God of Fishing 163

Chapter 163: ติดอยู่ในฟ้าผ่า

ระหว่างทางกลับโรงเรียนบรรยากาศแปลก ๆ เล็กน้อย ดูเหมือนจะมีความขัดแย้งระหว่างลู่เสี่ยวไปและหาน เฟย

คริน…

ทันใดนั้นฟ้าร้องก็ดังขึ้นบนท้องฟ้าและทุกคนก็รีบวิ่งกลับพร้อมกับตะโกนว่า “กลับเร็ว! ฝนกําลังจะตก”

เลอเหรินกวงรีบพูดว่า “ใช่รีบกลับโรงเรียนเถอะ อย่าให้เสื้อผ้าใหม่ที่เราเพิ่งซื้อเปียกล่ะ”

จางซวนหยูหัวเราะ “หานเฟยอยู่ที่นี่นะ เขาเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณและเรียนรู้เทคนิคการควบคุมน้ําอยู่กับเขาที่นี่ฝนจะไม่ตกใส่คุณ”

อย่างไรก็ตามหานเฟยตะโกนว่า “ฟ้าร้องและฝนกําลังจะตก! กลับเร็ว!”

ทุกคน: “???”

ทันทีที่พวกเขาวิ่งไปที่ไร่ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก

เมื่อกลับไปโรงเรียนจู่ๆหานเฟยก็พูดว่า “ฉันจะไปที่ภูเขาเพื่อฝึกเทคนิคการควบคุมน้ํา อากาศแบบนี้เหมาะมากสําหรับฉันในการฝึกซ้อม อย่ารบกวนฉันล่ะ!”

เลอเหรินกวงโบกมือ “ได้! ฉันจะอยู่ในบ้านต้นไม้นะ”

จางซวนหยูกล่าวว่า “ถ้างั้นฉันจะก้าวไปสู่การเป็นปรมาจารยตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ อย่ามารบกวนฉันล่ะ!”

เซียสี่ยวจานรู้สึกประหลาดใจ “คุณจะพัฒนาแล้วหรอ”

จางซวนหยูหัวเราะเบาๆ “ใช่ฉันเตรียมพร้อมสําหรับมันมาสักพักแล้ว ตอนนี้ฉันพร้อมแล้ว”

ลู่เสี่ยวไปพยักหน้าอย่างสุภาพ “ฉันจะไปที่ห้องสมุดก็แล้วกัน…”

เซียเสี่ยวจานมองไปทางซ้ายและขวา “งั้นฉันจะไปบ้านต้นไม้ด้วย!”

ฝูงชนแยกย้ายกันไปและหานเฟยตรงไปที่ภูเขา แทนที่จะไปที่ถ้ําบนภูเขา เขารีบตรงไปที่ยอดเขาและปืนขึ้นไปที่ความสูงกว่าสองพันเมตรซึ่งมีเมฆและหมอกมารวมตัวกัน จากนั้นเขาก็พบหินก้อนใหญ่และนั่งลงบนนั้น

เป็นเวลานานมาแล้วที่เขารอคอยสภาพอากาศที่มีพายุฝนฟ้าคะนองเพื่อปกปิดความก้าวหน้าของตกความว่างเปล่า

หานเฟยหยิบหินวิญญาณคุณภาพพิเศษออกมา

“เรียนรู้

ทันใดนั้นหินวิญญาณคุณภาพพิเศษที่ถืออยู่ในมือของหานเฟยก็ระเบิดออกมาเป็นพลังวิญญาณจํานวนมากซึ่งหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของหานเฟยอย่างบ้าคลั่ง

“ฮะ? ทําไมน้ําเต้าถึงกระพริบล่ะ?”

หานเฟยตะลึงเล็กน้อยหม้อชําระล้างวิญญาณที่เงียบอยู่เป็นเวลานาน แต่มันก็กระพริบในตอนนี้ล่ะ

หลังจากนั้นประมาณสามนาที่ฟ้าร้องก็ดังขึ้นบนท้องฟ้าและฝนก็ตกหนักขึ้น ภายในไม่กี่นาทีมันก็กลายเป็นฝนห่าใหญ่และหนักขึ้นเรื่อย ๆ

หลังจากนั้นประมาณสิบนาที่สายฟ้าก็สว่างวาบไปทั่วท้องฟ้าและท้องฟ้ากว้างใหญ่ก็ถูกฟ้าผ่าจนน่ากลัว

หลังจากผ่านไปสามสิบนาทีตกความว่างเปล่าก็ถูกเรียนรู้ไปได้ครึ่งทาง

ครีน!

สายฟ้าฟาดลงมาก่อนที่หานเฟยจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นเขาก็ถูกฟ้าผ่าไปแล้ว

“อึก…”

หานเฟยกระอักเลือดออกมา ร่างกายของเขาชาไปทั้งตัวและผมของเขาทั้งหมดก็ชี้ขึ้น

“โอ้ย ทําไมฟ้าผ่าฉันเนี่ย”

ครีน!

สายฟ้าฟาดเข้าใส่เขาอีกครั้ง หานเฟยตกตะลึงและมีควันออกมาจากปากของเขา ให้ตายสิ! ฉันแค่จะฝึกฝน! ทําไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้นกับฉันเนี่ย!

หานเฟยรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว…โดยเฉพาะอวัยวะภายในของเขา

เขาตกใจมาก ทําไมฟ้าถึงผ่ามาที่ฉันกันเล่า

ในขณะนั้นหม้อชําระล้างวิญญาณกระพริบด้วยแสงสีฟ้า ในร่างกายของหานเฟยคลื่นพลังวิญญาณกําลังพลุ่งพล่าน

หลังจากฟ้าผ่าครั้งที่สามหานเฟยรู้สึกไหม้เกรียม ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายพิเศษของเขาตอนนี้เขาคงจะตายไปแล้ว

“สายฟ้ามันอยากจะฆ่าฉันหรือยังไงกันนะ แต่ตอนนี้ฉันขยับไม่ได้แล้ว ฉันควรทําอย่างไรดี?

ด้วยความคิดจากหานเฟยหินจิตวิญญาณคุณภาพต่ําหลายสิบก้อนก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

“ร่างกายที่ทําลายไม่ได้”

หานเฟยสามารถมองเห็นแสงบนร่างกายของเขาและส่งเสียงครืดคราด ตอนนี้เขาไม่สามารถทําอะไรได้นอกจากฝึกฝนร่างกายที่ทําลายไม่ได้ซึ่งจําเป็นต้องทําให้ร่างกายมีความแปรปรวนอยู่ตลอดเวลาหานเฟยต้องทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดและจดจ่ออยู่กับการฝึกฝนร่างกายที่ทําลายไม่ได้เลือดและอวัยวะภายในของเขามีพลังงานมากมายในขณะนี้

“อก..”

หานเฟยอาเจียนเป็นเลือด นี่เป็นผลมาจากการบังคับให้ใช้ร่างกายที่ทําลายไม่ได้เพื่อเสริมความแกร่งให้อวัยวะภายในของเขาหานเฟยข้ามขั้นตอนของการทําเพิ่มความแข็งแกร่งที่ผิวและเลือดและตรงไปที่อวัยวะภายในของเขาเขารู้สึกว่าถ้าฟ้าผ่ายังคงโจมตีเขาอวัยวะภายในของเขาจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ

ครืน…

เซียเสี่ยวจานและเลอเหรินกวงนั่งอยู่ในบ้านต้นไม้ของพวกเขาเปิดหน้าต่างและมองหน้ากัน

เลอเหรินกวงอุทานว่า “ฝนตกหนักไปหน่อยนะ!สายฟ้านั้นก็ดูดร้ายมาก ดูเหมือนพวกมันทั้งหมดจะตกอยู่ หลังภูเขา”

เซียเสี่ยวจานจับคางของเธอด้วยมือ “มันเป็นเรื่องปกติ ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยเห็นสภาพอากาศแบบนี้มาก่อนแต่ว่าสายฟ้านั่นดูงดงามมากเลย”

เลอเหรินกวงส่ายหัวของเขา “ฉันไม่รู้ว่าทําไมทั้งสองคนถึงไปฝึกในสภาพอากาศแบบนี้ จะเป็นอย่างไรถ้าพวกเขาถูกฟ้าผ่า…”

เมื่อนึกถึงฉากนั้นเลยเหรินกวงก็สั่นสะท้าน

“ฟ้าผ่าลงด้านหลังภูเขาไม่ใช่ที่เชิงเขา แต่ฉันคิดว่าในสภาพอากาศที่ฝนตกเราควรอยู่ในถ้ําเพื่อกินบาร์บีคิว

เลอเหรินกวงพยักหน้า “เซียเสี่ยวจ้านฉันพึ่งรู้ว่าคุณเป็นคนตะกละขนาดนี้!”

“ไปให้พ้น..”

ทั้งสองคุยกันผ่านหน้าต่างของบ้านต้นไม้ พวกเขาแทบไม่รู้เลยว่าหานเฟยเกือบถูกฟ้าผ่าตายอวัยวะภายในของเขาได้รับความเสียหายกล้ามเนื้อของเขาเต็มไปด้วยพลังของสายฟ้าและกระดูกของเขาแตกตอนนี้เขาทําได้แค่นอนราบบนหลังเขา

หานเฟยทําได้เพียงเฝ้าดูสายฟ้าฟาดลงมาที่เขาทีละครั้ง

“พระเจ้า คุณผ่าฉันมากเกินไปแล้ว!”

“แค่นี้ยังไม่พอหรือ”

“ให้ตายสิ..ฉันกําลังจะตาย…”

“มีใครอยู่ที่นี่ไหม? ช่วยฉันด้วย!”

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

ในที่สุดตกความว่างเปล่าก็สามารถเรียนรู้ได้สําเร็จ

สตริงข้อมูลปรากฏขึ้น:

ความสามารถที่มีอยู่ : ตกความว่างเปล่า (ระดับวิญญาณคุณภาพศักดิ์สิทธิ์)

ระดับที่สาม เทคนิคสายน้ํา

ทักษะในสมัยโบราณร่วมเขียนโดยปรมาจารย์ระดับราชาทั้งเก้า ในวันที่หนังสือเสร็จสิ้นท้องฟ้าและโลกต่างก็ส่งเสียงและทะเลก็เต็มไปด้วยคลื่น นี่คือต้นกําเนิดของเทคนิคการฝึกฝนทั้งหมด

หานเฟยสูดลมหายใจยาว สุดท้ายก็เรียนรู้ได้ เขาเคยเรียนรู้ทักษะต่างๆในถ้ําดังนั้นสายฟ้าจึงไม่สามารถทําอะไรเขาได้ คราวนี้เขาไม่ได้อยู่ในถ้ําซึ่งถือเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่!

ครืน…

สายฟ้าอีกผ่าลงมาและหน้าอกของหานเฟยก็มีเลือดไหลออกมา

หานเฟยตะลึง การฝึกฝนเสร็จสิ้นแล้ว! ทําไมสายฟ้ายังคงฟาดฟันฉันอยู่ล่ะเนี่ย?

ใต้ภูเขาในบ้านต้นไม้เลอเหรินกวงและเซียเสี่ยวจานเห็นจางซวนหยูกําลังรีบกลับมา

เลอเหรินกวงสงสัย “คุณไม่ได้ฝึกฝนอยู่หรอ?”

จางซวนหยูเช็ดฝนออกจากใบหน้า “ใช่! ฉันวางแผนที่จะรวมฝึกของฉัน แต่ฟ้าผ่าลงมาอย่างต่อเนื่องและเปลือกตาของฉันก็ยังคงกระตุกดังนั้นฉันจึงไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะฝึกฝนต่อไป”

เซียเสี่ยวจานหาวด้วยความเบื่อหน่าย “คุณน่าจะโดนผ่าสักหน่อยนะ”

จางซวนหยูหัวเราะ “ไม่ใช่ฉันที่จะโดนผ่าหรอก แต่เป็นหานเฟยน่ะสิ ฉันเห็นเขาปีนขึ้นไปบนภูเขา ไม่ใช่ว่าเขาคิดที่ฝึกฝนบนยอดเขาในสภาพอากาศเช่นนี้หรอ”

เซียเสี่ยวจานรู้สึกประหลาดใจ “เขาขึ้นไปบนภูเขาหรอ?”

จางซวนหยูรู้สึกงงงวย “ใช่! ฉันไปบนภูเขากับเขา ฉันปืนขึ้นไปเพียงไม่กี่ร้อยเมตร แต่เมื่อฉันเห็นเขาครั้งสุดท้ายเขาปีนขึ้นไปหลายพันกิโลเมตร

เซียเสี่ยวจานขมวดคิ้ว “ทําไมพวกคุณถึงคิดจะฝึกในสภาพอากาศแบบนี้นะ? มาเล่นไพ่กันเถอะ”

เลอเหรินกวงเห็นด้วย “ความคิดที่ดี ฉันชอบมัน! จะดียิ่งขึ้นถ้าเรากินบาร์บีคิวไปพร้อม ๆ กัน!”

จางซวนหยูพยักหน้า “ใช่เลย การกินบาร์บีคิวขณะเล่นไพ่เป็นความคิดที่ดี”

บนภูเขามันเป็นเวลาสิบห้านาทีแล้วที่ตกความว่างเปล่าระดับที่สามถูกเรียนรู้และหานเฟยถูกฟ้าผ่าอีกหลายสิบครั้ง

“โอย..”

หานเฟยรู้สึกว่าเขากําลังจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด อวัยวะภายในของเขาเสียหายเขาซ่อมแซมซ้ําแล้วซ้ําเล่า!

หินวิญญาณคุณภาพพิเศษได้แตกเป็นเสี่ยง ๆ แล้ว นอกจากนั้นเขายังใช้หินวิญญาณคุณภาพต่ําเกือบ 40 ชิ้น

อย่างไรก็ตามพวกมันไม่สูญเปล่า หานเฟยรู้สึกว่าความแข็งแกร่งของเขาดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วย่างไม่น่าเชื่อเขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะตกความว่างเปล่าหรือร่างกายที่ทําลายไม่ได้อย่างไรก็ตามตอนนี้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังงาน

ด้วยความประหลาดใจของเขาพลังงานในร่างกายของเขารั่วไหลออกมาทีละนิดและผสมผสานเข้ากับกล้ามเนื้อและกระดูกของเขา

หานเฟยพยายามขยับนิ้วและทําได้สําเร็จ

หลังจากนั้นอีกสิบห้านาทีหานเฟยใช้หินวิญญาณคุณภาพต่ําอีก 10 ก้อน อย่างไรก็ตามเขาถูกฟ้าผ่าน้อยลงเกือบครึ่งหนึ่งของที่ผ่านมาซึ่งเป็นข่าวดี

“หานเฟย?”

เมื่อเซียเสี่ยวจ้านเข้ามาเธอก็ตกใจ หานเฟยเป็นเหมือนชิ้นส่วนของถ่านหินที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์เธอพุ่งเข้ามาและพยายามลากหานเฟยออกไป

“ระวัง..”