King propose 3 สับเปลี่ยน Part 4/7

「────สรุปว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะมีเพื่อนใหม่เพิ่มเข้ามานะ คุกะ มุชิกิคุง กับคุณคาราสุมะ คุโรเอะ」

 

หลังตื่นขึ้นที่หอหลายชั่วโมง

มุชิกิในชุดนักเรียนชายของ〈อุทยาน〉 กำลังยืนในห้องเดียวกับเมื่อวาน ที่ตำแหน่งเดิม ด้วยท่าทีแบบเดิมๆเป๊ะ

แน่นอนว่า ถ้าจะบอกว่าทุกอย่างเหมือนเมื่อวานไปเสียหมด ก็คงไม่ใช่

เพราะรูปร่างของมุชิกิในตอนนี้ไม่ใช่ของไซกะ แต่เป็นของมุชิกิตัวจริง เพราะงั้นสิ่งที่ลอยอยู่เต็มห้องตอนนี้ แทนที่จะเป็นความประหม่าแ กลับเป็นสายตาที่จ้องมาด้วยความสงสัย และสายตาที่มีร่องรอยของการประเมินพลังมุชิกิเป็นหลัก

 

「……….」

 

ไม่ใช่ ปัญหาจริงๆไม่ได้อยู่ที่การเปลี่ยนแปลงตรงนั้น มุชิกิกระซิบถามคุโรเอะ (ทางนี้ก็เปลี่ยนเป็นชุดนักเรียนเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน) ที่ยืนอยู่ข้างๆ

 

「…..คุโรเอะ?」

 

「อะไรหรือคะ」

 

「แบบว่า ถ้าถามว่าอะไรเนี่ย──ทำไมตัวผมถึงต้องมาเข้าเรียนด้วยล่ะครับ แล้วแม้แต่ตัวคุโรเอะเองก็ด้วย」

 

พอมุชิกิถามออกไป คุโรเอะก็ยืดหลังแล้วพูดตอบ

 

「จากที่สังเกตเหตุการณ์เมื่อวาน คุณมุชิกิในตอนนี้อยู่ในสถานะที่จะเกิดการสับเปลี่ยนตัวตนกับอะไรและเมื่อไหร่ก็ไม่ทราบค่ะ」

 

「เรื่องแบบนั้น ทำเหมือนคนเป็นระเบิด」

 

「เป็นการยกตัวอย่างที่ถูกต้องนะคะ」

 

คุโรเอะทำหน้าเย็นเยือกแล้วพูดออกมา จากนั้นก็พูดต่อ

 

「ถ้าคุณมุชิกิถูกโยนเข้าไปสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด แล้วถูกใครเห็นตอนกลับร่างเข้า นั่นถือเป็นเรื่องใหญ่สุดๆเลยนะคะ 〈อุทยาน〉เป็นตัวตนปกปิด ถ้าเกิดมีคนจากโลกภายนอกเข้ามาเกี่ยวข้องเข้า คงได้ถูกล่าพลิกแผ่นดินเพื่อเอาตัวมาสอบปากคำแน่ค่ะ」

 

ทว่า คุโรเอะก็ยังพูดต่อ

 

「แต่ว่า หากเราลงทะเบียนในชื่อ『คุกะ มุชิกิ』แล้วย้ายเข้ามาเรียนละก็ ต่อให้ถูกใครเห็นเข้าในสถานะที่เป็นคุณมุชิกิ ก็สามารถเปลี่ยนจาก 『บุคคลปริศนาจากภายนอกที่หลงเข้ามาเกี่ยวข้อง』เป็น『นักเรียนไม่เอาไหนที่กำลังโดดเรียน』แล้วทำให้สถานการณ์เบาลงได้ค่ะ────ยิ่งกว่านั้น ถ้าฉันอยู่ด้วย ต่อให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นก็สามารถทำให้เกิดการสับเปลี่ยนตัวตนกลับมาได้ค่ะ」

 

「อย่างนี้นี่เอง…..เดี๊ยะ」

 

ในระหว่างที่กำลังพยักหน้าหงึกๆนั่นเอง มุชิกิก็นึกถึงข้อบกพร่องร้ายแรงของแผนการขึ้นมาได้

 

「……ถ้าสมมุติว่าเกิดการสับเปลี่ยนตัวตนในห้องเปลี่ยนชุดหญิงแบบเมื่อวาน การที่ถูกรู้หน้ารู้ชื่อจะไม่เสียหายมากกว่าเหรอครับ」

 

「เรื่องนั้น───」

 

「เรื่องนั้น?」

 

「พยายามไม่ให้เกิดขึ้นก็แล้วกันค่ะ」

 

「ไอ้แบบที่อยู่ๆกลายเป็นพวกนับถือพลังใจเนี่ย ช่วยเลิกได้ไหมครับ?」

 

ถึงจะใช้เสียงที่เบา แต่เหมือนจะคุยกันมากไปหน่อย

 

อาจารย์ผู้รับผิดชอบคุริเอดะ โทโมเอะ ส่งสายตามาทางพวกมุชิกิด้วยท่าทีเหนื่อยใจ 

「คุกะคุง คุริเอดะซัง คุยอะไรกันอยู่น่ะ? แอบกระซิบกระซาบกันตั้งแต่วันแรกไม่น่ารักเลยนะ」

 

พอพูดจบ ก็ทำท่ากอดอกเหมือนหว่านเสน่ห์

 

「อ๊ะ ขอโทษครั──」

 

ยังพูดไม่ทันจบ มุชิกิก็หยุดลงกระทันหัน

 

「…….? อาจารย์คุริเอดะ สินะครับ?」

 

รูปร่างก็เหมือนกันแท้ๆ แต่การแสดงสีหน้า ท่าทาง การออกเสียง ต่างจากเมื่อวานลิบลับ

 

เมื่อวานสีหน้าดูหวาดกลัวจนหลังขดเป็นวงกลม ตัวสั่นหงึกๆเหมือนหมาชิวาว่า

 

ทว่าในตอนนี้ สีหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ท่าทางที่ราวกับจะโอ้อวดรูปร่างอันโดดเด่น บรรยากาศที่สละสลวยและใจเย็นนั้น ให้ความรู้สึกราวกับเสือดาวคล่องแคล่ว

 

「อาร้า…? คิดว่าเพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรกเสียอีก เหมือนจะเคยเจอกันที่ไหนงั้นเหรอ? ฟุฟุ หรือว่าในเวลาแบบนี้ ต่อหน้าทุกคนแบบนี้ ก็ยังคิดจะเข้ามาจีบ?」

 

「อ๊ะ เปล่าครับ ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น」

 

พอมุชิกิส่ายหน้าปฏิเสธ โทโมเอะก็เลียปากตัวเองแล้วหรี่ตาลง ยื่นนิ้วชี้ออกมาแตะลูบคางมุชิกิ

 

「ฟุฟุ…. ถึงจะเป็นวิธีที่ตกยุคก็เถอะ ไม่ได้เกลียดหรอกนะ เอาสิ เห็นแก่ความกล้านั่นจะยอมเล่นด้วยก็ได้ ─── 

หลังเลิกเรียนมาห้องพักครูด้วยล่ะ จะสอนนอกหลักสูตรให้อย่างดีเลย」

 

โทโมเอะกระซิบเข้ามาด้วยท่าทีที่ดูเย้ายวน การเปลี่ยนแปลงกระทันหันนั่น ทำให้มุชิกิตากลับเป็นขาวโพลน

พอเห็นแบบนั้น คุโรเอะที่ยืนมองอยู่ก็แกล้งหันไปที่โถงทางเดิน

 

「───โอยะ อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านไซกะ」

 

「ฮิ ฮี้~~!? มะ ไม่ใช่ ไม่ใช่นะคะท่านแม่มด…..! เข้าใจผิดค่ะ! ไม่ใช่ ไม่ใช่ว่าเห็นนักเรียนชายน่ารักๆระหว่างทำงานก็เลยเผลอเข้าไปแหย่หรอกนะคะ…..!」

 

ทันทีที่คุโรเอะพูดออกมา โทโมเอะที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์และความมั่นใจจนถึงเมื่อกี้ ก็ทรุดลงไปเอาหัวกดพื้นทำท่าโดเกซาทั้งน้ำตา จากนั้นก็เอามือสองข้างประกบกันที่เหนือศรีษะเหมือนกำลังร้องขอชีวิต

 

「โอ๊ะขออภัย มองผิดไปค่ะ」

 

「อะ อะไรกัน…..ระวังหน่อยสิ ไม่ดีต่อใจเลยนะ คิดว่าจะอายุสั้นลงซะแล้ว…..จะว่าไปคุกะคุง หลังเลิกเรียน…..」

 

「อ๊ะ อาจจะเป็นท่านไซกะจริงๆก็ได้ค่ะ」

 

「อะฮี้~~~! ล้อเล่นค่ะ! ท่านแม่มดไม่ดีต่อใจอะไรเนี่ย ไม่มีทางเป็นจริงได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอค้า! แค่โทโมเอะโจ๊กเองค่า! กลับกันถ้าบูชาท่านแม่มดจะช่วยส่งผลให้อายุยืนขึ้นเสียอีก น่ายินดี ช่างน่ายินดีอะไรเยี่ยงนี้! 」

 

โทโมเอะกลายสภาพเป็นตั๊กแตนหัวยาวอีกครั้ง

คุโรเอะมองดูอย่างเยือกเย็น แล้วเบนสายตามาทางมุชิกิ

 

「วางใจได้ค่ะ วันนี้ท่านไซกะตัดสินใจหยุดพักผ่อน」

 

พอคุโรเอะพูดออกไป เหล่านักเรียนที่ทำหน้าวิตกกันอยู่ก็ถอนหายใจโล่งอกออกมา 

คงจะกังวลว่าไซกะจะเข้ามาเมื่อไหร่

แต่ว่าในนั้น มีแค่โทโมเอะคนเดียวที่ดูเหมือนจะไม่ได้ยินคุโรเอะ ตอนนี้ก็ยังก้มหน้าอยู่

 

「เอาล่ะ ในเมื่ออาจารย์เป็นแบบนี้ เราไปนั่งตรงที่ๆว่างอยู่กันเถอะค่ะ」

 

「……นั่นสินะครับ」

Favorite