Love Code at the End of the Worldเล่มที่ 2 34(บทที่ 89) – ครั้งหนึ่งเคยเพ้อฝัน

เล่มที่ 2 ตอนที่ 34(บทที่ 89) – ครั้งหนึ่งเคยเพ้อฝัน

“ยินดีต้อนรับสู่คู่มือการช้อปปิ้ง มีอะไรให้ฉันรับใช้?”ภาพของผู้หญิงคนนั้นกำลังกระพริบ เหมือนว่าแบตเตอรี่กำลังจะหมด

“ยา!!“ฉันตอบทันที

“ยา..าาา….รักษา“เธอเหมือนคนพูดกระตุก ภาพของเธอกำลังจะเลือนลาง ฉันตื่นตระหนก ใช้ฝ่ามือตบฐาน “เฮ้ อย่าหยุดพูดกลางคัน!!” ขณะที่ฉันตะโกน มันเหมือนกับว่าฐานโฮโลแกรมจะมีไฟชาร์จเข้าไป “ยาอยู่ที่ชั้นยี่สิบหกคุณสามารถใช้ลิฟท์ที่ขึ้นไปหอดูดาวได้“

ลิฟท์หอดูดาว? จะแน่ใจได้ยังไงว่าลิฟท์ยังใช้งานได้? ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลิฟท์จะไปค้างที่ชั้นไหน ถ้าหากมันหยุดกลางคัน ฉันคงติดอยู่ตรงนั้นจนตาย

“แล้วตอนนี้ฉันอยู่ชั้นไหน?”

“ตอนนี้ คุณอยู่ที่ชั้น ยี่สิบสาม แผนกอาหาร“

ฉันอยู่ที่ชั้น ยี่สิบสาม และแผนกยาก็อยู่ที่ชั้นยี่สิบหก มันห่างกันเพียงแค่ 3 ชั้นเอง เดินเท้าน่าจะเร็วกว่า “บันไดอยู่ที่ไหน?”

“บันไดที่ใกล้ที่สุดของคุณคือบันไดหมายเลขสิบสาม“เธอชี้นิ้วไปทางขวาของฉัน “คุณต้องเดินเลยแผนกอาหารแห้ง แผนกอาหาร แผนกผลไม้ ดอกไม้…..“

ฉันวิ่งไปตามทางที่เธอชี้ โดยไม่สนใจเธอที่กำลังพูดมาก

ฉันวิ่งผ่านหลายแผนก พอมาถึงแผนกผลไม้ ฉันแอบแวะเล็กน้อย เพราะการที่มีผลไม้จะต้องมีเมล็ด!! นี่เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ฉันตื่นเต้น แต่ฉันก็เริ่มกังวลกลัวว่า เมล็ดที่ได้รับรังสีก็ยังใช้งานได้อีกหรือไม่?

ฉันมองไปที่ตู้เย็นข้างๆและตกตะลึง เพราะผลไม้ในตู้เย็น ล้วนเป็นผลไม้ที่ถูกหั่น!! เปลือกนอกและเมล็ดถูกคว้านออกไปหมดแล้ว พวกมันถูกตัดและจัดเรียงเหมือนกลีบดอกไม้อย่างสวยงาม

ฉันกวาดตามองทั่วทั้งตู้เย็น ทุกชิ้นเหมือนกันหมด

แม้ว่าจะหันหน้ามองไปรอบ ฉันมองเห็นตู้เย็นตั้งเรียงรายเป็นระเบียบ แต่ไม่มีผลไม้สดให้เห็นเลย

อย่างไรก็ตาม ถึงผลไม้บางชนิดจะถูกคว้านเอาเมล็ดออก แต่ก็ยังมีผลไม้บางชนิดที่ยังคงมีเมล็ด อย่างเช่นสตอเบอรี่!!

ฉันเลือกตามหาผลไม้และดอกไม้ มันมีทั้งที่ฉันรู้จักและไม่รู้จัก ทันใดนั้นฉันก็มองเห็นผลไม้ที่ดูเหมือนแก้วมังกร อย่างน้อย มันก็ชื่อว่าแก้วมังกร แม้ว่าจะแปลกไม่เหมือนใครก็ตาม เนื้อสีขาวถูกจัดเรียงเป็นรูปดอกโบตั๋น วางเป็นระเบียบอยู่ในตู้เย็น อย่างไรก็ตาม มันกลับไม่มีเมล็ดสีดำที่ฉันคุ้นเคย!

ฉันหยิบกล่องใสขึ้นมาเปิดอย่างระมัดระวัง เมื่อฉันเปิดภาชนะ กลิ่นหอมจะเข้ามาทักทายฉัน มันคือแก้วมังกรจริงๆ!!

ฉันหยิบขึ้นมาชิ้นหนึ่งและมองอย่างพิถีพิถัน มันไม่มีเมล็ด หรือจะเรียกได้ว่า ผลไม้ทั้งหมดที่นี่ไม่มีเมล็ด เหมือนกับแตงโมไร้เมล็ดในโลกที่ฉันจากมา

ขนาดในโลกของฉันยังผลิตแตงโมไร้เมล็ดได้ หรือว่าคนในโลกนี้ก็ทำให้ผลไม้ทั้งหมดเป็นผลไม้ไร้เมล็ดเพื่อจะได้ลิ้มรสเนื้อสัมผัสที่สะอาด?

ทันใดนั้นแสงสีฟ้าก็ปรากฏอีกครั้ง!! พวกมันโผล่ออกมาจากผลแก้วมังกรและไหลเข้ามาที่นิ้วมือของฉัน พวกมันดูเหมือนเส้นเลือดสีฟ้าที่ไหลเวียนอยู่ในผลแก้วมังกร

แทนที่ฉันจะโยนผลไม้ทิ้ง ฉันเลือกที่จะมองดูแสงสีฟ้าที่เข้ามาในนิ้วมือของฉัน มันมีไม่มากพอจะทำให้มือของฉันเปล่งแสง ฉันรู้สึกแปลกๆกับแก้วมังกรที่อยู่ในมือ มันน่าจะกินได้!!

ฉันยิ้มและอ้าปากกว้าง หากราฟเฟิลและแฮรี่อยู่ในสายสนทนา พวกเขาคงจะตะโกนพร้อมเพียงกันอย่างแน่นอนว่า “อย่ากินมันเข้าไป!!“

อย่างไรก็ตาม ฉันก็กินเข้าไปแล้ว ตามคำอธิบายของราฟเฟิล ถ้าหากผลไม้ถูกเก็บอยู่ในสุญญากาศจริง ไม่ว่าโลกจะผ่านไปกี่สิบปี มันจะยังคงความสดเหมือนเดิม

ไม่มีแม้แต่ความขม มีแต่ความชุ่มชื่นและความหวานของแก้วมังกร แก้วมังกรหั่นบางๆละลายในปากของฉัน ผลไม้ปรับแต่งในโลกนี้ช่างสมบูรณ์แบบ!!

ฉันสำลักความสุขเอ่อล้นจนเกือบตายเพียงเพราะได้กินผลไม้แสนอร่อย!!

หืม!! ฉันควรจะไปหายาก่อน หลังจากเสร็จภารกิจ ฉันจะกลับมาเอาผลไม้บางส่วนกลับไปด้วย ทุกคนจะได้ลิ้มรสผลไม้แสนอร่อยหลังจากทำความสะอาด ที่ฉันเอาไปไม่มาก เป็นเพราะว่า ตู้เก็บสินค้าของเมืองโนอาห์ไม่มีระบบสุญญากาศ จึงทำให้ผลไม้สดอยู่ได้ไม่นาน ยิ่งพวกมันถูกตัดและจัดเรียง จะยิ่งเก็บไว้ข้างนอกได้น้อยลงไปอีก ฉะนั้นทุกอย่างควรอยู่ที่นี่ เมื่อพวกเขาอยากจะกินมันมากกว่านี้ ฉันก็แค่กลับมาเอาก็เท่านั้น

ในเมื่อสวนเอเดนถูกเปิด พวกเราจะไม่หยุดเพียงเท่านี้ เราจะกลับมาแล้วกลับมาอีก จนกว่าทุกอย่างจะหมด

ฉันเดินกินผลไม้ที่อยู่ในมืออย่างสบายใจ

หลังจากที่ฉันกินแก้วมังกรจนหมด ฉันก็โยนของทิ้ง สายตาของฉันมองเห็นบันได ในระหว่างที่ฉันเกือบจะถึงบันได ฉันก็มองเห็นดอกกุหลาบจากหางตาของฉัน

และเมื่อฉันหันไปมอง ดอกไม้สดเรียงเป็นแถวรอการต้อนรับ!! แถวแรกของชั้นวางเต็มไปด้วยดอกกุหลาบ!!

ดอกกุหลาบที่เจ้าหญิงอาร์เซนอลชอบ!

ฉันเดินไปหยิบดอกกุหลาบ กลิ่นหอมของดอกกุหลาบถูกแต่งแต้มไปด้วยกลิ่นช็อกโกแลต ดอกกุหลาบเกิดเรื่องแปลกเหมือนผลแก้วมังกร จุดแสงสีฟ้าปรากฏขึ้นทันทีที่ฉันหยิบมัน และแสงสีฟ้าก็ไหลมาจากกลีบดอกกุหลาบเข้าไปในนิ้วมือของฉัน

ถึงตอนนี้ ฉันไม่รู้สึกตื่นตัวอีกแล้ว

มันมีฉลากสีทองอยู่บนก้านดอกกุหลาบ ‘กุหลาบรสช็อกโกแลต‘

ช็อกโกแลต? แบบนี้ก็แสดงว่ากินได้?

ฉันเด็ดกลีบดอกกุหลาบด้วยมือซ้ายและใส่มันเข้าปาก!! โห!! มันเป็นรสช็อกโกแลตจริงๆด้วย

กลิ่นหอมตลบอบอวลอยู่ในปากของฉัน ช็อกโกแลตมีกลิ่นหอมของดอกกุหลาบ ภาพหนังที่เคยดูปรากฏอยู่ในความทรงจำของฉัน ท่ามกลางดินเนอร์ใต้แสงเทียนสุดโรแมนติก ชายหนุ่มรูปงามในชุดสูทถือดอกกุหลาบยื่นให้กับหญิงสาวแสนสวยในชุดเซ็กซี่ หญิงสาวกินดอกกุหลาบพร้อมกับเลียริมฝีปาก กลิ่นหอมช่วยเสริมเสน่ห์ให้เธอเหนือพรรณนาเกินกว่าจะเปรียบเทียบ

ฉันมองดอกกุหลาบในมือ ผู้คนที่อยู่บนโลกเคยมีความเพ้อฝัน

ฉันกวาดตามองรอบๆห้างสรรพสินค้าที่ว่างเปล่า วันก่อนวันสิ้นโลก ชายหญิงคงจะซื้อดอกกุหลาบมอบให้กัน โดยไม่รู้ว่าวันสิ้นโลกกำลังจะมาถึง? วันนั้นจะมีใครมาซื้อดอกกุหลาบที่นี่บ้างหรือเปล่านะ?

ความขมของช็อกโกแลตค่อยๆละลายในลิ้น ฉันจินตนาการภาพความรักของผู้คน ตอนนี้สิ่งที่เหลืออยู่ มีแค่เพียงความน่าสงสารและน่าสังเวช

เจ้าหญิงอาร์เซนอลเหมือนดอกกุหลาบ!!

ฉันวิ่งไปที่บันได เงยหน้ามองทางเดินชั้น ยี่สิบสาม สู่ชั้นยี่สิบสี่ มันมีแสงไฟส่องเข้ามาในชั้น ดูเหมือนว่ามังกรน้ำแข็งจะไม่ได้หยุดภารกิจอยู่เพียงแค่ชั้น ยี่สิบสาม บนชั้นที่ยี่สิบสี่ เป็นแผนกของใช้ในชีวิตประจำวัน ส่วนบนชั้นที่ยี่สิบห้า มีแผนกเสื้อผ้า!! ฉันลังเลว่าจะไปที่ชั้นยี่สิบห้า แต่ฉันว่าฉันไปที่ชั้นยี่สิบหก ก่อนจะดีกว่า ฉันยังมีธุระที่ต้องทำ!!