God of Fishing 144

Chapter 144: เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาด

เด็กชายคนหนึ่งที่ถือเบ็ดพูดด้วยเสียงต่ํา “ฉันพนันได้เลยว่าเจ้าอ้วนคนนี้มีบางอย่างกับเซียเสี่ยวจ้านฉันบอกได้จากสายตาของเขา ฉันต้องบอกว่าฉันชื่นชมความกล้าหาญของเขาเลย”

เด็กหญิงตัวเล็กจ้องมองเด็กชายที่หุบปากทันทีและเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

หานเฟยมองไปที่เด็กชายและรู้สึกอิจฉา เด็กคนนี้หล่อมาก!

แต่หานเฟยหันไปหาหญิงสาวทันทีโดยพยายามแสดงด้านที่สง่างามของเขา “เซียเสี่ยวจ้านช่างเป็นชื่อที่ดี จักจั่นอยู่เฉยๆเป็นเวลาหลายปีเพื่อส่งเสียงร้องในฤดูร้อนเดียวเช่นเดียวกับเอปิฟิลลัมที่บานสะพรั่งในพริบตาแต่ใช้เวลารอทั้งวัน”

เซียเสี่ยวจ้านหรี่ตา “คุณรู้เรื่องจักจั่นด้วยหรอ”

“อา! ช่างเป็นเสียงที่ไพเราะ ”

หานเฟยแสยะยิ้ม เสียงของเธอไพเราะมาก

ฮะ? นอกจากเสี่ยวจ้านยังมีคนที่มีความงามเหมือนภูเขาน้ําแข็งอยู่ถัดจากเซียเสี่ยวจ้านแม้ว่าเธอจะดูดี แต่เธอก็ไม่ได้มีพลังเท่า เซียเสี่ยวจ้าน

หานเฟยหยุดและรีบพูดว่า “ฉันอ่านเกี่ยวกับจักจั่นจากหนังสือโบราณน่ะ”

“เอาล่ะ…หยุดพูดพล่อยๆหานเฟย ตราบใดที่คุณสามารถป้องกันการโจมตีของพวกเขาได้เป็นเวลาสามนาที่คุณจะได้รับการยอมรับให้เข้าเรียนในโรงเรียนของเรา แต่ฉันต้องเตือนคุณว่าถ้าคุณล้มเหลวฉันจะไม่คืนเงินค่าสมัครให้คุณ”

ชายชราผู้เรียบเฉยกล่าวอย่างภาคภูมิใจและดูเหมือนจะมั่นใจในตัววัยรุ่นเหล่านี้มาก

ในเวลานี้ความงามของภูเขาน้ําแข็งตัวน้อยที่นิ่งเงียบกล่าวว่า “ ฉันชื่อลู่เสี่ยวไป๋เป็นนักควบคุมและปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ขั้นแรก พืชจิตวิญญาณของฉันคือดอกไม้บลูคานิบาลแปลกใหม่”

คนอ้วนซึ่งผอมกว่าหานเฟยมากหัวเราะและพูดว่า “พี่ชายฉันชื่อเลอเหรินกวงปรมาจารย์ตกปลาและนักเกราะผู้ยิ่งใหญ่ขั้นแรก สัตว์ทางวิญญาณของฉันคือหอยวิญญาณที่แปลกใหม่ ฉันหวังว่าคุณจะสามารถรอสักสามนาที! แล้วเราจะเป็นพี่น้องที่ดีแน่นอน”

หานเฟยดูถูกเขาในใจ คุณดีกับฉันมากเพราะฉันอ้วนกว่าคุณรึเปล่า

สําหรับหนุ่มหล่อคนนั้นเขาพูดอย่างเกียจคร้านว่า “ฉันชื่อจางซวนหยูปรมาจารย์ตกปลาระดับสูงสุด ฉันเป็นนักรบวิญญาณและสัตว์วิญญาณของฉันคือฉลามกระหายเลือดที่แปลกใหม่

นี่ฉันรู้ว่าคุณรวย ฉันชอบผูกมิตรกับคนรวย ขอให้คุณผ่านการทดสอบล่ะ!”

ประกายเจ้าเล่ห์ฉายผ่านดวงตาของเซียเสี่ยวจ้าน “ฉันเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ขั้นแรก และเป็นนักล่าที่เก่งกาจ! สัตว์วิญญาณของฉันคือกุ้งเงาที่แปลกใหม่ โอ้ใช่ฉันยังมีสัตว์ทางวิญญาณตัวที่สองที่แปลกใหม่..และฉันไม่ชอบคนอ้วน”

หานเฟยตะลึงเมื่อได้ยินคําแนะนําตัวของพวกเขา พวกเขาเกือบทั้งหมดเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่งั้นหรอ

ที่สําคัญกว่านั้นแต่ละคนมีสัตว์วิญญาณที่แปลกใหม่ซึ่งฟังดูน่ากลัวทีเดียว

และเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ยังมีสัตว์วิญญาณแปลกใหม่สองตัว เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าใครจะมีสัตว์วิญญาณแปลกใหม่สองตัว โรงเรียนซอมซ่อแห่งนี้ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยคนที่มีความสามารถที่ยอดเยี่ยม!

หานเฟยหายใจเข้าลึกๆ “ ฉันชื่อหานเฟยเป็นปรมาจารย์การตกปลาผู้ยิ่งใหญ่และเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณและนักรบวิญญาณ สัตว์วิญญาณของฉันคือ…ปลากลืนวิญญาณ”

พวกเขามองไปที่หานเฟยอย่างแปลกประหลาดในทันที อะไรนะ? ปลากลืนวิญญาณ?

ชายมีหนวดมีเครามองไปที่หานเฟยด้วยความสนใจ น่าสนใจ! ผู้ชายที่สัตว์วิญญาณเป็นเพียงปลากลืนวิญญาณสามารถเป็นได้ทั้งผู้เก็บเกี่ยววิญญาณและนักรบวิญญาณ และเขาก็กลายเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ด้วยวัยนี้ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งนั้นหรอ เขาต้องมีความสามารถจริงๆ

ชายมีหนวดมีเคราถามว่า “หานเฟยคุณพร้อมหรือยัง? สามนาทีตกลงไหม”

หานเฟยหายใจเข้าลึก ๆ แม้ว่านักเรียนทั้งสี่คนจะดูไม่เป็นอันตราย แต่พวกเขาก็เป็นอาชีพหลักทั้งห้าและทุกคนมีสัตว์วิญญาณที่แปลกใหม่และเกือบทั้งหมดเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ เขาต้องระวังให้มาก

“ฉันพร้อมแล้ว…”

ชายมีหนวดมีเคราตะโกน “เริ่ม”

ทั้งสี่คนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามตะโกนพร้อมกันว่า “ผสาน”

หานเฟยเปิดใช้งานพิโรธทันที

หลังจากครึ่งปีที่ต่อสู้กับเจียงซินมีสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นกับเขา เขาเป็นนักรบวิญญาณไม่หยุดนิ่ง ไม่ว่าศัตรูประเภทใดอยู่ต่อหน้าเขา เขาก็จะจัดการจนราบคาบ

หานเฟยที่ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมามีพลังมาก ในพริบตาเขายกเบ็ดขึ้นและฟาดฟันกับจางซวนหยูที่ฟาดใส่เขา แต่ทันใดนั้นคนอ้วนปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันและโล่ยักษ์ก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

เสียงดัง…

เขากระแทกไปที่โล่อย่างแรงซึ่งทําให้เกิดฝุ่นละอองขนาดใหญ่ในระยะหลายสิบเมตร แต่คนอ้วนนั่นและหานเฟยก็ไม่ได้มีใครสะกสะท้านทานเฟยประหลาดใจมาก แต่แล้วเขาก็สังเกตเห็นร่างหนึ่งกระโดดขึ้นมาด้านหลังคนอ้วน

“คลื่นสามชั้น”

แซ่บ! แซ่บ! แซ่บ!

ทันใดนั้นหานเฟยดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงกระแสน้ําที่พลุ่งพล่าน ในพริบตาเขาถูกโจมตีสามครั้งติดต่อกันและกระเด็นถอยหลังไปเจ็ดหรือแปดก้าว

การต่อสู้ยังไม่จบลง หานเฟยสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างพุ่งเข้าใส่เขาทางอากาศจากด้านหลังซึ่งดูเหมือนจะสามารถทําลายการป้องกันของเขาได้

ทันใดนั้นหานเฟยแทงเบ็ดไผ่สีม่วงลงกับพื้นแล้วงอเบ็ดและดีดออกไป

เสียงดังสนั่นอีกครั้ง…

หานเฟยรู้สึกว่าคนที่อยู่ข้างหลังเขาถอยห่าง ก่อนที่เขาจะมีเวลาหายใจอย่างโล่งอกอย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่าเท้าของเขาถูกพันด้วยเถาวัลย์ เขาหยิบมีดคู่ของเขาออกมาทันทีและสับเถาวัลย์ออกและในเวลาเดียวกันหางทั้งเจ็ดที่อยู่ข้างหลังเขาก็กวาดไปทั่วและกวาดเถาวัลย์อื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ออกไป

จางซวนหยูร้องออกมา “ไม่เลว! มาลองคลื่นเจ็ดชั้นของฉันดีกว่า”

เบ็ดนั้นเคลื่อนไหวอยู่ในมือของจางซวนหยูราวกับผีเสื้อและเมื่อมันหมุนไปดูเหมือนว่าจะมีคลื่นที่นั่นปวนมาปะทะเขา

หานเฟยดูเหมือนจะเห็นภาพหลอนของคลื่นขนาดใหญ่ที่พุ่งเข้ามาที่เขาโดยเพิ่มขึ้นทีละชั้น

หานเฟยรู้สึกราวกับว่าถูกศัตรูล้อมรอบจากทุกทิศทาง

“ดาบวายุ”

หานเฟยป้องกันตัวเองทันทีด้วยแกราะป้องกันพลังวิญญาณและหมุนปล่อยใบมีด 360 องศา

แซ่บแซ่บแซ่บ…

แซ่บ! แซ่บ! แซ่บ!

แบม แบม แบม!

ชั่วขณะหนึ่งเถาวัลย์ลอยกระจายไปทั่ว

ที่ด้านไกลมีเคราติดอยู่บนแขนของชายชรา “เขาได้พิสูจน์ความแข็งแกร่งของเขาแล้ว สามนาทีนานเกินไป ตอนนี้ผ่านไปแค่ 1 นาที”

หานเฟยตกใจ เขาคิดว่าเขาอยู่ยงคงกระพันอยู่แล้วในหมู่เพื่อนของเขา แต่ตอนนี้สัตว์ประหลาดทั้งสี่บอกเขาว่าเขาคิดผิด! เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเขาเป็นเพียงปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ขั้นแรก ความแข็งแกร่งของพวกเขาเกือบจะเท่ากับปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ระดับสูงสุด!

หานเฟยบิดตัวด้วยท่าทางแปลก ๆ พยายามฝ่าวงล้อมของทั้งสี่คน แต่ในขณะที่เขากําลังจะพุ่งออกไปคนอ้วนที่ดูเหมือนจะไม่เป็นอันตรายก็ตบกล่องเกราะของเขาทันที “กําแพงเกราะ กระแทก”

จากนั้นหานเฟยก็เห็นภูตโล่ยักษ์หลายสิบตัวพุ่งเข้าใส่เขา

หานเฟยหายใจเข้าลึก ๆ และทันใดนั้นก็มีวงกลมปรากฏขึ้นที่ใต้เท้าของเขา พายุทอร์นาโดนที่หมุนวนปรากฏขึ้นส่งตัวเขาขึ้นไปบนท้องฟ้า จากนั้นพายุทอร์นาโดนก็กลายเป็นเถาวัลย์ดึงเขาลงมา

ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนไป การต่อสู้เพิ่งเริ่มต้นเมื่อหนึ่งนาทีที่แล้ว แต่เขาใช้ทักษะการต่อสู้อย่างน้อยสิบทักษะ ความประมาทเล็กจะทําให้เขาพ่ายแพ้

หานเฟยคิดว่าเขาอาจจะสามารถอดกลั้นได้สักหนึ่งหรือสองนาที แต่สิบนาทีนั้นดูยากไปหน่อยเว้นแต่ …..

“เงาหลอน”

หานเฟยเพิ่งตกกระแทกพื้นและเซียเสี่ยวจ้านก็กลายเป็นเงาและพุ่งเข้าใส่เขาด้วยความเร็วที่รวดเร็วมากแทงกริชในมือของเธอไปที่เขาในมุมที่ไม่สามารถจินตนากาได้

นี่คือจุดแข็งของนักล่างั้นหรอ?

หานเฟยรู้สึกว่าฟางซิงที่เขาพบในการแข่งขันทรัพยากรไม่สามารถเป็นนักล่าที่เทียบกับเซียเสี่ยวจ้านได้เลย

“เงาสงคราม”

ทันใดนั้นร่างกายของหานเฟยก็เต็มไปด้วยพลังวิญญาณและเขาก็กระแทกเข้ากับทั้งสี่คนราวกับคนบ้า

“แข็งแกร่งมาก!”

หานเฟยหยุดห่างจากพวกเขาสิบเมตรและจางซวนหยผู้ที่อ่อนแอที่สุดในบรรดาสี่คนก็กระเด็นออกไป

เลอเหรินกวงพึมพํา “เขามีการป้องกันที่แข็งแกร่งมาก ขอฉัน…กายาสงคราม…”

หานเฟยเห็นว่าไขมันที่พุ่งเข้าใส่เขาดูเหมือนจะใช้การต่อสู้ที่คล้ายกับเงาสงครามของเขา

ฮึ เมื่อกี้คุณกล้าหัวเราะกับรูปของฉันได้ยังไง?! ตอนนี้ให้ฉันสอนบทเรียนให้คุณเอง!

หานเฟยก็ตะครุบเขาเหมือนขีปนาวุธระเบิด เมื่อทั้งสองคนปะทะกันก็เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ ภายใต้ผลกระทบของกระแสลมขนาดใหญ่ประตูโรงเรียนก็พังหมดเก้าอี้ของชายชราก็พังลงเช่นกัน และมีหลุมขนาดใหญ่ตรงที่ที่ทั้งสองคนชนกัน

เลดเหรินกวงกระเด็นออกไปและเป็นครั้งแรกที่หานเฟยรู้สึกราวกับว่าอวัยวะภายในทั้งห้าของเขาถูกบีบรัดเข้าด้วยกัน เจ้าอ้วนคนนี้แข็งแรง!

“เถาวัลย์…”

หานเฟยพูดไม่ออก คนเหล่านี้จะหยุดพักไม่ได้เลยหรอ

หานเฟยมองเห็นว่าในสี่หรือห้าเมตรของเขามีเถาวัลย์จํานวนนับไม่ถ้วนโผล่ออกมา เขากวาดด้วยหางทั้งเจ็ดหาง แต่ไม่สามารถตัดมันออกได้หมด

เซียเสี่ยวจ้านคําราม “เงาทะลวง”

จางซวนหยูก็ตามมา “ฉลามคลั่ง…”