God of Fishing 65

Chapter 65: อัพเกรดสัตว์วิญญาณ

ในตอนกลางคืนขณะที่ดวงจันทร์นวลกระจ่างและมีดวงดาวระยิยเบาบางในไร่จะได้ยินเพียงเสียงลมเท่านั้น

หานเฟยยังคงดิ้นรนเพื่อควบคุมพลังวิญญาณในร่างกายของเขา แต่เขาค่อยๆ เชี่ยวชาญทักษะใหม่นี้ ตอนนี้เขาสามารถทำสำเร็จได้ห้าหรือหกครั้งจากสิบครั้งและความเร็วของเขาเร็วกว่าครั้งแรกๆ มาก

ชายชราสามารถเห็นได้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้หมกมุ่นอยู่กับการเสริมสร้างทักษะของเขาจนไม่สนใจสิ่งรบกวนจากภายนอก เขาเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณโดยกำเนิด

“คุณแน่ใจหรือว่าต้องการให้เขาจัดการสวนขนาดใหญ่ด้วยตัวเอง”

ถ้าหานเฟยมีสติในเวลานั้นเขาจะพบคนที่เขารู้จักเป็นอย่างดียืนอยู่ข้างๆ ชายชราเจียงซินเจ้าหน้าที่จากท่าเรือสุดสวย

ชายชรากล่าวว่า “เขาขอมันเอง ฉันไม่ได้ขอให้เขามาเสียหน่อย”

เจียงซินถามต่อไป “บางทีเขาอาจมีพรสวรรค์ในการเก็บเกี่ยววิญญาณ แต่เขาจะมีพรสวรรค์ในการเล่นแร่แปรธาตุมั้ย..”

ชายชราตอบว่า “ฉันไม่เห็นว่าจะเป็นอย่างนั้น เด็กคนนี้มีความสามารถในการควบคุมที่ดีมาก คนประเภทนี้มักจะมีทักษะการเล่นแร่แปรธาตุและการกลั่นกรองที่ดีด้วย แน่นอนว่าฉันแค่ให้โอกาสเขา มาดูกันว่าเขาจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการทำความคุ้นเคยกับผลไม้ทางวิญญาณที่ไร้ประโยชน์นับพันชนิดในไร่ระดับต่ำแห่งนี้ ฉันไม่คาดหวังว่าเขาจะกลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุอะไรขนาดนั้น ปล่อยให้เขาใช้โอกาสของเขา ถ้าเขาทำสำเร็จฉันจะแนะนำให้เขาไปที่ไร่ในเมืองซึ่งมีพื้นที่หลายแสนเอเคอร์และผลไม้ทางจิตวิญญาณที่แตกต่างกันหลายหมื่นผล จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาสามารถสร้างความแตกต่างได้”

เจียงซินเงียบไปครู่หนึ่ง “ฉันคิดว่าเขาสามารถกลายเป็นนักรบวิญญาณได้ เขารอดชีวิตจากกระแสน้ำของปลาขนาดเล็กจำนวนมากแสดงให้เห็นว่าเขามีความสามารถในการต่อสู้ ในการทดสอบตกปลาเขาเอาชนะหลี่หูและเซียวู่ฉางด้วยมรดกทางจิตวิญญาณระดับต่ำซึ่งมันก็พอจะพิสูจน์บางอย่างได้..”

ชายชราเยาะเย้ย “ไร้สาระ! อะไรคือประเด็นของการต่อสู้และการฆ่า นักรบวิญญาณสิบคนสามารถรวมตัวกันเอาชนะผู้รวบรวมวิญญาณได้หรือไม่ล่ะ”

เจียงฉินกล่าวหลังจากหยุดไปชั่วขณะ “จริงๆ ฉันไม่สนว่าเขาจะกลายเป็นอะไร ฉันแค่สงสัยว่าทำไมเขาถึงพัฒนาได้เร็วขนาดนี้..หากการทดสอบมรดกทางวิญญาณไม่ผิดพลาดก็ต้องเป็นเพราะเขาได้รับโอกาสอะไรบางอย่าง”

ชายชรากล่าวว่า “เขาเก่งในเรื่องการควบคุมร่างกายดีกว่าเพื่อนและเก่งกว่าพวกคนมีพรสวรรค์จากสวรรค์ในเมือง โอกาสที่เขาได้รับควรเป็นเรื่องของการทำให้ร่างกายสงบ”

…

ตอนเช้า

ชายชรายังคงนอนหลับอยู่ แต่มีคนอุทานว่า “ว้าว! ว้าว! ว้าว! “

“หุบปากได้มั้ย”

หานเฟยแสยะยิ้ม “คุณปู่ฉันทำมันแล้ว ดูสิ…”

หานเฟยหยุดนิ่งและประมาณเจ็ดหรือแปดวินาทีต่อมาจุดวิญญาณก็ถูกรวบรวมไว้ที่ปลายนิ้วของเขา จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างมีชัย

ชายชรากลอกตา “เจ้าใช้เวลาทั้งคืนในการเรียนรู้ที่จะแยกพลังวิญญาณหรือ ช่างน่าอับอายเสียจริง เจ้าใช้เวลานานมากเลยนะ”

หานเฟยถามอย่างขี้อาย “แล้วคุณปู่ มันสมควรต้องใช้เวลานานแค่ไหนล่ะครับ”

ชายชราพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “เมื่อเจ้าย่นเวลาเหลือเพียงหนึ่งวินาทีเจ้าก็ใกล้จะประสบความสำเร็จแล้ว ผู้เก็บเกี่ยววิญญาณที่แท้จริงสามารถระดมพลังวิญญาณด้วยความคิดของเขาและไม่ต้องการแม้แต่วินาทีเดียว”

“งี้นี่เอง..”

หานเฟยเอียงศีรษะ “คุณปู่มันเป็นเรื่องของการฝึกฝน ฝึกฝนบ่อยๆ ทำให้เก่ง.”

“งั้นก็ฝึกเสียสิ” ชายชราให้กำลังใจ

หานเฟย: “…”

หานเฟยเกาหัวและคิดกับตัวเองว่าการเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณมันยากขนาดนี้เลยเหรอ เป็นการยากที่จะแยกพลังวิญญาณในทันที!

แต่ก็นะ ชายชราคนนี้ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่าง ฉันคงต้องลองทำตามที่เขาบอก

หานเฟยนั่งลงอีกครั้ง

…

หานเฟยหัวเราะออกมาอย่างดัง “คุณปู่ฉันทำสำเร็จแล้ว ฮ่า! ฉันเป็นอัจฉริยะ…คุณปู่ฉันทำมันได้”

ขณะที่หานเฟยยกมือขึ้นจุดวิญญาณก็กระพือปีกที่ปลายนิ้วของเขา

ชายชราพูดอย่างไม่พอใจ “หยุดเรียกฉันว่าคุณปู่ ฉันไม่ใช่คุณปู่ของเจ้า อัจฉริยะกับผีน่ะสิ เจ้าใช้เวลานานมากในการแยกจุดวิญญาณ เจ้าไม่เห็นเหรอว่าฉันดื่มเหล้าจนหมดแล้ว รีบหามาฉัน…”

หานเฟย: “…”

หานเฟยพึมพำขณะที่เขาเดินออกไป “ชายชราคนนี้มีปัญหาอะไร? แม้ว่าฉันจะใช้เวลาสักพัก แต่ฉันก็ประสบความสำเร็จนะ!”

หานเฟยไม่รู้ว่าหลังจากเดินจากไปไม่นานชายชราก็รีบหยิบเหล้าขึ้นมากระดกเพื่อสงบสติอารมณ์ เขาตกใจมาก ไอ้เด็กคนนี้มีความสามารถในการเก็บเกี่ยววิญญาณได้ดีขนาดนี้เชียวหรอ ตัวเขาเองใช้เวลานานแค่ไหนในการแยกพลังวิญญาณกันนะ ดูเหมือนจะครึ่งปี…

…

ในแผงขายบาร์บีคิว “อร่อยที่สุดในโลก”

หลี่กังและภรรยาของเขากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านบาร์บีคิวอย่างสมบูรณ์ดังนั้นแผงขายบาร์บีคิวของพวกเขาจึงยุ่งมาก แม้ว่าหลายคนจะหมดความสนใจในการลองบาร์บีคิวหลังจากชิมไปแล้ว แต่มันก็ยังขายได้ดีเหมือนเดิม

เมื่อเห็นหานเฟยเข้ามาช่วยหลี่กังรีบพูดว่า “โอ้ลูกพี่ เดี๋ยวเราจะทำเอง เราจะทำให้คุณยุ่งยากได้อย่างไร”

หานเฟยกล่าวว่า “งั้นก็ได้ ทำธุรกิจของคุณต่อไปเถอะ ฉันมาที่นี่เพื่อให้อาหารปลา!”

หลี่กังมองอย่างงงงวย

ด้วยแสงวิบวับระหว่างคิ้วของหานเฟยปลากลืนวิญญาณแฝดหยิน – หยางปรากฏขึ้น แน่นอนหลี่กังสามารถมองเห็นเพียงสีขาวเท่านั้น

ปากของหลี่กังกระตุก “ลูกพี่ปลากลืนวิญญาณกินปลาเหล่านี้หรอ เขาไม่ควรกินพลังวิญญาณหรอ”

หานเฟยหันมาสบตาเขา “ห้ะ”

คำพูดของหลี่กังทำให้เขานึกบางอย่างออก ใช่ ปลากลืนวิญญาณกินพลังวิญญาณ! ทำไมฉันถึงต้องให้อาหารปลาพวกมันล่ะ

จุดจิตวิญญาณหลายสิบจุดปรากฏบนปลายนิ้วของหานเฟยทันทีและเขาขยับนิ้วไปที่ปลาเและเห็นน้องขาวว่ายน้ำอย่างรวดเร็วและกลืนพวกมันในการกัดเพียงครั้งเดียว

อย่างที่ฉันเดาน้องขาวชอบกินพลังวิญญาณ แต่ฉันไม่รู้ว่าฉันควรให้อาหารเขามากแค่ไหนในหนึ่งวัน มากินหน่อยสิน้องดำ

อย่างไรก็ตามหานเฟยค้นพบว่าน้องดำไม่ได้กินพลังวิญญาณของเขาเลย เขาว่ายน้ำเข้าไปในฝูงปลาและในไม่ช้าก้างปลาก็ปรากฏขึ้นในถัง

โอ้! น้องขาวกินพลังวิญญาณ แต่น้องดำไม่กินงั้นหรอ

คำถามยังคงผุดขึ้นในหัวของหานเฟยหลังจากที่เขาตรวจสอบข้อมูลเขาก็รู้ว่าปลาทั้งสองตัวควรมีข้อมูลสองชุด แต่มีเพียงชุดเดียว แล้ว “ปลาแฝด” หมายความว่าอย่างไร ปลาสองตัวสามารถแบ่งปันพลังวิญญาณได้หรือเปล่า ถ้าอิ่มแล้วอีกตัวจะไม่หิวรึเปล่านะ?

ด้วยความคิดเหล่านี้หานเฟยรีบนำน้องดำออกจากถังในขณะที่พลังวิญญาณจากปลายนิ้วของเขาส่งมอบให้น้องขาวอย่างต่อเนื่อง

100 … 200 … 500 … 800 จุด…

ใบหน้าของหานเฟยมืดมนไปหมด แกไม่ใช่หมูนะเห้ย แกคิดว่าพลังวิญญาณเป็นของฟรีงั้นหรอ นี่มันแค่ไม่กี่นาทีแต่แกกินพลังวิญญาณไปแล้ว 800 จุดแล้วนะเจ้านักกินตัวน้อย

เมื่อน้องขาวกินพลังวิญญาณมากถึง 1,000 จุดเขาก็หยุด จากนั้นเมื่อมีแสงกระพริบบนพื้นผิวของเขาดูเหมือนว่าเขาจะโตขึ้นเล็กน้อยซึ่งแทบจะไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าได้

หานเฟยมองไปที่ข้อมูลทันที

สัตว์วิญญาณ

ปลากลืนวิญญาณคู่หยิน – หยาง

พวกมันเป็นลูกหลานของปลาลอยฟ้าหยิน – หยางดึกดำบรรพ์ ปลาสีดำและสีขาวมาพร้อมกัน ปลาสีขาวเชื่องในขณะที่ปลาสีดำนั้นโหดร้าย พวกเขาเชื่อมโยงถึงกัน ตราบใดที่คนหนึ่งมีชีวิตอีกคนก็ไม่ตาย

หนึ่ง

ลึกลับ

100 คะแนน

กินไม่เลือก พวกเขาสามารถกลืนกินทุกสิ่ง

[หมายเหตุ] ปลาสีดำมองไม่เห็น ยกเว้นเจ้าของเท่านั้นที่มีดวงตาศักดิ์สิทธิ์หยิน – หยางที่เกิดตามธรรมชาติเท่านั้นที่สามารถมองเห็นได้

“ให้ตายสิ…”

หลี่กังยื่นหัวออกจากบูธบาร์บีคิว “อะไรตายหรอลูกพี่”

หานเฟยกล่าวว่า “เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอก คุณทำงานของคุณต่อเถอะ”

หานเฟยไม่รู้จะพูดอะไร เขาใช้พลังวิญญาณ 1,000 จุดเพียงเพื่อจะอัพเกรดปลาเป็นระดับ 1 และพลังวิญญาณของเขาถูกล้างจนเหลือศูนย์! มันไร้สาระไปแล้ว! ฉันเป็นมนุษย์เป็นผู้ชายตัวใหญ่และแข็งแกร่งและฉันทำงานหนักมากเพื่อไปให้ถึงขีด จำกัดสูงสุดสำหรับพลังวิญญาณที่ 326 จุด แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกราวกับว่าตัวเองไม่มีอะไรเทียบได้กับปลาระดับหนึ่งตัวนี้

แม้ว่าเขาจะตกใจ แต่หานเฟยก็ยังคงเอาน้องขาวออกไปโดยไม่ให้พลังวิญญาณแก่เขาอีกต่อไปจากนั้นก็โยนน้องดำกลับไปที่ถัง มันว่ายอยู่ในถังโดยไม่สนใจปลาข้างเหลือง,หรือปลาอื่น ๆ ทั้งหมด

“ว้าว! พวกแกอิ่มแล้วหรอ”

อย่างที่หานเฟยเดาทั้งสองเป็นหนึ่งเดียวกัน ถ้าอีกตัวอิ่มแล้วอีกตัวจะไม่หิว

หานเฟยมีความสุขมาก แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้เรียนรู้ความสามารถอื่นๆ ของปลาสองตัวนี้ แต่เขาก็ดีใจที่ได้รู้เกี่ยวกับเงื่อนไขการอัพเกรดและความจุในการเก็บพลังวิญญาณ

หลังจากที่หานเฟยเติมพลังวิญญาณ 1,000 จุดที่เขาสูญเสียไปแล้วเขาก็มุ่งหน้ากลับไปยังไร่พร้อมบาร์บีคิวและเหล้า

…

หานเฟยถามว่า “คุณปู่คุณคิดว่าฉันสามารถตรวจสอบผลทางวิญญาณเหล่านั้นได้ไหม”

ชายชราหมดความอดทน “ทำไมเจ้าถึงรีบขนาดนี้ เรียนรู้ที่จะเดินก่อนวิ่งสิ เจ้าสามารถดูดพลังวิญญาณที่ล่องลอยอยู่ในอากาศได้มั้ย ลองดูก่อนสิ”

จริงๆ หานเฟยถามอย่างมีจุดประสงค์ เขาต้องการปลูกผลไม้ใน “หลอมจักรวาล” ของเขา ทำไมน่ะหรอ ก็มันสะดวกสำหรับเขาที่จะเก็บผลไม้โดยตรงจาก “หลอมจักรวาล” ในอนาคตเพื่อที่เขาจะได้กินผลไม้วิญญาณได้ฟรี จากนั้นเขาก็ไม่ต้องทำงานในไร่ให้ถูกสาปแช่งอีกต่อไป

อันที่จริงเขาทำไปแล้วโดยใช้เครื่องปรุงเช่นกระเทียมพริกขิง ฯลฯ แต่น่าเสียดายที่มันยังไม่แตกหน่อและเขาไม่รู้ว่ามันจะทำได้จริงๆ หรือไม่

หลังจากถูกชายชราดุหานเฟยก็ทำได้เพียงแค่ฝึกฝนต่อไปอย่างน่าสงสาร..