กรุ๊ปเป็นพันล้านแน่, ซึ่งอาจจะเร็วกว่าไปปล้นเงินมาเสียอีก

เมื่อเว่ยหมิงได้รู้ถึงจำนวนเงินที่เขาทำได้จากการขายเครื่องดื่มนั้น, เขาก็กระโดดตัวลอยเลยทีเดียว หนึ่งล้านขวด ราคา 500 หยวนต่อขวดก็จะเป็น 500 ล้านหยวน หากขายที่เหลืออีก 2,500,000 ขวดที่เหลือก็จะเป็นเงิน 1,250 ล้านหยวน

ในตอนแรก, เขาคิดว่าจะมีคนจำนวนน้อยที่จะมาซื้อเจ้าเครื่องดื่มนี้ และคงจะดีถ้าขายออกซักแสนขวด แต่ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะคิดผิดเสียแล้ว

แล้วถ้าพวกแบบเจือจางแล้วขายได้ล่ะก็ เขาก็จะทำเงินได้อีก 300 ล้านหยวนให้กับบริษัท ถึงแม้ว่ามันจะเทียบกับอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดไม่ได้ก็ตาม แต่มันก็จะกลายเป็นตำนานสำหรับวงการเครื่องดื่มไป
———————