ทะลวงแก่นทองคำ (4)
ผู้เยาว์อายุ 10 ปีเดินเลียบสระน้ำ
สายน้ำกระจ่างใส สีหน้าผู้เยาว์สดใส
“ที่นี่คือดินแดนแห่งความฝัน ผลแห่งความฝัน 9 ผลทำให้ข้าต้องอยู่ในดินแดนแห่งความฝัน 450 ปี… จุดสุดท้ายของความฝัน สมควรเป็นหัวใจแห่งปีศาจ ข้าต้องคลายปมหัวใจแห่งปีศาจทีละนิด และบรรลุสู่แก่นทองคำ”
ในขณะที่เดินชมสระ ความทรงจำในอดีตก็ผุดขึ้น
ในอดีตที่ตนล่อให้ผู้เยาว์ในขอบเขตเปิดเส้นชีพจรไล่ตาม ตนอาศัยความคุ้นชินผืนป่าหลบหลีก ล่อให้ผู้เยาว์เหล่านั้นเข้าไปยังส่วนลึกของป่า กลิ่นอายของพวกมันกระตุ้นความสนใจของราชาหมาป่า ทำให้พวกมันทั้งหมดถูกสังหาร
นั่นอาจเป็นครั้งแรกที่หนิงฝานเริ่มสังหาร โดยอาศัยราชาหมาป่า
หนิงฝานย้อนกลับไปตระกูลหนิงเพื่อส่งสมุนไพร
ผู้ดูแลตระกูลหนิงเฝ้ามองผู้ที่กลับมา มันไม่สนใจทาสในตระกูล
การที่ต้องเข้าไปหาสมุนไพรในป่าถือเป็นเรื่องอันตราย ทาสที่เข้าไปตายในนั้นหลายคน แต่นั่นก็ถือเป็นเรื่องดีกับตระกูล
ตระกูลหนิงส่งคนเข้าไปทั้งหมด 471 คน เหลือกลับออกมาเพียง 97
ผู้ที่รอดกลับมาส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้สมุนไพรติดมือกลับมา ผู้ที่ได้ก็ได้สมุนไพรที่มีอายุเพียงไม่กี่ปีเท่านั้น
ในกลุ่มคนที่กลับมา หนิงฝานใน 10 ขวบก็บสมุนไพรกลับมาได้หลายชนิด
ผู้ดูแลตระกูลประหลาดใจเล็กน้อย มันหลี่ตามองหนิงฝาน และสังเกตุเห็นว่าแววตาของเด็กคนนี้ดูลึกล้ำราวกับมหาสมุทร ไม่อาจมองออกว่าเด็กผู้นี้มีนิสัยใจคออย่างไร
“เจ้าชื่ออะไร?”
“หนิงฝาน”
“สมุนไพรพวกนี้เจ้าเก็บมาเองเหรอ?”
“ใช่”
“เจ้าอยากเข้าร่วมกลุ่มเก็บสมุนไพรของตระกูลหรือเปล่า?”
“ไม่”
“ทำไม?”
ผู้ดูแลเริ่มไม่พอใจ เด็กหนุ่มเบื้องหน้าไม่หวาดกลัวยามมันจ้องมอง ทั้งยังกล้าปฏิเสธข้อเสนอของมัน
ในตระกูลหนิง ทาสคนใดที่ได้เข้าร่วมกลุ่มเก็บสมุนไพร จะมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น
ในแต่ละปี ผู้ดูแลตระกูลจะคัดเฟ้นเด็ก 3 คนที่หาสมุนไพรมาได้เยอะที่สุด หากได้เข้าร่วมกลุ่มหาสมุนไพร หน้าที่มีเพียงทำงานที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จ ผลตอบแทนที่ได้คืออาภรณ์และอาหารชั้นดี
ข้อเสนอเช่นนี้ เหตุใดเด็กเบื้องหน้าถึงปฏิเสธ
ที่สำคัญ เด็กเบื้องมันผู้นี้ยังให้ความรู้สึกที่ลึกล้ำเกินหยั่งถึง
และนั่นทำให้เหงื่อของมันเริ่มพรั่งพรูโดยไม่รู้ตัว
“ก็แล้วแต่เจ้า ไม่อยากเข้าร่วมก็ไม่ต้องเข้า… ส่วนสมุนไพรคิดเป็น 172 เหรียญเงิน แต่ข้าจะให้เจ้า 202 เหรียญเงิน ถือว่าข้าใจกว้างมาก ถ้าเผื่อเจ้าอยากเข้าร่วมกลุ่มเก็บสมุนไพรของข้า ก็ให้มาหาข้า”
หนิงฝานป้องมือ รับเหรียญเงินแล้วเดินจากไป
หนิงฝานถอนหายใจ
“ในครั้งนั้น ข้าอยากเข้าร่วมกลุ่มเก็บสมุนไพรแทบตายแต่ก็ไม่ได้เข้า… พวกที่เข้าร่วมเองก็ถูกเจ้านายน้อยเทียนสังหารตายจนหมด”
“นายน้อยเทียน… หนิงเทียน! ข่าวลือว่ามันชอบหนิงฉิงเอ๋อร์มาก เลยใช้หนิงฟงไปจับตัวนางมา… หรือจะเป็นมันที่ตามจับตัวข้าและหนิงกู่เพื่อนำไปขายเป็นกระถางขัดเกลา”
“ความฝันนั้นช่างลึกล้ำ… ทำให้ข้าได้เห็นเรื่องราวในอดีต ทั้งยังเปลี่ยนแปลงมันได้ตามใจปรารถนา… สงสัยจะเป็นผลมาจากผลแห่งความฝัน”
เมื่อทำงานลุล่วง หนิงฝานเดินออกจากเมืองไห่หนิง ตรงไปยังภูเขาลูกหนึ่ง ที่นั่นมีหนิงกู่ที่กำลังฝึกวิชาอย่างขันแข็ง
หนิงกู่ยามนี้อายุได้ 9 ปี ในมือถือกระบี่ร่ายรำ เมื่อเห็นหนิงฝานมา หนิงกู่หยุดมือ ใบหน้าเผยรอยยิ้มแห่งความสุข
“พี่กลับมาแล้ว…”
กลับมาแล้ว… ถึงแม้จะเป็นเพียงความฝัน แต่หนิงฝานจากแคว้นหวู่ไปนาน
“ในโลกของความเป็นจริง ข้าไม่อาจมอบโอกาสให้หนิงกู่ได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ… แต่ในความฝัน ข้าทำได้!”
หากเจ้าต้องการชีวิตที่เรียบง่าย ข้าจะมอบสถานที่ที่มีทิวทัศน์งดงามให้เจ้า… หากเจ้าอยากเป็นจักรพรรดิผู้ครองแคว้น ข้าจะมอบวิชาฝึกฝนที่ทรงพลังให้เจ้า…
ในดินแดนแห่งความฝันแห่งนี้ ไม่มีผู้ใดทำร้ายเจ้าได้
“พี่… เกิดอะไรขึ้น?” หนิงกู่สังเกตุเห็นว่าหนิงฝานดูแปลกไป หนิงกู่ไม่รู้ว่าพี่ชายของตนไม่ใช่ทาสที่อ่อนแออีกต่อไป แต่เป็นปีศาจที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก
“วิชาดีๆ?”
“อืม… เป็นวิชาขัดเกลาร่างกาย นามว่า ‘วิชากระดูกยักษ์’! ”
เมื่อตอนอายุ 10 ขวบ หนิงฝานเป็นเด็กร่างกายผอมบาง สูงเพียง 6 ฉื่อ แต่ตัวหนิงฝานในยามนี้ดูแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ
หลังจากถ่ายทอดวิชาจนตะวันตกดิน หนิงฝานก็มุ่งหน้าเข้าเมืองหนิงไห่ที่ไร้ซึ่งทหารป้องกัน
ในอดีต หนิงฝานล่อหนิงฟงและพรรคพวกไปให้ราชาหมาป่าสังหาร
และในอดีต พี่ชายของหนิงฟง…นายน้อยเทียน รู้ว่าการที่น้องชายของมันตายเกี่ยวพันกับหนิงฝาน
ราตรีนี้ในอดีต หนิงฝานตั้งใจจะเข้าเมืองเพื่อซื้อสมุนไพรมาเสริมความแข็งแกร่งของร่างกายให้หนิงกู่ แต่เมื่อไปถึงร้านขายสมุนไพร เขากลับถูกกลุ่มผู้เยาว์รุมล้อม และนำตัวไปพบหนิงเทียน!
เมื่อได้พบหนิงฝานเทียน มันใช้วิชาอ่านจิตวิญญาณและลบความทรงจำเขา จากนั้นก็ปล่อยเขากลับมา…
ดังนั้นในราตรนี้ เมื่อหนิงฝานไปถึงร้านขายสมุนไพร เขาจึงหยุดฝีเท้า ผู้เยาว์ 7 คนที่แฝงตัวในความมืดปรากฏกาย
“อย่าขยับ! ตามพวกมาซะดีๆ นายน้อยเทียนอยากพบเจ้า!”
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งจับตัวหนิงฝาน แต่ยามนั้นเอง แววตาหนิงฝานกลับแปรเปลี่ยน
“ขอบเขตเปิดเส้นชีพจรที่ 1… มิน่าในอดีตถึงหักกระดูกไหล่ข้าได้ง่ายๆ… แต่ตอนนี้เจ้าตายซะ!”
หนิงฝานกระทืบพื้น เมืองทั้งเมืองสั่นสะเทือน
แม้แรงสั่นสะเทือนจะไม่ได้แรงมากนัก แต่นั่นก็เกินขีดจำกัดที่ร่างกายมนุษย์จะทนได้
ผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำ 3 คนของเมืองหนิงแตกตื่น
“ผู้ใดกล้าบุกรุกเมืองไห่หนิง!” เสียงของชายชราคนหนึ่งสะท้อนก้องไปทั่วท้องนภา ทำให้ผู้คนในเมื่อแตกตื่น
ผู้เยาว์ทั้ง 7 คนถูกแรงสั่นสะเทือนบดขยี้ร่างแหลกละเอียด พร้อมกับหนิงฝานที่เหยียบย่างนภาหายไป
หนิงฝานปรากฏตัวยังตำหนักแห่งหนึ่ง ที่ซึ่งเป็นตำหนักของนายน้อยเทียน!
บนที่นอน นายน้อยเทียนอายุ 19 ปีกำลังเสพสุขกับสองสาวใช้อย่างมีความสุข
เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของหนิงฝาน แววตาของมันแปรเปลี่ยนเย็นชา
“ทาสอย่างเจ้าเข้ามาในนี้ได้ยังไง? ข้ารู้ว่าเจ้าคือหนิงฝาน” หนิงเทียนผละออกจากสาวใช้ทั้งสองคน และเร่งสวมใส่อาภรณ์
มันอารมณ์เสียที่โดนขัดจังหวะ
มันสัมผัสได้ว่าหนิงฝานเข้าตำหนักของมันมาคนเดียว หากคนรับใช้ทั้ง 7 คนของมันกลับมา พวกนั้นต้องถูกลงโทษ
“ที่ข้าเรียกเจ้ามาก็เพราะจะล้างความทรงจำเจ้า แต่เจ้าวางใจได้ เจ้าไม่ตายหรอก แค่สมองเสื่อมเล็กน้อย…”
“เจ้าทำได้หรอ?”
หนิงฝานเย้นหยัน
ในอดีตหนิงฝานถูกหักกระดูกไหล่ไป เมื่อยามที่มาตำหนักแห่งนี้จึงหมดสติ และไม่รู้ว่าอีกฝ่ายทำอะไรเขาบ้าง
หากในอดีตถูกลบความทรงจำจนสมองเสื่อมในขณะที่หมดสติ แสดงว่าในตอนนั้นสมควรมีคนมาช่วย
หนิงฝานในตอนนี้อยากเห็นว่าคนผู้นั้นเป็นใคร… ช่างน่าอัศจรรย์ที่ผลแห่งความฝันจะทำให้รู้เรื่องนั้นด้วย
แววตาหนิงเทียนแปรเปลี่ยนเย็นชา มันรู้ว่าทาสเบื้องหน้าของมันไม่หวาดกลัว
ในยามนั้นเอง ด้านนอกตำหนักมีเส้นแสงสีครามปรากฏ
หนิงฉิงเอ๋อร์!
นางได้ยินว่าคืนนี้หนิงเทียนจะทรมานทาสคนหนึ่ง
และนางก็ได้ยินมาว่าทาสคนนั้นเกี่ยวข้องกับความตายของหนิงฟง
นางไม่โง่ นางเดาได้ว่าผู้ที่แอบดูนางอาบน้ำคือหนิงฟง และผู้ที่ตะโกนเตือนนางในวันนั้นคือหนิงฝาน
“นายน้อยเทียน เห็นแก่ข้าฉิงเอ๋อร์ ปล่อยคนผู้นั้นไปเถอะ… เขาเป็นเพียงทาสคนหนึ่งเท่านั้น”
แม้นางจะกล่าวกับหนิงเทียนอย่างนอบน้อม แต่แววตาของนางกลับเย็นชา
ครั้งนี้คือครั้งที่ 2 ที่นางช่วยหนิงฝาน แต่นางไม่เคยกล่าวถามชื่อของหนิงฝาน เพราะนางไม่เห็นหนิงฝานสายตา
เมื่อได้ทราบถึงผู้ที่มา หนิงฝานหลับตาและถอนหายใจ
“หนิงเทียน นับจากวันนี้ไป เจ้าต้องหายไปจากตระกูลหนิงตลอดกาล…”
หนิงฝานยกมือขึ้นเล็กน้อย ปราณที่ทรงพลังราวกับสะเทือนไปทั้งสวรรค์ปรากฏ
หนิงเทียนไม่อาจขยับเคลื่อนไหว มันยืนนิ่งรอให้หนิงฝานประชิดตัว
สีหน้าของมันแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง ทั้งตกตะลึงและหวาดกลัว… นี่มันเป็นปราณระดับใด!
ไม่อาจต่อต้านได้แม้แต่น้อย…
แววตาหนิงฝานแปรเปลี่ยนเย็นชาราวกับเทพปีศาจ!
“ล้างวิญญาณ!”
ชั่วอึดใจนั้นเอง ผู้อาวุโสสามของตระกูลหนิงสีหน้าแปรเปลี่ยน มันเร่งทะยานมายังตำหนักหนิงเทียน
หนิงฉิงเอ๋อร์ที่อยู่ในเหตุการณ์สั่นสะท้าน
บุรุษเบื้องหน้านางสังหารคนได้อย่างเลือดเย็น!
“เจ้าเป็นใคร!”
“หนิงฝาน!”
เสียงสายหนึ่งสะท้อนก้องผ่านผืนนภายามราตรี
หนิงฝานก้าวเดินไปเบื้องหน้า แต่ละเท้าที่ก้าว ทำให้รูปลักษณ์แปรเปลี่ยน
เมื่อก้าวไปข้างหน้าได้ 6 ก้าว ผู้เยาว์อายุ 10 ปี เติบโตเป็นผู้เยาว์อายุ 16 ปี
ความทรงจำจากจิตวิญญาณของหนิงเทียนได้ปรากฏขึ้นในหัว
“เป็นมันจริงๆ…” แววตาหนิงฝานเผยเจตนาสังหาร
ในอดีตก่อนจะถูกขาย หนิงเทียนเป็นผู้ใช้วิชาลบความทรงจำของหนิงฝาน ก่อนจะขายให้กับโจรเพื่อนำไปขายต่อเป็นกระถางขัดเกลา
เหตุที่มันทำแบบนั้น หนึ่งเพราะหนิงฝานเป็นตัวการที่ทำให้หนิงฟงตาย สองคือหนิงฝานดึงความสนใจของหนิงฉิงเอ๋อจากมันไป
“เป้าหมายต่อไปคือแคว้นหวู่… แต่ตอนนี้เป็นเวลาตายของเจ้า ใครคิดช่วยมัน…ตาย!”
ราตรีที่เงียบสงัด กลายเป็นราตรีแห่งฝันร้ายของผู้เชี่ยวชาญในเมืองไห่หนิง
นายน้อยหนิงเทียนถูกทำลายวิญญาณ ร่างถูกสับเป็นชิ้นๆตายอย่างน่าสยดสยองด้วยฝีมือของหนิงฝาน
ผู้อาวุโสใหญ่ในขอบเขตแก่นทองคำทั้งสามของตระกูลหนิง เหยียบย่างนภาหยุดยืน เฝ้ามองเหตุการณ์อยู่ห่างๆ
คนผู้นั้นมีนามว่าหนิงฝาน!
ศัตรูที่น่าหวาดหวั่นของตระกูลหนิง
เมื่อปลิดชีพหนิงเทียน หนิงฝานก็มุ่งออกจากแคว้นเยว่ ตรงไปยังแคว้นหวู่…
ผลอันลึกลับของผลแห่งความฝันทำให้ปมภายในใจถูกคลาย
ไม่มีสิ่งใดที่เป็นอันตรายกับหนิงฝาน ภายในแคว้นหวู่มีศัตรูของเขาอยู่มากมาย และคราวนี้ถึงคราวชำระแค้น
หนิงฝานก้าวเดินอย่างเชื่องช้า เพียงแต่ แต่ละก้าวที่เคลื่อนที่ ข้ามระยะทางพันจ้างภายในพริบตา
วันคืนผันผ่าน หนิงฝานมุ่งหน้าผ่านไปถึงตำแหน่งที่เป็นที่ตั้งของนิกายเหอฮวน
ที่นั่นมีสตรี 107 คนยืนพร้อม พวกนางทุกคนเป็นผู้ที่หนิงฝานแค้นเคืองอย่างที่สุด
หนิงฝานเยียบย่างนภาสูง บังคับควบคุมกระถางแยกโอสถถล่มใส่พวกนาง
กระถางแรกทำลายข่ายอาคม! กระถางที่สองทำลายนิกาย! และกระถางที่สามทำลายขุนเขาและสายน้ำ!
เสียงที่ดังราวกับอัสนีฟาดผ่าน สะท้อนก้องไปทั่วผืนนภา
“ข้าคือหนิงฝานในวันนั้น และวันนี้ ข้าจะให้พวกเจ้าชดใช้เป็น 100 เท่า!”
ปราณในขอบเขตแก่นทองคำขั้นสูงสุดกดดัน
ภูมิประเทศรอบข้างสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เหล่าสตรีของนิกายเหอฮวนสีหน้าแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง
ในสถานที่ไกลออกไป หนึ่งบุรุษหนึ่งสตรี กำลังร่วมรักอย่างมีความสุข
“เจ้านี่ไม่ธรรมดาจริงๆเลย ข้าเกือบจะถึงแล้ว…”
“จะรีบร้อนไปไหน ข้ายังไม่พอใจเลย รั้งไว้ก่อนแล้วห้ามหยุด…”
ผู้ที่กำลังร่วมรัก หนึ่งคือผู้อาวุโสนิกายเทียนหลีโม่…หวู่ตงหนาน อีกหนึ่งคือประมุขนิกายเหอฮวน…ชาเจี่ยวยู่
แรงสั่นสะเทือนและเสียงที่ราวกับอัสนีฟาดผ่าทำให้ทั้งสองหวาดกลัว หวู่ตงหนานที่ใกล้จะถึงฝั่งฝัน กลับแห้งเหี่ยวโดรยราในทันที
“ผะ…ผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำ!”
ทันทีที่มันกล่าวจบ มันรู้สึกราวกับบางสิ่งเคลื่อนเข้าปะทะศีรษะ ก่อนศีรษะของมันจะหายไป โลหิตสาดกระจายเต็มเตียง
โลหิตเปรอะเปื้อนใบหน้าและเรือนร่างของชาเจี่ยวยู่ ก่อนที่เงาร่างของผู้เยาว์คนหนึ่งจะปรากฏ
“ผะ…ผู้อาวุโสโปรดเมตตา…”
“วางใจเถอะ ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอก… ข้ากล่าวแล้วว่าจะให้พวกเจ้าได้ชดใช้เป็น 100 เท่า… ในอดีต พวกเจ้าทำกับข้าเหมือนเป็นกระถางขัดเกลา แต่วันนี้ พวกเจ้าทุกคนต้องเป็นกระถางขัดเกลาของข้า”
“ย่อมได้…” ชาเจี่ยวยู่ไม่กล้าปฏิเสธ
ร่างกายสั่นสะท้าน หนิงฝานเอื้อมมือจับเข้าหน้าอกของนางอย่างแรง ชั่วพริบตานั้น นางกลับรู้ราวกับอวัยวะเบื้องล่างของนางเปียกชุ่มราวกับกำลังจะถึงเป้าหมายที่นางเฝ้าฝัน
ศิษย์สตรีของนิกายเหอฮวนอีก 107 คนก็มีชะตากรรมไม่ต่างกัน เว้นแต่เพียงจื่อเฮ่อเท่านั้น…
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
