“ถ้างั้นชั้นขอตัวกลับบ้านก่อนนะ”
สุดท้ายเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ชวนอึดอัด ยูมะตัดสินใจรีบเผ่นกลับบ้านแทน
“ด..รอเดี๋ยวก่อน”
ยุยเรียกให้ยูมะหยุด
“มีอะไรเหรอครับ”
“ค..คือ…คือว่า..”
ยุยอึกอักพักหนึ่ง สูดลมหายใจเข้าลึก ซู้ด ฮ่า แล้วกล่าว
“วันนี้..ชั้น…สนุก..มาก ..ชั้นเพิ่ง..เคย..เที่ยวเล่นแบบนี้…กับเพื่อน..เป็นครั้ง..แรก”
“อืม ชั้นก็สนุกมากเหมือนกัน”
“จ..จริงเหรอ?ถ้าอย่างนั้น…พรุ่งนี้…ถ้ายูมะ…ไม่รังเกียจ..?”
“อืมได้สิ ช่วงนี้หยุดหน้าร้อนยาวยังไม่มีกำหนดการไปที่ไหน พรุ่งนี้เดี๋ยวชั้นมาเล่นด้วยกันอีก”
ยูมะกล่าวจบ ยุยที่ได้ฟังคำพูดยูมะสีหน้าแช่มชื่น ดีใจอย่างเห็นได้ชัด
“ข..ขอบคุณนะ..ฮะฮะ..ชั้น..ดีใจมากเลย..”
สีหน้าและแววตายุยดีใจอย่างใสซื่อ ใครเห็นก็ต้องบอกว่าเธอน่ารักจริง
ถ้าเทียบกับตอนที่ได้พบกันครั้งแรกยุยยังอึกอัก ดูเกร็งๆ แต่ตอนนี้เธอยิ้มได้แล้ว ถือว่ามาเที่ยววันนี้ไม่เสียเปล่าจริง
“ถ้างั้น..เจอกัน…พรุ่งนี้นะ”
“อืม เจอกันพรุ่งนี้ครับ”
ยุยส่งยิ้มโบกมือลายูมะ
เอาจริงๆจากใจยูมะตอนนี้ที่คิดอยู่ในระหว่างเดินกลับบ้านคือ จะว่าสนุกมันก็สนุกแหละ ถึงยังงั้นก็เหนื่อยใช่ย่อย แต่สุดท้ายทุกสิ่งที่ทำ เพียงเห็นรอยยิ้มของยุย ความเหนื่อยวันนี้คือคุ้มแล้ว
*****
“กลับมาแล้วครับ”
“ยูคุง ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ”
หลังจากกลับมาถึงแมนชั่น ยูมะกล่าวทักคนในบ้าน มีเสียงผุ้หญิงตอบรับกลับมาที่ห้องรับแขก
เมื่อยูมะเดินไปที่ห้องรับแขก เจ้าของเสียงต้อนรับยูมะคือ เนเน่ เป็นพี่สาวต่างสายเลือด เธอกำลังเย็บผ้าอยู่บนโตีะรับแขก
“รออีกแปบนะ ใกล้เสร็จแล้วล่ะ”
“ไม่ต้องรีบก็ได้ครับ เรื่องมื้อเย็นเดี๋ยวผมจัดการเอง”
“จริงรึเปล่า? ฟังละชื่นใจเลย”
เนเน่ พี่สาวของยูมะเป็นผู้หญิงรูปร่างหน้าตาดีราวกับโมเดล ให้ความรู้สึกเป็นผู้ใหญ่ เป็นคนที่ร่าเริงแจ่มใส แต่เมื่อฟังคำพูดเธอจะพบว่ามีด้านที่เป็นเด็กซ่อนอยู่
ส่วนเรื่องเย็บผ้า ตอนนี้เนเน่กำลังเย็บชุดตัวละครจากอนิเมะไว้ให้คนซื้อไปแต่งคอสเพลย์
“มื้อเย็นนี้ผมทำเกี๊ยวซ่านะ”
“อืม ทำอะไรพี่กินได้หมดแหละ”
ถึงจะบอกว่าทำเกี๊ยวซ่า แตค่จริงๆก็แค่เอาวัตถุดิบกึ่งสำเร็จรูปจากตู้เย็น เอามาตั้งไฟกะทะให้หายเย็น แล้วเสิร์ฟในสภาพร้อน
ระหว่างกินข้าว เนเน่ถามยูมะ
“วันนี้เห็นว่าไปเจอชวาร์สมาใช่มั้ย เจ้าตัวเป็นคนแบบไหนรึไ
“คือ….อืม..มีปัญหาเรื่องสื่อสารกับคนอื่นไม่เก่งแต่ก็เป็นคนที่น่าสนใจดี”
“ไม่ใช่ว่าเจอแล้วพล็อตแบบในอนิเมะว่าพอเจอกันในชีวิตจริง เพื่อนชายดันกลายเป็นเพื่อนสาวรึ”
“…จ..จะบ้าเรอะ พล็อตอนิเมะพรรค์นั้นมันจะเกิดขึ้นในชีวิตจริงได้ไงล่ะครับ”
จริงๆก็โดนพูดแทงใจและเป็นความจริงแหละ แต่ยูมะอายเลยไม่กล้าบอก
“อะไรกัน คิดว่าคนที่เปลี่ยนพฤติกรรมยุมะได้จะเป็นเด็กผู้หญิงนะเนี่ย ชั้นนึกขอบคุณเด็กคนนั้นจริงๆ พอลองนึกย้อนกลับไปวันทีชั้นกับยูคุงเจอกันครั้งแรก ยังคิดเลยว่าเจ้าชายปากหนักกลัวดอกพิกุลร่วงแบบยูคุง ชั้นจะคุยยังไงถึงจะสนิทกันได้”
ยูมะกับเนเน่เป็นพี่น้องต่างสายเลือด พ่อกับแม่ของทั้งคู่แต่งงานใหม่ ยูมะเป็นลูกทางแม่ ส่วนเนเน่เป็นลูกทางพ่อ
ทีนี้ ด้วยความที่แม่แต่งงานใหม่มันก็มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น ที่บอกได้ก็คือ จากเหตุการณืพวกนั้น ทำให้ยูมะสร้างกำแพง ไม่คิดจะคุยกับใครหน้าไหนทั้งนั้น กลับถึงบ้านปุ๊บคือปิดประตูห้องทันที
ทว่าหลังจากที่ยุมะได้รู้จักกับชวาร์ส นิสัยเขาถึงเริ่มเปลี่ยนไป
พอคุยกับชวาร์สบ่อยเข้า ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น แต่ว่ายูมะเริ่มเป็นฝ่ายปรับตัว เข้ามาคุยกับเนเน่เรื่องอนิเมะหรือมังงะที่ชอบ
ในทีแรก ทั้งยูมะและเนเน่กังวลในเรื่องความต่างของวัย คิดว่าจะคุยเรื่องอนิเมะไม่ได้ แต่กลายเป็นว่า ทั้งสองคนชอบในสิ่งเดียวกัน
บางครั้งเนเน่หรือยูมะยืมการ์ตูนที่อีกฝั่งซื้อมาอ่าน สุดท้ายตอนนี้ความสัมพันธ์ของยูมะกับเนเน่แทนที่จะบอกว่าเป็นพี่น้อง ควรเรียกว่าเป็นเพื่อนกันมากกว่า
“นั่นสินะ ต้องขอบคุณหมอนั่นจริงงครับ”
นิสัยยูมะเปลี่ยนไปในทางที่ดีเมื่อได้รู้จักกับยุย เขาเข้ากับพี่สาวตัวเองได้ ฉะนั้น ที่ยูมะตั้งใจจะช่วยทำทุกอย่างให้ยุย จะเรียกว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณ ก็ไม่ใช่ว่าฟีลลิ่งขนาดนั้น
ความรู้สึกให้อธิบายคงประมาณว่า ตัวเขาตอนนี้มีความสุขแค่คนเดียวแต่ยุยยังต้องลำบากอยู่ในตอนนี้ มันก็ไม่ใช่เรื่อง ตอนนี้ยูมะถือว่าลงเรือลำเดียวกับยุยแล้ว ยังไงเขาปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่าต้องช่วยเหลือยุยให้ได้
จบCH2
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
