Invincible Combat Strength System ระบบสงคราม 111

ICSS บทที่ 111: ไม่มีใครห้ามได้!

“เปี๊ยะ!”

หลังจากที่เขายกหลังมือขึ้นแล้วตบลงไปที่หน้าของหวังน่านทันที อารมณ์บางอย่างหวังน่านก็อยากที่จะปิดบังไว้แต่การตบครั้งนี้มันตบตรงเข้ามาที่หน้าของเขา จนไม่มีอะไรที่จะปิดบัง!

เพียงไม่นาน หน้าทั้ง 2 ด้านของเขาก็บวมขึ้นมานิดหน่อย

“หนิงเทียนหลิน นี่ห้องเรียนนะนายจะทำอะไร!”

ในเวลานี้โจวฉีผู้ดูแลห้องเรียนก็รีบเดินเข้ามาเพื่อห้าม เขาเป็นผู้ดูแลซึ่งจะปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้ เพียงแค่ว่าหนิงเทียนหลินไม่สนใจเขาเลยแล้วเดินผ่านชูหยิชานไปยืนตรงทางเดิน พร้อมทั้งยืดแขนออกไปและจับตรงเข้าไปที่คอของหวังน่านซึ่งตัวเริ่มเขียวและหัวเริ่มจะมึนๆแล้ว
ทันทีที่เขากดอย่างแรงและกดร่างของอีกฝ่ายติดไปกับกำแพง

“ปัง!”

ทั้งห้องต่างก็ถึงกับช็อค

“โอ๊ย!”

และหวังน่านก็ยิ่งรู้สึกอายเข้าไปอีก ภายใต้การปะทะที่หนักหน่วงนี้ทำให้เลือดกระอักออกมาเต็มปาก ซึ่งเห็นได้ชัดว่าอวัยวะภายในถูกสั่นอย่างแรง หนิงเทียนหลินจับตัวเขาบิดเพื่อให้อีกฝ่ายถุยเลือดไปข้างๆแทน

“หนิงเทียนหลิน หยุดนะ! ถ้านายทำแบบนี้อีก ทางสาขาจะต้องไล่นายออกแน่ๆ!”

“รีบปล่อยเขาเลย! อย่าทำแบบนี้!”

โจวฉีรีบตรงมาในตำแหน่งที่หนิงเทียนหลินยืนและตำหนิเขาในระหว่างที่เดินไปด้วย พร้อมกันนั้นผู้ชายหลายคนที่อยู่รอบๆตัวหนิงเทียนหลินก็พยายามที่จะดึงเขาไว้ นั่นเป็นตอนที่เขาเริ่มจะสังเกตได้ว่ามือของผู้ชายพวกนั้นกำลังดึงเขาอยู่ พวกเขาอยู้ใกล้กับหนิงเทียนหลินที่สุดและพวกเขาก็รับรู้ได้ถึงความรุนแรงของหนิงเทียนหลิน เหมือนกับสัตว์ป่าเลย!

เขาเคยฆ่าคนมาแล้วมากมายทำให้อารมณ์ของหนิงเทียนหลินแน่นอนว่าต้องแตกต่างจากคนอื่นแน่ๆ ปกติแล้วก็จะไม่มีอะไรแต่ตอนนี้เขารู้สึกโกรธและคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาก็รู้สึกขนลุกเหมือนกำลังจ้องความตายอยู่อย่างไงอย่างงั้นเลย

นอกจากนี้พวกเขาเพิ่งจะเคยเห็นความแข็งแกร่งของหนิงเทียนหลิน และถ้าเปลี่ยนเป็นพวกเขาเอง พวกเขาก็คงจะทนไม่ไหวแน่ๆ!

ดังนั้นพวกเขาอยากที่จะดึงหนิงเทียนหลินออกมาแต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเดินเข้าไป!

“ปัง! ปัง!”

หนิงเทียนหลินจะไม่สนใจคำขู่ของหัวหน้าโจวฉีได้ยังไง? ทางคณะจะทำอะไรได้บ้างล่ะ? เขาสนใจเหรอ? ถ้าเขากล้าที่จะทำ เขาก็ไม่กลัวที่จะต้องถูกลงโทษหรอก! นอกจากนี้เขาก็เตรียมพร้อมที่จะต้องเผชิญหน้ากับหัวหน้าคณะและที่ปรึกษาคนอื่นๆไว้แล้ว

การจะผ่านคนพวกนี้ไม่ใช่เรื่องยากเลย
มือซ้ายจับเข้าที่หวังน่านที่กำลังมึนงงและโบกมือขวาตรงเข้าไปที่หน้าของหวังน่าน 2 ทีโดยพยายามลงความแรงไปที่ฟันในปากของหวังน่าน มุมปากอีกด้านของเขาเลือดออกอยู่สักพัก

“หนิงเทียนหลิน หยุดนะ!”

ในเวลานี้ผู้ดูแลโจวฉีเดินไปอยู่ที่ข้างตัวหนิงเทียนหลิน พร้อมทั้งเอื้อมมือออกไปจับที่ตัวของหนิงเทียนหลินและดึงเขาออกมาแต่ทันทีที่เขาพยายามจะดึงอย่างแรง เขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างมากที่ตรงท้องแล้วทั่วทั้งร่างก็ลอยกลับไปชนกับโต๊ะข้างๆอย่างไม่ทันตั้งตัว

เขาสลบไปแทบจะในทันที

แน่นอนนี่เป็นฝีมือของหนิงเทียนหลิน เขาดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยได้ยังไง? เขาเตะโจวฉีเข้าอย่างจังที่ท้องแต่ไม่ได้ออกแรงเต็มๆไม่งั้นอีกฝ่ายจะต้องไส้ไหล่มากองอยู่ข้างนอกแล้วแน่ๆ!

“เห็นโจวฉีเป็นตัวอย่างแล้วนะ มีใครกล้าจะเข้ามาอีกไหม!”

หนิงเทียนหลินพูดออกมาอย่างเยือกเย็นโดยไม่หันหน้ากลับไปมองด้วยซ้ำพร้อมกันนั้นก็ตบเข้าที่หน้าของหวังน่าน เพื่อนร่วมห้องงั้นเหรอ? ฮ่า ฮ่า หนิงเทียนหลินกล้าที่จะรับประกันกับทุกคนเลยว่า ไม่ว่าจะอยู่ห้องไหน จะต้องมีคนที่ไม่ชอบและเกลียดโจวฉีอยู่ด้วยแน่ๆ!

โจวฉีคนนี้ ในความคิดของหนิงเทียนหลินถึงแม้จะไม่ได้น่ารำคาญเหมือนหวังน่านแต่เขาก็ไม่เป็นที่ยอมรับแน่ๆ!

“ตบอีก 10 ที! ฉันจะตบหวังน่าน 10 ที ตอนนี้ตบไป 5 ทีแล้ว! ก่อนที่จะจบใครก็ตามที่เข้ามาห้าม ฉันจะตบคนนั้นด้วย!”

ตั้งแต่ที่หนิงเทียนหลินเริ่ม แน่นอนว่ามันจะไม่จบง่ายๆและวันนี้เขาแค่อยากจะสั่งสอนด้วยระดับปานกลางเท่านั้น! เพื่อบอกให้เขารู้ว่าเขาจะไม่ทนแล้ว! เขาทนมาทั้งปีแล้วและตอนนี้เขาอยากที่จะแก้แค้น หาทางที่จะจัดการเรื่องนี้!

เขาจะยังกินข้าวได้ปกติแต่จะพูดเรื่องนี้ออกไปไม่ได้!

“เปี๊ยะ!” ครั้งที่ 6!

“เปี๊ยะ!” ครั้งที่ 7!

หนิงเทียนหลินค่อยๆบิดฝ่ามือแต่แรงจนทุกคนในห้องได้ยินเสียงกระดูกลั่นเหมือนกับว่าเสียงนี้ดังก้องอยู่ในใจของทุกคน การตบแต่ละครั้งทำให้หวังน่านถึงกับเลือดออกและฟันร่วงออกมาทีละซี่

ตอนนี้หนิงเทียนหลินกดมือลงไปกับกำแพง

คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็แอบนับจำนวนครั้งการตบอย่างเงียบๆและหวังให้มันจบลงเร็วๆ ไม่มีใครคิดว่าหนิงเทียนหลิน คนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นโจรมาทั้งปีจะระเบิดออกมาได้แรงขนาดนี้!

มีเด็กผู้ชายยืนอยู่มากมายแต่กลับไม่มีใครกล้าที่จะเข้าหาเขา
และชูหยิชานคนเดียวที่สามารถพูดกับหนิงเทียนหลินได้ ได้เงียบไปสักพักแล้วเพียงแค่มองไปที่หนิงเทียนหลินเล็กน้อย

อีกฝ่ายรุนแรง เธอเคยเห็นมาแล้วในโรงอาบน้ำวันนั้น เธอเห็นหนิงเทียนหลินถือไม้กระบอกและใช้จัดการคน 5-6 คน และมีคนหนึ่งที่แขนหักและฟันร่วง, เลือดสาดกระจายและต้องบาดเจ็บอย่างหนัก

ตอนนี้สิ่งเหล่านี้ถือได้ว่าโหดร้ายมาก

แต่อย่างไรก็ตามเธอก็เคยเห็นความสุภาพของหนิงเทียนหลินกับตัวเองมาแล้ว เขาใช้เงินกว่า 30 ล้านเพื่อเธอ จองห้องเพรสิเดนเชียลสวีทให้ทั้งปีและวันนั้นที่มีการนวดเขาก็สามารถเดินออกไปได้โดยไม่ลังเล เห็นได้ชัดว่าเขาให้เกียรติเธออย่างมาก

โดยเฉพาะตอนสุดท้ายที่หนิงเทียนหลินเดินออกไป คำพูดพวกนั้นก็ช่วยเปิดใจเธอและทำให้เธอรู้สึกจนต้องร้องไห้ออกมาอยู่นาน ประโยคสุดท้ายของหนิงเทียนหลินก็ไม่ต่างอะไรกับคำสารภาพ

ในช่วง 2 วันที่ผ่านมานี้เธอคิดอย่างหนักซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของหนิงเทียนหลิน

สำหรับผู้หญิงมันง่ายมากที่จะจำคนที่คอยช่วยเหลือยามยาก เธอก็ไม่มีข้อยกเว้นและเพราะจากเรื่องปัญหาที่บ้าน เธอก็อยากจะหาไหล่ไว้พักพิงบ้าง

สามารถกล่าวได้ว่าเหตุการณ์ในวันนี้เขาเป็นคนเลือกเอง เดิมแล้ว
หนิงเทียนหลินฟุบนอนอยู่กับโต๊ะอย่างสบาย เขาขี้เกียจที่จะสนใจคนแบบหวังน่านเพราะเขาไม่อยากที่จะต้องเหนื่อย

เพราะเรื่องนี้เธอจึงไม่ห้ามปรามแต่กลับรู้สึกถึงความอบอุ่นในจิตใจแทน

“เห้ย! อะไรกัน!”

“ทำอะไรกันอยู่นักเรียน!”

“ยังไม่หยุดอีก!”

ทันทีที่หนิงเทียนหลินตบครั้งที่ 8 ออกไปชายวัยกลางคนก็เดินผ่านประตูเข้ามา ทำให้นักเรียนทุกคนรู้ได้ทันที! “อาจารย์มาแล้ว!” ตอนนี้เป็นช่วงพักเบรคระหว่างเรียน 10 นาที อาจารย์จึงต้องเข้ามาเพื่อเช็คชื่อ!
และชายวัยกลางคนนี้ก็คืออาจารย์ “วิชาเทคโนโลยีชีวภาพ” ของพวกเขาเอง!

“เปี๊ยะ!”

แต่หนิงเทียนหลินก็ไม่ได้หยุด เขาก็ยังคงยกมือขึ้นและต่อหน้าสายตาของทุกคน เขาก็ตบลงไปฉากใหญ่! เขาไม่ได้ฟังคำพูดของครูเลยสักนิด!

แล้วก็ตบครั้งที่ 9!

ตบครั้งที่ 10!