Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] 55 สกิลจับสัตว์เลี้ยง

บทที่ 55 สกิลจับสัตว์เลี้ยง

“เจ้าคือนักผจญภัยใช่ไหม ข้ามีงานให้เจ้าทำ พวกแพะดำที่ทางตะวันออกโตเต็มที่แล้ว ดังนั้นช่วยไปเก็บขนของมันมาให้ข้าหน่อย”

เซียวเฟิงหาภารกิจที่มีไว้สำหรับเรียนรู้สกิลจับสัตว์ที่ร้านขายสัตว์เลี้ยงร้านหนึ่งตรงหัวมุมของเมืองเทียนหลงได้ หลังจากที่เขาเดินไปมาพักหนึ่งเขาก็เจอกับฟาร์มที่อยู่หลังร้านขายสัตว์เลี้ยง และหลังจากที่เดินเข้าไปชายหนุุ่มก็ได้รับมอบภารกิจ

“ไม่มีปัญหา”

“คุณได้รับภารกิจ [เก็บขนสัตว์] จงไปที่พื่นที่เลี้ยงแพะดำที่อยู่ด้านตะวันออกของฟาร์มแห่งนี้เพื่อเก็บขนให้ได้ 20 ชิ้น คุณจำเป็นต้องนำขนแพะมาให้ผู้ดูแลฟาร์มเพื่อที่จะสำเร็จภารกิจนี้”

ภารกิจนั้นไม่ยาก แพะดำเป็นมอนสเตอร์ปกติที่เชื่อง เซียวเฟิงใช้สกิลเก็บเกี่ยวเพื่อที่จะเก็บขนแพะทั้ง 20 ชิ้นอย่างรวดเร็วแล้วนำมันมาให้กับผู้ดูแล

“ถ้าเจ้าอยากจะเลี้ยงสัตว์ เจ้าจำเป็นที่จะต้องรู้วิธีที่จะทำให้มันเชื่อง ข้ามีภารกิจอีกอย่างให้เจ้า เมื่อเร็วๆ นี้พวกไก่คูอิ้งในเขตทางเหนือเริ่มที่จะดื้อ ช่วยข้าทำให้มันเชื่องที ทว่าจงควบคุมพลังให้ดี และอย่าทำร้ายพวกมันจนเกินไป!”

NPC ได้มอบภารกิจอีกอย่างให้กับเซียวเฟิง หลังจากที่เขาทำภารกิจเก็บขนแพะสำเร็จ ดูเหมือนว่าต้องทำภารกิจอีกหลายอย่างก่อนที่จะได้เรียนรู้สกิลการจับสัตว์เลี้ยง

ชายหนุ่มรับภารกิจนี้ในทันที

“คุณได้รับภารกิจ [ทำให้ไก่คูอิ้งเชื่อง] จงเดินทางไปที่เขตทางเหนือของฟาร์มแห่งนี้ และสั่งสอนพวกไก่คูอิ้งจอมซน”

“คำแนะนำ คุณสามารถทำให้มันเชื่องได้โดยการโจมตี และลดพลังชีวิตของพวกมันให้เหลือ 10 เปอร์เซ็นต์ หลังจากที่ทำให้ไก่คูอิ้ง 20 ตัวเชื่องแล้ว คุณจึงจะสามารถสำเร็จภารกิจนั้นได้ ถ้าไก่คูอิ้งถูกฆ่าภารกิจนี้จะล้มเหลว”

ภารกิจที่สองยากกว่าภารกิจแรกอย่างชัดเจน ไก่คูอิ้งไม่ใช่มอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง แต่เซียวเฟิงนั้นมีพลังโจมตีที่สูงมาก และคงเป็นการยากที่เขาจะควบคุมพลังโจมตีของตัวเอง

ไก่คูอิ้งอยู่ที่ทางเหนือของฟาร์ม เป็นชนิดเดียวกับพวกไก่ที่อยู่นอกเมืองเทียนหลง พวกทั้งมันอ้วนและดูน่ารัก ทำให้พวกมันได้รับความนิยมในหมู่ผู้เล่นหญิง

มีฝูงไก่คูอิ้งอยู่ และส่วนใหญ่ชื่อของพวกมันคือ ‘ไก่คูอิ้งเชื่อง’ พวกมันเป็นมอนสเตอร์ที่ไม่ก้าวร้าว แต่จะมีบางตัวเท่านั้นที่มีชื่อเป็น ‘ไก่คูอิ้งจอมซน’ พวกมันจะโจมตีผู้เล่นที่เข้ามาใกล้ ไก่พวกนี้คือเป้าหมายของเซียวเฟิงในภารกิจนี้

ไก่คูอิ้งทั้ง 2 ชนิดนี้หน้าตาเหมือนกับพวกไก่ที่อยู่รอบนอกเมืองเทียนหลง พวกมันเป็นสัตว์ที่อ่อนแอ ด้วยพลังชีวิตที่มีอยู่เพียง 220 หน่วยเท่านั้น เซียวเฟิงรู้สึกลังเล นี่มันเป็นงานที่ยาก ถ้าเขาพลั้งมือฆ่าเจ้าพวกไก่ไปสักตัวล่ะก็คงอาจจะไม่มีโอกาสเรียนสกิลจับสัตว์เลี้ยงอีกต่อไป ซึ่งจะเป็นผลลัพธ์ที่ร้ายแรงมาก

เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก!

เสียงร้องอ้อแอ้ของไก่ดังขึ้น เป็นไก่ตัวหนึ่งที่อยู่ใกล้ตัวเซียวเฟิงที่เกิดบ้าคลั่งขึ้นมา จู่ๆ มันก็บินเข้ามาจิกเขาอย่างรวดเร็ว

เซียวเฟิงไม่ได้สนใจดาเมจที่เกิดขึ้น มันเป็นแค่มอนสเตอร์เลเวล 10 เท่านั้น แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากใช้คทารักษาในมือ ชายหนุ่มตีไก่ตัวนั้นโดยที่ยังไม่ใช้สกิลอวยพรอาวุธ

เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก! เสียงไก่ขันดังขึ้น

-82!

จังหวะที่เซียวเฟิงได้ยินมันขัน พลังชีวิตของมันก็ลดลงเหลือ 118 หน่วย

โชคยังดีที่เขาไม่ตีติดคริติคอล เซียวเฟิงรู้สึกโล่งอกแล้วตีมันเบาๆ อีกครั้ง

-81!

โชคดีเท่าไหร่สำหรับเซียวเฟิง เพราะพลังชีวิตของไก่ตัวนั้นเหลือแค่ 37 เท่านั้น ตามความต้องการของภารกิจนี้ เขาต้องลดพลังชีวิตของมันให้เหลือต่ำกว่า 10 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งก็หมายความว่าพลังชีวิตของมันต้องเหลือน้อยกว่า 20 หน่วย เซียวเฟิงรู้สึกเครียดหลังจากที่เขาตรวจดูพลังโจมตีของตนเอง

งานนี้มันยากเกินไปแล้ว! เขาคงไม่สามารถที่จะทำงานนี้ให้สำเร็จได้!

เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก! ไก่คูอิ้งตัวนั้นที่เหลือพลังชีวิตอยู่ไม่มากกลับมาตื่นตัวอีกครั้ง มันบินเข้าหาเซียวเฟิงแล้วทั้งจิกและข่วนเขา แต่เซียวเฟิงไม่สามารถที่จะทำอะไรได้นอกจากยืนเฉยๆ ให้ไก่ทำร้ายตัวเขาอยู่อย่างนั้น ซึ่งถ้าสามารถที่จะฮีลไก่ตัวนี้ได้ เขาคงจะทรมานมันโดยการฮีล และอัดมันไปเรื่อยๆ ไปนานแล้ว!

หลังจากที่เขาใช้ความคิดอยู่พักหนึ่ง เซียวเฟิงก็เริ่มคิดแผนออก เขาเอาอุปกรณ์ทั้งหมดของคนใส่กลับไปในกระเป๋าสะพาย ทำให้ตอนนี้ชายหนุ่มสวมกางเกงที่ถูกระบบเกมบังคับให้ใส่อยู่ตัวเดียวเท่านั้น

ตอนนี้เขาเปลือยตัวอย่างแท้จริงแล้ว ทำให้ดูเหมือนพวกโรคจิตชอบเปลื้องผ้า เซียวเฟิงคงไม่กล้าทำแบบนี้ถ้ามีผู้เล่นอีกคนยืนอยู่กับเขา

“ถึงจะหนาวหน่อย แต่ก็หวังว่ามันจะสำเร็จ”

ลมเย็นพัดโดนใบหน้า แล้วร่างที่ผอมบางของเซียวเฟิงก็เริ่มสั่น เขาจะต้องจบงานนี้อย่างรวดเร็ว ในครั้งแรกชายหนุ่มทำการเตะไก่ที่อยู่ข้างๆ รองเท้าของเขาอย่างไร้ความปราณีในทันที

-12!

เลขดาเมจที่ไม่สูงมากปรากฏขึ้นบนหัวของเจ้าไก่คูอิ้งตัวนั้น แต่เซียวเฟิงกลับรู้สึกสุขใจเป็นอย่างมาก ตอนนี้เขาไม่ได้สวมอุปกรณ์สักชิ้นเลย ทำให้พลังโจมตีของชายหนุ่มสูงตามค่าความแข็งแกร่งพื้นฐาน 27 หน่วยเท่านั้น และเพียงเท่านี้เขาก็จะสามารถจัดการกับไก่ตัวนี้ได้แล้ว!

“เจ้าไก่น้อย แกเสร็จฉันแน่!” เซียวเฟิงยิ้มชั่วร้าย เขาเตะไก่ตัวนั้นอย่าง ไม่ปราณีด้วยเท้าเปล่าๆ ของเขา

-12!

เลขดาเมจปรากฏขึ้นอีกครั้ง พลังชีวิตของเจ้าไก่ที่เหลืออยู่เพียง ไม่มากก่อนหน้า เหลือพลังชีวิตอยู่ต่ำกว่า 20 หน่วยแล้วในตอนนี้ มันเปลี่ยนไปเป็นไก่เชื่อง และหยุดโจมตีเสี่ยวเฟิงในทันที ภารกิจขึ้นว่าเขาทำให้ไก่คูอิ้ง 1 ตัวเชื่องได้สำเร็จ

เซียวเฟิงตื่นเต้นเพราะเชื่อว่าตัวเขานั้นได้ค้นพบวิธีการจัดการกับไก่คูอิ้งพวกนี้แล้ว เขายิ้มและวิ่งเปลื้องผ้าเข้าไปหาฝูงของมัน ชายหนุ่มเตะพวกมันไปเรื่อยๆ ทำให้พวกไก่กระจายไปคนละทิศละทาง

“แกมันไอ้โรคจิต!”

เซียวเฟิงพลันสังเกตพบว่ามีใครบางคนมาที่นี่เพื่อที่จะทำภารกิจเรียนรู้สกิลจับสัตว์เช่นกัน เขาหันกลับไปแล้วเจอกับนักธนูหนุ่มคนหนึ่ง อายุของอีกฝ่ายน่าจะอยู่ที่ประมาณ 18 หรือ 19 ปี และปกปิดชื่อตัวละครเอาไว้ เซียวเฟิงไม่รู้ว่าสถานะของนักธนูคนนี้เป็นอย่างไร แต่มั่นใจว่าต้องเป็นผู้เล่นที่เก่งอย่างแน่นอนเพราะสามารถเข้ามาในเมืองหลักได้

ในตอนนี้นักธนูหนุ่มกำลังมองเซียวเฟิงด้วยความรังเกียจ อีกฝ่ายรีบหันหน้าหลบไปราวกับกลัวว่าดวงตาของเขาจะติดเชื้อ จากนั้นจึงมุ่งหน้าไปยังเขตตะวันออกเพราะไม่ต้องการที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป

เซียวเฟิงสมเพชตัวเองในขณะนี้มาก ด้วยขณะนี้เขาสวมเพียงกางเกงที่ถูกระบบบังคับแล้วก็กำลังเตะพวกไก่อย่างเป็นบ้าเป็นหลัง ไหนจะยังมีขนไก่ 2 ชิ้นอยู่บนหัวอีก

ชายหนุ่มอายและหันไปรอบๆ ก่อนจะรู้สึกโล่งอกเมื่อพบว่าไม่มีใคร คนอื่นอยู่แถวนี้อีก แต่เขาก็ยังกังวลจึงซ่อนชื่อตัวละครของตน ด้วยมันน่าอายเกินไปถ้าใครมาเห็นเขาในตอนนี้

แต่เซียวเฟิงกลับนึกขึ้นได้ว่าตนเองมีชุดที่พอจะใส่ได้อยู่ จึงรีบค้นหาและสวมใส่มันในทันที มันคือชุดเริ่มต้นนั่นเอง ! ว่าแล้วชายหนุ่มก็กลับไปเตะพวกไก่คูอิ้งอีกครั้ง เป็นครั้งแรกที่เขาพบว่าเป็นการยากที่จะจัดการกับมอนสเตอร์เลเวล 10 เพราะต้องใช้เวลานานกว่าที่จะทำให้ไก่แต่ละตัวเชื่องได้

ทว่าเซียวเฟิงนั้นกลับมามีความสุขอีกครั้ง เพราะว่านักธนูคนก่อนหน้านี้ได้เข้ามาในเขตทางเหนืออีกครั้งเพื่อจะทำภารกิจไก่คูอิ้งหลังจากที่เขาทำภารกิจที่เขตตะวันออกเสร็จ

เหมือนกับเซียวเฟิง นักธนูหนุ่มก็ไม่กล้าที่จะโจมตีพวกไก่อีกหลังจากที่เขาลองโจมตีดู เขาถอดชุดอุปกรณ์ของตนออกอย่างกับว่าเซียวเฟิงเป็นต้นแบบให้กับเขา

เซียวเฟิงที่เห็นแบบนั้นจึงอยากจะเอาคืน เขาทำการพูดตอกกลับนักธนูในทันทีโดยไม่รอช้า

“เฮ้ๆ นายทำอะไรของนายน่ะ?”

“เฮ้ย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ทำไมนายถึงแก้ผ้าตอนกลางวันแสกๆ แบบนี้ล่ะ? นายมันน่าเวทนานัก ฉันก็ยังยืนอยู่ตรงนี้นะเฟ้ย!”

“หุบปากของแกเดี๋ยวนี้! ที่ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อภารกิจ!” ผู้เล่นนักธนูคนนี้ค่อนข้างจะละอ่อน หลังจากที่ถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกหน้าของเขาก็แดง ดังนั้นเซียวเฟิงจึงยิ่งแกล้งต่อ

“นายกำลังหมายถึงอะไรของนาย? การแก้ผ้าทั้งๆ ที่พระอาทิตย์อยู่บนหัวแบบนี้มันช่างน่าอายนัก! กล้าทำลงไปได้ยังไง”

“นายมันคนใจทราม ไร้ยางอาย”

“เมื่อฉันถูกนายคุกคามในที่สาธารณะแบบนี้ งั้นฉันจะแจ้งเรื่องนี้ให้ระบบลงโทษ แล้วนายก็จะต้องโดนฟ้าผ่าจนตาย!” เซียวเฟิงไม่หยุดเพียงแค่นั้น เขาแกล้งนักธนูคนนี้ต่ออย่างไม่ปรานี

“พอได้แล้วเว้ย! หุบปากของแกสักที!” ท่อนบนที่ผอมบางของนักธนูหนุ่มที่เปลือยเปล่าสั่นเทาด้วยความโกรธหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเซียวเฟิง

“โอเค! ฉันหุบปากก็ได้! ก็เพราะฉันทำภารกิจเสร็จไปแล้วนี่”

เซียวเฟิงออกห่างจากฝูงไก่แล้วไปยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง เหมือนกับว่าเขาเชื่อคำพูดของนักธนูที่บอกให้หุบปาก

แต่สิ่งที่ชายหนุ่มทำต่อจากนั้นกลับทำให้นักธนูโกรธยิ่งกว่าเดิม เพราะเซียวเฟิงที่เพิ่งหุบปากกลับทำการเปิดกล้องของระบบขึ้นมาและเริ่มถ่ายรูปของนักธนูอย่างจริงจัง

“อย่ามัวแต่ยืนนิ่งไม่ทำอะไรอยู่ตรงนั้นสิเว้ย! ฉันมอบพื้นที่ให้นายทำภารกิจเต็มที่แล้วนี่หน่า เร็วๆ เข้า แล้วรีบถอด… ไม่สิ รีบทำภารกิจของนายให้เสร็จ”

“เห้ย! ไอ้บ้านี่! ฉันจะฆ่าแก” ใบหน้าของนักธนูหนุ่มมืดหม่นขึ้นทันที เขาสวมชุดของเขาในพริบตา ก่อนจะหยิบธนูยาวขึ้นมาพร้อมที่จะสู้กับเซียวเฟิง

“ช่วยด้วย! มีนักผจญภัยจะทำการฆ่ากันเองในเมือง! ทหารยาม! ทหารยามอยู่ที่ไหน! รีบๆ มาจับมันไปที”

เซียวเฟิงไม่ได้เคลื่อนไหวแต่ยืนนิ่งๆ แล้วตะโกนหาทหาร

“หุบปาก!”

นักธนูหนุ่มที่เกือบจะยิงธนูเข้าใส่เซียวเฟิงตัวแข็งขึ้นมาในทันที เพราะชายหนุ่มพูดถูก นี่มันเป็นพื้นที่ปลอดภัย ในเมืองนี้ถ้าเขาเริ่มการฆ่าผู้เล่น สิ่งที่ตามมาจะแย่สุดๆ อย่างแน่นอน

แต่เมื่อมองไปยังเซียวเฟิงที่แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง นักธนูหนุ่มก็ถูกเติมเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ราวกับวัวแก่ตัวหนึ่ง ทั้งร่างของเขาสั่นเทาด้วยความโกรธ แต่หลังจากนั้นไม่นานก็หันหลังแล้วเดินออกไปโดยที่ไม่ทำภารกิจให้สำเร็จ

“นายมันยังอ่อน กล้าดียังไงมายุ่งกับฉัน!” เซียวเฟิงเย้ยหยันแล้วปรบมือทั้ง 2 ข้าง เขาเกือบจะเดินทางไปส่งภารกิจแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงมาจากด้านหลังเขาก็พลันหยุดชะงัก

“เจ้าบ้า! แกดูมีความสุขดีนี่!”

เซียวเฟิงตกใจกับเสียงนั่น เขาไม่นึกว่าจะมีผู้เล่นคนที่สามอยู่ใกล้ๆ ดังนั้นชายหนุ่มจึงสวมใส่อุปกณ์ของเขา และหันไปข้างหลังในพริบตาด้วยท่าทางตื่นตัว

จากนั้นเขาก็เห็นร่างของไนท์ คูนเนอร์ค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนอากาศ

“หายตัวได้?” เซียวเฟิงขมวดคิ้ว ไนท์ คูนเนอร์นั้นเก่งกาจ จึงไม่น่าแปลกใจถ้าเธอไปเปลี่ยนคลาสมาแล้ว แต่ทำไมเธอถึงยังไม่โจมตีเขาล่ะ?

เป็นครั้งแรกที่เซียวเฟิงเห็นสกิลหายตัวในเกมออนไลน์ ซึ่งสกิลหายตัวนั้นมีประโยชน์มาก ขนาดตัวเขาเองยังไม่รู้สึกตัวเลยว่าโดนสะกดรอยตาม ยิ่งไปกว่านั้นชายหนุ่มก็ยังไม่ได้สวมชุดของเขาจนถึงตอนนี้ เซียวเฟิงคงจะถูกฆ่าไปแล้วถ้าเธอเริ่มโจมตีใส่ตั้งแต่ก่อนหน้านี้

แต่เซียวเฟิงก็เข้าใจเหตุผลของเธอที่ไม่โจมตีในทันที เพราะเขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่มีผู้เล่นคนใดกล้าที่จะมีปัญหากับเหล่าทหารยามที่เมืองหลักในตอนนี้

ไนท์ คูนเนอร์กับโรสเป็นญาติกัน ทำให้เซียวเฟิงไม่อยากที่จะคุยกับเธอสักเท่าไหร่ เขาเก็บอาวุธของเขาแล้วเดินไปส่งภารกิจราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เดี๋ยวสิ…” ไนท์ คูนเนอร์อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ยอมแพ้แล้วเดินจากไป หลังจากที่เธอครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เธอก็ส่งเสียงด้วยความไม่พอใจและเดินทางไปยังเขตตะวันออกเพื่อทำภารกิจเก็บขนแพะ

เหมือนกับว่าไนท์ คูนเนอร์ตั้งใจจะหลบหน้าเขา และเซียวเฟิงเองก็ไม่อยากจะเจอหน้าเธอเช่นกัน

หลังจากที่เขาทำให้ไก่คูอิ้งเชื่องได้ครบสำเร็จ เซียวเฟิงก็ได้ภารกิจต่อเนื่องที่น่าหนักใจมาอีกหลายเควส แต่ในที่สุดก็ทำมันสำเร็จทั้งหมด และได้เรียนรู้สกิลจับสัตว์เลี้ยงมาในท้ายที่สุด

“คุณได้เรียนรู้สกิลเฉพาะตัว [จับสัตว์เลี้ยง]!”