โจวเหวินขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่เขากำลังจะเรียกสัตว์อสูรของเขาเพื่อต่อสู้กับชายหัวล้าน ทันใดนั้นเขาก็ร รู้สึกได้ถึงความผันผวนทางมิติที่อันทรงพลัง
แทบจะในทันที ทุกคนรู้สึกถึงความผันผวนของมิติอย่างรุนแรง ในเวลาต่อมา ก่อนที่พวกเขาจะตอบสนอง พวกเขาเห็นแ แสงที่อยู่ตรงหน้าเปลี่ยนไป ทิวทัศน์รอบตัวพวกเขาดูไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
โจวเหวินยืนอยู่ตรงจุดนั้นโดยไม่ขยับ แต่ภาพตรงหน้าเขากลายเป็นชายหาดสีขาว
ก่อนหน้านี้เขายืนอยู่บนเรืออย่างชัดเจน แต่ตอนนี้ มีทรายอยู่ใต้เท้าของเขาจริงๆ
พลังมิติ? การเคลื่อนย้ายเชิงพื้นที่แบบวงกว้าง? โจวเหวินมองไปรอบๆ และตื่นตระหนกเมื่อพบว่าเขาอยู่บนเก กาะเจ้าสาวซึ่งเขาเคยเห็นในทะเล
ขณะยืนอยู่บนชายหาด โจวเหวินมองเห็นเกาะอารมณ์ ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทะเลจากเกาะเจ้าสาว
ไม่ไกลจากชายหาดจีโม่ฉิงกำลังนอนอยู่บนพื้น เธอดูหมดสติ ระดับของเธอต่ำเกินไปและร่างกายของเธอก็อ่อนแอ โจวเหวินไม่รู้สึกอะไรจากความผันผวนของพื้นที่ แต่เธอไม่สามารถต้านทานและหมดสติไป
โจวเหวินไม่เห็นใคร ราวกับว่าความผันผวนทางมิติได้เคลื่อนย้ายพวกเขาไปยังสถานที่ต่างๆ บนเกาะเจ้าสาว
เมื่อไม่มีอารมณ์จะคุยกับจีโม่ฉิง โจวเหวินเรียกค้างคาวพิษออกมาและพามันบินออกจากเกาะเจ้าสาว มันบินไปไ ได้ไม่ไกลร่างกายของมันก็ถูกฉีกออกด้วยพลังที่มองไม่เห็น เลือดไหลออกมาและตกลงไปในทะเล ย้อมน้ำทะเลเป็ นสีแดง
ช่องว่างมิติ? โจวเหวินเรียกค้างคาวพิษอีกกลุ่มหนึ่งและส่งพวกมันบินไปในทิศทางที่ต่างกัน
ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม ไม่ว่าค้างคาวพิษจะบินไปทางไหน พวกมันจะถูกหั่นเป็นชิ้นๆ เมื่ออยู่ห่างจากเกาะสิบเม มตร
ถ้าเกาะเจ้าสาวไม่ได้ถูกห่อหุ้มด้วยพลังมิติ แสดงว่ามีสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่แข็งแกร่งมากๆควบคุมทุกสิ่งทุกอ อย่าง โจวเหวินคิดกับตัวเอง
อย่างไรก็ตาม โจวเหวินรู้สึกว่าอย่างหลังมีโอกาสเป็นไปได้มากกว่า ความสามารถในการรับรู้ปัจจุบันของเขายอดเย ยี่ยมมาก หากการดำรงอยู่ดังกล่าวควบคุมทุกสิ่งทุกอย่าง เขาควรจะสัมผัสบางอย่างได้
หากทั้งเกาะถูกปกคลุมไปด้วยพลังมิติ การเคลื่อนที่ด้วยการเทเลพอร์ตจะปิดกั้นอย่างแน่นอน โจวเหวินไม่รู้ว่า าเขาจะออกจากเกาะได้ยังไง
ขณะที่โจวเหวินกำลังครุ่นคิด จีโม่ฉิงก็ตื่นขึ้นอย่างช้าๆ เมื่อเธอเกือบตื่นเต็มที่ เธอก็ตระหนักว่าโจว เหวินอยู่ข้างๆเธอ เธอสะดุ้งและลุกขึ้นวิ่งทันที
อย่างไรก็ตาม ขณะที่จีโม่ฉิงวิ่ง เธอตระหนักว่าไม่เพียงแต่ร่างกายของเธอจะไม่เคลื่อนที่ไปข้างหน้า แต่ก กลับถอยกลับ ต่อมาเธอก็รู้สึกว่ามีมือมาจับที่หลังคอของเธอ
“นายท่าน โปรดยกโทษให้ฉัน ฉันไม่อยากเป็นศัตรูกับคุณ เป็นชายหัวล้านที่ต้องการจัดการกับคุณ มันไม่เกี่ยวอะไ ไรกับฉันจริงๆ” จีโม่ชิงอ้อนวอนด้วยใบหน้าบูดบึ้ง
“แต่พี่เขยของคุณดูเหมือนจะไม่เห็นด้วย” โจวเหวินกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เขาไม่ต้องการทำให้เรื่องยากสำหรับจีโม่ฉิง ก่อนหน้านี้ เขาเห็นว่าจีโม่ฉิงพยายามเกลี้ยกล่อมฟางหมิงซู
เหตุผลที่เขาจับเธอเป็นเพราะเขาไม่ต้องการให้เธอวิ่งไปรอบเกาะและตายที่นี่โดยไม่มีเหตุผล ท้ายที่สุ ดเธอก็เป็นชีวิตมนุษย์เช่นกัน
สวรรค์ ชาติที่แล้วฉันทำกรรมอะไรไว้กัน ทำไมแกถึงส่งฉันมาหาปีศาจตัวนี้อีกครั้ง? จีโม่ฉิงรู้สึกหดหู่อย่างท ที่สุด แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยิ้ม “พี่เขยของฉันไม่รู้จักความยิ่งใหญ่ของคุณ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาสร ร้างศัตรูกับที่แข็งแกร่งแบบคุณ มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยจริงๆ ฉันรู้ว่าคุณแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันจะเป็น นศัตรูของคุณได้ยังไง แค่จามจากคุณก็สามารถฆ่าฉันได้พันหรือหมื่นครั้ง…”
แม้ว่าจีโม่ฉิงจะพูดอย่างนั้น แต่เธอก็คิดกับตัวเอง หนอย ไอปีศาจ แกเทียบไม่ได้กับแม้แต่เศษเลี้ยวของ งพี่เขยฉัน ไม่อย่างนั้นทำไมแกถึงปล่อยฉันในทันทีที่แกเห็นเขา? ไม่กลัวเขาเหรอ? ถึงยังไงเกาะนี้ก็ไม่ ใหญ่ มาดูกันว่าแกจะทำอะไรกับฉันเมื่อเขามาหาฉัน
“ดีมาก ฉันชอบเด็กดีที่พูดความจริง” โจวเหวินกล่าวอย่างเฉยเมย
“ฉันแค่โกหกไม่เป็น” จีโม่ฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นสิ่งนี้โดยคิดว่าเธอรอดจากภัยพิบัติ
“พอแล้ว ต่อจากนี้เธอจะต้องพูดความจริง ถ้าฉันได้ยินว่าเธอโกหก หรือความจริงที่เธอพูดฟังไม่เข้าหูฉัน ฉันจะ ตัดหัวเธอ” โจวเหวินกล่าว
“คุณ… เป็นคนฉลาดจริงๆ…” จีโม่ชิงเพิ่งพูดเมื่อเห็นโจวเหวินมองเธอ เธอเปลี่ยนคำพูดของเธอทันที ”คุณฉลาด และหล่อมาก ฉันไม่รู้จะอธิบายคุณยังไง แม้แต่คำพูดต่างๆก็ไม่สามารถอธิบายข้อดีของคุณได้”
“ตามฉันมา คุยกันตอนเดิน ถ้าฉันได้ยินความจริงเรื่องเดิม ฉันจะตัดหัวเธอทันที” โจวเหวินเดินไปตามชายหาดอย่า างช้าๆ โดยหวังว่าจะพบชิราอิชิ ซาโตมิ
เกาะเจ้าสาวดูไม่ใหญ่โต ทว่าความสามารถของสดับวานรกลับไม่สามารถไปถึงใจกลางเกาะ ดูเหมือนจะมีพลังลึกลับป ปกป้องมัน
โจวเหวินสามารถมองเห็นหมู่บ้านที่อยู่กลางเกาะด้วยตาเปล่า แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะเสี่ยง เขาต้องการเดิ นไปรอบๆชายหาดและดูว่าเขาจะพบชิราอิชิ ซาโตมิหรือไม่
แม้ว่าเขาจะหาเธอไม่พบ แค่หาสัญลักษณ์ฝ่ามือเล็กๆนั่นก็ได้
“ดวงตาของคุณเหมือนทะเลดวงดาว ลึกลับและมีเสน่ห์ เสียงของคุณไพเราะยิ่งกว่าการร้องเพลงของเหล่าเทพ ได้ โปรดให้ฉันได้ยินเสียงของคุณอีกครั้ง คุณเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก…”
จีโม่ฉิงเชื่อมานานแล้วว่าโจวเหวินเป็นปีศาจ ดังนั้นเธอจึงเชื่อฟังคำพูดของเขาอย่างจริงจัง เธอใช้สมองคิด ดคำชมโจวเหวินทุกรูปแบบ เธอไม่กล้าหยุดแม้แต่วินาทีเดียว เธอไม่สนใจว่าคำพูดของเธอจะรังเกียจขนาดไหน
อย่างไรก็ตาม โจวเหวินไม่ได้สนใจสิ่งที่จีโม่ฉิงพูด เขายังคงจ้องมองไปข้างหน้า มีร่างเหมือนมนุษย์ยืนอยู่ที ชายหาด
ร่างร่างนั้นยืนอยู่ริมทะเลพร้อมกับพิณบนหลังของมัน
จากมุมมองของคนธรรมดา ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนเล่นพิณ แต่โจวเหวินสามารถบอกได้จากออร่าที่อ่อนแออย่างยิ่งว่า ามันไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติ
โจวเหวินเรียกธิดาปีศาจที่หายดี เธอออกมาด้วยร่างความกลัวและนั่งบนไหล่ของโจวเหวิน
จีโม่ฉิงมองธิดาปีศาจที่ใช้ร่างความกลัวไม่เห็นและเธอก็ไม่มีอารมณ์ที่จะมอง เธอยังคงครุ่นคิดหาคำสรรเสริญ ญโจวเหวิน
อย่างไรก็ตาม คนเล่นพิณที่ริมทะเลดูเหมือนจะรู้สึกบางอย่างในขณะที่เขาหันไปมองโจวเหวิน
หัวใจของโจวเหวินเต้นรัวในขณะที่เขาเตรียมสู้ ทว่าเขากลับได้ยินคนเล่นพิณพูดกับเขา “เส้นทางข้างหน้าอันต ตราย กลับไปเสียจะดีกว่า”
โจวเหวินไม่รู้ว่าเขาไม่อันตรายจริง ๆ หรือมีแรงจูงใจอื่น ดังนั้นเขาจึงถาม “อันตรายอะไร?”
“ฉันพูดไม่ได้” คนเล่นพิณส่ายหัวแล้วหันหลังกลับ มองทะเลอันไกลโพ้นต่อไป
เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีความต้องการที่จะสู้ โจวเหวินจึงพยายามวนรอบและเดินไปข้างหน้าต่อไป
“หากคุณพบผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างสะพาน อย่าเข้าใกล้หรือพูดกับเธอ” โจวเหวินเดินไปพร้อมกับจีโม่ฉิง ทันใดนั้น นนักเล่นพิณก็พูดออกมา แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีความตั้งใจที่จะตามมา
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
