Monarch of Time 37 – การประลอง

Monarch of Time MoT.37 – การประลอง

ชุนหลงสนใจที่จะร่วมงานประมูลอยู่แล้ว แต่เมื่อได้ยินว่าวัตถุดิบ 2 ชนิดสุดท้ายที่เขาต้องการอาจจะอยู่ในงานประมูลด้วยการมาประมูลในอีก 15 วันข้างหน้าจึงกลายเป็นเรื่องที่เขาต้องสนใจเป็นพิเศษ

“ใต้เท้า หลังลดราคาสมุนไพรขั้น 1 จํานวน 40 ชุด เห็ดหลินคือรากขาว บัวโลหิต และพิษอสรพิษลิ้นดํา หักจากค่าโอสถทลายม่านปราณแล้วเรายังติดค้างท่านอยู่ 844 คะแนน

หลินชิงพูดและหยิบตราประจําตัวออกมา เขาโอนคะแนนที่เหลือให้กับชุนหลง

ชุนหลงเพิ่งจะได้พบปัญหาเขาไม่มีแหวนมิติเพื่อที่จะพกพาสินค้าทั้งหมดที่เขาซื้อในวันนี้

เขาหายใจเข้าลึกก่อนจะปั้นหน้าพูดกับหยินชิง

“ข้าอยากได้กระเป๋าใบใหญ่ด้วย”

หยินชิงดูเหมือนจะไม่เข้าใจจนกระทั่งชุนหลงชี้นิ้วที่มือขวาให้ดู

“ข้าถูกขโมยแหวนมิติไป ข้าต้องแบกของทุกอย่างเองจนกว่าจะเจอคนร้ายและเอาแหวนคืนมาได้ ข้าถึงต้องสวมชุดดําเช่นนี้ ข้าไม่อยากจะถูกจดจําในตอนที่แบกของไปมา”

แม้จะเป็นชุนหลงก็ต้องนับถือตัวเองที่พูดเรื่องโกหกหน้าตายได้กลางวันแสก ๆ

หยินชิงทําหน้าเข้าอกเข้าใจราวกับรู้ซึ้งถึงปัญหาของชุนหลงเขาพูดกับเม่ยอรี่

“เอากระเป๋ามาให้ใต้เท้าเร็ว”

เม่ยอวี่รีบเดินออกไปและกลับมาด้วยกระเป๋าสีดําใบใหญ่พอที่จะใส่วัตถุดิบทั้งหมดที่ชุนหลงซื้อได้

หยินชิงกับหว่องโป๊ตากระตุกเมื่อมองดูวัตถุดิบมูลค่ามากกว่า 1,000 คะแนนนิกายถูกยัดใส่กระเป๋าเหมือนกับของราคาถูกที่ซื้อหาได้ตามร้านข้างถนน แต่ทั้งสองกล้าพูดอะไรออกมา

แม้ชุนหลงจะหน้าหนาและเป็นท่าทางของทั้งสองคนได้เขาก็ต้องซื้อทุกอย่างในครั้งนี้ เขาบอกลาหยินชิงและคนที่เหลือก่อนจะกลับโรงเตี้ยม

เมื่อชุนหลงออกจากห้องประเมิน หยินชิงมองหว่องโป๊และเม่ยอวี่

“วันนี้พวกเจ้าทําดีมาก แต่จงจําเอาไว้ หากครั้งหน้าท่านใต้เท้ากลับมาที่หอสมบัติของเราอีก เจ้าจะต้องรีบไปบอกข้า”

เขาเน้นคําสุดท้าย หว่องโป๊กับเม่ยอวีพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป

ในระหว่างทางกลับ ชุนหลงได้พบมุมเงียบมุมหนึ่งใกล้โรงเตี้ยมที่เขาพัก และหลังจากเปลี่ยนชุดกลับมาเป็นชุดศิษย์นอกเขาก็กลับห้องและวางกระเป๋าดําใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยวัตถุดิบโอสถบนพื้น

ชุนหลงถอนหายใจ

“ไปไหนมาไหนโดยไม่มีแหวนมิติมันเหนื่อยเป็นบ้า ข้าต้องมีมันซักวงแล้ว ไม่งั้นครั้งหน้าข้าต้องแบกของแบบนี้อีก”

ถึงชุนหลงจะพูดเช่นนั้น เขาก็รู้ดีว่าแหวนมิติเป็นของที่แพงมากจนแม้แต่เจ้าอ้วนฟูก็ยังไม่มีสักวง แต่เขาตั้งใจจะหามันมาให้ได้ในครั้งหน้าที่ไปหอสมบัติ

หลังจากที่ชุนหลงทิ้งกระเป๋าวัตถุดิบไว้ในห้อง เขาออกไปหาผู้ดูแลโรงเตี้ยมและจ่าย 4 คะแนนสําหรับเดือนหน้า

เวลานี้ชุนหลงมี 845 คะแนนบนหยกประจําตัว ค่าพักแรม 4 คะแนนไม่มีความหมายสําหรับเขาเลย

หลังจากจ่ายให้ผู้ดูแลโรงเตี้ยม ชุนหลงคิดจะรับประทานนอกโรงเตี้ยมในวันนี้ แม้เขาจะรับประทานอาหารที่โรงเตี้ยมส่งให้ที่ห้องทุกวัน อาหารที่ได้ก็เป็นอาหารคุณภาพต่ําที่สุดการรับประทานอาหารแบบนั้นทั้งเดินทําให้ท้องไส้เขาไม่เป็นสุข

แม้ชุนหลงจะไม่นับว่าร่ํารวย แต่ 841 คะแนนที่มีอยู่ไม่ได้ทําให้เขาเป็นคนจนอีกแล้ว เขาจึงเลือกร้านอาหารที่นับว่าดี

เขารับประทานทั้งเนื้อและผักจนอิ่ม ถึงสุราจะเทียบกับหอกลิ่นพิศวงไม่ได้ มันก็ยังดีกว่าน้ําเปล่าที่เขาต้องดื่มทุกวันในหนึ่งเดือนที่ขลุกอยู่แต่ในห้อง

เมื่อชุนหลงจ่ายค่าอาหารเรียบร้อย เขาสังเกตเห็นความวุ่นวายรอบตัว ศิษย์ส่วนมากบนถนนกําลังมุ่งหน้าไปทางตะวันออกของเมือง

ชุนหลงเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่กําลังวิ่งอยู่ เขาถาม

“โทษทีนะพี่ชาย ทําไมทุกคนถึงรีบนักล่ะ?”

ชายหนุ่มที่ชุนหลงถามหยุดมองเขาราวกับมองมนุษย์ต่าง

ดาว

“เจ้าไม่ได้ยินร? วันนี้จะมีการประลองระหว่างเสี่ยวจูหยานกับเล่ยป่ง ผู้ชนะจะกลายเป็น 100 อันดับแรกของลานประลอง

ทันทีที่เขาอธิบายจบ เขาก็รีบวิ่งไปทางตะวันออกของเมือง

“การประลองรึ? น่าสนุกนี่”

ชุนหลงคิดก่อนจะตามผู้คนไปดูด้วย