God of Fishing 134

Chapter 134: พวกขยะ

สัตว์วิญญาณของเหลียงซีถูกฟันจนตาย นี่เป็นสัตว์จิตวิญญาณตัวแรกที่ตายในรอบนี้ ถ้าอาวุธของเฉินโจวเป็นแค่เบ็ด กั้งของเหลียงซีก็คงจะไม่ตาย แต่เขาใช้ขวานดังนั้นทั้งที่น่าสงสารจึงถูกฟันเข้าอย่างจัง

กูหลงยู่โกรธมาก “ไอ้บ้าฉันจะฆ่าเขา”

หานเฟยกระโดดขึ้นไปบนเวทีแล้วพาเฉินโจวกลับมาพร้อมกับตะโกนว่า “หวังไป่ยยายา…”

เฉินโจวยิ้มกว้าง “ฉันฆ่าเขาไม่สําเร็จ”

หานเฟยกังวลมาก “คุณฆ่าสัตว์ทางวิญญาณของเขา เขาไม่สามารถฝึกฝนได้อีกต่อไป”

เฉินโจวคว้าหานเฟยที่ชายเสื้อของเขา “ฉันไม่ใช่คนทรยศ”

หานเฟยพยักหน้า “ฉันรู้:

เมื่อเฉินโจวออกจากเวทีหวังไปหยู่ก็เทยาเข้าปากเขาอย่างรวดเร็ว “เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่อาจรอดชีวิตได้”

ในเวลานี้หัวหน้าหมู่บ้านมาถึงแล้วและเขาก็มองไปที่เฉินโจว “ ปล่อยให้ฉันจัดการเอง”

ทุกคนต่างตะลึง

เหมียวมูมูจากหมู่บ้านไม้สวรรค์ตกตะลึง “หมู่บ้านน้ำสวรรค์เปลี่ยนไปแล้ว!”

ในทีมฝนสวรรค์หยุนเฉียนหายใจเข้าลึก “ว้าวนี่คือการต่อสู้แบบความเป็นความตายที่แท้จริง”

ในทีมหมู่บ้านดวใจสวรรค์ตาของฟางซิงกระพริบ “เขาเป็นคนที่แข็งแกร่ง”

ผู้ชมถึงกับต้องตะลึง นี่เป็นการต่อสู้ที่รวดเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยเห็นมา ภายในสิบวินาทีการต่อสู้ก็เสร็จสิ้น

ในทีมหมู่บ้านน้ำสวรรค์หลายคนน้ำตาไหล ทําไมเด็กต้องแบกรับทั้งหมดนี้แบบนี้ด้วยนะ?

โล่วชู่มองดูเฉินโจวได้รับชัยชนะในการต่อสู้แล้ว แล้วตัวเขาเองล่ะ? เขาจะทําแบบเฉินโจวได้หรือไม่?

ในไม่ช้าผู้ตัดสินก็ประกาศว่า “เปยเฮงจากดวงใจสวรรค์ปะทะโล่วชูจากหมู่บ้านน้ำสวรรค์”

โล่วชู่หายใจเข้าลึกๆและเดินไปที่เวทีพร้อมกับเบ็ดของเขา

” ผสาน”

โล่วชู่ต้องการใช้กลยุทธ์ของเฉินโจวแต่เปยเฮงดูเหมือนจะตระหนักถึงสิ่งนี้ เขาตะคอก “คุณคิดว่าฉันโง่เหมือนเหลียงซีหรอไง”

เปยเฮงพึมพํา “บีบคอ”

ทันใดนั้นเงาดํายาวก็มัดโล่วชู่ขึ้น

” ระเบิด!”

ทันใดนั้นโล่วชู่ก็ปลดปล่อยพลังวิญญาณของเขาออกมาเกือบครึ่งและหลุดพ้นจากเงานั่น

ทันใดนั้นหานเฟยก็ตะโกนว่า “ยอมแพ้เร็ว”

อย่างไรก็ตามก่อนที่โล่วชูจะเปิดปากของเขาเปยเฮงได้เฉือนคอของเขาด้วยดาบในมือ ในเวลาต่อมาโล่วชูก็ล้มลงกับพื้นและเลือดพุ่งออกมาจากคอของเขา

ใบหน้าของหานเฟยเป็นสีดําและหัวใจของเขาสั่นสะท้าน เขามองไปที่ผู้คนจากหมู่บ้านดวงใจ สวรรค์จากนั้นก็มองไปที่ผู้ชมที่กําลังโห่ร้องอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่คาดคิดว่ารอบสามจะเป็นแบบนี้ ทําไมคนถึงฆ่ากันแม้ว่าอีกฝ่ายไม่ต้องการจะสู้แล้ว?

หานเฟยพาโล่วชูกลับมาอย่างเงียบๆ ซึ่งเขาได้ตายไปแล้ว

หานเฟยถามว่า “เหอเสี่ยวยูคู่ต่อสู้ของคุณมาจากหมู่บ้านดวงใจสวรรค์ด้วยใช่มั้ย? ฆ่ามัน…”

ใบหน้าของเหอเสี่ยวยูเต็มไปด้วยน้ำตา เธอพยักหน้าอย่างยากลําบาก เธอไม่ได้เกลียดโล่วชู่เพราะพวกเขาทุกคนยุยงโดยหูคุน เธอเกลียดหูคุนคนเดียว

หวังไปยูขมวดคิ้ว “เปยเฮงนั่นไม่ได้มาจากสถาบันการศึกษาของเราดังนั้นเราจึงไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขา ถ้าฉันรู้ฉันจะขอให้โล่วชู่ยอมแพ้ตั้งแต่แรก”

เซียวู่ฉางพยายามลุกขึ้นนั่ง “ฉันยังสู้ได้”

หานเฟยจ้องมองเขา ” เงียบน่า”

ในอีกด้านหนึ่งฟางซิงพูดเบา ๆ ว่า “ตอนนี้เรากลายเป็นศัตรูของพวกเขาแล้ว”

เปยเฮงที่เพิ่งกลับมาก็ยิ้มเยาะ “แล้วไง ผู้คนจากหมู่บ้านหัวใจสวรรค์ไม่มีอะไรจะต้องกลัว”

กรรมการประกาศอีกครั้ง “เหอเสี่ยวยูจากน้ำสวรรค์ลั่วหยุนจากดวงใจสวรรค์”

ในเวที

เหอเสี่ยวยูชี้เบ็ดไม้ไผ่ของเธอไปที่ลั่วหยุน “แม้ว่าคุณจะเป็นเด็กผู้หญิงฉันก็จะฆ่าคุณ”

ลั่วหยุนยิ้มเยาะ “ฮ่าฮ่า! ล้อเล่นรึเปล่า นี่มันเหอเสี่ยวยูเด็กขี้แยไม่ใช่เหรอไง ฉันจําไม่ได้ว่าคุณร้องไห้กี่ครั้งเมื่อคุณอยู่ในเมือง! สิบครั้ง? หนึ่งร้อยครั้ง?”

” ผสาน”

เหอเสี่ยวตะโกนและหนูแดงก็เข้าสู่ร่างกายของเธอ ทันใดนั้นร่างของเหอเสี่ยวยูก็ลุกเป็นไฟด้วยเปลวเพลิงที่ลุกโชน นี่คือความแตกต่างระหว่างสัตว์วิญญาณแปลกใหม่กับสัตว์ธรรมดา

ใบหน้าของลั่วหยุนเปลี่ยนไปเล็กน้อย ร่างของเธอเปลี่ยนเป็นสีไพลินและมีก้ามปูคู่ใหญ่ปรากฏขึ้น

เซียวู่ฉางอ้าปากค้าง “ปูแซฟไฟร์เป็นสิ่งมีชีวิตที่หายากและมีพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาก”

หานเฟยเคยเห็นปูแซฟไฟร์ซึ่งมีก้ามปูขนาดใหญ่สองอันเหมือนกับสว่านสองอัน แต่หานเฟยยิ้ม “เธอชนะแน่”

เซียวู่ฉาง: “???”

เจียงน่านถามว่า “ทําไมคุณถึงพูดแบบนั้น”

การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้วในเวที เบ็ดยาวของเหอเสียวมูลุกเป็นไฟและทุกครั้งที่เธอโบกมันลูกไฟก็จะยิงออกมา เมื่อมองไปที่ดอกสว่านที่หมุนอยู่เหอเสี่ยวยูก็รีบวิ่งขึ้น

ลั่วหยุนยิ้มอย่างเหยียดหยาม คุณง่เง่าหรอ? นี่คือปูแซฟไฟร์นะ!

โครม…

ใบหน้าของลั่วหยุนเปลี่ยนไปอย่างมาก พลังของเหอเสี่ยวยูจะยิ่งใหญ่และท่วมท้นขนาดนี้ได้อย่างไร?

พร้อมกับเสียงดังลั่นไม้เท้าของเหอเสี่ยวยูเป็นเหมือนส่วนหนึ่งของร่างกายเธอมันเคลื่อนไหวไปกับความคิดของเธอฟาด..แทง..กวาด..ยกและโจมตีด้วยมือ

ลั่วหยุนถูกโจมตีอยู่กลางอากาศและไม่ได้ตกลงพื้นหลังจากนั้นสักพัก

“ฉันยอ…”

“อั๊ก…”

เบ็ดของเหอเสี่ยวยูฟาดเข้าที่ปากของลั่วหยุนทําให้ฟันของเธอหักทั้งหมด

การต่อสู้จะจบลงเช่นนี้หรือไม่? หนูแดงเป็นปลาที่ลุกเป็นไฟ ทุกที่ที่เหอเสี่ยวยูสัมพัสโดนกําลังลุกเป็นไฟ

“อั๊ก…ฉัน…”

ลั่วหยุนถูกขัดจังหวะเป็นครั้งที่สอง จากที่นั่งผู้ชมของหมู่บ้านดวงใจสวรรค์ผู้คนนับไม่ถ้วนตะโกนว่า “ลั่วหยุนยอมแพ้แล้ว…ผู้ตัดสิน หญิงสาวคนนี้เล่นสกปรก…”

ฟางซิงยังตะโกนบอกผู้ตัดสินว่า “เรายอมแพ้แล้ว”

ดวงตาของเหอเสี่ยวยูเป็นสีแดง เธอสามารถทําให้ลั่วหยุน หุบปากได้อีก แต่ทันใดนั้นก็มีมือมาจับเบ็ดของเธอไว้

ผู้ตัดสินกล่าวว่า “อีกฝ่ายยอมแพ้แล้ว”

เหอเสี่ยวยูตะลึง เมื่อไหร่?”

“แม้ว่าเธอจะพูดเพียงครึ่งคํา แต่ก็ถือว่าเธอยอมแพ้แล้ว”

ในทีมหมู่บ้านน้ำสวรรค์ต่างส่งเสียงคําราม “ผู้ตัดสินกําลังช่วยเธอ! คุณโกง!”

“คําเตือนนะทีมเด็กหมู่บ้านน้ำสวรรค์ หากคุณพูดไม่ถูกต้องอีกครั้งคุณจะถูกไล่ออก”

เหอเสี่ยวผูกระทืบเท้าของเธอด้วยความโกรธ เป็นไปได้อย่างไร? ฉันขัดจังหวะเธอนี่!

ในเวลานี้มีใครบางคนบนที่นั่งผู้ชมโยนอะไรบางอย่างมาที่เหอเสี่ยวยูและด่าว่า “ทําไมคุณไม่ปล่อยให้เธอยอมแพ้ล่ะ!”

“ไอ้พวกที่มาจากหมู่บ้านน้ำสวรรค์อย่าให้ฉันได้เจอพวกแกนะ”

“แกอยากตายนักใช่มั้ย”

หานเฟยตะโกนเรียกพร้อมชี้ไปที่ผู้ชมด้วยเบ็ด “เฮ้คุณชาวหมู่บ้านดวงใจสวรรค์แน่จริงก็ลงมาหาฉันถ้าคุณมีความกล้าพอ…”

“แกเป็นใครวะ”

“ไอ้อ้วน

“ โฮ่ “

ด้วยแสงวาบมีดบินพุ่งผ่านอากาศและแทงทะลุฝ่ามือของชายที่เรียกหานเฟยว่าอ้วนและมือของเขาก็เลือดกระฉุดทันที

ผู้ตัดสินโกรธมากและชี้ไปที่หานเฟยตะโกนว่า “พอได้แล้วคนจากหมู่บ้านน้ำสวรรค์ฉันถ้ายังไม่หยุดฉันจะไล่คุณออกไป!”

หานเฟยหันกลับมาและชี้ไปที่ผู้ตัดสินด้วยเบ็ดของเขา “อะไรนะ? ผู้คนในหมู่บ้านดวงใจสวรรค์ของคุณสามารถดูถูกเราได้ตามต้องการ แต่เราจะสู้ไม่ได้หรอ คนของคุณสามารถฆ่าคนอื่นได้ แต่เมื่อคนของคุณกําลังจะจะทําบ้างคุณก็เข้ามาขักขวาง?! หากคุณไม่สามารถตัดสินได้อย่างยุติธรรมฉันก็ไม่รังเกียจที่จะซักคุณให้หมอบหรอกนะ”

เมื่อได้ยินคําพูดของเขาผู้ฟังก็ตกอยู่ในความเงียบ ไอ้สารเลวคนนี้พูดอะไร? เอาชนะผู้ตัดสิน? เขาบ้าหรือเปล่า?

ทุกคนตะลึง

เหมียวมูมูอุทาน “โอ้! ผู้ชายอ้วนคนนี้มั่นใจและดุมาก”

กูหลงยู่ดูถูก “อย่าโง่น่าเอาชนะผู้ตัดสินเหรอ? เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า?”

เว่ยหูยิ้มเยาะ “บ้าบออะไรกันเนี่ย! ฉันเริ่มชอบเขาแล้วแหะ”

“เขาหยิ่งผยองไปแล้ว เขากําลังขุดหลุมศพของตัวเองอยู่นะ”

ในขณะนี้หัวหน้าหมู่บ้านน้ำสวรรค์กลับมาและคําราม “หานเฟยหุบปากคุณกําลังทําอะไรอยู่”

หานเฟยโบกมือให้เหอเสี่ยวยูแล้วพูดกับผู้ชมที่นั่งอยู่ “หากมีการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมอีกฉันไม่รังเกียจที่จะสอนบทเรียนให้พวกคุณหรอกนะ..พวกขยะ!”

หัวหน้าหมู่บ้านตะโกนด้วยความโกรธ “ หานเฟยหุบปาก”

หานเฟยเกาท้อง “ได้หุบก็หุบ”

เซียวู่ฉางกลืนน้ำลาย “เมื่อไหร่ฉันจะมั่นใจและปากเก่งได้เหมือนเขากันนะ”

หวังไปยูส่ายหัว “เป็นไปไม่ได้หรอกคุณจะถูกทําร้ายจนตายทันที”

เจียงน่านอ้าปากค้าง “เขาจะไม่ตายหรอเนี่ย”

เจียถงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ” อาจจะไม่, แม้แต่แมงปองตัวใหญ่ก็ไม่สามารถฆ่าเขาได้นะ”

เฉินซิงหายใจเข้าลึก ๆ “ฉันก็คิดอย่างนั้นนะ”

ทุกคนในทีมเด็กของหมู่บ้านหัวใจสวรรค์โกรธ นี่เป็นการยั่วยุอย่างแท้จริง! เขากล้าดียังไง?

ฟางซิงตะโกน “ใจเย็น ๆ ! อย่าลืมสิ ถ้าเชี่ยวยูมีพลังมากจริงๆทําไมหานเฟยถึงได้เป็นหัวหน้าล่ะ”

ในไม่ช้าก็ถึงตาของหานเฟย

ผู้ตัดสินก็โกรธเหมือนกัน เขามองไปที่หานเฟยเขม่ง “ หานเฟยจากหมู่บ้านน้ำสวรรคปะทะหลินหยุนจากหมู่บ้านพระจันทร์สวรรค์”

จากที่นั่งผู้ชม

“ฆ่าเขาซะ”

“ฆ่าไอ้อ้วนคนนี้”

“ไอ้บ้าเอ้ยตายซะ”

หานเฟยเดินเข้าไปในเวทีพร้อมกับเบ็ดของเขาพร้อมเสียงสาปแช่งที่โกรธเกรี้ยวของผู้ชม จากนั้นเขาก็ยกนิ้วกลางให้ทุกคน จากนั้นเขาก็วางเบ็ดของเขาลงไปที่พื้น

หลินหยวนพุ่งไปด้วยความโกรธเกรี้ยวทันที เขาหมายถึงอะไร? เขาหมายความว่าเขาจะไม่ใช้อาวุธใด ๆ ในการต่อสู้งั้นหรอ?

เฉินตงหัวหน้าหมู่บ้านพระจันทร์สวรรค์ตะโกนว่า “หลินหยุนระวังให้ดีและพยายามให้ดีที่สุด”