Reader 43: ความกังวลของจูฮยอกจาง (ตอนแรก)

Reader chapter 43: ความกังวลของจูฮยอกจาง (ตอนแรก)

ซูฮยอกมองไปที่โต๊ะทํางานของเขา บนชั้นหนังสือที่อยู่ใกล้เขาที่สุด เขาเห็นแค่แสงสว่างสีขาวทั่วไป

แต่ชั้นหนังสือรอบตัวเขาเป็นเพียงส่วนเล็กๆของหนังสือที่เก็บไว้ในห้องสมุดแห่งมาแทบ ซูฮยอกไม่มั่นใจว่าหนังสือพิเศษเล่มอื่นๆนั้นจะถูกเก็บไว้ในห้องสมุดอย่างดี เขาคิดว่ามันเกือบจะรับประกันได้เลยว่าจะมีหนังสือพิเศษเล่มอื่นอีก

 

ซูฮยอก ยืนขึ้นและปิดหนังสือที่เขาเพิ่งเปิด

“มาดูรอบๆกันก่อนเถอะ”

 

ซูฮยอกกําลังอ่านหนังสือทั้งหมดในห้องสมุด ดังนั้น มันไม่สําคัญเลยว่าเขาจะอ่านหนังสือเล่มไหนก่อน แต่เขาก็อยากรู้อยากเห็นมากเกินไป หลังจากวางหนังสือ เขาก็เริ่มเดินไปรอบๆห้องสมุด

“โอ้?! เจอแล้วเล่มหนึ่ง!”

 

ไม่นานหลังจากที่เขาเริ่มเดินหา ซูฮยอกก็พบประกายสีฟ้าท่ามกลางทะเลสีขาว เขาเร่งฝีเท้าเข้าหาหนังสือ

“…… !”

แต่เมื่อเขาเข้าใกล้หนังสือ ร่างกายของซูฮยอกแข็งที่อ หลังจากที่เขาตั้งสติอย่างรวดเร็ว รอยยิ้มก็พุ่งเข้ามาบนใบหน้า

“รู้แล้ว”

 

ซูฮยอก จ้องไปที่ชั้นวางหนังสืออีกเล่มซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเขา มีสีอื่นตรงนั้น

 

“แดง”

 

หนังสือเล่มนี้ส่องแสงสีแดง ซูฮยอกหันไปทางหนังสือสีแดงแล้วดึงออกมา

 

“ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ามีหนังสือประเภทอื่น”

ซูฮยอกสงสัยว่ามีสีอื่นนอกเหนือจากสีฟ้าและสีขาวหรือไม่ ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามีหนังสือประเภทอื่น

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าสีอื่นๆ และเอฟเฟกต์ของพวกมันไม่สําคัญในตอนนี้ ซูฮยอกจึงกลับไปที่จุดเริ่มต้นแล้วเปิดหนังสือสีแดงขึ้น แน่นอนว่าเมื่อเขากลับมา เขาก็หยิบสมุดสีฟ้าขึ้นมาจากชั้นวางอีกชั้นหนึ่ง

 

“ครั้งนี้จะมีอะไรแตกต่างไปจากนี้?”

หนังสือที่เรืองแสงสีฟ้าเช่น ไดอารี่ของพาเวลได้ภารกิจพิเศษ แล้วหนังสือสีแดงล่ะ พวกมันจะให้ภารกิจพิเศษหรือไม่? ถ้าไม่ มันจะให้อะไร?

 

ซูฮยอกไม่รู้เลยตอนนี้ เขาต้องอ่านมันก่อน ดังนั้น เขาจึงพลิกไปที่หน้าแรกและเริ่มอ่านหนังสือที่เปล่งประกายสีแดง

 

จางยอนพูดไม่ออก

 

“หัวหน้าา !”

จางยอนตะโกน ขณะที่เขาหันไปหาจูฮยอกจางจากจอมอนิเตอร์ของเขา

 

จูฮยอกจาง ที่กําลังตรวจโครงการอื่นหันมามองจางยอนด้วยใบหน้าที่น่าสงสัย แต่มันเปลี่ยนไปเป็นความประหม่า หลังจากเห็นรูปลักษณ์ที่เป็นกังวลของจางยอน

“คุณต้องดูนี่!”

 

ความกังวลใจของจูฮยอกจาง เพิ่มขึ้นหลายครั้งตามคําพูดของผู้ช่วยของเขา

 

อะไร? คุณทํางานอะไรอยู่เหรอ?”

 

จูฮยอกจาง ถามด้วยน้ําเสียงที่น่าวิตก อะไรที่ร้ายแรงขนาดนั้น?

“ฉันทํามันเสร็จแล้ว แต่แล้ว………..”

จางยอนชะงัก จากนั้นก็อุทาน

จางยอง

“ผู้เล่นซูฮยอกนั้นไปที่ห้องสมุดแห่งมาแทบ!”

 

อะไรนะ?!”

 

จูฮยอกจาง กระโจนขึ้นจากที่นั่งของเขา เนื่องจากความสับสนเกิดขึ้นกับการแสดงออกทางประสาทสัมผัสของเขา ใบหน้าของเขาแดงก่ํา จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว ขณะที่เกิดความกังวลและประหลาดใจสลับกันในการแสดงออกของเขา

“ดูที่จอมอนิเตอร์ที่สามก่อน”

จางยอนพูดกับจูฮยอกจาง เมื่อเขาไปถึงข้างๆเขา จูฮยอกจางจ้องที่หน้าจอมอนิเตอร์ที่สามอย่างหนัก

 

ในที่สุดใบหน้าของจูฮยอกจางก็ซีด เขาพูดไม่ออก ขณะที่เขามองที่จอมอนิเตอร์ เมื่อเขาสงบลง ความสงสัยเริ่มปรากฏขึ้นในใจอีกครั้ง

 

“ทําไมบนโลกนี้ เขาจะทําอย่างนั้น?”

 

จูฮยอกจาง ไม่เข้าใจ

 

“เขาหลบเลี่ยง NPC ได้อย่างไร?”

จูฮยอกจางมั่นใจว่า NPC จะคว้าตัวเขาไว้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าซูฮยอกจะไปที่ห้องสมุด

“เขาปฏิเสธพวกเขาเหรอ? หรือว่าเขามีงานพิเศษอยู่แล้ว?”

 

เกิดอะไรขึ้นในมาแทบ

“เขาได้งานพิเศษแล้วเหรอ?”

 

จูฮยอกจาง ทําลายความคิดของเขาและถาม จางยอน

“ยัง ตอนนี้เขาเป็นนักเวทย์ปกติ”

“ปราศจาก NPCS สังเกตเห็น?”

“ดูเหมือนว่ามันเป็นแบบนั้น แต่ฉันไม่สามารถพูดได้อย่างมั่นใจ”

ในขณะที่เขาตอบกลับไปที่จูฮยอกจาง จางยอนก็พิมพ์คีย์บอร์ดของเขาอย่างเกรี้ยวกราด เมื่อเสร็จแล้ว จางยอนก็เงยหน้าขึ้นมองจูฮยอกจาง และพูดว่า

 

“จอมอนิเตอร์ที่สอง”

ตามคําพูดของเขา จูฮยอกจางหันไปมองดูจอภาพมอนิเตอร์ที่สอง

 

ทั้งคู่พูดไม่ออกอีกครั้ง ขณะที่พวกเขาจ้องที่หน้าจอมอนิเตอร์ที่สอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จูฮยอกจางที่แสดงออกอย่างงุนงง

 

“ขะ-ขุนนางหอคอย งั้นเหรอ!”

 

จูฮยอกจาง พูดพึมพํา

“ขุนนางหอคอยจะเคลื่อนไหวเหรอ?”

และมันไม่ใช่แค่หนึ่งเดียว พวกเขาทั้งหมดกําลังเคลื่อนไหว

 

Favorite