“ไม่มีนักวิทยาศาสตร์คนใดอธิบายปรากฏการณ์ครั้งนี้ได้“มังกรน้ำแข็งกลางมือออกอย่างสง่างามเช่นเคย “แน่นอนว่า มันก็ยังมีการคาดเดา บางคนบอกว่าอุกาบาตที่พุ่งชนโลกไม่ใช่อุกกาบาตธรรมดาทั่วไป แต่เป็นการควบแน่นของพลังงานหรือไม่ก็อาวุธโจมตีระหว่างดวงดาว ผลกระทบเกิดขึ้นไวฉับพลัน ทั้งยังสร้างพลังมหาศาลเหนือจินตนาการ แถมพลังนั้นก็ทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันสูญญากาศ เมื่อพลังภายนอกแพร่กระจายออกไป มันกลายเป็นพลังงานทำลายล้าง ยิ่งอยู่ห่างจากจุดตกกระทบมากเท่าไหร่ พลังทำลายล้างก็ยิ่งทวีคูณ แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการคาดเดาของนักวิทยาศาสตร์เท่านั้น“
ปรากฏการณ์นี้มันไม่สมเหตุสมผล แต่ก็ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ในโลกของวิทยาศาสตร์ เช่นเดียวกับการระเบิดของกลุ่มหมอกสารไวไฟ ยิ่งอยู่ห่างจากแหล่งกำเนิด ความเสียหายก็จะยิ่งทวีคูณ แน่นอนว่า แรงระเบิดของสารไวไฟนั้นน้อยกว่ามาก นอกจากนี้ยังมีอาวุธนิวตรอนชนิดหนึ่งของนักวิทยาศาสตร์ที่เพิ่งจะคิดค้นได้ มันสร้างความเสียหายให้กับอาคารได้เพียงแค่เล็กน้อย แต่สามารถคร่าชีวิตของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่อยู่ในอาคารได้ทันที โลกของนักวิทยาศาสตร์ในความคิดของฉันไม่ต่างจากโลกของพระเจ้า
“ปรากฏการณ์ที่อธิบายไม่ได้ ก็คงจะมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่เป็นคำอธิบาย“มังกรน้ำแข็งน้ำเสียงเหมือนบ้านหลวง ปัญญาประดิษฐ์มักจะยกตัวอย่างศาสนศาสตร์ หรือว่าคนเขียนโปรแกรมจะเป็นนักศาสนาด้วย?
“ตอนนี้ นักวิทยาศาสตร์ที่ดีที่สุดทำงานอยู่บนเมืองพระจันทร์เงิน พวกเขากำลังทำงานอย่างหนักเพื่อเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมบนโลก ส่วนคำถามพวกนี้ พวกเขาไม่มีเวลามานั่งไขปัญหา เพราะว่ายังไม่มีใครสามารถเข้าไปยังใจกลางเขตรังสี และนำข้อมูลออกมาให้พวกเขาวิจัยได้ แม่ว่าหุ่นยนต์จะสามารถเข้าไปได้ แต่หุ่นยนต์ทุกตัวก็หายไปทันทีหลังจากที่เข้าไป มีข่าวลือว่ากันว่า…..“มังกรน้ำแข็งพูดช้าลง แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันด้วยสีหน้าหลอนๆ “…… มันมีวิญญาณอยู่ในนั้น…..” จากนั้นเขาก็ทำเสียงเหมือนผีพราย ทำให้บรรยากาศเงียบสงบในห้องยิ่งน่ากลัว
“หลัวปิง!! กรุณาตอบกลับด้วย!!“เสียงที่สดใสและชัดเจนของแฮรี่ดังขึ้น การซึมซับเรื่องราวสยองขวัญของมังกรน้ำแข็งทำให้ฉันถูกสะกด “อ๊าาา!!“ฉันเกือบจะกระโดดออกจากที่นั่น หัวใจเต้นระรัว
มังกรน้ำแข็งหัวเราะและหายไปจากหน้าจอ “เชื่อมต่อกับแฮรี่“
“ทำไมเธอถึงให้ของขวัญกับราฟเฟิล แล้วเอามาจากไหน?”แฮรี่น้ำเสียงดูร้อนใจ เหมือนเขาอดกลั้นที่จะเถียงฉันมานาน
สภาพแวดล้อมกลับมาเป็นปกติ ห้องนักบินค่อยๆขึ้นสภาพเหมือนดังเดิม หน้าจอแสดงผลภาพ แฮรี่กำลังนั่งไขว้ขา ก่อนอกด้วยท่าทางร้อนรุ่ม
ฉันเบื่อที่จะเถียง “มันเป็นเรื่องระหว่างฉันกับราฟเฟิล ฉันไม่จำเป็นต้องตอบนาย“
“ผมคือกัปตัน เธอจะต้องตอบคำถาม!!“เขาตะโกน
ฉันโกรธมาก “รายงานค่ะกัปตัน!! ฉันคิดว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับภารกิจ!!“ฉันพูดเสียงดัง
“มันจะต้องเกี่ยวข้องถ้าผมบอกว่าเกี่ยว!! เธอจะต้องรายงานให้ผมทราบ!! เธอรู้ไหมว่าในเมืองโนอาห์การที่เธอมอบของขวัญให้ผู้ชายอีกคนมันหมายความว่าอย่างไร!?”เขาชี้มาที่ฉันโดยไม่สามารถอดทนอดกลั้นได้
ฉันเหลือบมองเขา “มันหมายความว่ายังไง?”
เขาสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ จากนั้นก็มองตาฉันและกล่าวว่า “มันเป็นคำมั่นสัญญาแห่งรัก!! มันหมายความว่าเธออยากจะแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น!!“
ฉันตกตะลึงขณะมองดูแก้มป่องของเขา เขาอารมณ์ฉุนเฉียวใส่ฉันทั้งเช้าเพียงเพราะฉันมอบของขวัญให้กับราฟเฟิล? เขาโกรธเพราะฉันให้ของขวัญราฟเฟิล แต่ไม่ได้ให้เขาหรอ? ถึงมันจะเป็นเรื่องจริง แต่ฉันก็เชื่อว่าราฟเฟิลคงไม่เข้าใจเจตนาฉันผิด เพราะเขารู้ว่าฉันสูญเสียความทรงจำ แม้ว่าฉันจะไม่สูญเสียความทรงจำ ยังไงซะฉันเองก็ไม่รู้วัฒนธรรมของเมืองโนอาห์ เพราะไม่มีใครเคยบอกฉัน
แฮรี่ขมวดคิ้ว หันหน้าหนี ราวกับว่าเขาไม่อยากเจอฉันอีก
“โอ้ ขอบคุณที่บอก ฉันเองก็เกือบจะให้ของขวัญนายแล้วด้วย!“ฉันตัดสินใจที่จะแกล้งเขา ไม่มีใครบอกเขาเลยเหรอว่าการทำอารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้จะส่งผลกระทบต่อภารกิจ?
เขาตกตะลึงและหันกลับมาหาฉันทันที ฉันจึงพูดต่อไปว่า “ตอนนี้ ฉันเองก็คงไม่กล้าให้ของขวัญกับนายแล้วกัปตัน!!“
“เธอ!!“ดวงตาของเขาเบิกกว้าง พูดไม่ออก สีหน้าของเขาบึ้งตึงริมฝีปากกระตุก
ฉันกลอกตามองยังมีความสุข ฉันมองไปด้านหน้า และเห็นเส้นทางที่ผุพัง ฉันเห็นซากที่เหลืออยู่ของทางเดินลอยฟ้าระหว่างอาคาร โดยที่ฐานของอาคารก็ยังมีซากต้นไม้ มันช่างเป็นพลังทำลายล้างที่แปลกเหลือเกิน ความจริงที่ว่าจุดที่อยู่ห่างไกลจากแรงโจมตีได้รับความเสียหายหนักก็ยังคงเป็นความจริง ตอนนี้ ในลานสายตาของฉันเริ่มมองเห็นซากอาคาร นั่นก็หมายความว่าฉันอยู่ใกล้กับเขตแผ่รังสี!!
“อุ๊บ ไม่ หลัวปิง ราฟเฟิลคงจะเข้าใจผิดแน่ๆ“จู่ๆท่าทีของแฮรี่ก็เปลี่ยนไปในทางบวก เขาหยุดตะโกนและพูดกับฉันอย่างใจเย็น “เอาอย่างนี้แล้วกัน เธอเอาให้ผมด้วยอีกอันนึง จากนั้นผมจะไปอธิบายให้ราฟเฟิลฟังว่าเธอไม่เข้าใจวัฒนธรรมของพวกเราเมืองโนอาห์ ด้วยวิธีนี้ เขาจะได้ไม่เข้าใจผิด“เขากล่าวแนะนำด้วยรอยยิ้มที่แสนน่าจะอึดอัดใจ
ฉันมองเขาและกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งว่า “ฉันเชื่อว่าด้วยสมองสองข้างของราฟเฟิล เขาจะไม่เข้าใจผิดแน่“
*ชิ* แฮรี่เอนหลังพิงเบาะเหลือบมองฉันเป็นครั้งคราว “เธอไม่เชื่อผมเหรอ? ก็ได้ ผมจะไปถามเขาตอนนี้เลย“จากนั้นเขาก็มองไปที่หน้าจอและกล่าวว่า “ติดต่อราฟเฟิล“
ราฟเฟิลปรากฏขึ้นในอีกหน้าจอนึง แต่มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับแฮรี่แบบยืนตรงข้ามกัน
“แฮรี่!! นายรู้ดีว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มังกรน้ำแข็งออกปฏิบัติการ และเป็นภารกิจครั้งแรกของหลัวปิง!! น่าจะใช้อารมณ์ส่วนตัวไม่ได้!!“ราฟเฟิลโกรธจัด นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินน้ำเสียงเข้มงวดของเขา “นายกำลังบ่อนทำลายภารกิจ ซ้ำยังอาจจะทำให้หลัวปิงและมังกรน้ำแข็งมีอันตราย!! ในฐานะกัปตัน นายไม่คิดถึงเรื่องนี้เลยเหรอ?”
“หุบปาก!!“แฮรี่ขัดคำพูดราฟเฟิลอย่างไม่สบอารมณ์ “ผมมาเพื่ออธิบายให้นายฟัง เนื่องจากหลัวปิงไม่กล้าที่จะบอกนาย“
ฉันกลอกตามองเขา ชิ ใครกันที่ไม่กล้าพูด?
“หลัวปิง ไม่รู้เรื่องวัฒนธรรมของเมืองโนอาห์ ฉะนั้น ที่เธอมอบของขวัญให้กับนายไม่ใช่เพราะเธออยากแต่งงานกับนาย“แฮรี่ดูผ่อนคลายลงอย่างมาก
ขณะเดียวกันราฟเฟิลก็มีสีหน้าแปลกๆ
ฉันจึงพูดแทรกทันทีว่า “ราฟเฟิล ไม่ใช่เพราะฉันไม่กล้าที่จะบอกนาย แต่แฮรี่…..“
“โอ้ ผมเข้าใจแล้ว“จู่ๆราฟเฟิลก็เหมือนนึกอะไรบางอย่างออก เขาชี้ไปที่แฮรี่ด้วยท่าทางโกรธ “แฮรี่!! นายมันขี้อิจฉา!!“ราฟเฟิลพูดเสียงดัง
แฮรี่เหลือบตามอง “ผมคนนี้เหรออิจฉา?”
“หรือว่าไม่ใช่?”ราฟเฟิลแสยะยิ้ม “ตอนที่ผู้อาวุโสอลูฟาตั้งชื่อเฉียนลี่ว่าดวงตาแห่งเมืองโนอาห์ นายก็แสดงท่าทีไม่มีความสุข ตอนที่ผู้อาวุโสเรียกผมว่าสมองแห่งเมืองโนอาห์ นายก็แสดงท่าทางไม่มีความสุขอีก!!“
“ท่านผู้อาวุโส ชอบตั้งชื่อเล่นให้กับสิ่งนั้นสิ่งนี้ไปทั่ว ผมไม่สนใจหรอก“แฮรี่มองบน
“หลัวปิงให้ของขวัญกับผม นายเลยอิจฉาเพราะนายไม่ได้!! ผมรู้อยู่แล้วว่าหลัวปิงไม่รู้เรื่องวัฒนธรรมของพวกเรา เจตนาที่เธอมอบของขวัญให้กับผมล้วนมาจากความไร้เดียงสา นายก็แค่โกรธเมื่อเห็นว่าผมได้ของขวัญ แต่นายไม่ได้!! ยิ่งไปกว่านั้น พันธสัญญาแห่งความรักคือแหวนและสร้อยคอ!! หึ!“ราฟเฟิลบ่นและจ้องมองแฮรี่
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
