“เดี๋ยวก่อน แปบนะลูก ทวนอีกรอบ สรุปก็คือ ..ทุกวันนี้เพื่อนที่ลูกออกไปเล่นด้วยกันทุกวันนี่คือ สุงิซากิ ยูมะเหรอ”
“ช..ใช่ค่ะ”
“อยู่ในร้านเน็ตคาเฟ่ด้วยกันสองต่อสองในที่ลับตา และที่ไปรับไปส่งตลอดก็คือเด็กผู้ชายคนนี้?”
“อ..อืม”
“ไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้นใช่มั้ย เช่นไปที่บ้านของเขา…”
“เอ่อ..เคยไปค่ะ”
เท่านั้นล่ะ คุณพ่อยุยตัวแข็งเป็นรูปปั้นเลย
ส่วนยุยทำสีหน้างงๆด้วยความใสซื่อ ภาษากายบอกชัดว่าไม่เข้าใจทำไมพ่อตัวแข็งแบบนั้น
“เอ่อ…แล้วก็ตะกี้ยุยบอกว่าชอบเด็กผู้ชายที่ชื่อสุงิซากิ ยูมะใช่มั้ย”
“อืม ชอบค่ะ”
“ง..งั้นเหรอ ก็นะ ตอนนี้ยุยขึ้นม.ปลายแล้วก็ไม่แปลกล่ะนะ… แต่ว่า ตะกี้ที่บอกว่าไปบ้านของเด็กผู้ชายคนนั้นมาแล้ว ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรผิดปกติใช่มั้ย”
“เรื่องผิดปกติคือ?”
ยุยยังงงกับปฏิกริยาของพ่อ ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงถาม อะไรคือเรื่องผิดปกติ
แต่ว่าพอเริ่มตั้งใจคิดอีกที คราวนี้ยุยเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่พ่อต้องการจะสื่อคืออะไรเล่นเอาเลิ่กลั่ก
“ไม่..ไม่มีอะไรสักหน่อยค่ะ ยูมะเป็นเพื่อนนะคะ ที่บอกชอบ คือชอบในความหมายคำว่าเพื่อนค่ะ ส่วนวันที่ไปบ้านเขา พอดีว่าวันนั้นฝนตกตัวเปียกก็เลยไปอาบน้ำบ้านเขาแค่นั้นเอง…”
“อาบน้ำที่บ้านผู้ชายเนี่ยนะ?”
“ยูมะเป็นเพื่อนนะคะ สิ่งที่พ่อคิดกับความเป็นจริงมันคนละเรื่องเลยนะคะ….”
“….อะแฮ่ม ยุย”
คุณพ่อยุยกระแอมอีกรอบ ทำหน้าจริงจัง
“พ่อจะเตือนยุยนะ ยุยเป็นเด็กผู้หญิง และตอนนี้ก็ขึ้นม.ปลายแล้ว อย่างน้อยต้องรู้จักระมัดระวังตัวมากกว่านี้นะ เด็กผู้ชายบางคนมันอาจจะมีจิตใจด้านหมาป่าชั่วร้ายก็เป็นได้”
“อ.อืม”
“ยูมะเป็นเพื่อนคนแรกของยุย ตรงนี้พ่อเข้าใจ แต่เคยได้ยินคำพูดสมัยก่อนมั้ยว่า ผู้ชายที่ใจดีกับผู้หญิงแทบทุกคนคนล้วนมีเจตนาแอบแฝง ความใจดีที่เห็นภายนอก แท้จริงในใจเขาอาจจะ…”
“คุณคะ!”
คุณแม่ยุยที่นั่งฟังเงียบๆมานานเอ่ยปากขัดคำพูดคุณพ่อยูมะกลางคัน
ทางด้านยุยฟังคำพูดคุณพ่อจบ ก็ยังมีท่าทีดื้อรั้นกล่าว
“ยูมะเป็นเพื่อนจริงๆนะคะ”
“ย..ยุย? อืม ขอโทษนะ พ่อไม่ได้มีเจตนาจะว่าร้ายเพื่อนของยุย พ่อแค่เป็นห่วงยุยเฉยๆ…”
“ยูมะยังไม่เคยทำเรื่องแย่ๆใส่หนูสักครั้งเลยนะคะ”
ยุยยังคงยืนกรานแนวคิดของตัวเองว่าไม่ให้ใครว่าร้ายยูมะ
นี่เป็นครั้งแรกที่พ่อของยุยเจอยุยทำกริยาแบบนี้ใส่เลยตะลึงไม่น้อย
“อิ่มแล้วนะคะ หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
ยุยตัดสินใจเก็บจานข้าวตัวเอง เอาทุกอย่างไปไว้ในอ่างล้างจานก่อนเดินออกไป
***
“เฮ้อ….”
ยุยแช่ตัวในอ่างอาบน้ำ สายตาจ้องมองเพดาน ระบายลมหายใจด้วยความรู้สึกบางอย่าง
เธอเป็นคนที่ชอบอาบน้ำมาก รู้สึกดีเวลาที่สัมผัสน้ำอุ่น ปกติจะพกสมาร์ทโฟนที่กันน้ำได้เอามาเปิดอ่านอะไรเล่นที่อ่างอาบน้ำ ดูอะไรเรื่อยเปื่อยด้วย
แต่ว่าวันนี้ต่างกันหลังจากผ่านการถกเถียงกับพ่อเธอ ยุยรู้สึกว่าอาบน้ำวันนี้ไม่ทำให้รู้สึกดีเหมือนแต่ก่อน
เอาจริงแค่เห็นสีหน้าพ่อเธอ ยุยก็รู้แล้วว่าพ่อเธอพูดเพราะความเป็นห่วงจริงๆ
แต่สำหรับเธอ ยูมะคือเพื่อนสนิท เป็นเพื่อนคนสำคัญ และเมื่อเพื่อนถูกพูดจาว่าร้าย เธอเลยต้องโต้ตอบเพื่อปกป้อง
แต่ว่ากริยาโต้ตอบพ่อตอนนั้นมันก็ดูไม่สุภาพจริง ยุยตั้งใจว่าอาบน้ำเสร็จจะไปขอโทษพ่อเธอ
“……”
หลังจากนั้น ยุยคิดถึงเรื่องราวกิจกรรมที่ได้ทำกับยูมะในแต่ละวันที่ผ่านมา
รู้จักกันผ่านเกมออนไลน์ หลังจากที่ได้เจอกันในชีวิตจริงก็ออกไปเล่นด้วยกัน เขาแสดงความอ่อนโยนให้ชั้นตลอด…
จะเรียกเจ้าสิ่งนี้ว่าความรักได้มั้ย เธอยังไม่กล้าฟันธงชี้ชัด ฟีลลิ่งเธอมีแค่ว่า ได้ไปเล่นด้วยกันทุกวันก็สนุกจนไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นแล้ว
เวลาที่ได้อยู่ด้วยกันกับยูมะ เธอรู้สึกปลอดภัย ยิ่งอยู่ใกล้กันมากเท่าไรยิ่งอุ่นใจมากขึ้น รู้สึกดีทุกครั้งที่ถูกยูมะลูบหัว เธออยากจะอ้อนเขาบ่อย อยากให้ยูมะชมว่าเธอน่ารัก
(ก็น่าเสียดาย ถ้าหากยูมะเป็นผู้หญิง ชั้นคงไม่เกรงใจ ขอไปนอนค้างบ้านเขาสักครั้งแล้ว)
ยุยดำหน้าลงไปในอ่างอาบน้ำครึ่งหนึ่ง ให้น้ำอุ่นไหลผ่านกึ่งปากกึ่งจมูก และแล้วเธอก็รู้สึกถึงเรื่องอย่างหนึ่ง
ใช่แล้ว ในความเป็นจริง ยูมะก็คือผู้ชาย ส่วนเธอคือผู้หญิง ถามว่ามีโอกาสที่ความสัมพันธ์จะเปลี่ยนจากเพื่อนไปเป็นคนรักได้มั้ย มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย
แต่ว่า…หากเป็นอย่างนั้นขึ้นมาจริง…
(ถ้าสมมติว่ายูมะเกิดชอบชั้นขึ้นมา และถ้าชั้นขอเป็นแฟนกับเขา เขาจะดีใจรึเปล่านะ?)
ยุยครุ่นคิดเรื่องนี้แต่ยังไม่มั่นใจในคำตอบ
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
