Love Code at the End of the Worldเล่มที่ 2 44(บทที่ 99) – อนาคตของทหารสาว

เล่มที่ 2 ตอนที่ 44(บทที่ 99) – อนาคตของทหารสาว

“นายกำลังโกหก!!“ราฟเฟิลโกรธจนแก้มแดง เขาพยายามใช้หนังสือเล่มเล็กทุบตีขณะที่เขาพูดว่า “ผมเห็นทุกอย่าง อย่าลืมสิว่าผมอยู่ข้างๆนาย“

“นายเห็นอะไร?”แฮร์รี่ผลักใบหน้าของราฟเฟิลด้วยฝ่ามือของเขา “อย่ามากล่าวหาคนอื่นถ้าไม่ได้เห็นจริงๆ“

ราฟเฟิลปัดมือแฮรี่และชี้ไปที่สมองของเขา “มันไม่จำเป็นต้องใช้สมองคิดทบทวนเลย แต่จากมุมมองนั้น ผมกล้าพูดเต็มปาก!! อืม….!“แฮรี่เอื้อมมือไปปิดปากราฟเฟิล เขาจับราฟเฟิลแน่นต่อให้ดิ้นก็ไม่หลุด

ทันใดนั้น แฮรี่ก็โน้มตัวลงไปจูบหน้าผากราฟเฟิล ราฟเฟิลจ้องมองแฮรี่ดวงตาเบิกกว้าง

ทุกคนถึงกับตะลึงงันในสิ่งที่เห็น

ผู้อาวุโสอลูฟาส่ายหน้า และยิ้มขณะที่เขาหวีเคราสีขาวโพลน

พี่เช่อชื่อเอามือปิดปากที่กำลังอ้าปากข้าง ขณะที่ลุงเมสันก็เริ่มบ่นพึมพำ “ลูกชายของผมชอบผู้ชายเหรอ? ทำไมผมไม่เห็นรู้เลย!!“

แฮรี่ยิ้มและมองไปที่ทุกคน “ราฟเฟิลสมควรได้รับเครดิตจากภารกิจครั้งนี้ด้วย!!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จากนั้นก็ชี้นิ้วไปทางผู้คนที่อยู่รอบข้าง สายตาของเขานั้นจริงจังมาก “ถ้ามีใครกล้าเรียกเขาว่ามาสคอต หนูน้อยน่ารัก หรือคุณนายราฟเฟิลอีกล่ะก็ ผม แฮรี่ขอรับรองเลยว่าผมจัดการคนเลวพวกนั้นเอง“

ราฟเฟิลยืนตรงอยู่ในอ้อมแขนแฮรี่ สิ่งที่แฮรี่พูดทำให้เขาสั่นคลอนอย่างเห็นได้ชัด

ลืมเรื่องของราฟเฟิลไปก่อน ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน

“ราฟเฟิล!“ทุกคนเริ่มส่งเสียงเชียร์ “ราฟเฟิล สุดยอด!!“

แฮรี่ตบหน้าที่กำลังมึนงงของราฟเฟิลเพื่อเรียกสติ จากนั้นก็กอดไหล่ของเขาหันไปทางฝูงชนเพื่อตอบรับกำลังใจและคำชมเชย

ราฟเฟิลยังคงยืนตะลึงอยู่ข้างๆแฮรี่ ราวกับว่าเขาไม่เคยได้รับการตอบรับแบบนี้ และไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองกลับไปอย่างไร

ทุกคนต่างก็เดินกรูกันออกมาข้างหน้า ฉันรีบขยับตัวหนี วินาทีต่อมา ทุกคนต่างก็อุ้มราฟเฟิลและแฮรี่ขึ้น ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอกและมองไปทางราฟเฟิลที่กำลังตื่นตระหนก กลับแฮรี่ที่กำลังสบายใจ ขณะที่ถูกอุ้มออกไป ร่างกายของพวกเขาลอยขึ้นกลางอากาศเป็นครั้งคราวท่ามกลางเสียงโห่ร้องของฝูงชน

ผู้อาวุโสอลูฟาส่ายหน้าและหัวเราะเบาๆ “เด็กพวกนี้!!“

ลุงเมสันพยักหน้าด้วยความภาคภูมิใจและกล่าวว่า “ในที่สุด ลูกชายของผมก็โตเป็นผู้ใหญ่!“

พี่สาวเช่อชื่อที่มักจะแสดงใบหน้าเข้มงวดก็เผยรอยยิ้มอันแสนอ่อนโยน “ครั้งนี้ พวกเขาโตขึ้นอีกแล้ว“

“ใช่แล้วล่ะ“ผู้อาวุโสอลูฟาสางเคราของเขาและมองมาที่ฉัน “ต้องขอบคุณ หลัวปิง มีเพียงผู้หญิงเท่านั้นที่ทำให้พวกผู้ชายโตขึ้นได้“เขายิ้มและไม่พูดอะไรต่อ

ร่างกายของฉันเกร็ง ใบหน้าของฉันร้อนจี๋ ฉันเหมือนถูกชมโดยไม่มีเหตุผลอีกแล้ว

“สาวๆ รออะไรอยู่ล่ะ?”เจ้าหญิงอาร์เซนอลยิ้มขณะมองไปทางเสวี่ยกี๋และกลุ่มผู้หญิง “เร็วเข้า ย้ายสินค้าลงมา!“

“ค่ะ!“พี่สาวมีอาตอบรับคำพูดเป็นคนแรก

พวกเธอเดินผ่านฉันไปทีละคน พี่สาวมีอายกนิ้วให้ฉัน เสวี่ยกี๋พยักหน้าให้ฉัน ส่วนเสี่ยวหญิงก็ยิ้มและกล่าวว่า “ฉันอิจฉาเธอจังเลย!! นั่นเสื้อผ้าใหม่ของเธอใช่ไหม?”

” เร็วเข้า ทำงาน!!“พี่มีอาลากตัวเธอออกไป “เสื้อผ้าเหรอที่จะซ่อนหน้าอกของเธอ? ฮ่าฮ่าฮ่า….” พี่สาวมีอาระเบิดเสียงหัวเราะอันแสนไพเราะอีกครั้ง เสียงของเธอดังยิ่งกว่าเสียงเชียร์ก่อนหน้านี้อีก

เสี่ยวหญิงทำหน้ามุ่ย

ฉันมองดูพวกเธอเดินผ่านไปขณะที่ฉันเริ่มคิดถึงเสื้อผ้าที่เห็นในโคร ฉันสงสัยว่าจะมีตัวไหนบ้างนะที่เหมาะกับเสี่ยวหญิง

“นี่มันสุดยอดมากเลย!!“หมิงหยูรีบเปิดกล่องปฐมพยาบาล และได้ค้นพบกับสิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้น

พลังในการรักษาของเธอมีขีดจำกัด สำหรับอาการบาดแผล พลังของเธอนั้นได้ผลเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถรักษาไข้หวัดธรรมดาหรือไข้หวัดใหญ่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากใครได้รับบาดเจ็บจนเสียเลือดมาก หมิงหยูก็ไม่สามารถฟื้นฟูเซลล์เม็ดเลือดแดงได้ ดังนั้น เธอยังคงต้องใช้ยา

สมาชิกในทีมของเธอที่เป็นทีมแพทย์ หยิบตัวยาออกมาดูครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความตื่นเต้น ราวกับว่าพวกเธอกำลังจมอยู่ในขุมทรัพย์ที่ควรค่าแก่การชื่นชม

“ยาพวกนี้เป็นสิ่งของล้ำค่ามาก!!“

“ใช่แล้วล่ะ! ยาที่พวกเรามีการเป็นของล้าสมัยไปเลย!“

“รีบตรวจสอบวันหมดอายุก่อน เราจะต้องคำนวณเพื่อนับตั้งแต่วัน“

“อืม!“

สมาชิกในทีมแพทย์ผลัดกันเข็นรถเข็น และเริ่มจัดเรียงตามวันหมดอายุ

ในทางกลับกัน ทีมห้องเก็บของก็เริ่มเคลื่อนย้ายผลิตภัณฑ์เด็ก พวกเขาตาลุกวาวเช่นกัน

“เร็วเข้ามาดูนี่สิ!! ขวดนม!! เดี๋ยวพวกเรารีบเอาไปให้พี่เหมยซีกัน!“

“นี่มันแป้ง!! แล้วมันก็เนื้อ!“

“พระเจ้า!! นี่มันเงินมหาศาล!!“

“พวกเราขายของที่เหลือได้!!“

“อย่าเด็ดขาด! จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากคนรู้ว่าพวกเรามีของล้ำค่าเหล่านี้!! มันจะไม่ดึงดูดพวกโจรหรือไง?!”

“ถูกของเธอ! เราจะเก็บไว้ใช้เอง แล้วก็กินทั้งหมดนี้ด้วย!“

“ใช่แล้วล่ะ!! ตั้งแต่เกิดมา ฉันยังไม่เคยรู้เลยว่าเนื้อสัตว์มีรสชาติอย่างไร“

“ฉันว่าไม่น่าจะมีใครเคยรู้ด้วยซ้ำ!“

เจ้าหญิงอาร์เซนอลจับมือผู้อาวุโสอลูฟาเดินผ่านกลุ่มคนที่กำลังเก็บรวบรวมข้อมูล ผู้อาวุโสอลูฟายิ้มอย่างพึงพอใจ

ฉันมองไปที่เจ้าหญิงอาร์เซนอลและหยิบกลีบกุหลาบออกมาจากกระเป๋า “นี้สำหรับเธอ“

เจ้าหญิงอาร์เซนอลมองเห็นกลีบกุหลาบ เธอมองมาที่ฉันด้วยความตกใจ

ฉันยิ้มตอบ “สิ่งนี้สามารถรับประทานได้ ฉันไม่เจอเมล็ดพันธุ์ชนิดใดเลย แต่ฉันเชื่อว่า ที่แห่งนั้นจะต้องมีที่เก็บเมล็ดพันธุ์อยู่“

เจ้าหญิงอาร์เซนอลพยักหน้าด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์อัดแน่น “อืม“

“เร็วเข้าทุกคน!“พี่สาวเช่อชื่อออกคำสั่งจากด้านบน

พี่มีอา เสวี่ยกี๋ เสี่ยวหญิง หมิงหยูกำลังขะมักเขม้นอยู่กับการจัดเรียงสินค้า

ฉันมองไปที่พวกเธอสักพักจากนั้นก็เดินไปหาพี่เช่อชื่อ “พี่เช่อชื่อ ฉันมีความคิด“

พี่เช่อชื่อและลุงเมสันที่ยืนอยู่ข้างๆ มองมาที่ฉัน

“หลัวปิง บอกพวกเราหน่อยสิว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่?”ลุงเมสัน ยิ้มอย่างอ่อนโยน

พี่เช่อชื่อก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้มเช่นกัน เธออ่อนโยนกับเด็กผู้หญิงมาก

ฉันหยุดนิ่งชั่วขณะ จากนั้นฉันก็ยืนตรงและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ฉันต้องการนำทีมดีอาร์(DR) ออกไปทำงานภาคสนาม“

ทันใดนั้นทุกคนก็มองมาที่ฉันด้วยความตกใจ ทีมแพทย์ ทีมจัดเก็บ เจ้าหญิงอาร์เซนอลและผู้อาวุโสอลูฟาก็มองมาที่ฉัน โรงเก็บเครื่องบินที่เคยวุ่นวายก็กลายเป็นเงียบสงัดในทันที

*ตุบ*ขวดนมตกจากมือพี่มีอา เธอมองฉันด้วยสายตาตกใจที่แฝงไปด้วยความหวัง เสวี่ยกี๋ที่สงบเสงี่ยม หมิงหยูผู้แสนอ่อนโยนและเสี่ยวหญิงแสนน่ารักต่างมองมาที่ฉัน

เสวี่ยกี๋จดจ่ออยู่กับใบหน้าของฉัน

หมิงหยูกอดกระเป๋าสะพายแน่น เสี่ยวหญิงประสานมือของเธอเข้าด้วยกันและกล่าววิงวอนว่า ” ได้โปรด ได้โปรด!“

พี่เช่อชื่อและลุงเมสันค่อยๆคลายความตกใจและหันหน้ากลับมาด้วยความเคร่งขรึม

ฉันพูดต่อไปว่า “ฉันรู้ดีว่าผู้หญิงทุกคนมีค่า โดยเฉพาะกับทีมดีอาร์(DR)ที่ยิ่งมีค่ามากเป็นพิเศษ อย่างไรก็ตาม สาวๆในทีมดีอาร์ไม่ต้องการจะมีชีวิตอยู่เพื่อเป็นเพียงสมบัติล้ำค่าในมือของทุกคน พวกเธอเองดิ้นรนสุดชีวิตเพื่อจะได้ออกไปดูโลก พวกเธอปรารถนาที่จะได้ออกไปเห็นโลกกว้าง ดังนั้น ฉันจึงหวังว่าจะสามารถพาพวกเธอออกไปทำภารกิจได้!“

ฉันวันทยาหัตถ์แสดงความเคารพแบบทหารของโนอาห์ทันที สายตาของฉันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ท่าทางของฉันเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม เพราะฉันรู้ว่า ฉันจะต้องรับผิดชอบชีวิตทุกคนของทีมดีอาร์ทันทีที่ฉันเอ่ยปากขอ