ตอนเสริม 9.5 ชั้นรู้แล้วว่าความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองก็คือ..
ในฝันของยุย เธอกำลังฝันว่ากำลังถูกยูมะกอด
ในหัวรู้สึกเลือนๆ รู้ตัวลางๆว่าฝันอยู่ แต่ด้วยความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นจึงปล่อยตัวตามสบาย
อุ่นดีจัง ยุยซบหัวลงกับอกยูมะ รู้สึกวสบายใจเมื่อได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขา
อยากจะอ้อนยูมะแบบนี้ต่อไปราวกับลูกแมวน้อยอ้อนเจ้าของที่รัก
เพราะว่ายูมะคือเพื่อนที่ชั้นรักที่สุด
รักที่สุด…รักหมดหัวใจ อยากอยู่ใกล้มากกว่านี้ อยากอยู่ด้วยกันตลอดไป เป็นความรู้สึกจากใจที่มีให้แด่คนสำคัญที่สุดของยุย
หลังซบได้สักพัก ยุยเงยหน้ามองยูมะ
ยูมะส่งสายตาอ่อนโยน ลูบหัวเธอ
“แฮะแฮะแฮะ..”
ยุยรู้สึกดีเวลาที่ถูกยูมะลูบหัว มีความสุขมากๆ
ยูมะคือผู้ชายที่ชั้นรักมากที่สุด
อยากอยู่ใกล้ให้นานกว่านี้ อยากรักเขายิ่งกว่านี้ และอยากถูกเขารักให้มากกว่านี้ด้วย
เวลาที่ถูกลูบหัว เป็นความรู้สึกที่อบอุ่นหัวใจ อยากจะอยู่แบบนี้ไปนานเท่านาน
ขณะที่ยูมะกอดยุยอยู่ เขาคลายอ้อมกอดเล็กน้อย หลับตา เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หน้ายุย
“เอ๋…?..อ๊ะ”
ริมฝีปากทั้งคู่ประกบกัน เธอถูกยูมะจูบ
“ขอโทษนะ..รังเกียจรึเปล่า”
“ม..ไม่เลย…แค่ตกใจนิดหน่อย…แต่ไม่รังเกียจสักนิดเดียว”
นี่คือความรู้สึกที่กล่าวออกมาจากใจจริง ถึงจะตกใจที่จู่ๆโดนจูบ แต่ถ้าคนที่จุบคือยูมะ เธอไม่รังเกียจเขาเลย
..หลังจากนั้น ยูมะกอดเธอแน่นกว่าเดิม ความรู้สึกเล็กๆที่เรียกว่าความสุข แผ่กระจายไปทั่วร่างยุย
“…นี่..ยูมะ”
“หือ?”
“คือว่านะ…”
ยุยกล่าวด้วยใบหน้าเขินอาย เงียบไปพักหนึ่งก่อนจะกลั้นใจเอ่ย
“ขอแบบเมื่อกี้…อีกทีได้มั้ย”
ยูมะฟังจบ คลี่รอยยิ้มดีใจส่งให้เธอ
ยุยใจเต้นตึกตัก หลับตาลงอีกครั้ง รอรับการประกบฝีปากจากยูมะ…
****
และแล้วเธอก็ตื่นจากความฝัน…
ยุยลืมตาตื่น ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดยูมะ
เธอสะบัดหัวไล่ความมึนงง ค่อยๆนึกว่าตะกี้ฝันว่าอะไรบ้าง พอไล่รายละเอียดความฝันได้ชัดเจน เท่านั้นแหละ
“……….อร๊ายยยยย”
ยุยขึ้นเสียงสูงเป็นภาษาประหลาดกลบเกลื่อนความเขินอาย
ส่วนยูมะยังคงหลับไม่ตื่น เธอค่อยๆเขยิบตัวห่างจากยูมะเล็กน้อย
(ตะ…ตะกี้..ชั้นฝันแบบนั้นไปได้ไง เอ๋…ฝันแบบนั้น…ไม่อยากจะเชื่อ)
ยุยไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะฝันเห็นภาพแบบนั้น
ฝันว่าตัวเองถูกยูมะจูบ จนหัวใจตอนนี้ยังเต้นรัวไม่หยุด
“…ง..งือ…งือ”
“หือ?”
ยูมะตาปรือตื่นมาเล็กน้อย สายตาทั้งคู่ประสานกัน
“………”
ยุยรู้สึกว่าหน้าตัวเองแดงก่ำร้อนผ่าว รู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นดังกว่าปกติ
“เอ่อ….เอ่อ….เอ้อ….”
ยุยเปล่งเสียงไม่ออกด้วยความเขินจัด หน้าเลื่กลั่กหันซ้ายขวาไปมา
ในขณะเดียวกัน ทางด้านยูมะเหมือนจะยังงัวเงีย เขาปิดตาลงนอนต่ออีกรอบก่อนจะกรนเบาๆบ่งบอกชัดว่าหลับสนิท
“ยู…ยุมะ”
ยุยลองส่งเสียงเรียกดู แต่ยูมะไม่ตื่น ต้องบอกว่าโชคดีสินะ
ถึงตอนนี้หัวใจยุยยังคงเต้นแรงไม่หยุด ใบหน้ายังคงแดงแป๊ด ถ้ายูมะตื่นเต็มที่และเห็นสีหน้าเธอตอนนี้เธอคงไม่รู้จะอธิบายยังไง
ตอนนี้ยุยเริ่มสงบใจลงได้อีกครั้ง ทว่า
“เฮ้อ”
“กรี๊ด”
ยูมะละเมอรึเปล่าไม่รู้ แต่ตอนนี้เขาพลิกตัวกอดยุยอีกครั้ง
นี่เป็นครั้งแรกที่ยุยสัมผัสถึงความแข็งกร้าวของร่างกายเด็กผู้ชาย อุณภูมิร่างกายยูมะร้อนกว่ายุย เธอกังวลว่าเสียงหัวใจเธอจะเต้นดังเกินจนยูมะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
จู่ๆก็ถูกยูมะกอด ยุยรู้สึกเขินขึ้นมาทว่าเธอไม่รู้สึกรังเกียจแต่อย่างใด ไม่มีความกลัดกลุ้มภายในใจ สิ่งที่เอ่อล้นจากในจิตใจสัมผัสได้เพียงความสุขเท่านั้น
อยากจะอยู่แบบนี้ตลอดไปจัง
(ท..ที่แท้…ชั้นคิดกับยูมะเป็น…แบบนี้นี่เอง)
ยุยรักยูมะที่สุดเพราะว่าเขาคือคนที่ช่วยเธอเวลาที่เธอเดือดร้อน เป็นคนที่พึ่งพาได้ อ้อนเขาได้ และเวลาที่อยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกสนุกและมีความสุขมาก
ถึงตอนนี้เสียงหัวใจเธอยังคงเต้นตึกตักด้วยความเขิน
(หน้าตอนหลับของเขา…น่ารักจัง)
ยุยยื่นมือลองสัมผัสแก้มยุมะ
นุ่มเหมือนที่จับในฝันไม่มีผิด แค่แตะแก้มเขา ชั้นก็รู้สึกมีความสุขมากแล้ว
ยุยเลื่อนมือจากแก้ม ใช้นิ้วโป้งสัมผัสที่ริมฝีปากยูมะ
(อยากจูบ…เขาจัง…)
ยุยคิดในใจขณะที่นิ้วแตะริมฝีปากยูมะ
(…….)
(……ตะกี้ชั้นคิดอะไรของชั้นกันนะ)
ยุยุไม่อยากจะเชื่อกับความคิดตัวเองที่ผุดขึ้นตะกี้ นี่มันอะไรกัน ความรู้สึกที่แค่เพียงมองหน้ายูมะก็มีความสุข ความรู้สึกอ่อนโยนที่สัมผัสจากในฝัน หรือแม้แต่ความรู้สึกอยากจูบเขาตะกี้นี่ มันหมายความว่าไง
สัมผัสจูบที่อ่อนโยนของยูมะที่เธอฝันเห็นตะกี้ ยังรู้สึกหลงเหลืออยู่ภายในใจ
(เข้าใจแล้ว..ที่แท้ชั้น…)
ยุยเอาหน้าซุกอกยูมะ ก่อนจะกอดเขาแน่น
(ชั้นชอบยูมะ..ในฐานะคนรักซะแล้ว)
****
จบCH9-5
เอาล่ะเฟ้ย น้องรู้ใจตัวเองแล้ว แถมผลโหวตในเพจก็รอแปลเล่มสองต่อ อ่านกันยาวๆครับ ตอนหน้าก็บทส่งท้ายสั้นๆละ เด๋วรอพบความมันส์ได้เลย ใบ้ได้นิดหนึ่งว่า เล่มสองนี่ ยูมะเจอพ่อกับแม่ยุยแล้วนะครับ รับประกันหวานมันส์ฮา ไม่ดราม่าแน่นอนครับ อ่านเพลินๆสบายๆ
ถ้ารอได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon