My Pick Up Artist System 39

7 วัน

นี่มันครั้งที่ 100 แล้วในวันนี้ ที่มีเสียงของซามาระ (1) ดังขึ้นในหัว

และนั่นยังเป็นครั้งที่หนึ่งพันของเขาแล้วที่เขาได้เช็คเวลา จากทางโทรศัพท์ เธอมาสายแน่ๆ”

เป็นนั่งอยู่ภายใต้แสงเทียนในร้านอาหารอิตาลีชื่อเกรกอรี่ เขาจองร้านอาหารนี้ด้วยตัวเอง เสียงของคู่รักคุยกันผสานเข้า กับเสียงเพลงคลาสสิกเบาๆ ทําให้เกิดบรรยากาศโรแมนติกอัน สมบูรณ์แบบ เป็นใช้เวลานานามากเพื่อหาที่นี่ และเขาก็ได้รับ โอกาสมาอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขานั้นไม่ได้วางแผนที่จะ มาคนเดียว

เมื่อวานนี้จบลงโดยที่เขาไม่ได้เบอร์สาว ดังนั้นเขาเลยหวัง พึ่งเดทในวันนี้ เขานัดหมายเครี่แม่สาวคลั่งอนิเมะที่เจอในสวนสาธารณะเมื่อสัปดาห์ก่อน พวกเขาตกลงกันตั้งแต่เมื่อ วานแล้วว่าจะเจอกันเวลาไหนและที่ไหน เธอบอกไว้เมื่อวานว่าเธอจะมา เดี๋ยวเธอก็คงมาเองนั่นแหละ

บริกรที่เป็นชายแก่ท่าทางดูใจดีวางมือบนไหล่ของเป็น “หนุ่มน้อยนี่มันก็สองชั่วโมงแล้ว เธอไม่มาแล้วแหละ…” ใบหน้าของเขาแสดงความเห็นอกเห็นใจ ดวงตาของเขามีความ มเจ็บปวดจากครั้งอดีต ดวงตาของเขาได้แสดงถึงมันไว้หมดแล้ ว…มันแสดงออกมาแม้จะไม่มีคําพูดก็ตาม

เขามองไปยังกาลเวลาที่ผ่านมาด้วยสายตาจริงจัง ราวกับว่าเห็นตัวเองในนั้น ตอนที่เขาทําข้อผิดพลาดโง่ๆ เขาต้องเก็บซ่อนความเจ็บปวดและช่วงเวลาอันแสนยากลําบากเอาไว้ และต้องหนีความจริง

“ใคร?” เป็นถาม “ใครมางั้นเหรอ?”

….

“ฉันไม่ได้รอใครสักหน่อย ฉันมาที่นี่คนเดียวฉันชอบที่นี่

พวกเขาจ้องหน้ากันหลายวิ ก่อนที่ทั้งคู่จะหันไปมองยังเก้าอี้ว่างตรงข้ามเป็น มันเป็นมื้ออาหาร 5 คอร์สเชียวนะ

มันเป็นเดททางการครั้งแรกของเบ็น เขากังวลมากทุกครั้งที่มีบริกรถามเขาว่าต้องการอะไรไหม เขาก็อดไม่ได้ที่จะสั่งอา หารสําหรับทั้งเขาและเครี่

เขามองกลับไปยังดวงตาของชายชรา เขารู้สึกแย่ที่โกหกโง่ๆอย่างนั้นออกมา

“ภรรยาผมตายแล้ว” เป็นโกหกซ้ําออกมา

“วันนี้เป็นวันครบรอบ 3 ปีของเรา…”

ชายชรามีดวงตาที่ใสกระจ่างราวกับบ่อน้ําบริสุทธิ์มันทั้งลึก และเต็มด้วยประสบการณ์ชีวิต เขาฟังประสบการณ์ชีวิตขอ งเป็นและพยักหน้าด้วยความอบอุ่นและเข้าใจ “เธอจากไป แล้วจริงๆสินะ?”

“ไม่”

บริกรถอนหายใจออกมา…เขามองออกไป หลงไปกับความทรงจําของเขาทั้งสิ่งที่ดีและสิ่งที่เลวร้าย ทั้งความเจ็บปวดและความสุข เขาต้องใช้เวลาหลายนาทีกว่าที่เขา จะกลับมาสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้

ดวงตาของบริกรนั้นขมขื่นยิ่งมองไปที่โต๊ะของเป็นเขายิ่งขม ขึ้นขึ้นไปอีก

“เขาไม่ได้จ่ายตังค์

เป็นหนีไปแล้ว! เขาจากไปทั้งๆที่ยังไม่แตะสักจาน!

“ฉันต้องกินทั้งหมดสินะ

นี่สินะชีวิต! มันมีทั้งความเศร้าโศกและความสุข

นั่นทําให้เขาต้องก้าวต่อไป!

ไม่ไกลนัก มีเป็นที่กําลังหลบหนีอยู่ “ขอโทษด้วยนะ แต่ฉันจ่ายค่าอาหารไม่ไหวจริงๆ ไหนจะมีการจ้องมองแปลกๆที่น่าขนลุกนั่นอีกชาติหน้าผมจะจ่ายคุณเองเพื่อคุณจะได้มี เงินไปทําเลสิก”

หัวของเขาตกลงขณะเขาเดินทางไปเจออันโตนิโอตามสถานที่ที่พวกเขานัดกันไว้ เดทแรกของเขาพังไปแล้วโดนปฏิเสธอย่างชัดเจนล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง

“ไงพวก! ไหงหน้าผิดหวังแบบนั้นล่ะ?”

เป็นเงยหน้าขึ้นและพบอันโตนิโอนั่งรออยู่ตรงม้านั่ง เขานั่งลงข้างเขา เป็นรู้สึกหดหูเป็นอย่างมากที่เดทของเขานั้นล้ม เหลว

หลังจากได้ยินเรื่องราวทั้งหมด อันโตนิโอก็พยักหน้าเขารู้ แล้วว่าปัญหาคืออะไร “แม้ว่าฉันจะมีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่รู้ แต่ฉันก็เคยพอได้ยินมาบ้างจากเบลูก้า เอาง่ายๆนายทํา พลาดไปหลายอย่างเลย ฉันจะอธิบายให้ฟังอย่างแรกคืออย่าเดทแรกในร้านอาหาร เพราะอาหารนั้นเต็มไปด้วยก๊าซมีเทน จากเตาแก๊ส…นายควรจะเลือกพวกไก่ที่ปรุงจากเตาไฟฟ้า หรือพลังงานผสมมากกว่า”

เป็นกระพริบตาอย่างงุนงง “ฉันไม่เข้าใจว่านายต้องการจะ พูดเชียอะไรกัน…แต่ไม่ใช่ว่าคนส่วนใหญ่จะเดทกันที่ร้านอาหารหรอกเหรอ?”

อันโตนิโอหรี่ตา “คนส่วนมากไม่เข้าใจอะไรเลยเดทโดยการทานข้าวนั้นมีปัญหามากมาย อย่างแรกคือสาวคาดหวังว่านายจะเป็นคนจ่ายค่าอาหารทั้งหมดเพราะนาย เป็นคนชวนพวกเธอไป นายก็รู้ใช่ไหมว่าจ่ายเงินขนาดนั้นต้องกระเป๋าแห้งเป็นธรรมดา มันไม่มีเหตุจําเป็นที่ต้อง ทําแบบนั้นเลย

ขณะที่คิดตาม อันโตนิโอก็ส่ายหัวออกมาด้วยความรังเกียจ “พอกินเสร็จแล้วสาวๆก็จะรู้สึกอ้วนและเพลียเธอไม่ต้องการ จะเปลือยในขณะที่ร่างของเธออ้วนและมันเยิ้มหรอกนะ

ดวงตาของเป็นเบิกกว้างขึ้นด้วยความเข้าใจ “เธอเป็นคนเสนอมาเองว่าจะมาร้านอาหาร จากที่นายพูด…แสดงว่ามัน เป็นกับดัก…”

อันโตนิโอพยักหน้า “สุดท้ายนายก็จะไม่ได้อะไรเลยไม่แม้ แต่มือของจับบาเดอะฮัทด้วยซ้ํา…” (2)

***

Samara ซามาระ เป็นผีจากเรื่อง The ring เป็นสาวที่สุดขึ้นออกมาจากบ่อ

Jabba the Hutt จับบาเดอะฮัท เป็นตัวละครจากสตาวอร์ (ลอง search รูปดู แล้วจะเก็ตมุขครับ)