God of Fishing 162

Chapter 162: เพื่อนเก่า

ฝูงชนเริ่มเสพติดการเล่นไพ่ทันที

ในไม่ช้ทุกคนก็เล่นมันในร้านอาหารหม้อไฟ

“สามสอง ปลาขาวตัวเล็กสามตัวและกุ้งขาวตัวเล็กสองตัว”

“ปลาจวดสีเหลืองใหญ่สามตัวและกุ้งขาวตัวเล็กสองตัว”

“เจอนี่หน่อยเป็นไง,ปลาดาบสามตัวและเต่าเขียวสองตัว”

“กุ้งมังกรสี่ตัว”

หานเฟยพอใจกับการโปรโมตทางการค้าของเขามากๆ เมื่อเขากลับไปที่โต๊ะ คนอื่นๆก็เล่นไพ่กันหมดแล้วหานเฟยเหลือบมองเซียเสี่ยวจ้านซึ่งมีไพ่ชุดที่ดีที่สุดคืองูเข็มขัด

หานเฟยสงสัย “จางซวนหยูอยู่ที่ไหนนะ”

เซียเสี่ยวจานเม้มริมฝีปากของเธอเป็นสัญญาณ “ข้างบน”

หานเฟยเงยหน้าขึ้นมอง แต่พบว่าไอ้คนนี้นั่งอยู่กับผู้หญิงหลายคนบนโต๊ะ ตอนนี้เขาถูกล้อมรอบไปด้วยผู้หญิงและบางคนก็พยายามนั่งบนตักของเขา

หานเฟยตัวสั่น หนอย! กล้าดีขนาดนี้ได้ยังไง?!

ทันใดนั้นเซียเสี่ยวจานก็พูดกับหานเฟยอย่างโกรธๆว่า “หานเฟยคุณนี่นะ ทําไมคุณไม่แนะนําสิ่งนี้ให้เรารู้จัก ก่อนหน้านี้! ฮี!”

หานเฟย: “???”

เลอเหรินกวงเห็นด้วย “จริงด้วยคุณควรแบ่งปันสิ่งเหล่านี้ให้เรารู้ก่อนหน้านี้สิ”

หานเฟยพูดอย่างเรียบง่ายว่า“มันเป็นแค่การเล่นผ่อนคลายเฉยๆ เราต้องการโฟกัสกับการฝึกสิ”

เหอเสี่ยวยเข้ามาใกล้ “หานเฟยคุณเรียนในสถาบันที่สี่เป็นอย่างไรบ้าง? มันยากมากมั้ย? มันทําให้ความแข็งแกร่งของคุณดีขึ้นเร็วขนาดนี้เลยหรอ”

ขณะที่เธอพูดเธอมองไปที่เซียเสี่ยวจาน

เซียเสี่ยวจานเล่นไพ่และพูดว่า “เราไม่มีการเรียน! เราแค่ฝึกฝนฝึกฝนและฝึกฝน จากนั้นเราก็กลายปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่จางซวนหยูขี้เกียจฝึก ดังนั้นเขาจึงเป็นเพียงผู้ปรมาจารย์ตกปลาระดับสูงสุดเท่านั้น”

เหอเสี่ยวย: “???”

เลอเหรอนกวงยิ้มอย่างเชื่องช้า “เซียเสี่ยวจานหมายถึงการฝึกฝนอย่างหนักและฟาดฟันผู้คนให้ได้มากที่สุดตราบใดที่คุณเฉือนคนได้มากพอคุณก็จะกลายเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ได้อย่างแน่นอน”

เซียเสียวจ้านกัดฟันของเธอ “กวงกวง…”

เหอเสี่ยวย: “…”

หานเฟยเย้ยหยัน “อย่าเชื่อเรื่องไร้สาระของพวกเขา พวกเขาฝึกหนักมาก”

เหอเสี่ยวยถอนหายใจด้วยความโล่งอก ใครจะเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ได้ง่ายๆ?

เหอเสี่ยวยกระซิบกับหานเฟยว่า “ฉันเป็นปรมาจารย์ตกปลาระดับกลางแล้ว”

หานเฟยประหลาดใจ “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วเลยสิ!”

เหอเสี่ยวยบ่น “ใครจะไปรู้ว่าคุณจะกลายเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ได้เร็วขนาดนี้!”

ทันใดนั้นหวังไปยก็ถามว่า “สถาบันอันธพาลจะเปิดลงทะเบียนนักเรียนในปีนี้มั้ย? หากพวกคุณประสบความสําเร็จในการชนะ 100 ครั้งได้ จะมีผู้คนมากมายที่อยากเข้าโรงเรียนของคุณแน่ๆ”

หลังจากหานเฟยไปที่สถาบันที่สี่แล้วหวังไปยก็ไปตรวจสอบประวัติของสถาบันที่สี่จากนั้นเขาก็ผงะถ้าเขาทําได้เขาก็อยากเป็นนักเรียนที่นั่นด้วย

เซียเสี่ยวจานหยุดชั่วคราวและมองไปที่ลู่เสี่ยวไป “ก็ถ้าอยากเข้าก็…ไม่ยากนะ”

หวังไปยูเลิกคิ้ว “ยังไงหรอ?”

เซียเสี่ยวจานชี้ไปที่หานเฟย “คุณสามารถถามหานเฟย เขาเข้ารับการทดสอบอย่างไร”

คนอื่นๆ มองไปที่หานเฟย หานเฟยเกาท้องของเขาและพูดว่า “ฉันต้องทนสามนาที่ภายใต้การโจมตีของทั้งสี่คนให้ได้”

“ว้าว..”

เซียขู่ฉาง, เจียงน่านและเขียองอดไม่ได้ที่จะตะลึง อะไรนะ? สามนาทีหรอ?!

หวังไปยและเหอเสี่ยวยก็ตะลึงเช่นกัน อะไร? คุณกําลังพูดถึง ทนการโจมตีจางเซียเสี่ยวจานและอีกสามคนงั้นหรอคุณเล่นรึเปล่า? จาก 10 ทีมในวันนี้มีกี่ทีมที่ทนได้ถึง 3 นาทีกัน

เซียบูฉางถามอีกว่า “แล้วหานเฟยคุณอยู่ได้นานแค่ไหนล่ะ?”

หานเฟยหยุดชั่วคราว “ไม่นาน. ฉันแทบจะไม่ผ่านมันเลย คุณก็รู้ว่าฉันมีแค่ร่างกายที่แข็งแรง”

เลอเหรินกวงพูดแทรกขึ้น “คนโกหกคุณอดทนไว้เกือบสิบห้านาทีจนกระทั่งคุณถูกอาจารย์มาหยุดไว้”

หานเฟยตอบกลับไป “ตอนนั้นคุณไม่ได้ใช้กําลังเต็มที่นี่!”

“เอ๊ย…”

เซียบูฉางทําหน้ามุ่ย “เขาทําร้ายความมั่นใจของฉัน ฉันสามารถเปลี่ยนโต๊ะได้มั้ยเนี่ย? ฉันต้องการเรียนรู้วิธีรับมือกับผู้หญิงกับจางซวนหยู”

เจียถงส่ายหัว “ก่อนอื่นคุณต้องหล่อเหมือนเขาก่อนนะ”

เจียงน่าน: “ ”

ในเวลานี้คนที่นั่นร้องอุทานว่า “ว้าว! อาหารนี่คืออะไรกัน? มันจะมีรสชาติมหัศจรรย์ขนาดนี้ได้ยังไง?”

“โอ้ฉันยังไม่ได้กินแต่ฉันก็น้ําลายไหลแล้ว กลิ่นหอมมาก”

มีคนตะโกนใส่หานเฟย “หานเฟยนี่มันอะไรกันเนี่ย?”

หานเฟยตอบเสียงดัง “หม้อไฟไง การทําหม้อไฟปลามังกรเป็นทักษะการทําอาหารที่เป็นเอกลักษณ์ของแก๊งปลามังกรของเรา”

“โห..มันอร่อยมาก”

ใครบางคนได้ลิ้มรสและแทบจะกัดลิ้นของตัวเองเลยทีเดียว

เลอเหรินกวงกลืนน้ําลายอย่างยากลําบาก “ฮ่าฮ่าเราได้กินมันทุกวันเลย…”

คนเหล่านี้มาดูไอดอลของพวกเขา ด้วยความผิดหวังเซียเสี่ยวจานได้บอกว่าหลงรักหานเฟยและลู่เสี่ยวไปไม่ได้ชายตามองพวกเขาเลยด้วยซ้ํา! และจางซวนหยูก็กลายเป็นเพลย์บอยไปแล้ว

โชคดีที่พวกเขาไม่ได้มาโดยเปล่าประโยชน์ หม้อไฟนี้อร่อยจริงๆ! อาจกล่าวได้ว่ามันเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดที่พวกเขาเคยกินมาในชีวิต

หลังจากทานอาหารจนอิ่มแล้วหานเฟยก็บอกลาเหอเสี่ยวยและคนอื่น ๆ

เหอเสี่ยวหยู่ถามว่า“หานเฟยฉันสามารถไปที่สถาบันที่นี่เพื่อเยี่ยมคุณได้ไหม”

ก่อนที่หานเฟยจะตอบลู่เสี่ยวไปก็กล่าวว่า “ไม่”

เหอเสี่ยวยขมวดคิ้ว “ทะ..ทําไมล่ะ”

เสี่ยวไปกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “ถ้าคุณสามารถเข้ารับการทดสอบได้ก็ยินดี แต่ถ้าเข้ามาเล่นมันจะส่งผลต่อการฝึกของเรา นอกจากนี้สถาบันของเราไม่ใช่สถานที่ที่ใคร ๆ ก็สามารถเข้าไปได้”

หานเฟยเกาท้องด้วยความอาย “เหอเสี่ยวยูฉันจะไปหาคุณในภายหลัง โรงเรียนของเราเป็นสถานที่พิเศษจริงๆ”

เหอเสี่ยวยหน้ามุ่ย “ตกลง..”

เมื่อดูหานเฟยจากไปเหอเสี่ยวยกกระทืบอย่างหนัก “ฮ! เธอแข็งแกร่ง! แต่ทําไมเธอถึงดูถูกคนอื่นแบบนี้นะ?”

หวังไปยกล่าวอย่างใจเย็น “เธอไม่ได้ดูถูกใครลู่เสี่ยวไปิคนนี้เป็นคนที่มีสติสัมปชัญญะมาก ต้องมีเหตุผลที่เธอปฏิเสธคุณอาจเป็นเพราะวิถีการฝึกฝนของพวกเขาหรือเหตุผลอื่นๆ”

เจียงน่านพูดพร้อมกับถอนหายใจ “เสียวยูในความเป็นจริงฉันรู้สึกว่าช่องว่างระหว่างเรากับหานเฟยเริ่มใหญ่ขึ้นจากห้าคนคนที่อ่อนแอที่สุดคือจางซวนหยูใช่มั้ย? แต่เขาก็ยังสามารถเอาชนะปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ได้ได้แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงปรมาจารย์ตกปลาระดับสูงสุดก็ตาม … ส่วนคนอื่นๆเซียสี่ยวจานก็จัดการคู่ต่อสู้ของเขาได้เกือบจะในทันที เจ้าอ้วนนั่น…หวังไปยูเป็นคุณนักเกราะคุณคิดยังไงกับเขา…”

หวังไปยถอนหายใจ “ฉันไม่อยากจะสู้กับเขาเลย ฉันไม่คิดว่าปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่คนไหนจะต้านทานมีดและดาบจํานวนมากได้”

เซียปูฉางก็ส่ายหัว “ใช่! นี่ยังไม่ได้พูดเรื่องที่ลู่เสี่ยวไปแข็งแกร่งมาก ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นกัปตันได้ ต้องมีเหตุผลที่เธอจะได้เป็นกัปตัน”

เฉินซึ่งเตือนพวกเขาว่า “อย่าลืมว่าหานเฟยรอดจากกรงเล็บของราชาแมงป่องหางม่วงและฆ่ามันได้มาแล้ว”

ทุกคนนิ่งเงียบ

เหอเสี่ยวยูกล่าวอย่างกังวล “แต่แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะเป็นอัจฉริยะแล้วยังไงล่ะ? จําเป็นไหมที่หานเฟยจะต้องทําตัวแปลกแยกจากเพื่อนเก่า”

หวังไปยยิ้ม “หานเฟยไม่ได้แปลกแยก แต่เขาแค่ไปอยู่ในสังคมใหม่ของเขา เราไม่สามารถเข้าไปยุ่งอะไรได้มากได้ในขณะนี้ ถ้าฉันเดาถูกทั้ง 5 คนกําลังทําการทดสอบหรือทําอะไรบางอย่างที่สําคัญอย่างยิ่งการชนะร้อยเกมในสนามประลองเป็นเพียงเป้าหมายแรกของพวกเขาฉันไม่รู้ว่าพวกเขากําลังทําอะไร แต่การทดสอบนี้ต้องยากมาก ดังนั้นพวกเขาจําเป็นต้องฝึกหนักและหากจําเป็นต้องฝึกฝนก็ไม่ต้องเสียเวลาไปกับสิ่งอื่นมากนักคุณเข้าใจไหม?”

ดวงตาของเหอเสี่ยวยุหรี่ลง “…ฉันจะกลับไปโรงเรียน”

ด้านนี้ลู่เสี่ยวไปกล่าวอย่างเฉยเมยว่า“ไม่มีใครสามารถเข้าโรงเรียนของเราได้”

หานเฟยพูดอย่างไม่พอใจ“อย่าดอย่าใจร้ายใส่ทุกคนแบบนั้นสิ”

เซียเสี่ยวจานเอียงศีรษะของเธอ“หานเฟยคุณสอนอะไรเธอบ้างไหม”

“ฮะ?”

เซียเสี่ยวจานพูดอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม “ฉันเห็นได้ว่าท่าทางความแข็งแรงของแขนขาและจุดสมดุลของเธอตอนเธอเดินนั้นดูแปลกไปเล็กน้อยเหมือนกับเอกสารที่ไม่สมบูรณ์ของคุณ 108 วิธีในการฝึกร่างกาย..”

หานเฟยประหลาดใจ “คุณสังเกตเห็นด้วยหรอ”

เซียเสี่ยวจานหัวเราะเบา ๆ “ดูเหมือนว่าสาวน้อยคนนี้จะพิเศษสําหรับคุณนะ!”

หานเฟยเกาท้อง “ตอนที่ฉันอยู่ในหมู่บ้านเหอเสี่ยวหยูเป็นหนึ่งในสองคนที่ปฏิบัติกับฉันอย่างดีในโรงเรียน”

จางซวนหยกอดคอของหานเฟย “งั้นฉันก็เป็นแบบเดียวกับฉันคุณสินะ เป็นเพื่อนของความเหงา..”

หานเฟยเปลี่ยนเป็นสีดํา “ฉันไม่เหมือนคุณสักหน่อย”

ลู่เสี่ยวไปยังคงพูดอย่างเฉยเมย “ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่มีคุณสมบัติ ฉันยอมรับว่าเอกสารที่ไม่สมบูรณ์เกี่ยวกับ 108 วิธีในการฝึกร่างกายนั้นทรงพลังมากแต่ก็ไม่แกร่งเท่าเราหลังจากที่เราได้เรียนรู้ทักษะการต่อสู้ไม้ตายของเรา”

หานเฟยขมวดคิ้ว “อย่าตัดสินคนเพียงแค่ความแข็งแกร่งเท่านั้นสิ”

หานเฟยรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่เขาก็ถอนหายใจในใจตั้งแต่เขาได้พบกับลู่เสียวไปและคนอื่น ๆ เขาก็รู้ว่าโลกนี้มีอัจฉริยะมากมาย

เขาจะยังคงเป็นเหมือนคนธรรมดาในอนาคตได้หรือไม่นะ?