I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง 1066 : กระต่ายหยก

*เครื่องบดยา –> ครกยา

ก่อนออกเดินทาง โจวเหวินได้ถามเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ว่าครกยามีหน้าตาเป็นอย่างไร แต่เธอบอกเขาว่าเขาจะระบุได้ อย่างรวดเร็วหลังจากออกจากป่าออสมันตัส มันจะง่ายที่จะรู้

ตอนนี้ โจวเหวินรู้ในทันทีทําไมเขาถึงรู้ได้ได้ในพริบตา เห็นได้ชัดว่าวัตถุสีขาวที่เป็นภูเขารูปวงแหวนขนาดใหญ่ ต้องเป็นสิ่งที่

เทพธิดาแห่งดวงจันทร์เรียกมันว่าครกยา

โจวเหวินรู้ว่าเขาไม่ได้เข้าใจผิดเพราะโดยรอบของภูเขารูปวงแหวนเป็นสีเทา ตรงกลางเท่านั้นที่เป็นสีขาวและดูโดดเด่นเป็นพิ

เศษ

ตามที่โจวเหวิน ภูเขารูปวงแหวนหลายแห่งบนดวงจันทร์ก่อตัวจากอุกกาบาต แต่ภูเขารูปวงแหวนสีขาวดูค่อนข้างพิเศษ

เนื่องจากความสูงภูเขาของภูเขารูปวงแหวนนั้นไม่สูงมาก เพียงประมาณสองถึงสามร้อยเมตร วัวยักษ์ต้าเหว่ยจึงกระโดดขึ้นไป ที่ขอบของภูเขารูปวงแหวนเพื่อให้เขามองเข้าไปข้างในได้

ภายในภูเขารูปวงแหวนนั้นลึกกว่ามาก มันน่าจะลึกประมาณหนึ่งพันเมตร พื้นที่ภายในนั้นใหญ่กว่าที่เขาเห็นจากภายนอกมาก ถ้าเจ้านี้คือครกยา สากขนาดเท่าไรที่เอาไว้ใช้มัน? เม็ดยาจะใหญ่แค่ไหน? มนุษย์สามารถกินได้งั้นเหรอ? ตามที่โจวเหวินคิด

เขามองขนาดด้านในของภูเขารูปวงแหวน

โจวเหวินไม่พบยาเม็ดหรืออะไรทํานองนั้น เขาไม่เห็นแม้แต่หินรูปเม็ดยา ภายในภูเขารูปวงแหวนนั้นสะอาดราวกับถูกล้างด้วย

นํ้า

ที่มุมหนึ่งของภูเขา มีกระต่ายขาวตัวใหญ่นอนอยู่บนพื้น กระต่ายตัวใหญ่มากจนน่าตกใจ ถ้ามันยืนขึ้น มันอาจจะสูงพอๆกับโจว เหวิน บนสีขาวของมันราวกับหิมะและนุ่มมาก

หากนําไปวางไว้ในร้านขายของเล่นนุ่มๆ ใครก็คงจะคิดว่าเป็นตุ๊กตาขนยาวขนาดใหญ่

นี่คือกระต่ายหยกในตํานาน? โจวเหวินได้รู้จากเทพธิดาแห่งดวงจันทร์แล้วว่าผู้พิทักษ์น้ํายาอมตะคือกระต่ายหยก

เมื่อเห็นกระต่ายหยกหลับ โจวเหวินรู้สึกว่าไม่ควรตื่นตระหนก ดีที่สุดถ้าเขาสามารถเอาน้ํายาอมตะในขณะที่มันหลับ

แม้ว่าเทพธิดาแห่งดวงจันทร์จะบอกว่ากระต่ายหยกจะไม่ทําให้เรื่องยุ่งยากสําหรับเขา ถ้าเขาได้รับเหรียญตราของเธอ โจวเห

วินก็ยังรู้สึกว่าควรหลีกเลี่ยงปัญหา

เขาสวมเสื้อคลุมล่องหนและเข้าไปในภูเขารูปวงแหวน นอกจากนี้ เขายังใช้สดับวานรเพื่อสแกนบริเวณใกล้เคียงกระต่ายหยก โดยหวังว่าจะพบ ายาอมตะในตําานาน

แปลก ทําไมไม่มี เป็นไปได้ไหมว่าน้ํายาอมตะถูกกระต่ายหยกกินเข้าไปแล้ว? โจวเหวินรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้สูงมาก ท้ายที่สุดแล้ว กระต่ายหยกจะไม่กินของดีๆ แบบนี้ยังไงหลังจากเฝ้ามันทุกวัน?

ขณะที่โจวเหวินลังเลที่จะปลุกกระต่ายหยกให้ตื่น จู่ ๆ หูของมันก็ตั้งตรง จากนั้นหูของก็มันกระตุกสองสามครั้งก่อนที่มันจะมอง

ไปที่โจวเหวิน

โจวเหวินรีบถอดผ้าคลุมล่องหนออกและเปิดเผยตัวเอง ในเวลาเดียวกัน เขาได้นําไข่มุกและแผ่นหยกที่เขาได้รับมาก่อนหน้านี้ ออกมา เขาโบกพวกมันต่อหน้ากระต่ายหยกและกล่าว “ฉันมาที่นี่ตามคําสั่งของเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ เธอต้องการยืม า ยาอมตะของคุณ…”

ก่อนที่โจวเหวินจะพูดจบประโยค เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ดวงตาของกระต่ายหยกที่แต่เดิมดูเชื่อง เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เมื่อเห็นไข่มุกและแผ่นหยกในมือโจวเหวิน ขนของมันตั้งตรง

แม่งเอ้ย นี่คือสิ่งที่เทพธิดาแห่งดวงจันทร์บอกว่ามันจะไม่ทําให้เรื่องยากสําหรับฉันโดยใช้สถานะของเธอเหรอ? โจวเหวิ

นรู้สีกว่าเขาถูกเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ หลอกอย่างแน่นอน

ขณะที่โจวเหวินก้าลังคิด กระต่ายหยกยืนขึ้นสองขาหลังและคว้าเสาหยกจากที่ไหนสักแห่ง

ในวินาทีถัดมา กระต่ายหยกกระโดดขึ้นและบินขึ้นไปในอากาศเหมือนจรวด

โจวเหวินยังคงงงว่าทําไมมันถึงกระโดดได้สูงมาก อย่างไรก็ตาม เขาตื่นตระหนกทันทีเมื่อพบว่าร่างของกระต่ายหยกขยายตัว อย่างต่อเนื่องในอากาศขณะที่มันกลายร่างใหญ่ขึ้น แม้แต่สากหยกในมือของมันก็ยังมีขนาดใหญ่มาก

จากนั้น โจวเหวินก็เห็นสากหยกขนาดยักษ์ร่วงลงมาใส่ภูเขารูปวงแหวน

เชี้ย! โจวเหวินเห็นว่าพลังนั้นน่ากลัวขนาดไหน เขาอาจจะไม่สามารถรับมือกับมันได้ในขณะที่เขารีบเรียกเบม่อน

เบม่อนขยายขนาดกรงเล็บขึ้นเพื่อปะทะกับสากหยก

ตูม!!!

ร่างกายของเบม่อนสั่นอย่างรุนแรง หลังของมันงอโดยไม่ตั้งใจ ก้อนหินที่อยู่ใต้เท้าของมันแตกเป็นเสี่ยงๆ

ฟฟ!!

เบม่อนซึ่งอยู่ในสถานะสุดยอดพลังโจมตีได้กระอักเลือดออกมา

ตูม!! ตูม!!!

กระต่ายหยกลงสากทีละครั้ง ราวกับว่ากําลังบดยา ในสถานะสุดยอดพลังโจมตีของเบบ่อย มันไม่สามารถแม้แต่เคลื่อนไหว ได้ ทั้งหมดที่ทําได้ก็คือการถูกโจมตีอย่างรุนแรง

ต้องขอบคุณสุดยอดพลังโจมตีของเขม่นที่ทําให้กระต่ายหยกไม่สามารถทําอัตรายใครได้ ไม่งั้นสัตว์อสูรตัวอื่นๆ ก็คงไม่รอด

เป็นพลังที่น่ากลัวมาก กระต่ายหยกตัวนี้อยู่ในระดับความกลัวเหมือนกันเหรอ โจวเหวินเห็นเบม่อนพ่นเลือดออกมาภายใต้การ โจมตีอย่างต่อเนื่อง เมื่อเห็นว่ามันกําลังจะตาย

โจวเหวินก็รู้ทันทีว่ากระต่ายหยกไม่ใช่สิ่งมีชีวิตต่างมิติระดับเร้นลับธรรมดา

โดยไม่ลังเล เขาเรียกราชันย์แห่งมังกรเจ็ดทะเลที่ถูกสปอร์โบราณควบคุม แม้ว่าที่นี่ไม่ใช่ทะเลและราชันย์แห่งมังกรทะเลทั้ง เจ็ดก็ไม่สามารถใช้ความแข็งแกร่งของมันได้ แต่ระดับความกลัวก็ยังคงแข็งแกร่ง เมื่อมันใช้ร่างความกลัวของมัน มันจะแข็ง แกร่งกว่าสัตว์อสูรระดับเร้นลับปกติมาก

ทันทีที่ราชันย์แห่งมังกรทะเลทั้งเจ็ดปรากฏตัว มันก็ใช้ร่างความกลัวทันทีภายใต้คําสั่งของโจวเหวิน จากนั้นจึงพ่นของ เหลวคล้ายกาวออกมาเป็นจํานวนมาก สากหยกของกระต่ายหยกฟาดลงมากระแทกกาวของมันทันที

กระต่ายหยกพยายามดึงสากหยกออกมาอย่างแรงที่สุด แต่กาวที่พ่นออกมาจากหัวมังกรของราชามังกรเจ็ดทะเลยังคงเพิ่มขึ้น เรื่อยๆ ความเหนียวยังเพิ่มขึ้น ป้องกันไม่ให้กระต่ายหยกดึงมันออกมาไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน

กระต่ายหยกส่งเสียงขู่ด้วยความโกรธขณะที่มันใช้พลังกําลังทั้งหมด อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ดึงสากหยกออกมาแล้ว ของเหลว

เหนียวก็เกาะติดกับมันราวกับด้ายสีขาวจํานวนนับไม่ถ้วน

ราชันแห่งมังกรทะเลทั้งเจ็ดยังคงพ่นกาวออกมาในขณะที่ความเหนียวเพิ่มขึ้น

โจวเหวียรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขารู้ว่าเขาโชคดี ความสามารถของราชันย์แห่งมังกรทะเลทั้งเจ็ดดูเหมือนจะแก้ทางกระ

ต่ายหยก

เมื่อไม่สามารถดึงสากหยกออกมาได้ กระต่ายหยกก็เริ่มกังวลทันที มันทิ้งสากหยกและฟาดกรงเล็บด้านหน้าไปทางภูเขารูปวง

แหวนโดยหวังว่าจะฉีกราชันแห่งมังกรทะเลทั้งเจ็ดออกจากกัน

ราชันย์แห่งมังกรทะเลทั้งเจ็ดต้องไม่ยอมแพ้ มันพ่นกาวออกมาจํานวนมากเพื่อปะทะกรงเล็บของกระต่ายหยก

เมื่อกรงเล็บของกระต่ายหยกสัมผัสกับกาว พวกมันก็ติดกันทันที เมื่อกรงเล็บของมันเอื้อมไปถึงภูเขารูปวงแหวน พวกมันก็ติดอยู่จนไม่สามารถดึงมันออกมาได้

ยิ่งมันดิ้นรนก็ยิ่งมีกาวติดอยู่กับตัวมันมากขึ้น ทําให้ขยับไม่ได้

เมื่อร่างกายของกระต่ายหยกที่โกรธจัดสว่างขึ้น มันตัวโตขึ้นและใหญ่ขึ้น มันใหญ่กว่าเบม่อนมาก ในไม่ช้า เบม่อนก็ดูเหมือน เด็กทารกที่อยู่ข้างหน้ามัน

ถึงกระนั้น กระต่ายหยกก็ยังหนีไม่พ้นกาว

โจวเหวินรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก เห็นได้ชัดว่ากระต่ายหยกเป็นสิ่งมีชีวิตประเภทสายพละกําลังล้วนๆ การ ใช้ร่างความกลัวของมันคือการเปลี่ยนแปลงโดยอาศัยความแข็งแกร่งเท่านั้น ดังนั้นจึงถูกโต้กลับอย่างสมบูรณ์ด้วยความ

สามารถของราชันย์แห่งมังกรทะเลทั้งเจ็ด

“กระต่ายหยก ขอยืมน้ํายาอมตะของแกหน่อย แล้วฉันจะปล่อยแกไป” โจวเหวินพูดกับกระต่ายหยกขณะที่เขายืนอยู่บน หัวของราชันย์แห่งมังกรทะเลทั้งเจ็ด