Kill the Hero 068
หนึ่งสัปดาห์แล้ว หลังจากต่อสู้กับคิมแจฮุน และยังจีฮุนในดันเจี้ยน
ในช่วงเวลานั้น โลกก็ยังคงหมุนไปตามปกติ
ในสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก ราคาโคบอลต์พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะการปรากฏตัวของมอนสเตอร์ และในฝรั่งเศสการบาดเจ็บล้มตายจากผู้เล่นก่อการร้ายก็เพิ่มสูงขึ้น
แต่สถานการณ์เช่นนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อีกต่อไป
“สองสามวันมานี้ โลกเงียบจัง”
ลีจินอาเม้มปาก ขณะพักผ่อนในห้องทำงานของโอเซชานระหว่างพักทานอาหารกลางวัน
โอเซชานมองลีจินอาด้วยสายตาเย็นชา
เมื่อเห็นแบบนี้ ลีจินอาก็ได้แต่ยิ้มเท่านั้น
“ฉันทำอะไรผิดเหรอ? “
ลีจินอามองไปยังหม้อใบเล็กที่เต็มไปด้วยราเม็ง ตั้งอยู่ระหว่างเขากับโอเซชาน
“นายไม่ได้มองฉัน เพราะฉันกินราเม็งของนายใช่ไหม?”
เมื่อเชื่อมโยงกับเรื่องนี้ เขาก็พูดไปทำหน้ายับหย่นไป
“ให้ตายเถอะ ฉันไม่ได้กินขนมแพง ๆ ซะหน่อย”
เมื่อเผชิญหน้ากับการประท้วงอย่างดุเดือดของเขา โอเซชานก็ชักสีหน้าใส่เขา
“เฮ้ นายคิดว่าฉันกำลังมองนาย เพราะเรื่องราเม็งจริง ๆ เหรอ?”
ลีจินอาลังเลเล็กน้อย…
“ใช่”
“นายนี่ทำให้ฉันอยากจะบ้า”
“ไม่ใช่หรอกเหรอ?”
โอเซชานตอบด้วยน้ำเสียงรำคาญ
“ก็ไม่ใช่น่ะสิ”
“โอ้ งั้นก็ดีแล้ว”
“แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด”
โอเซชานเคาะหัวตัวเอง
“ในสายตาของนาย โลกทั้งสงบ และสวยงาม แต่สำหรับฉันแล้ว มันตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงเลย”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ? “
“ฉันทิ้งคิมแจฮุนแล้ว”
“หา? “
มันเป็นการตอบสนองอย่างไม่คาดคิด
ลีจินอารู้ด้วยว่าคิมแจฮุนมีค่ายังไงในตอนนี้
“หมายความว่าไง? “
เขาอดไม่ได้ที่จะถาม
“ฉลามคาบเหยื่อที่ฉันโยนไว้จับปลา ฉันจะทำอะไรได้อีก? ฉันต้องตัดสายเบ็ดทิ้งอย่างเร็วน่ะสิ”
ใบหน้าของโอเซชานดูสงบนิ่ง และจริงจัง
“เรามีเวลาไม่มากแล้ว อีกอย่างน้อย 2-3 ปี จากนั้น เว้นแต่เราจะแข็งแกร่งพอที่จะกักขังพวกเขาไว้ พวกเขาจะแสดงความทะเยอทะยานอย่างกระตือรือร้น และในช่วงเวลาที่พวกเขาแสดงความทะเยอทะยาน มันก็จะจบลงอย่างแท้จริง ไม่…เกมจะไม่จบ ถ้าพวกเขาแสดงความทะเยอทะยานออกมา” (TL : ถ้างงประโยคนี้ ให้นึกถึงสาเหตุที่คิมวูจินโดนฆ่า แล้วใช้แกทเชื่อมโยงดู )
การแสดงออกของลีจินอาก็แข็งขึ้น เมื่อได้ยินเช่นนั้น
โอเซชานมองไปที่ลีจินอา และพูดว่า
“ดังนั้น ตอนที่นายล่าจิ้งจอกมีเขา แผนในอนาคตจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงไหม ก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้น”
“เชื่อใจฉันสิ ฉันเป็นใครกัน? “
“ไอ้ตะกละ”
“อ๊ะ ถูกต้อง! พี่ชาย!! ฉันต้องกักตุนพลังงาน เพื่อจะได้ต่อสู้ให้ดี!”
“นายนี่เหมือนสุนัขเลย แต่มีสองสิ่งที่นายทำได้”
โอเซชานชูสองนิ้ว โดยไม่สนใจลีจินอา
“หนึ่ง คือการสนับสนุนคิมวูจินให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ กลับกัน นายต้องตรวจสอบความสามารถของคิมวูจินให้ดี”
“นายต้องการให้ฉันตรวจสอบความสามารถของเขาเหรอ?”
“ถูกต้อง”
“แต่คุณรู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”
ตรงกันข้าม โอเซชานส่ายหัว
“ไม่ ในความคิดของฉัน คิมวูจินยังไม่ได้เปิดเผยความสามารถที่แท้จริงของเขาเลยแม้แต่ครึ่งเดียว”
“…อ่า? “
โอเซชานยังคงจ้องมองไปยังลีจินอาที่กำลังประหลาดใจ
“และในการล่าจิ้งจอกมีเขา คิมวูจินอาจจะเปิดเผยมันออกมา 100% เขาจะต้องออกแรงจริง ๆ แล้ว”
หลังจากพูดมากไป โอเซชานก็จมอยู่ในความคิดของเขา
‘ไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมานั่งพักผ่อนอีกต่อไป ตอนนี้ … ได้เวลากระโดดเข้าไปร่วมด้วยแล้ว’
โอเซชานนึกถึงคิมวูจิน
‘ฉันต้องทำให้ ไอแซค อิวานอฟ เทียบเท่ากับสมาคมเมสสิอาห์ให้ได้’
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้โอเซชานก็ยิ้มอย่างขมขื่น
‘โทษทีนะคิมวูจิน แต่ฉันต้องการให้นายเสียสละ เพื่อหยุดสมาคมเมสสิอาห์’
เขาหัวเราะอย่างขมขื่น และเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
‘ฉันขอโทษ แต่ฉันต้องการความช่วยเหลือทั้งหมดเท่าที่จะรับได้’
…
ร่างกายที่เปื้อนเลือด และบาดแผลของคิมวูจินดูสะอาดมาก เมื่อเทียบกับศพของจิ้งจอกมีเขาที่อยู่ตรงปลายเท้าของเขา ต่อหน้าเขา มีผู้หญิงที่สวมชุดเกราะสีทองปรากฏตัวขึ้น
– คุณคือคิมวูจินใช่ไหม? ฉันได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับคุณ แต่ของจริงดียิ่งกว่าข่าวลือกันซะอีก คุณคิดยังไง? คุณอยากเข้าร่วมสมาคมเมสสิอาห์ไหม?
สมาคมเมสสิอาห์เสนอตำแหน่งให้เขา
คิมวูจินตอบอย่างใจเย็น
– ฉันอยากคุยกับหัวหน้าโดยตรง ไม่ใช่ฝ่ายบริหารตัวเล็ก ๆ
ให้หัวหน้าสมาคมเมสสิอาห์มา…แน่นอนว่ามันเป็นการปฏิเสธอย่างชัดเจน
ตอนนั้น คิมวูจินไม่คิดว่าเขา และสมาคมเมสสิอาห์จะเข้ากันได้
เขาไม่ได้หวังว่าพวกนั้นจะตกลง
เมื่อมีการเสนอข้อเสนอครั้งต่อไป ลีเซจุนก็มาพบเขาเป็นการส่วนตัว และเลือกเขา
– คิมวูจินโลกต้องการนักล่าแบบคุณมาก
นั่นคือความทรงจำ
ครึด!
โทรศัพท์มือถือของคิมวูจินสั่น เพราะได้รับข้อความ และเขาก็ลืมตาขึ้นมาเช็กมัน
[ยืนยันวันที่ 7 มิถุนายน]
คิมวูจินหลับตาลงอีกครั้งหลังจากอ่านจบ
ครืด!
จากนั้นก็มีข้อความอื่นเข้ามาอีก
[นายต้องฝึกฝนทักษะให้ดี]
ตอนที่เห็นข้อความ สีหน้าของคิมวูจินไม่มีการเปลี่ยนแปลง เขามองไปที่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าแทน
ชุดเกราะที่ทำจากหนังงูเข็มอย่างสมบูรณ์ ดูเหมือนจะไม่พอดีกับเขา
ชุดเกราะนี้เป็นคำตอบของคิมวูจิน
เขาก็พร้อมที่จะแสดงฝีมือแล้ว