Love Code at the End of the Worldเล่มที่ 2 38(บทที่ 93) – วิญญาณในสวนอีเดน

เล่มที่ 2 ตอนที่ 38(บทที่ 93) – วิญญาณในสวนอีเดน

หุ่นยนต์ค่อยๆยกมือขึ้นสัมผัสหน้าอกของมัน ราวกับว่ากระสุนไปโดนหน้าอกของซิงชวนเข้าจริงๆ จากนั้นมันก็ค่อยๆเงยหน้ามามองฉัน ฉันยกปืนขึ้นโดยไม่ลังเลและเตรียมพร้อมที่จะลั่นไกยิงมันอีกครั้ง แต่แล้ว วัตถุโปร่งแสงสีฟ้าก็บินผ่านด้านหลังซิงชวน

ด้วยความตกตะลึง ฉันกำปืนและถือกล่องของขวัญดอกกุหลาบแน่น ที่หางตาของฉัน มองเห็นเป็นวัตถุโปร่งแสงสีฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนลอยอยู่กลางอากาศ

“พวกมันกำลังมา“ซิงชวนกล่าวอย่างใจเย็น และค่อยๆคลายมือหุ่นยนต์ที่ปิดหน้าอกลง

ด้านหลังของเขามีวัตถุโปร่งแสงสีน้ำเงินกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ มันมีรูปร่างเหมือนมนุษย์คืบคลานออกมาจากกิ่งไม้หนาทึบที่อยู่โดยรอบ ขยับเข้ามาใกล้พวกเรามากขึ้น

ฉันไม่กล้าขยับตัว พยายามกวาดสายตามองไปทั่ว พวกเขาคลานผ่านชั้นวาง โผล่ออกมาจากกองเสื้อผ้า โดยมีริบบิ้นสีฟ้าสว่างที่ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดี!! พวกเขาเหมือนกับไฟท้ายรถในวีดีโอที่ถูกถ่ายด้วยภาพสโลโมชั่น แสงไฟเป็นเหมือนหางคอยเต้นรำพลิ้วไหวอยู่ข้างวัตถุโปร่งแสงสีฟ้าตามติดไม่ขาดสาย

พวกเขาเข้ามาหาพวกเราทีละนิด เงียบงันราวกับภูติผี สร้างความน่ากลัวสะท้านไปถึงกระดูกสันหลังของฉัน

ฉันมองไปที่ซิงชวน “มันคืออะไร“

“วิญญาณ เราเรียกพวกเขาว่าวิญญาณ วิญญาณมีความไวต่อพลังงาน พวกเขาจะดูดกลืนพลังงาน หลัวปิง“น้ำเสียงของเขาฟังดูจริงจังมาก “ผมรู้ว่านายไม่เต็มใจที่จะไปกับผม แต่ตอนนี้ผมต้องช่วยนาย“ซิงชวนกางปีกหุ่นยนต์ขนาดใหญ่ของเขาและบินเข้าหาฉัน

ทันใดนั้น วิญญาณที่อยู่รอบๆก็กระโจนใส่เขาจากทุกทิศทาง

“ซิงชวน!!“ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาเขา โยนกล่องดอกกุหลาบที่อยู่ในมือข้างซ้ายทิ้งไปเพื่อจะได้ขวามือของเขา เมื่อปลายนิ้วสัมผัสกับมือหุ่นยนต์ วิญญาณเปล่งประกายแสงสีฟ้าที่บินผ่านร่างของเขาก็กลายเป็นริบบิ้นแสงสีฟ้าราวกับว่ามีเลือดสีน้ำเงินพุ่งออกจากร่างกาย

*ปัง*หุ่นยนต์ล้มลง แล้วตกลงมาที่พื้นเบื้องหน้าของฉัน ฉันยังคงจับมือของมันอยู่ วิญญาณทิ่มแทงหุ่นยนต์ ดูดซับพลังงานอย่างบ้าคลั่ง นี่คือเหตุผลว่าทำไมหุ่นยนต์ทั้งหมดจากเมืองพระจันทร์เงินจึงขาดการติดต่อไปอย่างลึกลับ

ฉันปล่อยมือของหุ่นยนต์ แล้วเล็งปืนไปที่วิญญาณซึ่งกำลังล้อมรอบฉันจากทั่วทุกทิศทาง พวกมันถูกสร้างขึ้นจากแสง มันจึงสามารถบินผ่านวัตถุใดก็ได้รวมไปถึงฉันด้วย!!

ทันใดนั้น วิญญาณก็พุ่งเข้ามาที่ฉันพร้อมกับริบบิ้นแสงสีฟ้า ฉันลั่นไกปืนยิงพวกมัน แล้วก็เป็นไปตามที่คาดไว้ ลำแสงยิงทะลุผ่านร่างของวิญญาณไปโดยไม่ก่อให้เกิดความเสียหายใดๆเลย

“หลัวปิง!!“แฮรี่ตะโกนสุดเสียงใส่หัวของฉัน ซึ่งฉันก็ได้จะทำหน้ายิ้ม เอามือขึ้นมาบังขณะที่วิญญาณพุ่งเข้าหาฉันโดยไม่มีการยังคิดใดๆทั้งสิ้น แสงสีฟ้ากระพริบ ฉันคิดว่าตัวเองหมดหน้าที่แล้ว…..

หน้าของมันสัมผัสเข้ากับมือของฉัน มันอยากจะพุ่งผ่านแขนของฉัน แต่มันก็เลือกที่จะหยุด ไม่ ฉันควรจะบอกว่ามันถูกดูดซับเข้าไปในมือของฉันแทน ฉันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่ฝ่ามือ ขณะที่แสงสีฟ้าไหลเข้ามาในมือของฉัน แขนทั้งสองข้างของฉันก็เริ่มส่องสว่าง มีบางอย่างกำลังดิ้น

ใบหน้าของวิญญาณบิดเบี้ยวราวกับว่ามีใครดึงมันออกมา ภาพเลือนลางขนาดเหมือนว่ามีปากกำลังเปล่งเสียงร้องโหยหวน *อ๊าาา!!* เสียงคำรามนั้นแหบแห้งคล้ายกับการรมควัน

“ราฟเฟิล แฮรี่ นายเห็นหรือไม่?”ฉันที่เคยคิดว่าตัวเองกำลังจะตาย แต่เมื่อพิจารณาจากภาพเหตุการณ์ที่เกิดตรงหน้า ฉันว่าฝ่ายวิญญาณต่างหากที่กำลังจะตาย

“นั่นมันอะไร?” ราฟเฟิลร้องอุทานด้วยความตกใจ

“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หลัวปิง ออกจากนรกนั่นเดี๋ยวนี้!! นี่คือคำสั่ง!!“แฮรี่ตะโกน

อย่างไรก็ตาม วิญญาณก็ยังคงติดชะงักอยู่ที่มีของฉัน มันพยายามดิ้นรนต่อสู้

จากนั้นแสงของวิญญาณก็ค่อยๆอันตรธานหายไป วิญญาณที่อยู่รอบข้างก็เริ่มถอยห่าง แสงสีฟ้าจางๆของวิญญาณไม่ได้เป็นแสงโปร่งใสอีกต่อไปแล้ว แต่มันกลายเป็นรูปร่างมนุษย์!! มันดูเหมือนคนที่ถูกเผา!! มนุษย์! มนุษย์! มันมีรูปลักษณ์ที่ชัดเจน ฉันเห็นทั้งจมูก ตา ปาก ผมและร่างกาย!!

*อ๊าาาาาา!!“ฉันตะโกนด้วยความตกใจ ขณะเดียวกัน วิญญาณที่อยู่ตรงหน้า ก็สลายกลายเป็นฝุ่นต่อหน้าต่อตา

มือของฉันสั่นเทาไปด้วยความหวาดกลัว เหมือนว่าฉันดูเอาพลังชีวิตของเขาออกมา ทำให้เขาสลายหายไปท่ามกลางอากาศแสนบางเบา!!

“หลัวปิง!!“แฮรี่ตะโกนเรียก ฉันฟื้นคืนสติกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง เสียงหัวใจของฉันยังเต้นถี่ จากนั้น มังกรน้ำแข็งก็มาอยู่ตรงหน้าฉัน มันใช้ไฟส่องเปิดเส้นทาง

“เร็วเข้า รีบออกมา!!“แฮรี่ตะโกน ฉันเตรียมตัวที่จะวิ่ง แต่ก็สังเกตเห็นว่าพวกวิญญาณมันมุ่งเป้าไปที่มังกรน้ำแข็งแทน พวกมันเคลื่อนย้ายออกจากตัวของฉัน ถาโถมเข้าใส่มังกรน้ำแข็ง ริบบิ้นแห่งแสงเปล่งประกายตามหลังวิญญาณพวกนั้นที่ลอยผ่านฉันไป

พวกมันรับรู้ถึงพลังงานในตัวมังกรน้ำแข็ง พวกมันต้องการพลังงาน!!

“มังกรน้ำแข็ง!! รีบออกไปซะ!!“ฉันตะโกนไล่หลัง

มังกรน้ำแข็งเร่งเครื่องยนต์อย่างฉับพลัน

“ไม่!! พวกเราต้องช่วยเธอ!!“แฮรี่ตื่นตระหนก

“นายไม่ได้ยินที่ซิงชวนบอกรึไง? พวกมันกินพลังงานเป็นอาหาร!! หลังจากมังกรน้ำแข็งตาย ฉันจะหนีจากพวกมันได้ยังไง!“ฉันเฝ้าดูพวกวิญญาณวิ่งเข้าใส่มังกรน้ำแข็ง ตอนนี้มังกรน้ำแข็งยังมีเวลามากพอจะหลบหนี “ทรัพยากรในตัวมังกรน้ำแข็งนั้นสำคัญกว่า!! วิญญาณทำอะไรฉันไม่ได้!! แต่กับมังกรน้ำแข็งนั้นไม่! ฉันคือเจ้านายของนาย!! ฉันขอสั่งให้นายออกไปเดี๋ยวนี้!!“

“รับทราบ!“มังกรน้ำแข็งถอยกลับเข้าไปในหลุมที่มันระเบิด โดยพวกวิญญาณก็ยังคงไล่ตามมัน

“หลัวปิง แล้วเธอล่ะ?!”แฮรี่ตะโกนเสียงดัง

ฉันมองไปที่กองฝุ่น จากนั้นก็มองไปทางหุ่นยนต์ที่นอนแน่นิ่ง “ดูเหมือนว่า ฉันจะเข้าใจพลังพิเศษของตัวเองแล้ว เดี๋ยวฉันจะหาวิธีออกไปเอง!“ฉันกลับไปที่ด้านข้างหุ่นยนต์ แล้วพลิกตัวหุ่นยนต์ด้วยแรงทั้งหมดที่มี

*เคล้งงง!!” เสียงกระแทกของเหล็กดังก้องไปทั่วโลกอันแสนเงียบสงัด ฉันหยิบปืนขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆด้วยความระมัดระวัง ฉันเห็นวิญญาณกลับไปเกาะที่กิ่งไม้รอบๆ จากนั้นกิ่งไม้ก็เริ่มเคลื่อนไหว

พวกมันขยับตัวชี้วัดกำแพง เคลื่อนไหวเชื่องช้าเหมือนงูเห่าคลานไปตามพื้นดิน ย่างกายเข้าหาฉัน

ไม่มีเวลาแล้ว!! ถ้ามีเพียงแค่พวกวิญญาณ ฉันมั่นใจว่าฉันสามารถเดินเท้าออกไปได้ด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตาม ถ้าหากพวกมันมีความสามารถในการควบคุมเถาวัลย์และกิ่งไม้ ฉันก็คงจะหมดโอกาส!!

ฉันมองไปที่มือของฉัน จากนั้นก็กดลงไปที่รูกลางหน้าอกหุ่นยนต์โดยไม่ลังเลใจ

*ปัง* หุ่นยนต์กระตุกหนึ่งครั้ง แต่ก็ไร้ซึ่งการเคลื่อนไหว

ฉันตื่นตระหนก หัวใจเริ่มเต้นเเรงขึ้น