Kill the Hero 35

Kill the Hero 035

[คูครีของนักรบลิซาร์ด]

– ระดับไอเทม : ยูนีค

– โจมตีกายภาพ : 79

– ต้องการ Lv10 หรือสูงกว่า เพื่อใช้งาน

– กายภาพ 100 หรือสูงกว่า เพื่อใช้งาน

– คำอธิบายไอเทม : คูครีที่นักรบลิซาร์ดใช้ มันประกอบด้วยพลังอันแข็งแกร่ง

– กายภาพ +5 เมื่อสวมใส่

– ความเสียหายเพิ่มขึ้น 10% เมื่อโจมตี

– ความเสียหายเพิ่มขึ้น 20% เมื่อโจมตีมอนสเตอร์ประเภทลิซาร์ดแมน

‘คูครีของนักรบลิซาร์ดกับเกราะหนังไฮยีน่าดำ …เป็นการรวมกันที่ดีทีเดียว’

คิมวูจินตรวจสอบคุณสมบัติคูครีของนักรบลิซาร์ด ไอเทมที่เขาซื้อจากโอเซชาน จากนั้นก็ใส่มีดลงในช่องเก็บของทันที

สำหรับคนธรรมดา มันดูเหมือนว่าไอเทมหายไปกลางอากาศ

จินซูยอง ลูกน้องของโอเซชานเห็นการกระทำนั้นแล้วพยักหน้า

“ถ้าคุณได้ยืนยันรายการแล้ว โปรดเขียนในใบเสร็จนี้ เพื่อยืนยันว่าคุณได้รับไอเทมแล้วด้วยค่ะ”

คิมวูจินยิ้ม เมื่อเห็นลูกน้องของโอเซชานยื่นใบเซ็นรับไอเทมให้เขา

‘นี่มีความหมายอะไรเนี่ย? ’

การแลกเปลี่ยนไอเทมกัน โดยไม่ผ่านสมาคมนั้นถือว่าผิดกฎหมาย มันเป็นการละเมิดสัญญาที่ผู้เล่นมีต่อสมาคม

ดังนั้น นายหน้า และผู้เล่นมักจะพยายามซ่อนร่องรอยของธุรกรรมให้มากที่สุด

แต่ เขาต้องเซ็นรับของ?

“ไอ้นี่มันมีผลด้วยงั้นเหรอ?”

เซ็นรับใบเสร็จที่เห็นได้ชัดว่าไร้ประโยชน์เนี่ยนะ?

ลูกน้องของโอเซชานหัวเราะขณะตอบคำถามของเขา

“บอสต้องการให้ฉันเอามันกลับไป แล้วฉันจะทำอะไรได้อีกละคะ? ถ้าเขาบอกมาแบบนั้น ฉันก็ต้องทำ”

คำตอบนี้บวกกับรอยยิ้ม แสดงให้เห็นว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอถูกถามคำถามเช่นนี้

‘เขาเก็บลายเซ็นทุกครั้งที่ซื้อขายเหรอ? ’

เมื่อสังเกตเห็นรายละเอียดนี้ คิมวูจินก็มองไปที่ข้อตกลงในใบเสร็จที่อยู่ตรงหน้าเขา

มันดูเหมือนกับเอกสารของธนาคาร ใบเซ็นรับบอกให้เขาลงนามถัดจากยอดที่แจ้งไว้

‘เขาพยายามจะรวบรวมลายมือของผู้เล่นหรือเปล่า? ’

ถ้าสัญญาไม่ได้มีไว้ใช้ ดังนั้นเป็นไปได้ว่าเขาต้องการลายมือของผู้เล่นจากเอกสารนี้

นั่นอาจเป็นผลประโยชน์ในบางแง่ แต่ตรงไปตรงมา คิมวูจินสงสัยว่ามันจะมีประโยชน์สักแค่ไหน บางทีบุคลิกของโอเซชานก็ดูแปลกไปสักหน่อย และทุกคนที่ทำข้อตกลงกับเขาหลายครั้งก็อาจจะคิดเหมือนกัน

แน่นอนว่าคิมวูจินก็คิดแบบนั้น

‘นายเป็นใครกันแน่? ’

อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักว่าโอเซชานไม่ใช่คนธรรมดา และก็รู้ว่าเขาไม่สามารถเข้าถึงสิ่งนี้ได้ง่าย ๆ ด้วยตัวเขาเอง คิมวูจินรู้สึกว่าโอเซชานอาจจะมองเห็นโลกในแบบที่ต่างไปจากเขา

‘ฉันต้องระวังให้ดี’

ดังนั้นคิมวูจินจึงตั้งใจเปลี่ยนลายมือ และลายเซ็นของเขา

ความคิดของการกระทำนี้หยุดอยู่แค่นั้น

เป็นเพราะมีข้อตกลงที่สำคัญกว่าต้องทำ

“นี่ส่วนที่เหลือ”

คิมวูจินส่งถุงช้อปปิ้งให้กับลูกน้องของโอเซชาน

กระเป๋าที่เต็มไปด้วยธนบัตร 50,000 วอน

มันเป็นค่าใช้จ่ายเพื่อเข้าดันเจี้ยนระดับ A-

คงไม่ใช่เรื่องเกินจริง ถ้าจะบอกว่ามันเป็นเงินทั้งหมดของคิมวูจิน

‘5 พันล้านวอน…’

คิมวูจินยังมีเงินกู้ที่ต้องใช้คืนอีก การเงินของเขาจึงติดลบเมื่อจ่ายไป

‘มันถูกมาก’

แต่คิมวูจินก็ไม่เสียใจ

ในความเป็นจริง ดันเจี้ยนระดับ A- ไม่ได้รับความนิยมมากนัก สถานการณ์ช่างแตกต่างจากดันเจี้ยนระดับ A+ โดยสิ้นเชิง

ดันเจี้ยนระดับ A+ นั้นการันตีไอเทมขั้นต่ำถึงระดับยูนีค ถ้าโชคดีไอเทมในตำนานก็อาจจะดรอปได้เช่นกัน โดยพื้นฐานแล้ว มั่นใจได้ว่าอย่างน้อยพวกเขาก็จะไม่ขาดทุน

ตรงกันข้าม ในดันเจี้ยนระดับ A- นั้น ความน่าจะเป็นที่เกิดขึ้นนี้จะลดลงอย่างมาก มีหลายครั้งที่ไม่มีแม้แต่ไอเทมระดับยูนีคออกมา

แต่ความยากของดันเจี้ยนระดับ A- นั้นเทียบกับความยากของดันเจี้ยนระดับ B+ ไม่ได้

ความเสี่ยงสูง แต่การจ่ายเงินขั้นต่ำ 5 พันล้านวอนสำหรับดันเจี้ยนแบบนี้ ไม่ถูกเลยจริง ๆ

‘ได้เวลาค้นหาแล้วว่าพวกเขาซ่อนอะไรไว้’

มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้ความลับของดันเจี้ยน คิมวูจินจึงคิดว่ามันถูกมาก

“ฉันได้ยืนยันจำนวนเงินแล้วค่ะ ฉันจะให้รายละเอียดของดันเจี้ยนก่อน”

ลูกน้องของโอเซชานส่งแฟ้มให้คิมวูจิน

[ไข่ของลิซาร์ดเผือก]

– จำนวนชั้น : 2

– ความยาก : A-

– เข้าได้สูงสุด : 8 คน

– เงื่อนไขในการเข้า : Lv30 หรือต่ำกว่า

– เงื่อนไขการเคลียร์ : ยึดไข่ของลิซาร์ดเผือก

– รางวัลการเคลียร์ : แค็ตตาล็อกจะมอบให้กับนักล่าลิซาร์ดเผือก

ในหน้าแรกของเอกสาร มีข้อมูลเกี่ยวกับดันเจี้ยนอยู่

– ปัจจุบันมีสองปาร์ตี้ที่ได้ยืนยันแล้วว่าล้มเหลวในการเคลียร์ดันเจี้ยน

ด้านล่างคือจำนวนครั้งที่ผู้เล่นล้มเหลวในการเคลียร์ดันเจี้ยน และด้านหลังเป็นข้อมูลโดยละเอียดเกี่ยวกับผู้เล่นที่เสียชีวิตหลังจากล้มเหลวในดันเจี้ยน

แม้แต่ผู้เล่นระดับนี้ก็ล้มเหลวในการเคลียร์ดันเจี้ยน มันคือคำเตือนแบบนั้น

มันเป็นคำเตือนที่ไม่จำเป็นสำหรับคิมวูจิน

‘มีหลายคนที่ตายในดันเจี้ยนนี้’

เขารู้ว่าการเคลียร์ดันเจี้ยนนี้ยากแค่ไหน คิมวูจินรู้ดีกว่าใคร ๆ

“การเดินทางจะดำเนินการสามขั้นตอนค่ะ”

ในระหว่างนี้ เจ้าหน้าที่ได้ให้คำแนะนำต่อไปนี้แก่เขา

“คุณต้องการเข้าไปวันไหนคะ?”

เมื่อได้ยินคำถามนั้นคิมวูจินก็ตอบ

“ฉันจะไปตอนนี้”

ลูกน้องมองเขาด้วยความแปลกใจ

“อะไรนะ? “

แม้เธอจะมีปฏิกิริยาแบบนั้น แต่คิมวูจินก็พูดอย่างใจเย็น

“ฉันจะเคลียร์มันตอนนี้เลย”

“คิมวูจินกำลังจะไปแทกูที่ตั้งของดันเจี้ยนค่ะ”

“ไปเหรอ?”

“ดูเหมือนว่าเขาพยายามจะเคลียร์มันทันที”

เขาไม่สนใจคำตอบของลูกน้อง โอเซชานไม่ได้ละสายตาจากเอกสารในมือของเขา

ลูกน้องของเขาโยนคำถามใส่

“คุณไม่แปลกใจเหรอคะ?”

“ฉันคิดเอาไว้อยู่แล้ว”

“คุณคิดเอาไว้แล้ว?”

“ถ้าคุณตั้งใจจะทำแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอีกต่อไป ส่วนเขาจะใช้ของที่ซื้อจากเรา การเตรียมอาหารนั้นไม่ยาก และเขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องการเติมน้ำมันรถ ไม่ต้องลากมันไปที่นั่น แล้วก็ไม่ต้องเสียเวลาด้วย ใช่ไหมล่ะ?”

มันเป็นอย่างที่โอเซชานพูด

การใช้ชีวิตจริง ๆ มากขึ้น ไม่ได้เพิ่มโอกาสในการเคลียร์ดันเจี้ยน

“ถ้าเขาเป็นคนที่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ เขาจะไม่ร้องขอตั้งแต่แรก”

อีกนัยหนึ่ง ถ้าใครรู้สึกลังเลหรือไม่มั่นใจ คำตอบคือพวกเขาจะยอมแพ้ตั้งแต่เริ่มแล้ว

“เป็นไปได้ไหมคะ ที่เขาจะเคลียร์มันสำเร็จ?”

ในทางกลับกัน ลูกน้องยังดูเหมือนจะรับกับสถานการณ์ปัจจุบันไม่ได้ อันที่จริงปฏิกิริยานี้ ถือเป็นเรื่องปกติ

“คุณรู้ไหม ตอนนี้คิมวูจินเลเวลสูงสุดอาจจะแค่ 20 เท่านั้นเอง”

คิมวูจิน เคลียร์ดันเจี้ยน 1 ชั้น เมื่อไม่กี่วันก่อน และจากข้อจำกัดของดันเจี้ยน เลเวลของเขาจะต้องน้อยกว่า 20 ดังนั้นเขาจึงต้องอยู่ที่เลเวล 20 หรือสูงสุดที่ 21

“มันปกติไหมที่เขาจะเคลียร์ดันเจี้ยน 2 ชั้นด้วยตัวคนเดียว?”

คนคนนั้น กำลังจะเคลียร์ดันเจี้ยน 2 ชั้นเป็นครั้งแรก ด้วยตัวคนเดียว และมันยังเป็นดันเจี้ยนระดับ A- อีกด้วย

โอเซชานตอบคำถามของเธออย่างใจเย็น

“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้”

“มีผู้เล่นแบบนั้นด้วยเหรอคะ?”

“นักล่ามังกร, ทรราช, ปรมาจารย์นักดาบ, ทรินิตี้, ลีเซจุน ก็เข้าไปในดันเจี้ยน 2 ชั้นทันทีที่พวกเขาถึงเลเวล 20 พวกเขายังรอดกลับมาได้เลย และตอนนี้พวกนั้นก็ยังไปเดินแถว ๆ ดันเจี้ยน 5 หรือ 6 ชั้นด้วย”

ลูกน้องโต้กลับราวกับว่าเธอกำลังเข่าอ่อน

“แต่พวกนั้นเป็นสัตว์ประหลาดนะคะ!”

ผู้ก่อตั้งสมาคมเมสสิอาห์ ลีเซจุน, นักล่ามังกร, ทรราช, ปรมาจารย์นักดาบ และทรินิตี้ …ที่โอเซชานพูดถึงนั้น เป็นส่วนหนึ่งของผู้เล่น 7 คนแรกที่ตื่นขึ้นในวันที่ 1 มกราคม 2020

และตอนนี้ ทุกคนต่างถูกมองว่าเป็นผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดที่สามารถเขย่าทั้งประเทศได้ เป็นสัตว์ประหลาดที่แท้จริงที่เกินคำนิยามของคำว่าสัตว์ประหลาดไปแล้ว

“ใช่ พวกนั้นทุกคนเป็นสัตว์ประหลาด และถ้าคิมวูจินสามารถรอดกลับมาจากดันเจี้ยนได้ เขาก็จะเป็นสัตว์ประหลาดเหมือนกัน”

“อ่า! “

ทันทีที่เธอได้ยิน เธอก็ตระหนักได้

โอเซชานยังคงพูดกับลูกน้องขณะอ่านเอกสาร

“การที่คิมวูจินจะทำลายดันเจี้ยนได้หรือไม่นั้น ไม่สำคัญ ถ้าเขาตายในดันเจี้ยนก็แล้วไป มันเป็นเรื่องที่เราทำอะไรไม่ได้ และเราก็ไม่จำเป็นต้องสนใจมันด้วย”

โอเซชานลุกขึ้นจากที่นั่งหลังจากจัดเอกสารแล้ว

“ยังไงก็ตาม คิมวูจินรู้ดีกว่าเราว่าดันเจี้ยน 2 ชั้นอันตรายแค่ไหน”

โอเซชานที่ลุกขึ้น ได้ส่งเอกสารให้กับลูกน้องของเขา

“ดังนั้น สิ่งเดียวที่เราต้องกังวลก็คือ เราควรจะทำอะไรหลังจากที่เขาเคลียร์ดันเจี้ยนได้แล้ว”

ลูกน้องที่รับเอกสารมาได้หยิบแสตมป์จากลิ้นชักของเขาราวกับว่า นี่คือสิ่งที่ต้องทำ แน่นอน

มันเป็นตราประทับที่มีคำว่า [กระดาษรียูส] ( TL : คุณโอเซชานเป็นคนขี้งกครับ นิยมใช้กระดาษรียูส คุณเลขาเลยจะเอาแฟ้มเอกสารของดันเจี้ยนนี้ไปรียูส)

[ฆ่าลิซาร์ดแมนที่ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำก็อบลิน เพื่อไปยังชั้นถัดไป]

ทันทีที่คิมวูจินเข้ามาในดันเจี้ยนชั้นที่ 1 เขาก็ได้ยินเสียงประกาศที่ไม่มีใครได้ยิน

‘มันคือดันเจี้ยน 2 ชั้นแน่นอน’

ประกาศดังกล่าว ทำให้คิมวูจินรู้ว่านี่คือดันเจี้ยน 2 ชั้นจริง ๆ

ขณะเดียวกันเขาก็นึกถึงตอนที่เขาเข้าไปในดันเจี้ยน 2 ชั้นเป็นครั้งแรก

ตอนนั้นเขาเลเวล 20 ทักษะของคิมวูจินได้รับการยอมรับ และได้รับโอกาสในการเคลียร์ดันเจี้ยนระดับ C 2 ชั้นกับผู้เล่นเลเวล 30

คิมวูจินแสดงให้เห็นถึงความสามารถอันยอดเยี่ยมในดันเจี้ยน ทำให้เขามีชื่อเสียงมากขึ้น

ทุกคนประทับใจในทักษะ และพรสวรรค์ของคิมวูจิน

‘ตอนนั้นเองที่ฉันรู้ว่าเกมนี้มันยากแค่ไหน’

ในตอนนั้น คิมวูจินถึงได้รู้สึกว่าดันเจี้ยน 2 ชั้น หรือดันเจี้ยนทั่วไปนั้นอันตรายกว่าที่เขาเคยคิด

ศักยภาพที่ยอดเยี่ยมของเขาคือสิ่งที่นำไปสู่การตระหนักในเรื่องนี้

ตอนแรกความคิดของคิมวูจินถึงวิธีที่ดีที่สุดในการเคลียร์ดันเจี้ยนคือการที่ทุกคนไม่ออกนอกแผนการ

เหมือนนาฬิกา ทุกคนแสดงศักยภาพของตน และแทบจะไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ ในดันเจี้ยนจนกระทั่งได้ออกมา

อย่างไรก็ตามดันเจี้ยน 2 ชั้นไม่อนุญาตให้ทำแบบนี้

ไม่ใช่ว่ามอนสเตอร์ที่นี่แข็งแกร่งกว่ามอนสเตอร์จากที่มีชั้น 1 มากนัก

‘อาหารคือสิ่งที่สำคัญที่สุด’

ปัญหาเดียวที่พวกเขาต้องเผชิญคือการขาดแคลนอาหาร

จนถึงตอนนั้น ดันเจี้ยน 1 ชั้น จะใช้เวลานานที่สุดแค่ 5 วันเท่านั้น ปัญหาการขาดแคลนอาหารจึงไม่ใช่ปัญหาที่แท้จริง

แต่ดันเจี้ยน 2 ชั้นขึ้นไป พวกเขาต้องคำนึงถึงปากท้อง

ความจริงผู้เล่นดาวรุ่งหลายคนที่ใช้ทักษะอันยอดเยี่ยมของพวกเขาในการเคลียร์ดันเจี้ยน 1 ชั้นนั้น ได้เสียชีวิตจากความอดอยากในดันเจี้ยน 2 ชั้น และตั้งแต่ดันเจี้ยน 3 ชั้นขึ้นไป ผู้เล่นจะใช้เวลาตัดสินใจว่าจะนำน้ำหรืออาหารมา นานกว่าการตัดสินใจว่าควรจะนำไอเทมใดมา

‘เพราะไม่ว่าคุณจะมีจิตใจที่เข้มแข็งสักแค่ไหน มันก็ไร้ประโยชน์ ถ้าคุณไม่มีอะไรจะกิน’

ผู้เล่นที่ถูกมอนสเตอร์ฆ่าตาย เพราะคิดอะไรไม่ออกด้วยความหิวโหยนั้น ถูกนับว่าเป็นการตายจากความอดอยาก ผู้เล่นมากกว่าครึ่งที่เสียชีวิตในดันเจี้ยน 2 ชั้นนั้นเสียชีวิตด้วยสาเหตุนี้เอง

หรือก็คือข้อกำหนดที่สำคัญที่สุดคือการบริโภคอาหารอย่างถูกต้อง

และคิมวูจินได้เลือกหนทางเดียว

‘ฉันจะเคลียร์ชั้นแรกภายในสองวัน’

กวาดล้างมอนสเตอร์ชั้นที่หนึ่งให้เร็วที่สุดก่อนที่อาหารของเขาจะหมด!

ควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากอุโมงค์แห่งหนึ่ง

Kiieeee!

และอาจจะได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งของก็อบลินภายในควัน

ฉากนี้เรียกได้ว่านรกดี ๆ นี่เอง

ดวงตาเย็นชาของคิมวูจินจ้องมองไปยังขุมนรกที่เขาสร้างขึ้นด้วยมือของตัวเอง

ในตอนนี้ มีเพียงความคิดเดียวในใจของเขา

‘ที่นี่ก็ไม่มีเหมือนกัน’

นั่นคือไม่มีลิซาร์ดแมนอยู่ในถ้ำนี้

คิมวูจินไม่โกรธ ไม่เสียใจ และไม่รู้สึกร้อนรน

[เลเวลเพิ่มขึ้น]

[เลเวล 20 ช่องเก็บของเพิ่มขึ้น 4 ช่อง]

[ทูตแห่งนรก ประทับใจกับการเติบโตของคุณ ช่องเก็บของเพิ่มขึ้น 4 ช่อง]

[ทูตแห่งนรก ได้มอบแค็ตตาล็อกเป็นรางวัลการเติบโตของคุณ]

แม้แต่การแจ้งเตือนรางวัลเลเวล 20 ก็ไม่สามารถเปลี่ยนการแสดงออกของคิมวูจินได้

มันเปลี่ยนพฤติกรรมของเขาเท่านั้น

เขาตรวจสอบสภาพแวดล้อม และออกไป หลังจากที่แน่ใจว่าไม่มีอะไรอยู่ในบริเวณใกล้เคียงแล้ว

“ช่องเก็บของ”

หลังจากไปถึงที่ปลอดภัย คิมวูจินก็เปิดช่องเก็บของของเขา เขาหยิบสิ่งที่เตรียมไว้ออกมา และฉีกมัน

[เรียนรู้ทักษะดูดเลือด]

ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เขาได้ใช้ของขวัญจากปาร์คยองวาน

[เอฟเฟกต์ของแหวนพลัสอัลตร้า ระดับทักษะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 1 ระดับ]

[ระดับทักษะดูดเลือดเพิ่มขึ้นเป็นระดับ E]

มีการแจ้งเตือนทันที ทำให้เขารู้ว่าเอฟเฟกต์ของวงแหวนพลัสทำงานแล้ว

แน่นอนว่าคิมวูจินไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไรมากหลังจากได้ยิน

การแสดงความดีใจกับสิ่งที่เขาคิดไว้แล้วนั้นเป็นการเสียพลังงานไปโดยเปล่าประโยชน์

ดังนั้นคิมวูจินจึงเปิดของขวัญในการเติบโตถึงเลเวล 20 ที่รัศมีมอบให้เขา

“แค็ตตาล็อก”

แค็ตตาล็อกเปล่งแสงสีเงินได้ปรากฏต่อหน้าของคิมวูจิน

‘มันคือระดับหายาก’

คิมวูจินมีปฏิกิริยาเล็กน้อยกับแสงสีเงิน

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ตอบสนองใด ๆ ไปมากกว่านั้น

ก่อนที่จะย้อนกลับมา คิมวูจินแทบไม่มีโชคในด้านนี้เลย แต่นั่นเป็นกรณีของไอเทมหรือทักษะที่มีระดับยูนีคหรือสูงกว่านั้น สำหรับไอเทม และทักษะระดับหายากนั้น มันมากเกินกว่าจะนับได้ว่าเขาต้องผิดหวังบ่อยแค่ไหน

มันคงแปลก ถ้าเขาสนใจ

คิมวูจินไปที่หน้าในแค็ตตาล็อกที่เปล่งแสงสีเงินด้วยท่าทางเฉยเมย

‘หือ? ‘

ในขณะนั้น ใบหน้าของคิมวูจินได้แสดงความรู้สึกคาดไม่ถึง

[เชี่ยวชาญนักรบโครงกระดูก]

– ข้อกำหนดในการได้รับ : ทูตแห่งนรก

– เลเวลที่ต้องการ : Lv20 หรือสูงกว่า

– เอฟเฟกต์ทักษะ : เสริมความสามารถของทหารโครงกระดูกที่ถูกอัญเชิญ และเพิ่มจำนวนทหารโครงกระดูกที่สามารถอัญเชิญได้ ยิ่งระดับของทักษะสูงเท่าไร ประสิทธิภาพก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

‘…ฉันโชคดี’

มันเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดของมอนสเตอร์ที่ได้เผชิญหน้ากับคิมวูจิน