My Disciples Are All Villains 565 รากฐานแห่งการฟื้นคืน

　　ยู่เฉิงไห่จดจ่อไปที่หม่าลู่ปิงเท่านั้น ตัวเขาคุ้นเคยกับพลังอวตารที่สูงกว่า 100 ฟุตและพลังหมัดดี นอกเหนือจากพลังแล้วยู่เฉิงไห่ยังคงสังเกตเอกลักษณ์ของหม่าลู่ปิง ยู่เฉิงไห่ได้บินไปด้วยความเร็วสูงสุดพร้อมกับกระบี่นิลโลหิตที่มีอยู่ในมือ
　　เมื่อยู่เฉิงไห่นึกถึงชาวเมืองที่ถูกจับเป็นตัวประกัน หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นเพราะอารมณ์ที่ไม่มั่นคงทำให้พลังลมปราณก็แปรปรวนไปด้วย ท้ายที่สุดแล้วมันก็ส่งผลต่อกระบี่นิลโลหิต ที่ร่างกายของยู่เฉิงไห่เต็มไปด้วยจิตสังหารอันมหาศาล
　　…
　　ในตอนนั้นเองยู่ฉางตงก็ตระหนักได้แล้วว่าร่างพลังอวตารของหม่าลู่ปิงกำลังเปิดเผยตำแหน่งของพวกเขา
　　หม่าลู่ปิงไม่ได้สังเกตเลยว่ายู่เฉิงไห่กำลังบินเข้าหา ในตอนนี้ตัวเขาจดจ่ออยู่ที่ดาบปีศาจอย่างไม่ลดละ ยู่ฉางตงเป็นผู้ที่สังหารน้องชายของหม่าลู่ปิง เพราะแบบนั้นตัวเขาจึงอยากกำจัดยู่ฉางตงมากกว่าใคร หม่าลู่ปิงมองลงมาก่อนที่จะเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง หม่าลู่ปิงได้เหวี่ยงหมัดขวาออกมา หมัดที่ถูกปล่อยออกมามีพลังมหาศาลไม่ต่างจากดาวตก รอบตัวของหม่าลู่ปิงเต็มไปด้วยจิตสังหารอันแรงกล้า “ดาบปีศาจ…ตายซะ!”
　　ด้วยพลังวรยุทธที่หม่าลู่ปิงมี ถือว่าหม่าลู่ปิงมีพลังวรยุทธที่สูงส่งในหมู่ของแม่ทัพก็ว่าได้
　　ยู่ฉางตงมองไปที่หม่าลู่ปิงที่กำลังพุ่งเข้าหา เมื่อเห็นแบบนั้นตัวเขาก็ยกดาบยืนยาวขึ้นมา
　　ซู่วว!
　　ในที่สุดพลังอวตารของยู่ฉางตงก็ปรากฏ! ร่างอวตารของเขาได้ทำให้ทุกคนที่เห็นตกตะลึง
　　พลังอวตารส่วนใหญ่มักจะมีลักษณะคล้ายกับพระพุทธรูปทองคำ แต่ถึงแบบนั้นพลังอวตารของยู่ฉางตงต่างออกไปเล็กน้อย ฝ่ามือของพลังอวตารเขาเชื่อมติดกัน ดูเหมือนว่านิ้วทั้งสิบของร่างอวตารจะเคลื่อนไหวไปในทางเดียวกัน
　　“หืม?” หม่าลู่ปิงตกใจมาก ตัวเขาไม่เคยเห็นพลังอวตารแบบนี้มาก่อน แต่ถึงแบบนั้นตัวเขาก็ได้ใช้สุดยอดเคล็ดวิชาออกมาแล้ว หม่าลู่ปิงไม่มีทางให้หันหลังกลับ ตัวเขากลั้นหายใจก่อนที่จะจดจ่อไปที่เป้าหมายอยู่ที่เดียว หม่าลู่ปิงได้ทุ่มแรงและพลังทั้งหมดไปกับหมัดครั้งนี้ เมื่อได้เห็นความสูงของร่างอวตารหม่าลู่ปิงก็พูดออกมาอย่างเหยียดหยาม “พลังอวตารดอกบัวหกกลีบอย่างงั้นเหรอ? ตายซะ!”
　　ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบจะสามารถจัดการกับผู้มีพลังอวตารดอกบัวหกกลีบได้ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนต่างก็เข้าใจดี
　　ผู้ฝึกยุทธที่อยู่ใกล้ต่างก็เฝ้ามองการต่อสู้ในครั้งนี้
　　ที่บนกลางอากาศหม่าลู่ปิงยังคงปล่อยหมัดพลังงานอย่างไม่หยุดยั้ง
　　ตู๊ม!
　　และแล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น! พลังอวตารดอกบัวหกกลีบของยู่ฉางตงได้ถูกพลังอวตารของหม่าลู่ปิงคว้าไว้ได้!
　　ยู่ฉางตงขมวดคิ้ว ตัวเขารู้สึกว่าแขนของตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย ยู่ฉางตงที่คิดแบบนั้นรีบเหวี่ยงแขนขวาในทันที จากนั้นตัวเขาก็เลือกเบนตัวไปทางด้านซ้าย
　　ตู๊ม!
　　หมัดพลังงานได้ชนเข้ากับร่างอวตารของยู่ฉางตง เป็นเพราะการกระแทกจนทำให้เกิดคลื่นพลังงานกระเพื่อมออกมา
　　“ข้าน่ะรออยู่ก่อนแล้ว…” ยู่ฉางตงรีบพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้ ดาบยืนยาวในมือได้ฉายสีแดงออกมาอีกครั้ง รอบดาบถูกกลีบดอกบัวล้อมรอบเอาไว้ เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นร่างของยู่ฉางตงทั้งสามร่างก็ได้ปรากฏขึ้น มันคือวิชาที่ใช้สร้างชื่อให้กับยู่ฉางตงนั่นเอง เพลงดาบตัดวิญญาณสามส่วนหวนกลับ
　　หม่าลู่ปิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “เจ้าถูกหลอกแล้ว!” ร่างกายของหม่าลู่ปิงเปล่งประกายแสงสีทองออกมาอย่างไม่หยุดพัก
　　“พลังร่างมหายาน?!”
　　พลังร่างมหายานถือเป็นพลังขั้นสูงสุดของการฝึกฝนร่างกาย ผู้ฝึกยุทธคนนั้นจะสามารถใช้พลังลมปราณที่มีปกป้องทั้งเส้นพลังลมปราณและผิวหนังของผู้ใช้ได้ ผู้ที่ฝึกฝนร่างกายจนไปถึงขั้นสูงสุดได้จะสามารถย่อขนาดพลังอวตารตัวเองให้เหลือเท่ากับร่างกายของผู้ใช้ได้ มีผู้ฝึกยุทธไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถฝึกฝนร่างกายจนคลุมมันด้วยพลังงานที่อัดแน่นแบบนี้ได้ ในตอนนี้ผิวหนังของหม่าลู่ปิงไม่ได้ต่างอะไรกับพระพุทธรูปทองคำ! การป้องกันของตัวเขาเพิ่มขึ้นจนน่าตกใจ
　　หม่าลู่ปิงพุ่งตัวไปด้านหน้า แม้ว่าจะต้องพบกับภาพลวงตา แต่ตัวเขาก็ไม่ยอมแพ้ที่จะเหวี่ยงหมัดใส่เป้าหมายต่อไป
　　เมื่อดาบถูกชักออกจากฝักมันจะไม่มีวันหวนกลับ!
　　ดาบปีศาจได้เหวี่ยงดาบของตัวเองอย่างรุนแรงอีกเช่นเคย ดวงตาของเขามีแต่ความมุ่งมั่นที่ยังเหลืออยู่
　　ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม!
　　ร่างทั้งสามของยู่ฉางตงได้รวมเป็นหนึ่งก่อนจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง! ทันทีที่ยู่ฉางตงเคลื่อนที่ผ่านเป้าหมายมาได้ ตัวเขาก็ได้ปักดาบยืนยาวลงบนพื้นเพื่อเป็นการทรงตัว!
　　หม่าลู่ปิงกระเด็นถอยกลับไป..
　　ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม!
　　การโจมตีนี้ได้ทำให้หม่าลู่ปิงชนเข้ากับสิ่งก่อสร้างที่อยู่ด้านหลัง และเพราะความเสียหายทำให้เกิดฝุ่นควันบดบังวิสัยทัศน์ของทุกคน ในตอนนี้ทุกอย่างได้สงบลงอีกครั้ง
　　การต่อสู้ของยอดฝีมือมักจะเป็นการต่อสู้ที่มีพลังทำลายล้างและอันตรายเหนือกว่าจะจินตนาการได้
　　ผู้ฝึกยุทธที่อยู่ใกล้ทำได้เพียงเฝ้ามองดูเท่านั้น พวกเขาไม่กล้าพอที่จะเข้าใกล้ มันเป็นภาพที่น่าตื่นตกใจแล้วที่ได้เห็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบต่อสู้ การเข้าใกล้การต่อสู้ที่อันตรายแบบนี้ไม่ได้ต่างอะไรจากการฆ่าตัวตาย
　　ยู่ฉางตงมองไปทางที่หม่าลู่ปิงกำลังยืนอยู่ ตัวเขาตกอยู่ในความสับสน หัวใจของยู่ฉางตงเต้นแรงเมื่อได้เห็นดาบมรกตขนาดใหญ่ฝังอยู่บนพื้น ยู่ฉางตงได้มองเห็นทุกอย่างหลังจากที่ฝุ่นควันจางหายไป ดาบเล่มนั้นส่องประกายอยู่ที่กลางแดด มันคือดาบพลังงานนั่นเอง ดูเหมือนว่าหม่าลู่ปิงจะไม่สามารถหลบการโจมตีนี้ได้ และเพราะแบบนั้นจึงทำให้หม่าลู่ปิงต้องบาดเจ็บ
　　ในที่สุดเขาคนนั้นก็มาถึง
　　“ศิษย์พี่ใหญ่อย่างงั้นเหรอ?” ยู่ฉางตงมองขึ้นไปบนฟ้า
　　ที่อาคารฝั่งตรงข้าม ยู่เฉิงไห่กำลังเอามือไขว้หลังก่อนที่จะจ้องมองมา ตัวเขาเหลือบมองไปที่ยู่ฉางตงอย่างใจจดใจจ่อ ยู่เฉิงไห่ไม่แม้แต่จะชายตามองหม่าลู่ปิงที่นอนอยู่บนพื้น “เป็นเจ้าจริงๆ ด้วย”
　　ยู่ฉางตงยืดตัวขึ้นก่อนที่จะตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม “ใช่ เป็นข้าเอง”
　　“ทำไมเจ้าถึงต้องช่วยข้า?”
　　“ข้าไม่ได้ช่วยท่าน…ข้าก็แค่เดินไปตามทางของข้าก็เท่านั้น”
　　“ทางของเจ้า?”
　　“ถูกต้องแล้ว” ยู่ฉางตงตอบกลับมาอย่างเฉยเมย
　　ยู่เฉิงไห่ที่ได้ฟังแบบนั้นพูดต่อ “ศิษย์น้องรอง ในฐานะที่ข้าเป็นศิษย์พี่ใหญ่ ข้าต้องอดทนกับเจ้ามาโดยตลอด ข้าต้องพยายามทำความเข้าใจและช่วยเหลือเจ้า….ข้าพยายามจะไม่ถือสาเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต แต่…” ยู่เฉิงไห่หยุดพูดไปก่อนที่จะพูดออกมาอย่างจริงจัง “แต่เพื่อเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ของเหล่าสาวกสำนักอเวจี ข้าจะถอยไปไหนไม่ได้อีก ข้าจะฆ่าหม่าลู่ปิงแทนเจ้าเอง ศิษย์น้อง!”
　　ยู่ฉางตงยิ้มให้ก่อนจะตอบกลับมา “ท่านเป็นศิษย์พี่ใหญ่ ข้าเองก็เคารพท่านมาโดยตลอด ข้าให้เกียรติท่านและพยายามที่จะหลีกทางให้ท่านเสมอ ยังไงซะผู้เป็นศิษย์น้องก็ไม่ควรดูหมิ่นศิษย์พี่ เป้าหมายของท่านอาจจะมีความสำคัญมาก และเจ้านั่นก็ไม่ควรจะขวางทางท่าน เป็นเพราะเจ้านั่นมีชื่ออยู่ในรายชื่อของข้า ข้าจะเป็นผู้ลงมือฆ่าเขาเอง”
　　หม่าลู่ปิงไออย่างรุนแรง ในตอนนี้ตัวเขาบาดเจ็บสาหัส แต่ถึงแบบนั้นเขาก็ไม่ยอมแพ้ หม่าลู่ปิงรีบรวบรวมเรี่ยวแรงก่อนที่จะลอยขึ้นมาอีกครั้ง ตัวเขาที่ลอยขึ้นมาได้มองไปยังรอบตัว
　　ใครจะไปคิดว่าหนึ่งในแปดแม่ทัพใหญ่จะถูกเปรียบเปรยจนดูเหมือนกับลูกไก่ในกำมือแบบนี้ ทั้งสองคนกำลังลอยอยู่บนอากาศก่อนที่จะโต้เถียงกันเพื่อหาว่าใครที่ควรจะฆ่าหม่าลู่ปิง! หม่าลู่ปิงที่รู้เรื่องทั้งหมดรู้สึกโกรธยิ่งกว่าเดิม “พอได้แล้ว! ยู่ฉางตง เจ้าเป็นแค่ผู้มีพลังอวตารดอกบัวหกกลีบ เจ้าจะฆ่าข้าได้ยังไงกัน?”
　　อวตารดอกบัวหกกลีบ?
　　เปลือกตาของยู่เฉิงไห่กระตุก ในตอนนั้นตัวเขาก็เกิดความรู้สึกอะไรบางอย่างขึ้นมา ตัวของยู่เฉิงไห่เองก็สามารถฝึกวรยุทธได้ดีเหมือนกัน แต่ถึงแบบนั้นตัวเขาก็ยุ่งอยู่กับการดูแลสำนักอเวจีมาโดยตลอด
　　หม่าลู่ปิงหันไปหายู่เฉิงไห่ก่อนจะพูดต่อ “ยู่เฉิงไห่ กำลังเสริมของข้ากำลังจะเดินทางมา…ในตอนนี้เจ้าน่ะถูกล้อมไว้หมดแล้ว เจ้ามีสิทธิ์อะไรกันที่จะมาเผชิญหน้ากับข้า?”
　　ยู่เฉิงไห่ไม่ได้มองไปที่หม่าลู่ปิง ดวงตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ยู่ฉางตง “ศิษย์น้องรอง เจ้าเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวหกกลีบเท่านั้น ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะสามารถฆ่าหม่าลู่ปิงได้หรอกนะ…เจ้าน่ะไม่จำเป็นที่จะต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์อีกแล้วล่ะ”
　　ยู่ฉางตงยังคงยิ้มเช่นเดิม “ศิษย์พี่ใหญ่…ยกโทษให้ข้าด้วยที่ข้าไม่เห็นด้วยน่ะ” ดาบยืนยาวของเขาสั่นเครือ
　　ซู่วว!
　　แสงสีแดงจางๆ ได้ส่องออกมาจากดาบ
　　ชิ๊ง!
　　ดาบยืนยาวได้ลอยออกมาต่อหน้ายู่ฉางตง ยู่ฉางตงผสานฝ่ามือ ที่รอบตัวของเขาเต็มไปด้วยพลังงานที่พลุ่งพล่าน
　　สิ่งก่อสร้างที่อยู่ใกล้ๆ กับยู่ฉางตงถูกยกขึ้นไปบนอากาศ ทุกสิ่งที่อยู่รอบกายของเขาล้วนสั่นสะเทือน
　　ไม่นานหลังจากนั้นดาบยืนยาวก็ลอยออกมา มันได้สร้างดาบพลังงานรูปแบบพัดขึ้น
　　ยู่เฉิงไห่ตกใจเล็กน้อย “นั่นมันพลังรากฐานแห่งการฟื้นคืน?”