God of Fishing 161

Chapter 161: ฉันก็มีความรักแล้วเหมือนกัน

เมื่อพวกเขากลับไปที่ห้องวีไอพีเหอเสี่ยวหยู่และคนอื่น ๆ ของพวกเขาราวกับมองดูสัตว์ประหลาดโดยเฉพาะเซียเสี่ยวจานและลู่เสี่ยวไป

อาจกล่าวได้ว่าเซียเสี่ยวจานรับมือกับหัวหน้าของทีมอื่นได้อย่างดีส่วนลู่เสี่ยวไปควบคุมทุกคนที่สามารถควบคุมได้ส่วนหานเฟยและอีกสองคนก็แค่โจมตีและโจมตี

เหอเสี่ยวหยูถามทันใดว่า“เราจะไปกินหม้อไฟกันไหม?”

ดวงตาของเลอเหรินกวงสว่างขึ้น “หือ ดีเลยๆ! คุณคิดเหมือนฉันเลย”

จางซวนหยผลักเลอเหรินกวงไป “ไปโรงเรียนของเราเพื่อกินหม้อไฟมั้ย? มีภูเขาแม่น้ําและป่าอยู่ที่นั่นกินหม้อไฟที่นั่นน่าจะมีความสุขสุดๆไปเลยล่ะ”

เหอเสี่ยวหยูก้าวถอยหลัง “อืม…เอ่อ”

หานเฟยพูดแทรกมาว่า “พอแล้ว ปลามังกรได้เริ่มซื้อร้านค้าในเกาะนี้แล้ว ตอนนี้ร้านหม้อไฟกําลังปรับปรุงใหม่ไปกินข้าวที่นั่นกันเถอะ!”

ในเวลานี้เป่าจินมาบอกพวกเขาว่า “เด็ก ๆ คุณอาจต้องรอสามวันสําหรับเกมถัดไป”

ลู่เสี่ยวไปขมวดคิ้ว “ทําไมนานจัง”

เป่าจินพูดพลางปาดเหงื่อ “อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาทีมที่เหมาะสมกับคุณ ในสามวันนี้เราจะพยายามหาทีมที่ดีที่สุดสําหรับคุณ

เลอเหรินกวงพึมพํา“เอามาทุกทีมเลย เราแค่ต้องการทํางานให้เสร็จโดยเร็วที่สุดเพื่อที่เราจะได้รับซองผ้าที่ สอง”

เลอเหรินกวงรู้ดีว่าเขาไม่ควรพูดแบบนั้นและรีบหุบปาก แต่อีกฝ่ายเคยได้ยินเขา ทั้งเป่าจินและหวังไปหยู่ต่างสงสัยว่า“ซองผ้าที่สอง”หมายถึงอะไร …

เป่าจินคิดว่าพวกเขาต้องการเกมที่ชนะร้อยเกมเพียงเพื่อให้งานสําเร็จ เมื่องานเสร็จแล้วพวกเขาจะไม่กลับมาอีก

และหวังไปหยู่คิดว่าหานเฟยกําลังทําในสิ่งที่ซองผ้าผืนแรกขอให้พวกเขาทํา แต่งานนี้ยากมากเลยนะแล้วจะมีงานที่สามไหม…สถาบันที่สี่มีความลับอะไรอยู่กันนะ?

นอกสนามประลองทะเลครามหานเฟยและคนอื่น ๆ ถูกล้อมทันทีที่พวกเขาออกมา

“ตํานานอันธพาล…ตํานานอันธพาล…”

ฝูงชนตื่นเต้นอย่างที่สุด หลายคนยกมือขึ้นและให้กําลังใจและบางคนก็รุมล้อมพวกเขา แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้มาเพื่อหานเฟยและเลอเหรินกวง

“เซียเสี่ยวจาน,เซียเสี่ยวจ้าน ..ฉันรักคุณ..”

“ลู่เสี่ยวไปฉันชอบคุณมากเลย…”

“พี่หยูฉันชอบคุณมาก!”

“พี่หยูอยากมีแฟนรึยัง? ให้ฉันเป็นแฟนกับคุณได้มั้ย…”

“พี่หยฉันอยากไปทะเลกับคุณ…”

หานเฟยและเลอเหรินกวงตกตะลึงอยู่ข้างๆพวกเขา คนเหล่านี้มีอะไรผิดปกติ พวกเขาเป็นแฟนของสามคนนั้นเท่านั้นหรอ?

เซียเสี่ยวจ้านและลู่เสี่ยวไปไม่มีแฟนมากเท่าจางซวนหยโดยเฉพาะลู่เสี่ยวไปที่ดูเย็นชามาก แต่จางซวนหยูนั้นแตกต่างออกไป มีสาว ๆ หลายคนตะโกนว่า “พี่หยู” อย่างคลั่งไคล์ซึ่งเป็นที่ฮือฮาไม่น้อย

จางซวนหยูดูเหมือนจะสนุกกับมัน เขาโบกมือให้สาว ๆ ด้วยรอยยิ้ม

“หานเฟยคุณอยากเป็นแฟนฉันไหม”

หานเฟยมองและใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียว เป็นเด็กผู้หญิงที่อ้วนยิ่งกว่าปลาหัวเหล็ก

หานเฟยผลักเลอเหรินกวงไปข้างหน้าทันทีและตะโกนว่า “ฉันมีความรักแล้ว เขาไม่มี เขากําลังมองหาแฟน”

เลอเหรินกวง: “???”

เลอเหรินกวงตื่นตระหนก แม้ว่าเขาจะอ้วน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาชอบผู้หญิงอ้วนนะ!

ใบหน้าของเซียเสี่ยวจานก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวเช่นกัน “ฉันก็มีความรักแล้วเหมือนกัน ฉันหลงหานเฟยอยู่น่ะ”

หานเฟย: “???”

เซียเสี่ยวจนมองไปที่จางซวนหยูที่ยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยรอยยิ้มและเลอเหรินกวงที่หวาดกลัวและอธิบายให้หานเฟยฟังด้วยเสียงเบาว่า “ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าฉันรักลู่เสี่ยวไปนี่ใช่ไหม?”

“ห้ะ…”

เจียงน่านเกือบล้มลงกับพื้น เซียเสี่ยวจ้าน! สาวสวยคนนี้ตกหลุมรักหานเฟยได้ยังไง? เธอชอบคนอ้วนหรอ?

เจียถงพึมพําด้วยความผิดหวัง “โอ้…ดูเหมือนจะเห็นปลากลืนวิญญาณออกเดทกับปลาหัวเหล็กโอ้ตาของฉัน!”

หวังไปย: “…”

เหอเสี่ยวหยู่เบิกตากว้างและทําหน้ามุ่ยด้วยความตกตะลึง

หานเฟยก็ตะลึงเช่นกัน คุณไม่เพียงต้องการให้ฉันเป็นเป้าซ้อมมือแค่นั้นหรอ ฉันตกลงเป็นแฟนคุณตั้งแต่เมื่อไหร่!

หลายคนเริ่มส่งเสียงโหยหวนและสาปแช่งหานเฟย

“ไอ้อ้วนแกคู่ควรกับผู้หญิงสวย ๆ แบบนี้หรอก”

“ฉันจะฆ่าแก!”

“มาสู้กับฉัน!”

มีเพียงจางซวนหยูเท่านั้นที่ยังคงยิ้มอย่างร่าเริง เขาเดินเข้าไปในฝูงชนและมีเด็กผู้หญิงหลายคนรายล้อม เขา … และเขาก็ไม่ปฏิเสธเลย …

จางซวนหยูดูพอใจ “ฮ่า ๆ โปรดอย่าตื่นเต้น เรากําลังจะไปร้านอาหารที่ชื่อหม้อไฟปลามังกรเพื่อกินหม้อไฟมีใครไปกับฉันไหม”

“ฉันฉัน..”

“ไปด้วยกันทั้งหมดเลย”

“พี่หยฉันอยากนั่งโต๊ะเดียวกับคุณ!”

“พี่หยฉันถือจานให้คุณได้”

“พี่ยูฉันจ่ายเงินให้คุณเองนะ”

ทกคน. – – –

ในร้านอาหารหม้อไฟปลามังกร.

หลี่กังกําลังสั่งให้คนงานปรับปรุงร้าน

“เร็วเข้าวางป้าย เราจะเริ่มธุรกิจในวันพรุ่งนี้”

“คุณเติมสต็อกแล้วหรือยัง? ใส่ปลาลงไปในน้ําเลย”

“เครื่องปรุงรสพร้อมหรือยัง? ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปเราจะมีส่วนลด 50% เราต้องมีลูกค้าจํานวนมากแน่”

“พวกคุณไปตรวจสอบร้านอื่นๆซิ ว่าพวกเขาพร้อมหรือยัง? ทั้ง 10 ร้านจะเปิดและขายครึ่งราคาพรุ่งนี้”

ทันใดนั้นก็มีคนพูดว่า “พี่กัง”

หลี่กังยืนขึ้น “เห็นอะไร?! แค่ทํางานของคุณไป!”

“ไม่ พี่กังดูเหมือนว่าจะมีปัญหาแล้ว”

“ฮะ?”

หลี่กังมองย้อนกลับไปและใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียว มีกี่คนกันนะ? พันคน?

หลี่กังระเบิดเหงื่อออกมา “มาเถอะทุกคนวิ่ง…ไม่มันสายไปแล้ว อย่าลืมกันหัวไว้ให้ดีเมื่อคุณถูกพวกเขาทบกระทืบฉันจะไปขอความช่วยเหลือจากลูกพี่”

แต่แล้วหลี่กังก็เห็นจางซวนหยู! ผู้ชายถูกกลุ่มแฟนสาวรายล้อมและผลักเข้ามา

หลี่กังกลืนน้ําลาย “เดี๋ยวก่อนดูเหมือนจะไม่ถูกต้อง…”

จางซวนหยูโบกมือให้หลี่กัง“อากัง…เตรียมหม้อไฟเร็ว ลูกค้ามาแล้ว”

หลี่กัง: “???”

สมาชิกของปลามังกร: “???”

พวกเขาตะลึง ร้านค้าของเรายังไม่ทันเปิด พวกเขามีชื่อเสียงมากแล้วงั้นหรอ?

หลี่กังตัวสั่นและตะโกนใส่ทีมงานว่า “ไปไป! เปิดประตูต้อนรับแขก…เราจะเปิดล่วงหน้า…”

หานเฟยกระโดดลงมาจากด้านหลังฝูงชน “จองห้องส่วนตัวให้ฉันห้องส่วนตัวของฉัน”

เมื่อเห็นหานเฟยอยู่เบื้องหลังฝูงชนหลี่กังก็รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที

หลังจากนั้นสักครู่

หลี่กังไม่สามารถหาห้องส่วนตัวให้หานเฟยได้ ห้องส่วนตัวถูกจับจองหมด เขาพยายามอย่างเต็มที่และหาได้แค่โต๊ะในห้องโถง

หลี่กังแทบร้องไห้ “ลูกพี่ฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่สามารถหาห้องของคุณได้”

หานเฟยตบไหล่เขา “ฉันรู้ว่าคุณทําดีที่สุดแล้ว ยังไงก็ตามวันนี้แจกไพ่ปลามังกรสองชุดให้แขกฟรี”

“ครับลูกพี่”

เซียเสี่ยวจ้านอยากรู้อยากเห็น “นั้นคืออะไรหรอ?”

หานเฟยยิ้มอย่างมีเลศนัย“คุณจะรู้ในไม่ช้า”

ที่นั่งถูกจับจองหมด บางคนที่ล้มเหลวในการได้ที่นั่งจากไปด้วยความผิดหวังและบางคนยังคงรอที่นั่งอยู่

หานเฟยยืนขึ้นและพูดว่า “โปรดเงียบทุกคนฟังฉัน…”

มีคนพึมพํา “ใครอยากฟังคุณ? คุณเป็นสาวสวยหรือเปล่าห้ะ”

ไพ่ปลามังกรสองชุดปรากฏขึ้นในมือของหานเฟยและเขากล่าวว่า “เจ้านายของร้านอาหารหม้อไฟปลามังกรคือพวกเราตํานานอันธพาล เพื่อขอบคุณสําหรับการสนับสนุนของคุณเรามอบส่วนลด 50% ให้กับลูกค้าทุกคนในวันนี้ “

“ว้าว..”

“ร้านค้าของคุณหรอ?”

“สถาบันที่สี่ของคุณไม่ตกต่ําหรอ”

“คุณพยายามหลอกให้เรากินที่นี่ใช่ไหม”

หานเฟยตะโกนว่า “ใจเย็น ๆ เงียบก่อน…โปรดฟังฉัน วันนี้คุณไม่เพียงได้รับส่วนลด 50% แต่เรายังเตรียมของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้ให้คุณอีกด้วย แจกการ์ดปลามังกรเร็ว”

สมาชิกหลายสิบคนของปลามังกรแจกไพ่ปลามังกรตามโต๊ะ

“นี่คืออะไร? นี่รูปเต่าเขียวนี่”

“ฮะ? น่าสนใจ มีปลาดาบด้วย ค่อนข้างเหมือนจริงเลย”

“หานเฟยมันใช้ทําอะไร”

“ใช่ๆนี่คืออะไร? ทําไมถึงมีตัวเลขด้วย?”

หานเฟยยิ้ม “ไม่ต้องรีบร้อน…”

ขณะที่หานเฟยอธิบายกฎหลี่กังและคนอื่น ๆ อีกสามคนวางโต๊ะเล็ก ๆ ไว้ในห้องโถงและพวกเขาก็เริ่มเล่นไพ่ปลามังกรในไม่ช้าผู้คนก็เรียนรู้วิธีการเล่น

มีคนพึมพํา “น่าสนใจแหะ! ดูเหมือนจะสนุก”

มีคนตะโกนว่า“มีใครอยากเล่นไพ่กับฉันไหม?มารวมกลุ่มกัน 4 คน?”

“ฉันเล่นด้วย..”