Invincible Combat Strength System ระบบสงคราม 97

ICSS บทที่ 97: เลียให้สะอาด!

“หมับ!”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเหวี่ยงหมัดมาเพื่อที่จะชกเขา หนิงเทียนหลินก็หัวเราะพร้อมทั้งยื่นมือออกไปโดยตรงเพื่อที่จะจับเข้าที่หมัดของอีกฝ่าย

“กร๊อบ!”

เสียงกร๊อบ ข้อมือของเขาโดนหนิงเทียนหลินหักอย่างจัง! แต่หลังจากนั้น หนิงเทียนหลินเห็นว่าอีกฝ่ายไม่รู้ว่าไปเอาปากกามาจากไหน

ถึงแม้มันจะแค่ปากกาเจลธรรมดา แต่ด้านที่ไม่ได้สวมปลอกก็พุ่งตรงมาหน้าของหนิงเทียนหลิน ถ้ามันโดนเข้าตอนนี้ก็จะต้องกลายเป็นรูแผลลึกที่หน้าเขาแน่ๆ!

“อ้ากกกกกกกกก!”

ทันใดนั้น เสียงร้องโหยหวนก็ดังออกมาจากปากของอีกฝ่าย ความเจ็บปวดจากข้อมือที่หักและนิ้วที่ถูกทำให้พิการไม่ได้ทำเขาเป็นลมไปในทันที แต่คนๆนี้ยังทนได้แม้จะต้องกุมมือเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด!

“ไอ้คนนี้…เป็นนักเรียนไม่ใช่เหรอ?”

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นขึ้นในระหว่างที่เกิดไฟฟ้าดับ แม้จะแค่ภายใน
10 วินาทีแต่ทั้ง 4 ก็ลงไปนอนกองที่พื้นเรียบร้อยแล้ว ฝูงชนที่เข้ามามุงเหตุการณ์ก็รีบกระจัดกระจายออกไปทันทีและกลับไปที่นั่งของตัวเองพร้อมทั้งมองมาที่หนิงเทียนหลินอย่างหวาดกลัวว่าอีกฝ่ายจะมาเล่นงานพวกเขาด้วย

ไม่มีใครคาดคิดว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะกลายเป็นคนที่โหดร้ายได้ขนาดนี้! ทั้งน่ากลัวและรุนแรงอีกด้วย! เห็นได้ชัดว่าทั้ง 4 คนนั้นบาดเจ็บหนักพอตัวอยู่เหมือนกัน!

ในเวลานี้มีคนหนึ่งที่พึมพำกับตัวเองด้วยความหวาดกลัว

“อะไรกัน ดูเหมือนฉันจะเคยเจอเขานะ”

“ใช่ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นนักเรียนชีววิทยาชั้นปีที่ 2 เราเคยเลยเรียนวิชาทั่วไปด้วยกัน”

คนส่วนใหญ่ที่มาร้านอินเตอร์เน็ตร้านนี้จะเป็นนักเรียน ดังนั้นจึงมีบางคนที่จำหน้าหนิงเทียนหลินได้ในทันทีเพียงแค่ไม่รู้ชื่อเท่านั้นเองเพราะก่อนหน้านี้หนิงเทียนหลินก็เป็นเด็กธรรมดาๆ ไม่มีอะไรโดดเด่น

“ฉันไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้…เพียงแค่พริบตาเขาก็จัดการไป
4 คนเลย มันสุดยอดมากๆเลย” คนหนึ่งพูดขึ้นมาอีก

แม้แต่ชิเซียวจุนที่อยู่กับหนิงเทียนหลินมาตลอดก็มองมาที่เพื่อนตัวเองด้วยความตกใจ ดวงตาเบิกกว้างและรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ หนิงเทียนหลินทำทุกอย่างต่อหน้าต่อตาเขาเลย! พวกเขาอยู่ด้วยกันมาทั้งปีแต่เขาไม่เคยเห็นหนิงเทียนหลินสู้กับใครมาก่อนเลย!

นอกจากนี้ครั้งที่แล้วที่หวังน่านใส่ร้ายว่าหนิงเทียนหลินเป็นคนขโมยเงินไปแต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรกับเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ!

กลายเป็นว่าจริงๆแล้วเขาเป็นคนที่โหดร้ายมากจริงๆ!

แต่ปฎิกิริยาของเขาเป็นปกติและเขารู้สึกว่าคนพวกนี้สมควรโดนแล้ว
มีเพียงหลินเจียอี้ที่เคยเห็นหนิงเทียนหลินฆ่าคนมาแล้ว เขาฆ่าพวกโจรไป 5 คนในพริบตาทั้งๆที่อีกฝ่ายมีปืนอยู่ในมือด้วยซ้ำ!

ตอนนี้คนธรรมดาทั้ง 4 คนนี้ไม่รอดแน่ๆ!

“หยิบก้นบุหรี่แล้วก็ที่เขี่ยบุหรี่มาให้ฉันด้วยก่อนที่จะไป! แล้วเอามันใส่เข้าปากไปซะ!”

หนิงเทียนหลินมองไปรอบๆแล้วจึงหยิบที่เขี่ยบุหรี่ขึ้นมาจากโต๊ะ ดูๆแล้วน่าจะมีก้นบุหรี่มากกว่า 10 อันและก็มีขี้บุหรี่เยอะเลย ตอนนี้พวกนั้นได้สติแล้ว แต่เขาก็ยังสร้างบาดแผลให้พวกเขาอยู่ดี

“ถ้าไม่กินเข้าไปฉันจะหักมือพวกแกให้ไม่เหลือแม้แต่กระดูกเลย”

หนิงเทียนหลินพูดอย่างเย็นชา ตลอดหลายวันที่ผ่านมาเขาได้เห็นมาเยอะแล้วว่ากับคนพวกนี้ต้องใช้การข่มขู่และความรุนแรงด้วยถึงจะเป็นวิธีจัดการที่ดีและเหมาะกับพวกนี้ที่สุด

“ฉันๆ ฉันจะกิน”

“พวกเราจะกินๆ”

พวกเขาเห็นเท้าของอีกฝ่ายเริ่มขยับแต่ด้วยใบหน้าที่ลังเลก็ยังหยิบก้นบุหรี่จากที่เขี่ยบุหรี่ขึ้นมาและใส่เข้าปากไป พวกเขารู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ได้ล้อเล่นแน่ๆ!

ไอ้คนที่ข้อมือและนิ้วหักเป็นเครื่องพิสูจน์ที่ดีเลย!

“อ้วก!”

ทันทีที่ก้นบุหรี่เข้าไปในปาก พวกเขาก็อ้วกออกมาทันที ก้นบุหรี่ไม่ใช่ผลไม้อร่อยๆ! เขาเกรงว่าตัวเองจะต้องปวดท้องไปอีกหลายวันเลยแน่ๆ

“ถ้ากล้าที่จะคายออกมาก็รู้นะว่าผลจะเป็นยังไง” หนิงเทียนหลินมองไปที่เขาด้วยสายตาเยือกเย็น

“โอเคๆ”

ทั้ง 2 รู้สึกคลื่นไส้มากและต่างก็มีสีหน้าที่ไม่ดีเท่าไรนักเหมือนกำลัง
กินขี้เข้าไปแต่ก็ต้องกัดฟันไว้แล้วกลืนมันเข้าไปอย่างยากลำบาค

ถ้าเขากลืนก้นบุหรี่เข้าไปก็แค่ปวดท้องไม่กี่วันแต่ถ้าไม่กินเข้าไปทั้งมือและนิ้วจะต้องเจ็บปวดอย่างมากซึ่งไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะทนได้เลย!

“นาย เปิดขวดน้ำนี้และเอาก้นบุหรี่ให้มันกินด้วย!”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกลื่นเข้าไปแล้ว หนิงเทียนหลินก็สั่งให้หนึ่งในพวกนั้นเปิดขวดชาเขียวที่หลินเจียอี้ซื้อมาให้เขาแล้วชี้ไปที่คนที่สลบนอนอยู่ที่พื้น

ชายคนนี้ทำให้การกลืนก้นบุหรี่หยุดชะงั้นไปได้หน่อย ถึงแม้ตอนนี้เขาจะสลบอยู่แต่เขาก็ไม่รอดไปได้ง่ายๆแน่!

“ได้”

อีกฝ่ายพยักหน้า มีคนมากมายกำลังดูอยู่เขารีบกำก้นบุหรี่เต็มกำมือแล้วยัดเข้าไปในปากของเพื่อน แล้วเปิดขวดชาเขียวกรอกเข้าไปในปากเพื่อที่เพื่อนดื่มเข้าไป

ตอนนี้เขาไม่กล้าที่จะขัดคำสั่งหนิงเทียนหลินจริงๆเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรที่เขาเองก็ไม่กล้าที่จะนึกภาพเลย

“พอแล้ว!”

“ตานายแล้ว!”

“นายกินในนี้ให้หมดเลยนะ!”

ในเวลานี้หนิงเทียนหลินหยิบที่เขี่ยบุหรี่มาจากอีกโต๊ะและครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากครั้งแรกมากนัก ครั้งนี้หันไปหาชายอีกคนที่ข้อมือและนิ้วหักแหลกเหลว

เพียงแค่ว่าตอนนี้เหตุผลที่เขาต้องตะโกนออกมาด้วยความหงุดหงิดก็เพราะปากกาในมือของอีกฝ่าย ถ้ามันแทงเข้ามาที่หน้าของเขาจริงๆ เขาจะต้องเป็นแผลเป็นไปตลอดชีวิตแน่ๆ! คนแบบนี้จะต้องถูกลงโทษอย่างหนัก!

ดังนั้นถึงแม้เขาจะบาดเจ็บอย่างหนักแล้วแต่เขาก็ต้องกินก้นบุหรี่เข้าไปอยู่ดี!

ในเวลานี้อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรมากเพราะเขารู้ว่าในกรณีนี้มันก็คงเปล่าประโยชน์ที่จะพูดอะไร! จึงหยิบก้นบุหรี่ขึ้นมาและกลืนเข้าไป! ไม่ว่าจะกินอะไรลงท้องไปก็ห้ามคายออกมาเด็ดขาด

แต่ในตาของเขากลับเติมไปด้วยความโกรธแค้น

“ใส่น้ำลงไปหน่อย ล้างขี้บุหรี่ในที่เขี่ยบุหรี่แล้วดื่นมันซะ!”

หนิงเทียนหลินไม่สังเกตเห็นความโกรธแค้นในสายตาของอีกฝ่ายได้ยังไงแต่กลับหัวเราะเย้ยในใจและในเวลาเดียวกันก็เทชาเขียวลงไปในที่เขี่ยบุหรี่และใช้ปากกาเจลคน แล้วจึงให้อีกฝ่ายดื่มน้ำขี้บุหรี่ให้หมด!

โกรธแค้นงั้นเหรอ? ตอนนี้แกจะไปทำอะไรฉันได้!

เพื่อที่จะได้รู้ตัว เขาทำให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าตัวเองได้ทำพลาดอะไรลงไป!

“อร่อยใช่ไหม! ดื่มไปให้หมด!”

สายตาของอีกฝ่ายกำลังจะพล่ามัวด้วยไฟแค้นแต่ก็ยังเก็บมันไว้ เขาถือที่เขี่ยบุหรี่ขึ้นมาและยกดื่มทั้งหมดลงไป

“เลียซะ! จำไว้ เอาให้สะอาด!”

เมื่อได้เห็นเหตุการณ์นี้ หนิงเทียนหลินถึงกับหัวเราะในใจ เขาจึงเปิดปากและบอกให้อีกฝ่ายใช้เลียที่เขี่ยบุหรีด้วย