ทันทีที่ลู่เหวินพูดจบ ชุนฟางและชุนอันหันมามองชุนหลง ทั้งสองคนก็อยากจะรู้เช่นกันว่าบุตรชายของตัวเองไร้ซึ่งบาดแผลและหายจากความพิการได้อย่างไร
ที่จริงชุนหลงไม่จำเป็นต้องตอบลู่เหวินเพื่อสนองความสงสัยของเขา เพราะเขาไม่อยากจะทำเช่นนั้น แต่นี่เป็นส่วนหนึ่งในแผนของชุนหลง เขาจึงพยักหน้าอธิบาย ‘สิ่งที่ได้เกิดขึ้น’
พ่อแม่ของเขาเองก็สงสัยว่าชุนหลงรักษาตัวจากสิ่งที่เขาเจอมาได้อย่างไร ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลและถึงกับปางตายเมื่อโจรสวมหน้ากากจู่โจมเขาก่อนที่พวกมันจะหนีไป
ก่อนหน้านี้ชุนหลงไม่มีเวลาอธิบายก่อนลู่เหวินมาถึง เขาจึงได้แต่ประวิงมันเอาไว้ แต่เมื่อลู่เหวินถาม มันก็เป็นเวลาอันสมบูรณ์แบบในการเล่าเรื่องทั้งหมด
ชุนหลงหันไปมองพ่อแม่และพยักหน้าก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราว
“ข้าถูกพวกมันทำร้ายและทิ้งให้ตายกับพื้นในตอนที่เกิดวายุสายฟ้า เมื่อไม่กี่ชั่วยามก่อน ข้าอยู่ไกลจากป่าคราม 3 ลี้ ในตอนที่ข้ากำลังจะตาย ชายแก่คนหนึ่งก็บินเข้ามาและช่วยข้าจากวายุสายฟ้า พอเขาเห็นร่างกายที่บาดเจ็บจึงให้ข้ากินโอสถลึกลับ บาดแผลข้าหายเป็นปลิดทิ้งไม่เหลือแม้แต่แผลเป็น มันเหมือนกับปาฏิหาริย์ แต่ชายชราคนนั้นก็หายตัวไปหลังจากเห็นว่าข้าหายดี ข้าไม่ทันได้ถามชื่อของเขา เขาทะยานฟ้าบินไปทางบูรพา”
ชุนฟาง ชุนอัน และลู่เหวินต่างพูดไม่ออก
‘เด็กคนนี้โชคดีได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ?’
ทั้งสามคิดแบบเดียวกันและไม่แม้แต่สงสัยในเรื่องแต่งอันสมบูรณ์แบบของชุนหลง พวกเขาคิดว่าชายชราคนนั้นช่วยชุนหลงเอาไว้และยังทำให้เส้นปราณของเขาเปิดอีกด้วย
นักปรุงยาลู่อิจฉาจนหน้าแทบจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวเมื่อได้ฟังเรื่องราว
จู่ ๆ ยอดฝีมือระดับสูงได้ให้โอสถขั้นสุดยอดกับเด็กที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน เป็นที่รู้กันว่าผู้บ่มเพาะพลังจะต้องไปถึงขั้นสวรรค์เสียก่อนหากอยากจะบินบนฟ้า และโอกาสที่คนระดับนั้นจะเป็นนักปรุงยาด้วยยังยากในระดับที่แทบจะหาไม่ได้ ถ้าหากลู่เหวินได้พบเจอคนระดับนั้นและได้คำชี้แนะสักเล็กน้อย เขาคงจะก้าวหน้าได้อย่างแน่นอน
กลับกัน ชุนฟางกับชุนอันหน้าแดงด้วยความตื่นเต้น
ไม่เพียงแต่ลูกชายจะได้เจอกับยอดฝีมือชั้นสูงที่ช่วยรักษาตัวให้ แต่ยอดฝีมือผู้นั้นยังช่วยแก้ปัญหาที่ลูกชายเขามีมาตั้งแต่กำเนิด
ลู่เหวินถอนหายใจเมื่อได้รับคำตอบที่ต้องการด้วยความอิจฉาและเศร้าหมอง เขาหันไปมองชุนหลง ชุนฟาง และชุนอันก่อนจะประสานหมัดพูด
“ข้าขอแสดงความยินดีกับปรมาจารย์ค่ายกลชุน นายน้อยชุนจะต้องก้าวกระโดดได้ในอนาคตอย่างแน่นอนเมื่อปราณเปิดแล้ว คืนนี้ไม่มีอะไรแล้วข้าขอตัวก่อน”
ชุนฟางประสานหมัดให้ลู่เหวิน
“นักปรุงยาลู่ ขอบคุณที่ช่วยเหลือในวันนี้ โปรดรับของขวัญชิ้นนี้ของข้าแทนคำขอบคุณของตระกูลเราที่ท่านมาดึกดื่น”
ชุนฟางปรบมือ 2 ครั้ง องครักษ์สองคนเปิดประตูมาพร้อมกับอีกสองคนที่เดินตามมา พวกเขาแบกของหนักชิ้นใหญ่ที่ดูเหมือนกับหม้อเหล็ก หม้อนั้นมีอักขระและลายสลักบนผิวนอกพร้อมเปล่งประกายเงินบริสุทธิ์จากวัตถุดิบ
ทันทีที่ลู่เหวินได้เห็นหม้อ เขาก็ตาลุกวาวด้วยความปรารถนาและอดทนรอที่จะกลับบ้านไปทิ้งหม้อปรุงยาใบเก่าและใช้หม้อใบใหม่แทน แม้ว่าลู่เหวินจะเป็นอัจฉริยะนักปรุงยาที่มีชื่อเสียงในเมืองป่าคราม หม้อของเขาในตอนนี้ก็มีระดับเพียงแค่ทองแดงขั้น 2 ในขณะที่หม้อที่ชุนฟางเพิ่งจะให้เขานั้นมีความเหนือกว่าถึงหนึ่งขั้น มันคือหม้อทองแดงขั้น 3 ในระดับสูงสุด
เขาที่เป็นนักปรุงยาบอกระดับของหม้อนี้ได้แม้จะดูจากระยะไกล ว่ากันว่ามีเพียงแค่นักปรุงยาระดับทองแดงขั้น 3 เท่านั้นที่จะมีหม้อปรุงยาคุณภาพเช่นนี้ แม้แต่นักปรุงยาระดับเงินยังใช้หม้อปรุงยาระดับทองแดงขั้น 3 เช่นกัน เพราะการหาหม้อปรุงยาระดับเงินนั้นยากมาก
“ส่งนักปรุงยาลู่ให้ถึงบ้านปลอดภัยด้วย”
ชุนฟางสั่ง 4 คนที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในโถงหลัก
“ข้าหวังว่านักปรุงยาลู่จะไม่แพร่งพรายเรื่องในวันนี้กับผู้ใด”
ชุนฟางพูดไปเฉย ๆ แต่มันคือส่วนที่สำคัญที่สุดของวันนี้
ลู่เหวินดีใจมากที่รู้ว่าเขาใช้ช่วยเหลือชุนฟางครั้งใหญ่และยังได้หม้อปรุงยาระดับทองแดงขั้น 3 ที่มิอาจหาซื้อได้ง่าย ๆ มาครอง และมันยังเป็นขั้น 3 ในขั้นสูงสุดอีกด้วย
ลู่เหวินตอบ
“ท่านชุนวางใจได้ ลู่เหวินผู้นี้มิใช่คนเช่นนั้น”
ลู่เหวินประสานหมัดอีกครั้งก่อนจะตามคนคุ้มกันออกไปข้างนอก
เขารู้ว่าชุนฟางไม่ต้องการให้เขาบอกเรื่องในวันนี้กับใครเป็นอันขาด แค่เรื่องยอดฝีมือที่มาช่วยลูกชายชุนหลงของเขาบินได้นั้นก็หมายความว่าเขาเป็นยอดฝีมือในระดับสวรรค์เป็นอย่างน้อย และยังมีโอกาสสูงที่ว่าเขาเป็นนักปรุงยาระดับสูงเช่นกัน ลู่เหวินมิอาจพูดคุยเรื่องนี้กับใครได้ง่าย ๆ เพราะมันอาจจะนำภัยมาสู่ตัวเขาเอง
เมื่อลู่เหวินเดินทางกลับ ชุนฟางมองบุตรชายด้วยสายตาที่มีความสุขอันเปี่ยมล้น
“เจ้าหนู พ่อสบายใจที่ได้เห็นเจ้าไม่เป็นอะไร แต่วันนี้เจ้าผ่านอะไรมามากพอแล้ว เจ้ากลับไปนอนพักเถอะ พรุ่งนี้เราจะไปเลือกวิชาบ่มเพาะที่เหมาะสมกับเจ้าด้วยกัน ฮ่าฮ่าฮ่า”
ชุนฟางไม่รอชุนหลงตอบ เขารีบออกจากโถงกับชุนอันอย่างเป็นสุข ทั้งคู่เดินยิ้มแย้ม
เหล่าข้ารับใช้ต่างแปลกใจที่เห็นชุนฟางกับชุนอันยิ้มอย่างสดใสเมื่อออกมาจากโถงหลัก
ชุนหลงทำตามความทรงจำโดยการออกจากโถงหลักและเดินไปยังห้องของตัวเอง
ชุนอันกลับหยุดเดินและถามชุนฟางด้วยน้ำเสียงจริงจังเล็กน้อย
“แม้อาจารย์ลู่จะมาวันนี้ เขาก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากตรวจร่างกาย ให้หม้อปรุงยาทองแดงขั้น 3 เป็นของขวัญนั้นไม่มากไปหน่อยรึ? อย่างไรเขาก้ไม่กล้าเพร่งพรายเรื่องในวันนี้ง่าย ๆ อยู่แล้ว และคนผู้นั้นยังเป็นยอดฝีมือระดับสวรรค์อีก ท่านพี่ให้เขาเพราะอยากมั่นใจว่าเขาจะไม่เล่าเรื่องหลงเอ๋อให้ผู้ใดฟังหรือ?”
ชุนอันถามคำถามที่กวนใจ แม้ว่านางจะเป็นสตรีที่เฉลียวฉลาดมาก นางก็มิได้คุ้นเคยกับการรับมือกับคนเหมือนกับชุนฟาง นางจึงต้องใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าจะมองความตั้งใจของสามีออก
แต่ชุนนางนั้นเป็นจิ้งจอกเฒ่า และเป้าหมายของเขาไม่ได้มีเพียงเท่านั้น
“ต่อให้เป็นแค่การทำให้ลู่เหวินเงียบปากในเรื่องชุนหลงของเรา นั่นก็คุ้มค่าแล้ว ข้าไม่อยากให้คนรู้เรื่องที่หลงเอ๋อยังสบายดีทั้งที่ถูกลอบสังหารในวันนี้ แต่ข้ามอบหม้อปรุงยาให้ก็เพราะตัวลู่เหวินเองด้วย”
ชุนอันมองชุนฟางแต่ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาจะบอก ลู่เหวินมิใช่เป็นแค่นักปรุงยาทองแดงขั้น 2 หรือ? แม้จะมีพรสวรรค์ เขาก็มิได้เก่งที่สุดในอาณาจักรชะตาฟ้า มีนักปรุงยาขั้น 2 และแม้แต่ขั้น 3 ที่พร้อมจะยินดีรับสมบัติชิ้นนี้่
ชุนฟางพูดขึ้นมาราวกับอ่านความคิดชุนอันได้
“ลู่เหวินอาจเป็นเพียงแค่นักปรุงยาทองแดงขั้น 2 แต่จะเป็นแค่ในเวลานี้เท่านั้น อีกไม่ถึงปีเขาจะเป็นได้ถึงขั้น 3 ถึงตอนนั้น การมีนักปรุงยาขั้น 3 ที่จะช่วยเหลือลูกของเราในยามที่ต้องการนั้นนับเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า”
ชุนอันมองตาชุนฟางที่สดใสด้วยความตกใจ นางรู้ความตั้งใจของสามีแล้ว
“ท่านพี่ตั้งใจจะให้หลงเอ๋อเป็น…?!”
“ถูกแล้ว”
ชุนฟางตอบด้วยความมั่นใจอย่างเต็มที่ มันมีความภาคภูมิใจอยู่ในน้ำเสียงด้วย เขาเดินต่อไปด้วยจิตสังหารที่ค่อย ๆ แผ่ออกมาจากแววตา
“ถ้าสุนัขจรจัดที่ไหนคิดว่าจะมาฆ่าลูกชายฆ่าได้โดยปลอดภัย พวกมันคงไร้เสียงสาเต็มที ให้พวกมันภาวนาว่าข้าจะไม่เจอคนที่อยู่เบื้องหลังจะดีกว่า…”
ชุนฟางพูดจบและกระแอมราวกับว่าพยายามจะปลดปล่อยความโกรธที่สะสมในตัวเมื่อพูดถึงการลอบสังหารชุนหลงอีกครั้ง เขากับชุนอันเดินเข้าห้องเพื่อพักผ่อน
ชุนหลงมาถึงสวนของตัวเอง เขาเดินตรงไปยังห้องใหญ่ที่สุดตรงกลาง ห้องของเขานั้นมีชั้นตำราใหญ่ 5 ชั้น ทุกชั้นเต็มไปด้วยตำราทุกประเภท ทั้งเกี่ยวข้องกับการปรุงยา ค่ายกล การบ่มเพาะ และอื่น ๆ ชุนหลงล็อคประตูในทันทีที่เข้าห้อง เขาเดินไปที่เตียงที่อยู่ข้างห้องตรงข้ามกับชั้นตำรา เขานั่งลงที่กลางเตียงและหลับตา ความคิดของเขาเพ่งไปที่หินสามเหลี่ยมที่อยู่ในร่าง
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
