“กลับมาแล้วค่ะ”
ยุยเปิดประตู เดินเข้าบ้าน พ่อกับแม่เธอเดินออกมารอต้อนรับถึงหน้าทางเข้า
“ยินดีต้อนรับกลับนะ ยุย วันนี้กลับช้านะ”
คุณพ่อของยุยกล่าวด้วยสีหน้าอ่อนโยน สายตาและสีหน้าบ่งบอกชัดว่า สำหรับยุย เธอคือลูกสาวสุดรักของครอบครัว พ่อยุยดีใจมากที่เธอกลับมาถึงบ้านโดยไม่เกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง
“อืม ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงค่ะ”
“ไม่เป็นไร จะว่าไปนั่นนี่ไปตัดผมมาเหรอ”
“”ค่ะ วันนี้เพื่อนพาไปร้านเสริมสวยค่ะ”
ยุยกล่าวจบ คุณแม่ของยุยมีสีหน้าแช่มชื่น กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ในที่สุดยุยก็หาเพื่อนได้แล้วเนอะ”
“อืม เพื่อนสนิทเลยค่ะ ใจดีมาก… ชอบเขาที่สุดเลยค่ะ”
“เอาเป็นว่าเดี๋ยวไปคุยกันต่อตอนกินข้าวเยอะดีกว่าเนอะ อุตส่าทำรอไว้แล้ว ยังไม่ได้กินมาใช่มั้ย”
“ค่ะ”
หลังจากนั้นทั้งสามคนนั่งล้อมโต๊ะกินข้าว ระหว่างกิน ยุยก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้พ่อกับแม่ฟังอย่างสนุกสนาน
“สรุปว่าวันนี้เพื่อนก็พาหนูไปตัดผม แต่งหน้า แล้วก็ได้รู้แชมพูบำรุงเส้นผมกลับมาด้วยค่ะ วันนี้หนูกะว่าจะลองใช้ดูสักหน่อย”
พ่อแม่ยุยยิ้มดีใจขณะฟังเรื่องที่ลูกสาวเธอเล่าเรื่องในวันนี้
ทั้งพ่อและแม่ยุยเป็นกังวลในเรื่องยุยมาก เพราะเธอไม่ค่อยได้ไปโรงเรียนช่วงมัธยมต้นด้วยสาเหตุจากเรื่องปัญหาโดนรังแก และเรื่องโรคสื่อสารไม่เก่ง
สิ่งที่กังวลมากคือหากเข้าโรงเรียนมัธยมปลาย แต่ถ้าลูกยังหาเพื่อนไม่ได้ สถานการณ์เลวร้ายที่สุดคือยุยอาจจะโดนกลั่นแกล้งในโรงเรียนก็เป็นได้
แต่ว่า ก่อนที่จะเปิดเทอม พ่อกับแม่ยุยได้ข่าวว่ายุยมีเพื่อนที่ดีแล้ว แต่ว่าดันเป็นเพื่อนจากในเน็ต ทีแรกก็กังวลว่ายุยบอกว่าจะออกไปพบเพื่อนทางเน็ต ในใจทั้งคู่ก็วิตกมากว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นรึเปล่า แต่ทุกครั้งที่ยุยกลับมาบ้านและเล่าเรื่องราวช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเพื่อนคนนั้นก็รู้สึกเบาใจขึ้นมาก
สิ่งที่ทั้งคู่คิดในตอนนี้คือยุยได้เพื่อนเป็น “เด็กผู้หญิงที่เอาใจใส่ราวกับเป็นพี่สาว”
“แต่ก็นะ ยุย ถึงแม้จะบอกว่าไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน แต่ก็พยายามอย่ากลับช้าแบบวันนี้นะลูก ลูกยังไม่ชินทางแถวนี้ด้วย”
“อืม สบายใจได้ค่ะ เพื่อนพาหนูมาส่งถึงที่บ้านตลอดค่ะ”
“แต่ว่าหลังจากเพื่อนของลูกพามาลูกมาส่งที่บ้าน เขาต้องเดินทางกลับคนเดียวถูกมั้ย ถึงจะบอกว่าเป็นเพื่อนที่พึ่งพาได้มากก็จริง แต่ก็ไม่ควรปล่อยให้ผู้หญิงเขากลับบ้านคนเดียวนะ”
“เพื่อนที่หนูบอกเนี่ยเขาเป็นผู้ชายนะคะ”
“……ห๊ะ”
ทันทีที่ยุยพูดจบ พ่อของยุยชะงักเบิกตาค้างอุทานออกมา
“เอ๋? หนูยังไม่เคยบอกเหรอคะ? เพื่อนของหนูชื่อว่าสุงิซากิ ยูมะ เป็นเพื่อนผู้ชายค่ะ”
คุณแม่ของยุยฟังจบ ตาเป็นประกาย เอ่ยปาก “ก็นะ” ดูจะตื่นเต้นมาก
ส่วนทางด้านคุณพ่อยุย ดูจะตะลึงกับข้อมูลที่ได้รับไม่หาย ผ่านไปหลายวินาทีจึงกระแอมออกมาเฮือกใหญ่
******
จบ CH 6-3
มารอดูกันครับว่าตอนหน้าจะเป็นยังไงต่อ พ่อกับแม่ยุยจะว่ายังไงบ้าง
ถ้ารอได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
