[LN] เรื่องเล่าขานตำนานวีรบุรุษต่างโลก 17 Chapter 4 เทพธิดาแห่งสงคราม Part 4

Part 4

(อืมจะโน้มน้าวเธอยังไงดีนะ)

ออร่าเป็นคนหัวแข็ง แต่เธอก็มีสามัญสำนึกในหน้าที่อันซื่อตรงและแน่วแน่ ฮิโระยิ้มเจื้อนๆขณะที่ถอดเครื่องแบบลงตะกร้า

(ถึงกระนั้นก็ตกใจนิดหน่อยนะว่ามีโรงอาบน้ำในที่แบบนี้.)

โรงอาบน้ำนั้นตั้งอยู่ในชั้นใต้ดินของหอคอยป้อมปราการเบิร์ก ดูเหมือนว่าจะถูกใช้โดยเหล่าหัวกะทิขึ้นไป ยิ่งไปกว่านั้นมีน้ำพุร้อนผุดออกมาจากใต้ดินด้วยเรียกว่าเป็นออนเซ็นของแท้

หลังจากชำระล้างร่างกายและแช่ตัวในน้ำร้อนแล้ว ฮิโระถอนหายใจด้วยความชื่นชม――.

“หวาาาา ไอน้ำเต็มไปหมดเลยแฮะ”

“ดูร้อนดีเนอะ”

ฮิโระได้ยินเสียงหญิงสาวที่คุ้นเคย ฮิโระสั่นไหล่และหันหลังกลับไปมอง ไม่ใช่แค่ลิซที่่เปลือยเปล่าแต่ออร่าก็เช่นครับ (T/N: FBI OPEN UP)

“เป็นยังไงบ้างคะ น้ำไม่ร้อนเกินไปใช่ไหม?”

ลิซเข้ามาใกล้อย่างมีความสุข  

“…..”

ออร่าแก้มแดงเล็กน้อยเมื่อเห็นฮิโระ  

“อืมนั่นสิน้าาาา พวกเราต้องล้างร่างกายก่อนลงแช่น้ำฟูว้าาาาาาาาาา~.”

ลิซก้มลงวางมือลงในอ่างและเริ่มเทน้ำร้อนลงบนร่างของเธออย่างสุขสันต์

“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่กันได้เนี่ย?”

“ก็ฉันอยากจะอาบน้ำนี่ไม่ได้อาบมาหลายวันแล้วนะ.”

“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นเซ่ สิ่งที่ชั้นหมายถึงน่ะ ทำไมพวกเธอต้องเข้ามาตอนที่ชั้นใช้ด้วย.”

“เอ๋ ไม่เห็นเป็นไรเลยก็อยากมาแช่น้ำอุ่นๆกับนาย.”

เขารู้สึกเหมือนว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายอีกแล้ว นี่เธอไม่มองเขาในฐานะเพศตรงข้ามเลยเหรอ แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่ ออร่าหน้าแดงก่ำเลย เธอพยายามปกปิดร่างกายด้วยท่าทางอันสิ้นหวัง

“เอ่ออ ออร่าเองก็อยากแช่น้ำด้วยกันเหรอ?”

ฮิโระพยายามเรียกเธอ แต่ไม่มีคำตอบกลับมา ลิซกำลังย่างเข้ามาในอ่าง

“หืมมมมมมมม รู้สึกดีชะมัดเลยยย~.”

และเมื่อเธอขยับมาข้างๆฮิโระเธอก็เทน้ำร้อนใส่เขาและหยอกล้อเขา ไม่ว่าจะมีไอน้ำมากแค่ไหนสิ่งที่เห็นได้มันก็ได้เห็นอะนะ

“ออร่าเองก็มาด้วยสิ มันรู้สึกดีมากเลยนะ”

ออร่ามองไปที่ลิซด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ แต่เธอตัดสินใจกระโดดเข้าอ่างอาบน้ำในัทนที

“เฮ้ย อย่างน้อยก็ล้างตัวก่อนสิ!”

ลิซเธอนี่น้า

(ถ้าลิซเปรียบเสมือนแมว ออร่าก็เหมือนสุนัข.)

ฮิโระคิดขณะที่น้ำสาดกระจายไปทั่วอ่าง

＊＊＊

วันต่อมา อย่างที่คาดไว้ ไม่สามารถโน้มน้าวออร่าได้ ฮิโระและคนอื่นๆก็ยอมแพ้และอยู่บนหลังคาของหอคอยป้อมปราการ

สถานที่แห่งนี้เป็นที่ๆพวกเขาสามารถมองสนามรบได้อย่างทั่วถึง แต่แสงแดดที่ร้อนจัดก็เป็นข้อเสีย พวกเขามีเหงื่อปกคลุมไปทั่วร่าง ฮิโระเปลี่ยนความสนใจมองลงจากด่านฟ้าไปยังจัตุรัสกลางและเห็นทหารม้าสามร้อยนายและทหารราบเจ็ดร้อยนายเรียงกันอยู่

หากมีอะไรเกิดขึ้นพวกเขาคงพร้อมที่จะออกไปช่วยในทันที อีกด้านหนึ่งมีกองทัพสองพันนายที่นำโดยออร่าในรูปแบบที่แปลกประหลาด

“นี่ แบบนั้นจะไม่เป็นไรจริงๆเหรอ…?”

ลิซเปล่งเสียงออกมาด้วยความกังวล

“ฉันคิดว่ามันคงจะดีกว่าถ้าเรายังอยู่ที่นี่ต่อนะ”

“ไม่หรอก คิดแบบนั้นผิดมหันต์เลย ป้อมปราการที่มองจากภายนอกก็รู้แล้วว่าใกล้แตก มันต้านศัตรูไว้ได้ไม่นานมันก็พังลง”

“ถึงอย่างนั้นพวกเราก็ควรรอให้กองทัพจักรวรรดิที่สี่มาถึงก็ได้นี่”

“แบบนั้นมันยากเกินไป พวกเราไม่รู้หรอกว่าพวกนั้นจะโผล่มาตอนไหน การไม่คาดหวังถึงมันจะเป็นการดีที่สุดนะ”

“งั้นเหรอ~…”

ลิซดูเศร้าๆเพราะความผิดหวัง แต่เธอก็เงยหน้าขึ้นมาทันที

“ถ้างั้นพวกเราก็ไปแจมกับออร่า ฉันคิดว่าอย่างน้อยพวกเราก็น่าจะมีโอกาสชนะบ้าง.”

“ไม่ได้หรอกพูดถึงทักษะการรบแล้วทหารของมาร์เกรฟกรินด้าและทหารของออร่าฝีมือต่างกันเกินไป ถ้าไปก็มีแต่จะเป็นตัวถ่วง แต่ถ้าปล่อยให้พวกเขาสู้ด้วยกำลังของตัวเองอาจจะเสียหายน้อยกว่า.”

“ซับซ้อนจังเลยนะ”

“ไม่ขนาดนั้นหรอก หากมีทหารจำนวนพอกันมันก็ง่ายๆ แต่ครั้งนี้มันต่างกันหลักพันเลยน่ะสิ.”

แม้มันจะเป็นอะไรที่บ้าบิ่นมากที่จะเอาชนะทหารหนึ่งหมื่นสองพันนายด้วยทหารสองพันคน หากผู้บัญชาการไร้ความสามารถคงโดนกวาดล้างในทีเดียว

แต่เมื่อฮิโระมองกลยุทธ์ที่ออร่าใช้ มุมปากของเขาก็ยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย ทหารสองพันคนทั้งหมดประกอบด้วยทหารเกราะหนัก ตั้งแถวในแนวนอนฝั่งละห้านายและมีทหารอีกหนึ่งร้อยนายเรียงเป็นแถวตอนหนึ่ง และสามคนที่อยู่ข้างหลังพวกเขา รวมถึงกองกำลังหลักห้ารอยคนเรียงตอนหนึ่ง

หากบุกเข้าชาร์จก็เป็นคนที่โง่เง่าแล้วล่ะถ้าใช้กลยุทธ์นี้…

(อย่างนี้นี่เอง กลยุทธ์ตรีศูล…)

เมื่อเห็นกลยุทธ์เก่าๆ ฮิโระก็รู้สึกได้ว่าเขากลับมาที่อเลเทียจริงๆ สนามรบเริ่มเคลื่อนไหวจากป้อมปราการ

＊＊＊

จากเหนือจรดใต้ ทหารม้าดำสองพันนายค่อยๆเดินหน้าอย่างช้าๆ พวกเขาคือ “อัศวินดำแห่งจักรวรรดิ” นำโดยออร่าซึ่งอ้างตัวเองว่าเป็นผู้บัญชาการชั้นยอดของกองทัพจักรวรรดิที่สาม

ม้าที่ถูกห่อหุ้มด้วยเกราะทำให้เกิดฝุ่น มันถูกห่อหุ้มไว้อย่างสมบูรณ์ด้วยเหล็ที่แข็งแรง ร่างของอัศวินสวมชุดเกราะสีดำหนักล้วนมีขนาดใหญ่เหมือนกับหมีขี่ม้า

ด้วยลมที่พัดธงตราสัญลักษณ์ดาบและโล่ก็โบกสะบัดในพื้นหลังสีม่วง

เสียงตะโกนกู่ก้องไปทั่วสนามรบความตึงเครียดถูกปลดปล่อยออกมาจากฝั่งศัตรู มันไม่ใช่เรื่องล้อกันเล่น ออร่าที่อายุสิบเจ็ดปีเป็นถึงเสนาธิการของกองทัพจักรวรรดิที่สามและเป็นที่รู้จักกันในนาม “เทพธิดาแห่งสงคราม” ไม่มีใครในทวีปกลางที่ไม่รู้จักเธอ

กองกำลังศัตรูทิ้งพลธนูไว้ที่แนวหน้าเพื่อรอให้กองทัพของอัศวินดำเข้ามาใกล้ รอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าของพวกเขา โดยธรรมชาติแล้วศัตรูของพวกเขาประกอบด้วยทหารม้าหนึ่งนาย ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นทหารม้าเกราะหนักที่ไม่มีความคล่องตัว

ลูกธนูจำนวนมากพุ่งออกจากคันศรและปิดกั้นวิสัยทัศน์โดยรอบในทันทีไม่มีทางรู้เลยว่าฉากข้างหน้าจะเป็นอย่างไร

ออร่ายิ้มขณะเธอยื่นมือซ้าย เสียงกลองดังกระหึ่มและกองทัพทั้งหมดก็หยุดลงลูกธนูตกลงแถวหน้ากองทหารม้าแต่ไม่โดนใคร

“เอาล่ะได้โอกาสแล้ว แนวหน้าบุกทะลวง.”

เธอยกมือขวาขึ้นบนท้องฟ้าและเหวี่ยงลง เสียงกลองดังขึ้นสามครั้งเป็นการให้จังหวะ และแนวหน้าก็ควบม้าออกจากถิ่นตรงนี้

หน่วยทหารทั้งห้าที่เรียงกันอยู่ในแนวหตั้งกระจายออกเพื่อสร้างรอยแยกห้าเส้น ธนูถูกยิงจากฝั่งศัตรู แต่เป้าหมายนั้นคลาดเคลื่อนและส่วนใหญ่ก็ลงพื้นพลาดเป้า

จากนั้นพวกนั้นก็เล็งไปที่ม้า แต่ม้าเองก็ใส่เกราะหนักเช่นกัน ไม่มีทางอื่นนอกจากเล็งไปที่ดวงตาหรือเท้า แต่หัวหน้าฝ่ายศัตรูกำลังสับสน และการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามก็เริ่มมั่ว

“ท่านออร่า กระผมได้ส่งต่อคำสั่งไปให้กับหัวหน้าหน่วยแต่ละนายแล้ว.”

ข้างๆออร่ามีสปริตซ์ที่ข้าม้าอยู่

“ถ้างั้นก็เดินทัพต่อไปโดยไม่ให้ศัตรูสังเกตเห็น”

“ฮ่ะ!”

สปิตซ์ชูสองนิ้วขึ้นและโบกแขนไปทางด้านข้าง หัวหน้าหน่วยแต่ละคนก็ยืนยันคำสั่งและแนวหลังก็เริ่มรุกคืบ ความจริงที่ว่าพวกเขาสวมชุดเกราะหนักและสวมเกราะให้ม้าไม่ใช่ว่าจะไม่โดนลูกธนู

อย่างน้อยก็โดนเข้าสองสามลูก ทีมรุกคืบสองสามทีมล้มลงกับพื้นและกลายเป็นเป้าหมายของลูกธนูฝั่งศัตรู เมื่อเห็นแบบนั้นออร่าก็หงุดหงิด

“พวกเราจะดำเนินแผนขั้นต่อไป เตรียมสัญญาณกลองให้ดี.”

“ฮ่ะ!”

สปิตซ์ยกแขนขวาขึ้นและทหารม้าที่อยู่ด้านหลังก็เตรียมกลอง

“พวกเราจะเป็นฝ่ายบุกก่อนพวกนั้นจะสงบสติอารมณ์ได้.”

ออร่ากางแขนขวาออกไปด้านข้าง กลองถูกตีออกมาสองครั้งและธงสองธงชักชูขึ้นฟ้า จากนั้นทั้งสองหน่วยก็รวมตัวกันและเริ่มวิ่งเป็นวงกลมไปทางปีกซ้ายของศัตรู

หากพวกเขาสามารถเบี่ยงเบนความสนใจและสร้างความสับสนของทหารศัตรูไปยังปีกขวา

“ต่อไป.”

ออร่ากางแขนซ้ายของเธอออกไปด้านข้าง กลองถูกตีขึ้นสองครั้งและธงสี่ธงก็ยกขึ้น อีกสองหน่วยรวมตัวกันและมุ่งไปยังปีกขวาของศัตรู

“จบกันที”

แขนยาวๆปลิวไสวไปตามสายลมในขณะที่ออร่าจับมือเข้าหากัน ก็มีการตีกลองห้าครั้งและชูธงห้าธง

“จัดการพวกมัน.”

หน่วยสุดท้ายพุ่งเข้าใส่ศูนย์กลางของศัตรูในขณะเดียวกันการโจมตีจากปีกซ้ายและปีกขวาก็เริ่มต้นขึ้น กองกำลังศัตรูพยายามให้พลธนูมาจับดาบแต่ก็ไม่ทันการและตกเป็นเหยื่อของหทารม้าติดหอก

ออร่ามองเห็นโอกาสนี้ ศัตรูกำลังสับสนอยู่

“กองกำลังทั้งหมดบุกเต็มกำลัง.”

เธอชักดาบที่เอวออกมาและชูมันขึ้นสู่สรวงสวรรค์ อาวุธภูติสะท้อนเปล่งประกายในแสงแดด เมื่อเห็นร่างของเทพธิดาแห่งสงคราม สปิตซ์ก็ชักดาบออกมาและชูมันขึ้นไป

“ทุกหน่วยบุกเต็มกำลัง นำชัยชนะมาแด่เทพธิดาแห่งสงครามของผองเรา!”

“โอ้ววววววววววววววววววว!!”

ทหารม้าเกราะหนักต่างขานรับและกระหน่ำโจมตีใส่ศัตรูด้วยหอกและโล่ เมื่อได้ยินเช่นนี้สปิตซ์ก็รีบวิ่งไปที่แนวหน้าและทหารม้าห้าร้อยนายจากด้านหลังก็สร้างแรงกดดันใส่ศัตรู

ปีกซ้ายและปีกขวา เช่นเดียวกับแนวหน้า ถูกเว้นระยะห่างจากกองทัพหลักเป็นวงกลมเพื่อทำการโจมตีแบบก้ามปู   (T/N:ให้นึกภาพตรีศูลเอาไว้ตอนแรกเรียงแถวเป็นหนึ่งแล้วค่อยๆแตกออกไปด้านข้างล้อมรอบจนกลายเป็นรูปหอก หากตัดตรงกลางที่เป็นตัว I ออก ก็จะเรียกว่าเป็นการโจมตีแบบก้ามปู)

ทหารม้าหนึ่งพันห้าร้อยนายกำลังพุ่งเข้าใกล้ ทหารศัตรูแนวหน้าที่เริ่มจะตระหนักตัวได้ แต่ถึงกระนั้นฝ่ายศัตรูที่มีจำนวนมากกว่าการจะส่งข่าวก็จะล่าช้าไปด้วย

――เปร้ง

ทหารศัตรูหลายคนต่างโชว์จุดอ่อนให้เห็นโดยที่กองทัพก้ามปูเริ่มที่จะกัดกินพวกเขาไปทีละนิด ทหารฝั่งศัตรูถูกบดขยี้ไปเรื่อยๆและเลือดกระเซ็นยับ

คราวนี้ก็เหลือที่กองทัพส่วนกลางจะเป็นฝ่ายกดดันแนวหน้าของศัตรูและปีกทั้งสองข้างศัตรูก็พังทลายลงเข้าร่วมกับกองกำลังหลัก

“เดินหน้าต่อไปๆยังแนวหน้าของศัตรูทั้งแบบนี้ ————-ฮะ!?”

สปิตซ์ตะโกนแล้วมองไปรอบๆข้างด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“สปิตซ์ถ้านายผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว ได้ตายกันหมดแน่เข้าใจไหม?”

นั่นเป็นเพราะออร่าที่ควรจะอยู่ที่แคมป์หลัก เธอนำมาอยู่ทัพหน้า

“ทำอะไรครับเนี่ย แนวหน้ามันอันตรายนะครับ!”

“ฉันมีอาวุธภูติอยู่ ดังนั้นฉันแข็งแกร่งกว่านายอีกนะ.”

“ก็จริง แต่ เราไม่รู้เลยว่าจะมีอะไรอยู่ข้างนอก ท่านรีบกลับไป――.”

สปิตซ์หันหลังกลับและสังเกตเห็นว่าฝ่ายตัวเองเริ่มโดนล้อมแล้ว แม้ไม่มากนัก แต่สำหรับออร่าตัวคนเดียวก็ฝ่าไม่ไหว ปีกซ้ายและปีกขวามารวมกันแล้วสิ่งที่เหลือคือตรงบุกเต็มกำลัง

“อย่างทิ้งกันนะ อย่าทิ้งกันเด็ดขาด!”

มาได้ไกลถึงขนาดนี้แล้วพวกเขามีแต่ต้องฟันฝ่าไป นอกจากนี้ ขวัญกำลังใจพวกเขาน่าจะเพิ่มขึ้นด้วย

เทพธิดาแห่งสงครามอยู่กับเรา ไม่มีทางที่พวกเราจะแพ้ ทหารเหล่านั้นได้รับความสุข ในเวลานั้น แก้มของออร่าโชกไปด้วยเหงื่อ และเธอเงยหน้ามองท้องฟ้าพร้อมกับขมวดคิ้ว

“…ท่าจะแย่แล้วไงล่ะ”

ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดำ ดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงเจิดจ้ามาจนถึงตอนนี้เริ่มถูกบดบัง ลมอุ่นๆที่พัดพากลิ่นซากศพและสัญญาณของฝนที่กำลังจะตกลง